INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28.07.2010 r. (data wpływu 13.08.2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi czasowego i definitywnego transferu zawodnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13.08.2010 r. wpłynął ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia usługi transferu zawodnika.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka Akcyjna (w dalszej części wniosku określana jako „Klub”) zawarła dwie umowy z klubem zagranicznym dotyczące transferu zawodnika: w przypadku pierwszej umowy - na czas oznaczony (tzw. wypożyczenie), w przypadku drugiej - na czas nieoznaczony (transfer definitywny). Klub zagraniczny jest zarejestrowanym podmiotem prawa brytyjskiego, podatnikiem podatku od wartości dodanej. Na mocy pierwszej umowy z lipca 2009 r. zawodnik występował w klubie zagranicznym przez okres kilku miesięcy (do maja 2010 r.). W miesiącu sierpniu ub.r. Klub otrzymał stosowne wynagrodzenie i za ten okres rozpoznał obowiązek podatkowy. W przypadku drugiej umowy z maja 2010 r. transfer zawodnika do nowego klubu stał się definitywny. Obowiązek podatkowy w VAT został rozpoznany przez Klub w rozliczeniu za miesiąc maj br., gdyż w tym okresie Klub otrzymał należne wynagrodzenie

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy transfer zawodnika (czasowy oraz definitywny) podlega opodatkowaniu VAT na terytorium Polski...

Zdaniem Wnioskodawcy, transfer zawodnika do innego klubu zagranicznego, będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT na terytorium Polski. Czynność taka podlega natomiast opodatkowaniu w państwie, w którym zagraniczny kontrahent ma swoją siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Transfer zawodnika do innego klubu piłkarskiego stanowi świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z tym przepisem przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie jest dostawą towarów. Nie ulega wątpliwości, że transfer zawodnika (bądź to na czas oznaczony, bądź definitywny) nie stanowi dostawy towaru, gdyż zawodnik, lub bardziej ogólnie - człowiek, nie jest rzeczą (towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy).

Z uwagi na specyfikę transferu trudno jest natomiast jednoznacznie określić przedmiot świadczenia. Najbardziej uprawnione jest jednak przyjęcie, że w przypadku transferu zawodnika przedmiotem umowy jest przeniesienie (sprzedaż) praw różnego rodzaju. Mając bowiem na uwadze regulacje prawne i zasady dotyczące transferu zawodnika do innego klubu zawarcie transakcji, takich jakie zostały przywołane w niniejszym wniosku, umożliwia przeniesienie rejestracji danego zawodnika. Bez takiej rejestracji zawodnik nie może występować w rozgrywkach ligowych organizowanych przez daną federację piłkarską. Dotyczy to zarówno transferu na czas oznaczony, jak również transferu definitywnego.

W przypadku transferu na czas oznaczony zawodnik profesjonalny może być wypożyczony do innego klubu na podstawie pisemnej zgody (porozumienia) pomiędzy nim i zainteresowanymi klubami. Takie wypożyczenie jest przedmiotem tych samych zasad jakie mają zastosowanie w przypadku definitywnego transferu zawodnika (tak m.in. Regulamin FIFA w sprawie statusu i transferu zawodników).

W uproszczeniu można przyjąć, że w takim przypadku dochodzi do wypożyczenia rejestracji (prawa do rejestracji) danego zawodnika, a więc w znacznej mierze przekazania uprawnień wynikających z karty zawodniczej uprawniającej zawodnika do występowania w danym klubie. Przedmiotem omawianej umowy jest więc odpłatne terminowe wypożyczenie karty zawodnika w celu umożliwienia mu reprezentowania barw innego klubu, a nie usługa ciągła w dziedzinie sportu.

Powyższe stanowisko, iż przedmiotem umów transferowych jest sprzedaż praw potwierdził podsekretarz stanu w Ministerstwie Finansów w odpowiedzi na interpelację poselską nr 8176 z 29 października 2004 r. W odpowiedzi na interpelację wskazano, że wynagrodzenie z omawianego tytułu „stanowi ekwiwalent za nabycie praw o różnym charakterze umożliwiających grę zawodnika w nowym klubie lub pozwalających na wyegzekwowanie obowiązku gry zawodnika w nowym klubie.”

W tym kontekście miejsce opodatkowania sprzedaży praw w ramach transferu zawodnika znajduje się na terytorium państwa członkowskiego, w którym siedzibę ma nabywca będący podatnikiem podatku od wartości dodanej (ewentualnie stałe miejsce prowadzenia działalności). W przypadku transferu definitywnego (umowa z maja 2010 r.) zastosowanie ma przepis art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę. W przypadku natomiast transferu na czas oznaczony (umowa z lipca 2009 r.) miejsce opodatkowania należy ustalić na podstawie przepisu art. 27 ust. 3 pkt 2 w zw. z ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r.

