INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 20.07.2010r. (data wpływu 27.07.2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymanych kwot z tytułu zrealizowania określonego poziomu zakupów za rabat pośredni, oraz obniżenia kwoty podatku naliczonego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2.07.2010r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania otrzymywanych kwot z tytułu zrealizowania określonego poziomu zakupów za rabat pośredni, oraz obniżenia kwoty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej: „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w sektorze handlu detalicznego, posiadającym w Polsce sieć nowoczesnych hipermarketów spożywczo-przemysłowych. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowę z Producentem oraz Dystrybutorem na zakup produktów Producenta, przy czym fakturowanie dostaw odbywać się będzie między Wnioskodawcą a Dystrybutorem. Po spełnieniu określonych warunków dotyczących poziomu dokonanych zakupów przez Wnioskodawcę od Dystrybutora w danym okresie Producent zamierza udzielić Wnioskodawcy rabatu zmniejszającego cenę sprzedaży o x % (tzw. rabat pośredni). Rabat zmniejszający cenę zostanie wypłacony Wnioskodawcy bezpośrednio przez Producenta. Powyższy rabat zostanie udokumentowany notą księgową wystawioną przez Wnioskodawcę na Producenta lub notą księgową wystawioną przez Producenta na Wnioskodawcę, gdyż w opisanym poniżej przypadku Producent nie ma możliwości wystawiania Wnioskodawcy faktury korygującej, aby udokumentować udzielony rabat, ponieważ fakturę VAT dokumentującą zakup towarów przez Wnioskodawcę od Dystrybutora wystawił Dystrybutor.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy otrzymaną przez Wnioskodawcę od Producenta kwotę z tytułu zrealizowania przez Wnioskodawcę określonego poziomu zakupów produktów Producenta od Dystrybutora, traktować należy, jako rabat pośredni, a nie jako wynagrodzenie za świadczenia usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT przez Wnioskodawcę...
2. Czy w sytuacji udzielenia Wnioskodawcy przez Producenta rabatu pośredniego na podstawie noty księgowej, gdy brak jest możliwości wystawienia faktury korygującej, nie powstanie obowiązek obniżenia przez Wnioskodawcę kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur VAT wystawionych przez Dystrybutora...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1 Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymana przez Wnioskodawcę kwota stanowi rabat pośredni i tym samym nie stanowi ona dla Wnioskodawcy wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług, od którego Wnioskodawca byłby zobowiązany do zapłaty podatku VAT. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.; dalej ustawa), przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 tej ustawy, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Przepis ten jednoznacznie stanowi, iż usługą jest świadczenie niebędące dostawą towaru. Jak trafnie stwierdzono w wyroku NSA z 6 lutego 2007 r., nie może zatem wystąpić taka sytuacja faktyczna, w rozumieniu tego unormowania, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Przepis ten wyklucza takie rozwiązanie. Tymczasem dokonywanie przez Wnioskodawcę zakupów u Dystrybutora mieści się w zakresie czynności opodatkowanej VAT w postaci dostawy towarów. Na określoną wielkość obrotów składa się odpowiednia liczba transakcji sprzedaży - dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

Czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą jednocześnie poprzez ich zsumowanie stanowić usługi. Nie można, bowiem zaakceptować tezy, że w ramach transakcji już opodatkowanych mieszczą się czynności, które winny podlegać odrębnemu opodatkowaniu.

Oznaczałoby to, że każda czynność zakupu towarów od sprzedawcy (dostawa) stanowiłaby jednocześnie usługę nabywcy świadczoną na rzecz tegoż sprzedawcy, co powodowałoby podwójne opodatkowania tej samej czynności. Pierwszy raz - jako sprzedaży (dostawy towaru), drugi - jako zakupu (świadczenia usługi) przez nabywcę tego samego towaru, w ramach tej samej transakcji. Tymczasem podwójne opodatkowanie stoi w sprzeczności z konstytucyjną zasadą równości i powszechności opodatkowania, wyrażoną w art. 84 oraz w art. 217 Konstytucji RP, jak również niedopuszczalne jest na gruncie podatku od wartości dodanej, co wynika z art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 3 oraz art. 14 ust. 2 VI Dyrektywy VAT (por. wyrok NSA z 6 lutego 2007 r.).

