INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 czerwca 2010 r. (data wpływu 29 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, w części dotyczącej możliwości zwolnienia od podatku otrzymywanej prowizji z tytułu sprzedaży znaków opłaty sadowej i możliwości wystawienia na tę okoliczność faktury – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. możliwości zwolnienia od podatku otrzymywanej prowizji z tytułu sprzedaży znaków opłaty sadowej i możliwości wystawienia na tę okoliczność faktury.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą i dokonuje sprzedaży artykułów przemysłowych, spożywczych oraz znaków opłaty sądowej. Zakup znaków sądowych następuje na podstawie zamówień, jakie składane są do banku, z którego Pan je pobiera. Towar handlowy oraz ww. znaki sprzedaje Pan w punkcie handlowym mieszczącym się w sądzie. Z tytułu sprzedaży znaków otrzymuje Pan prowizję, na podstawie zawartej umowy z sądem (umowa dotyczy sprzedaży detalicznej znaków opłaty sadowej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie sprowadzające się do kwestii ustalenia, czy zawarta przez Pana umowa o sprzedaż detaliczną znaków opłaty sadowej jest równoznaczna z umową o dystrybucję i sprzedaż znaków opłaty sądowej, o której mowa w § 12 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), a tym samym czy może wystawić na tę okoliczność fakturę VAT, stosując zwolnienie od podatku.

Pana zdaniem, należy zastosować stawkę zwolnioną z VAT, na podstawie § 12 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799). Jednak nasuwają się Panu wątpliwości, gdyż „umowa nie zawiera w treści słowa „dystrybucja””. Wskazuje Pan, że w świetle definicji słowa „dystrybucja” i wyżej wymienionego rozporządzenia, znaki opłaty sądowej powinien Pan „pobierać z miejsca ich wytworzenia”, a pobiera je „jedynie od głównego dystrybutora”, czyli pośredniczy w sprzedaży”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

W myśl art. 8 ust. 1 omawianej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119, o czym stanowi art. 8 ust. 3 ustawy.

Dla celów klasyfikacji usług na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług do dnia 31 grudnia 2010 r. stosuje się, na mocy § 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.), przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 42, poz. 264 ze zm.).

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w przepisach samej ustawy, jaki i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

I tak, na podstawie obowiązującego od dnia 1 stycznia 2010 r. § 12 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zwalnia się od podatku prowizje z tytułu umowy dystrybucji i sprzedaży znaków opłaty sądowej.

Zaznaczyć należy, iż normodawca w formule prawnej wskazanego przepisu nie posłużył się klasyfikacją statystyczną, określoną na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Jednocześnie normodawca nie zdefiniował użytego w tym przepisie pojęcia „umowa dystrybucji”.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W złożonym wniosku poinformował Pan, że prowadząc działalność gospodarczą, dokonuje m.in. sprzedaży znaków opłaty sądowej. Z tytułu sprzedaży znaków otrzymuje prowizję, na podstawie zawartej umowy z sądem.

Wątpliwości Pana sprowadzają się do kwestii, czy może zastosować na tę okoliczność (otrzymywana prowizja z tytułu sprzedaży znaków opłaty sądowej) zwolnienie od podatku od towarów i usług i wystawić w związku z tym fakturę, stosując to zwolnienie.

W świetle powołanych przepisów oraz przedstawionego przez Pana stanu faktycznego, stwierdzić należy, że skoro przedmiotowe czynności – sprzedaż znaków opłaty sądowej – wykonywane są na podstawie zawartej z sądem umowy, to w ocenie tut. organu otrzymywana przez Pana prowizja może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na mocy powołanego uprzednio § 12 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług § 12 ust. 1 pkt 14 rozporządzenia. Powyższą czynność należy udokumentować zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, wykazując na fakturze ww. zwolnienie.

Jednocześnie, wskazuje się, iż kwestię przedmiotowego zwolnienia od podatku od towarów i usług prowizji otrzymywanej z tytułu sprzedaży znaków opłaty sadowej, do dnia 31 grudnia 2009 r., regulowały przepisy § 13 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.