Przyjęcie takiego stanowiska eliminuje ryzyko wystąpienia sytuacji, w której transfer zawodnika będzie bądź to podwójnie opodatkowany, bądź też wcale. W sytuacji bowiem, gdyby uznać, iż transfer zawodnika związany jest z usługą w dziedzinie sportu powstałaby realna trudność w zakresie ustalenia miejsca faktycznego świadczenia usługi. W przypadku klubu, który występuje nie tylko w lidze krajowej, ale także na arenie międzynarodowej (rozgrywki europejskie, mecze towarzyskie) zastosowanie przepisu art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług wiązałoby się z trudnościami nie do przezwyciężenia, a w efekcie mogłoby dojść do sytuacji braku opodatkowania usługi. Trudności dotyczyłyby także ustalenia podstawy opodatkowania, gdyż rzeczą niemożliwą jest wyodrębnienie kwoty wynagrodzenia w zależności do występów zawodnika w poszczególnym kraju. Trudno przy tym przyjąć za zasadne stwierdzenie, iż to Klub świadczy usługę sportową a nie zawodnik, którego prawo do rejestracji w danej federacji i danym klubie zostało przeniesione w ramach zawartych umów. Jakkolwiek bowiem usługa transferu zawodnika jest w szerokim ujęciu związana ze sportem, to jednak sama w sobie działalnością sportową nie jest. Zgodnie z definicją sportu zawartą w ustawie o kulturze fizycznej sport jest formą aktywności człowieka, mającą na celu doskonalenie jego sił psychofizycznych, indywidualnie lub zbiorowo, według reguł umownych. Usługa transferu zawodnika ma zupełnie inny charakter niż usługa polegająca na organizacji zawodów sportowych.

Warto zauważyć, że przepis art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług, który określa miejsce świadczenia usług związanych ze sportem w miejscu ich faktycznego wykonania, jest odzwierciedleniem art. 52 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 26 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (poprzednio art. 9 ust. 2 lit. c) VI Dyrektywy).

Zdaniem ETS, który analizował wskazany przepis, opodatkowanie usług w miejscu ich faktycznego wykonania dotyczy takich kategorii działalności, które charakteryzuje to, że miejsce, gdzie te złożone usługi są faktycznie wykonywane, jest zasadniczo łatwe do ustalenia, gdyż działalność ta odbywa się w ściśle określonej lokalizacji (tak w wyroku ETS w sprawie z dnia 9 marca 2006 r. w sprawie C-114/05 Gillan Beach). W przypadku transferu zawodników, jak już wskazano, trudno jest natomiast wskazać konkretne miejsce wykonywania takiej działalności.

Ponadto warto podkreślić, iż w przywołanym wyroku ETS przypomniał, że art. 9 ust. 2 VI Dyrektywy stanowi regułę kolizyjną pozwalającą na rozgraniczenie kompetencji państw członkowskich co w konsekwencji prowadzi do uznania, że występujące w nim pojęcia są elementami prawa wspólnotowego, które powinny być interpretowane w sposób jednolity w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania lub braku opodatkowania. Z tego względu, zdaniem ETS, określenie zakresu usług (działalności), o których mowa w przepisie wymaga przeprowadzenia ich analizy pod kątem cech charakterystycznych, która wskazuje, że działalność taka ma złożony charakter, obejmujący różnorodne usługi świadczone zazwyczaj na rzecz wielu odbiorców. Te różnorodne kategorie działalności charakteryzuje przy tym także i to, że z reguły są realizowane w ramach jednej prezentacji, a miejsce, gdzie te złożone usługi są wykonywane, jest zasadniczo łatwe do ustalenia, gdyż działalność ta odbywa się w ściśle określonej lokalizacji. W przypadku transferu zawodnika te elementy nie występują przede wszystkim dlatego, że Klub nie świadczy usługi podlegającej ścisłej lokalizacji, która byłaby wykonywana na rzecz większej liczby odbiorców.

Tym samym nieistotna w tym zakresie jest klasyfikacja statystyczna usługi, tym bardziej, że na podstawie art. 8 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług przy określaniu miejsca świadczenia usług, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, tylko jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stanowisko Klubu zasadne jest także z innego powodu. W przedmiotowym orzeczeniu ETS podkreślił, że w przypadku m.in. usług z zakresu „prawodawca wspólnotowy uznał, że w przypadku gdy dany podmiot świadczy swoje usługi w państwie, w którym są one faktycznie wykonywane oraz gdy uzyskuje on w tym samym państwie podatek VAT uiszczony przez konsumenta końcowego, podatek ten, którego podstawę stanowi całość świadczonych usług, których koszt jest uwzględniony w cenie kompleksowego świadczenia płaconej przez konsumenta, powinien zostać przekazany temu państwu, a nie państwu, w którym świadczący usługi ma swoją siedzibę”. Podobne stanowisko ETS zajął w orzeczeniu z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-327/94 Dudda. Taka sytuacja, jaka została przywołana w orzeczeniach ETS, nie występuje w razie transferu zawodnika do innego klubu.

Z powyższych względów przyjąć należy, że transfer zawodnika do klubu zagranicznego powinien być rozliczany na zasadach dotyczących tzw. usług niematerialnych, jako sprzedaż praw (szeregu uprawnień związanych z wykonywaniem działalności przez zawodnika). W analizowanym przypadku opodatkowanie transferu ma zatem miejsce poza terytorium Polski, a więc zobowiązanym do rozliczenia VAT jest zagraniczny klub.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.