W tym przedmiocie Naczelny Sąd Administracyjny wypowiedział się m.in. w orzeczeniu z dnia 6 lutego 2007 r. (sygn. akt I FSK 94/06) uznając, że osiągnięcie przez nabywcę towarów w określonej umownie wielkości obrotów (zakupów) z danym sprzedawcą nie stanowi usługi. Tym samym otrzymane przez nabywcę towarów środki pieniężne z tytułu osiągnięcia określonego pułapu obrotów nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług przez nabywcę (Wnioskodawcę). Niezrealizowanie przez Wnioskodawcę określonego poziomu sprzedaży nie powoduje powstania po stronie Producenta roszczenia o naprawienie szkody, ani też nie stanowi podstawy do dochodzenia przez Producenta zrealizowania określonego poziomu sprzedaży. Oznacza to, że nie można przyjąć, że opisany stan faktyczny mieści się w elemencie normy prawnej wprowadzającej opodatkowanie podatkiem VAT świadczenia usług. Opisany stan faktyczny nie może być również uznany za sprzedaż towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) - zwana dalej ustawą - rabat nie jest towarem, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przyznanie rabatu pośredniego za zrealizowanie określonego poziomu zakupów nie tworzy stosunku prawnego pozwalającego na przyjęcie, że pomiędzy stronami zachodzi wymiana świadczeń, a równocześnie otrzymana przez Wnioskodawcę kwota niewątpliwie jest prawnie dopuszczalnym rabatem.

Ad.2 Zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym otrzymanie przez niego zwrotu części ceny produktu w postaci rabatu pośredniego nie będzie skutkowało u Wnioskodawcy zmniejszeniem kwoty podatku naliczonego VAT z tytułu nabycia od Dystrybutora towarów w odniesieniu, do których został przyznany przez Producenta rabat pośredni. Odpowiednio, w przypadku Producenta przyznanie rabatu pośredniego nie będzie skutkować zmniejszeniem podstawy opodatkowania w podatku VAT.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami po udzieleniu rabatu po dokonaniu sprzedaży należy wystawić fakturę korygującą. Zasady wystawiania faktur korygujących określone zostały w § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom (dalej: Rozporządzenie). W myśl § 13 ust. 2 pkt 2 Rozporządzenia wystawca faktury korygującej obowiązany jest m.in. wskazać dane dotyczące faktury pierwotnej. Z uwagi zatem na fakt, iż Producent udzielający rabatu pośredniego nie wystawił na rzecz Wnioskodawcy faktury VAT, nie może on zatem wystawić faktury korygującej w związku z udzieleniem Wnioskodawcy rabatu. W konsekwencji, zatem brak możliwości wystawiania przez Producenta faktury korygującej dokumentującej udzielenie Wnioskodawcy rabatu pośredniego powoduje, że Wnioskodawca nie jest obowiązany do korekty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez Dystrybutora. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż w myśl art. 86 ust. 10a ustawy, nabywca towarów, który otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c obowiązany jest do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę otrzymał. Mając na uwadze wcześniej przedstawione wyjaśnienia, stwierdzić należy, iż z uwagi na brak możliwości wystawienia przez Producenta faktury korygującej, w związku z udzieleniem przez niego rabatu pośredniego na rzecz Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obniżenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur wystawionych przez Dystrybutora. Obniżenie kwoty podatku naliczonego przez Wnioskodawcę byłoby konieczne jedynie w sytuacji, gdy fakturę korygującą wystawił Producent. Mając na względzie powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w przypadku uzyskania rabatu pośredniego, gdy brak jest możliwości wystawienia faktury korygującej przez Producenta, nie jest możliwe skorygowanie podatku należnego przez Producenta oraz skorygowanie przez Wnioskodawcę kwoty podatku naliczonego wynikającej z faktur wystawionych przez Dystrybutora.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że pojęcie „świadczenie usług” ma bardzo szeroki zakres, nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Istotne jest to, że art. 8 ust. 1 jednoznacznie stanowi, iż usługą jest świadczenie, które nie stanowi dostawy towaru. Nie może zatem wystąpić taka sytuacja faktyczna, w rozumieniu tego unormowania, która jednocześnie stanowiłaby dostawę towaru i świadczenie usługi. Przepis art. 8 ustawy wyklucza takie rozwiązanie. Podkreślić w tym miejscu wypada, że dokonywanie przez nabywcę określonej ilości zakupów u kontrahenta mieści się w zakresie czynności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w postaci dostawy towarów. Nie można więc uznać realizowania na rzecz sprzedającego określonego z góry pułapu obrotu - za świadczenie usługi. Zauważyć należy, że na określony pułap obrotów składa się odpowiednia liczba transakcji sprzedaży - dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy VAT. Czynności stanowiące dostawę towaru nie mogą jednocześnie poprzez ich zsumowanie stanowić usługi. Przeszkodą do takiej konstatacji - jak wcześniej zauważono - jest treść art. 8 ust. 1 VAT, z której to wynika, że dostawa nie może być jednocześnie usługą.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność związaną z handlem detalicznym poprzez sieć hipermarketów spożywczo – przemysłowych. Wnioskodawca zawarł umowę na zakup towarów Producenta, przy czym dostawy towarów będą fakturowane przez Dystrybutora, z którym Spółka również podpisała umowę. Po zrealizowaniu określonego poziomu zakupów towarów Producenta nabywanych od Dystrybutora Wnioskodawca otrzyma rabat zmniejszający cenę sprzedaży. Rabat zostanie przyznany Spółce bezpośrednio od Producenta. Wnioskodawca wskazał, że powyższe rabaty będą dokumentowane notą księgową wystawioną przez Spółkę na Producenta lub przez Producenta na Spółkę.

