INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2010r. (data wpływu do tut. Biura 21 maja 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej:

• poniesionych w 2009r. i 2010r. wydatków sfinansowanych z otrzymanego w 2009r. wsparcia finansowego – jest prawidłowe,
• poniesionych w 2010r. wydatków sfinansowanych z otrzymanego w tymże roku wsparcia finansowego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 21 maja 2010r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania i wydatkowania jednorazowej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej przyznanej w ramach projektu Działania 6.2 Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki 2007 – 2013.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

19 grudnia 2009r. Wnioskodawczyni rozpoczęła działalność gospodarczą opodatkowaną na zasadach ogólnych. Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Z powodu małych obrotów wybrała zwolnienie z VAT. W dniu 18 grudnia 2009r. podpisała umowę na otrzymanie wsparcia finansowego na rozwój przedsiębiorczości w ramach Priorytetu VI PO KL – Rynek pracy otwarty dla wszystkich, Działania 6.2. - Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia. Wnioskodawczyni przyznano dotację w wysokości 40.000 zł. Przed uruchomieniem transz musiała zarejestrować działalność gospodarczą. Dotację przyznano na zakup wyposażenia, którego wartość jednostkowa nie przekracza 3.500 zł, na remont wydzierżawionego sklepu, reklamę oraz zakup towarów handlowych. Część otrzymanej dotacji Wnioskodawczyni wydatkowała już w 2009r. na remont sklepu i wyposażenie. Reszta jest w trakcie realizacji w 2010r.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy wydatki na zakup wyposażenia o wartości jednostkowej do 3.500 zł (nie środki trwałe) oraz wydatki dotyczące remontu, które poniosła w 2009r. w związku z przyznana dotacją stanowią koszty uzyskania przychodu, jeżeli te koszty zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.
2. Czy wydatki na zakup wyposażenia, remontu i reklamy, które poniosła w 2010 roku sfinansowane dotacją stanowią koszty uzyskania przychodu, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów...
3. Czy wydatki na zakup towarów handlowych, które poniosła w części sfinansowanej dotacją stanowią koszty uzyskania przychodów...
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni:

Ad. 1

Wydatki dokonane do 31 grudnia 2009r. na zakup wyposażenia o wartości do 3.500 zł nie będącego środkami trwałymi, jak również wydatki na remont sklepu sfinansowane dotacją udzieloną po 25 maja 2008r., od której zaniechano poboru podatku na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 10 kwietnia 2009r., może zaliczyć w całości w koszty uzyskania przychodów, a które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (art. 22 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych) i nie zostały wykluczone w art. 23 ww. ustawy.

Ad. 2

Wydatki dokonane na zakup wyposażenia, remont i reklamę w 2010r. sfinansowane z otrzymanych środków na rozwój przedsiębiorczości stanowią w całości koszty uzyskania przychodów, jeżeli poniosła je w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i nie zostały wykluczone w art. 23 ww. ustawy.

Ad. 3

Wydatki na zakup towarów handlowych sfinansowanych z otrzymanej dotacji stanowią w całości koszty uzyskania przychodów.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych lub co do których nie zaniechano poboru podatku podlegają opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów, albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, iż ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni korzysta ze wsparcia w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki, Priorytetu VI „Rynek pracy otwarty dla wszystkich”, Działania 6.2 „Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia”. W ramach ww. wsparcia otrzymał jednorazową dotację na podjęcie własnej działalności gospodarczej. Program Operacyjny Kapitał Ludzki jest jednym z programów operacyjnych służących realizacji Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia 2007 – 2013, który został przyjęty decyzją Komisji Europejskiej nr K (2007) 4547 z dnia 28 września 2007 r.

Rozporządzeniem z dnia 10 kwietnia 2009r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych od niektórych dochodów (przychodów) (Dz. U. Nr 62, poz. 509), wydanym na podstawie art. 22 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów zarządził zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i osób prawnych od środków przyznanych podatnikom - uczestnikom projektu w ramach Działania 6.2 Wsparcie oraz promocja przedsiębiorczości i samozatrudnienia Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (PO KL) na:

1. rozwój przedsiębiorczości, w tym na cele inwestycyjne, dla uczestników projektu, którzy w ramach projektu zarejestrowali działalność gospodarczą lub zarejestrowali się w Krajowym Rejestrze Sądowym, do wysokości 40 tys. zł lub 20 tys. zł na członka spółdzielni w przypadku spółdzielni,
2. wsparcie pomostowe w postaci pomocy finansowej wypłacanej miesięcznie przez okres do 6 lub do 12 miesięcy od dnia rozpoczęcia (uruchomienia) działalności gospodarczej

-stanowiących pomoc de minimis udzielaną na warunkach określonych w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego z dnia 6 maja 2008 r. w sprawie udzielania pomocy publicznej w ramach Programu Operacyjnego Kapitał Ludzki (Dz. U. Nr 90, poz. 557 i Nr 224, poz. 1484).