W świetle powyższych rozważań oraz w oparciu o przytoczone przepisy prawa podatkowego należy uznać, iż przyznawane Spółce przez Producenta rabaty w związku z zrealizowaniem określonego poziomu zakupów produktów Producenta, nie stanowią wynagrodzenia z tytułu świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Mając na uwadze powyższe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania Nr 1 za prawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.) – zwana dalej ustawą, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Obrót, na mocy art. 29 ust. 4 ustawy, zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W celu intensyfikacji sprzedaży towarów, podatnicy podejmują różnorodne działania, w efekcie, których przyznawane są tzw. rabaty zmniejszające cenę sprzedaży.

W sytuacji, gdy otrzymywany rabat jest związany z konkretną dostawą (dostawami), to nawet, jeżeli jest to kwota wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinien być traktowany jak rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „rabat”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Przyjmując za „Słownikiem języka polskiego”, (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), „rabat” to „zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów”. Zatem, rabat finansowy polega na pomniejszeniu ustalonej wcześniej ceny towaru lub usługi.

Rabaty dzieli się na: przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia – dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawianej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

W przypadku udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży należy wystawić fakturę korygującą. Przy czym zarówno wykazanie na fakturze rabatu udzielonego w momencie sprzedaży jak i wystawienie faktury korygującej po wystawieniu faktury z tytułu udzielenia rabatu po dokonaniu sprzedaży możliwe jest, zgodnie z § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), wyłącznie w sytuacji udzielenia rabatu bezpośredniemu nabywcy towarów lub usług.

Zgodnie bowiem z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą. Przy czym faktura korygująca powinna zawierać dane wskazujące na fakturę, której faktura korygująca dotyczy (§ 13 ust. 2). Są to m.in. – jak wskazuje § 5 ust. 1 w związku z § 13 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia – dane sprzedawcy i nabywcy, numer i datę wystawienia faktury korygowanej. Zatem wystawienie faktury korygującej może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Nie można wystawić faktury korygującej w sytuacji, kiedy między kontrahentami nie miała miejsca dostawa i w konsekwencji nie było wystawionej faktury VAT.

Uregulowania krajowej ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację przepisów wspólnotowych i są konsekwencją przystąpienia Polski do Unii Europejskiej. I tak art. 29 ustawy implementuje przepis art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
3. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.
   
   

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, iż każdy z wymienionych w art. 29 ust. 4 ustawy przypadków, tj.:

1. udzielenie udokumentowanych, prawnie dopuszczonych i obowiązujących rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont),
2. zwrotów towarów,
3. zwrotu kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach,
4. zwrotu kwot dotacji, subwencji i innych opłat o podobnym charakterze,
5. wystawienia korekty faktury,

- stanowi odrębną podstawę zmniejszenia obrotu (stanowiącego podstawę opodatkowania).