Przy czym, zaniechanie to ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 26 maja 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. (§ 2 ww. rozporządzenia). Rozporządzenie powyższe weszło w życie w dniu 21 kwietnia 2009 r.

W świetle ww. przepisów jeżeli otrzymanie części wskazanych we wniosku środków nastąpiło w 2009r., to w części nie przeznaczonej na cele inwestycyjne, środki te stanowią dochód Wnioskodawczyni, od którego zaniechano poboru podatku. Przy czym, jak wskazano zaniechanie to dotyczy wyłącznie tej części środków, która nie została przeznaczona na cele inwestycyjne. Środki przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią bowiem, przychodu zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wskazano powyżej zaniechanie poboru podatku dochodowego od osób fizycznych dotyczy dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 26 maja 2008r. do dnia 31 grudnia 2009r. W konsekwencji do dochodów uzyskanych od dnia 01 stycznia 2010r. ze wsparcia finansowego, przedmiotowe zaniechanie poboru podatku nie ma zastosowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 137 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2010r., wolne od podatku dochodowego są środki finansowe otrzymane przez uczestnika projektu jako pomoc udzielona w ramach programu finansowanego z udziałem środków europejskich, o których mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1240).

Powołany przepis wprowadzony został mocą art. 12 pkt 1 lit. a) tiret piąty ustawy z dnia 27 sierpnia 2009r. - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. nr 157 poz. 1241) z dniem 1 stycznia 2010 r. Konsekwencją wprowadzenia ww. przepisu jest zwolnienie z opodatkowania środków otrzymanych przez uczestnika projektu, a nie zaś zaniechanie poboru podatku od ww. środków.

Należy podkreślić, iż „zwolnienie od podatku” oraz „zaniechanie poboru podatku” to dwie odrębne kategorie ekonomiczne, które jednak łączy ten sam efekt; podatnik w istocie nie płaci należnego podatku. Zwolnienie od podatku uregulowane postanowieniami m.in. art. 21 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych polega na wyłączeniu z opodatkowania (po spełnieniu podstawowych warunków), pewnych rodzajów przychodów lub dochodów (w tej sytuacji powstaje obowiązek podatkowy, ale nie następuje jego konkretyzacja w postaci zobowiązania podatkowego).

Natomiast zaniechanie poboru podatku to odstąpienie od pobrania (egzekwowania) wyliczonego, należnego podatku (a więc po powstaniu zobowiązania podatkowego).

W związku z powyższym środki otrzymane przez Wnioskodawczynię po dniu 01 stycznia 2010r., pochodzące ze wsparcia finansowego, podlegają zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 137 ustawy regulującej ten podatek.

Odnosząc się natomiast do możliwości zaliczenia do kosztów wydatków sfinansowanych ww. środkami, tj. wydatków poniesionych na zakup wyposażenia, towarów handlowych oraz remont i reklamę, stwierdzić należy, iż w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowy od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129.

Zgodnie natomiast z tym przepisem, w brzmieniu obowiązującym od dnia 01 stycznia 2010r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Wobec powyższego wskazane we wniosku wydatki, poniesione w 2009r. i 2010r., o ile zostały sfinansowane z otrzymanego w 2009 roku wsparcia finansowego i jeżeli poniesione zostały w celu uzyskania przychodów, bądź też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawczynię pozarolniczej działalności gospodarczej, jako nie objęte wyłączeniami zawartymi w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Natomiast powyższe wydatki poniesione w 2010r., bezpośrednio sfinansowane z dochodów (przychodów), uzyskanych w 2010r., o których mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 137 nie będą uznawane za koszty uzyskania przychodów, zgodnie ze znowelizowanym brzmieniem przepisu art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Reasumując stwierdzić należy, iż przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej poniesionych w 2009r. i 2010r. wydatków sfinansowanych z otrzymanego w 2009r. wsparcia finansowego – jest prawidłowe. Natomiast w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej poniesionych w 2010r. wydatków sfinansowanych z otrzymanego w tymże roku wsparcia finansowego stanowisko Wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.