Powyższe stanowisko pozostaje w zgodzie z Dyrektywą Rady 2006/112/WE, która w art. 73 oraz 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zgodnie z powyższą dyrektywą, przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób. Mając to na uwadze wydaje się, że zarówno wystawienie faktury korygującej jak również noty stanowi prawidłowy sposób udokumentowania udzielonego rabatu. Jednakże zarówno przywołane przepisy ustawy jak i dyrektywy wyraźnie wskazują, iż rzeczywiste kwoty rabatów mają być udokumentowane - podatnik winien przedstawić dowód rzeczywistej kwoty poniesionych kosztów.

W świetle powołanej wyżej definicji „rabatu” uznać należy, że w opisanym przypadku mamy do czynienia z pomniejszeniem czy odstępstwem od ustalonej ceny towarów przez Producenta na rzecz Wnioskodawcy, który co prawda nie sprzedaje bezpośrednio produktów Spółce ale w ramach uzgodnień wynikających z zawartej umowy udziela mu rabatu, co powoduje w istocie zwrot części ceny produktów. W przypadku kiedy Wnioskodawca otrzyma bezpośrednio od Producenta zwrot części ceny zakupionego towaru wówczas dla sprzedającego (Producenta) i dla klienta (Spółki) nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy Dystrybutora, który zapłacił Producentowi i otrzymał od Wnioskodawcy cenę należną w pełnej wysokości.

Rzeczywisty obrót gospodarczy winien mieć odzwierciedlenie w prowadzonej dokumentacji. Do obowiązków uczestników obrotu gospodarczego należy uwiarygodnienie dokonanych transakcji. Podmiot udzielający rabatu powinien posiadać dla celów dowodowych dokumenty świadczące o rzeczywistym rabacie na rzecz finalnego odbiorcy – w tym przypadku Wnioskodawcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w celu udokumentowania kwoty przyznanego rabatu będzie otrzymywał od Producenta noty księgowe, lub będzie sam wystawiał na Producenta noty księgowe.

Ze względu na brak bezpośredniej transakcji pomiędzy Producentem a Spółką udokumentowanej fakturą VAT, faktu udzielenia rabatu nie można potwierdzić fakturą korygującą określoną w § 13 i § 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. Zatem, faktura korygująca może dotyczyć tylko Producenta i bezpośredniego Nabywcy – Dystrybutora, uczestniczących w pierwotnej transakcji. Nie można wystawić faktury korygującej na podatnika, który odkupił towar od nabywcy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia – art. 86 ust. 10a ustawy.

Zgodnie z przytoczonymi przepisami Podatnik, który otrzymał fakturę korygującą o której mowa w art. 29 ust. 4a winien zmniejszyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres w którym otrzymał tę korektę. Powołany przepis nie przewiduje możliwości zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w sytuacji otrzymania rabatu, na podstawie innych dokumentów niż faktura korygująca. Jak wykazano powyżej pomiędzy Wnioskodawcą a Producentem nie dochodzi do bezpośredniej transakcji związanej z dostawą towarów, zatem faktu przyznania rabatu nie można potwierdzić fakturą korygującą. Przyznawane Wnioskodawcy rabaty będą dokumentowane notami księgowymi, zaś jak wykazano powyżej przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy aktów wykonawczych nie regulują obowiązku obniżenia kwoty podatku naliczonego na podstawie noty księgowej. Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanego przez Spółkę wyroku NSA z dnia 06.02.2007r. sygn. akt I FSK 94/06 należy zauważyć, iż przytoczone orzeczenie wyklucza możliwość uznania że w ramach transakcji już opodatkowanej podatkiem od towarów i usług mieszczą się czynności, które winny podlegać odrębnemu opodatkowaniu. NSA uznał, iż opodatkowanie jako usługi świadczonej przez nabywcę towaru, nabycia określonej ilości towaru prowadzi do podwójnego opodatkowania tej samej czynności, pierwszy raz jako sprzedaży (dostawy towaru), drugi raz jako zakupu (świadczenia usług) przez nabywcę tego samego towaru w ramach tej samej transakcji. Należy zauważyć, że w wydanej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej jako organ upoważniony przez Ministra Finansów do wydawania interpretacji indywidualnych podzielił stanowisko przyjęte przez NSA w powołanym orzeczeniu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.