Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-98/12/MS
z 2 lutego 2012 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 października 2011r. (data wpływu 19 października 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2012r. (data wpływu 20 stycznia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego jest:

  • prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu konserw i innych produktów żywnościowych przekazywanych pracownikom,
  • nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu gorących posiłków w barach, restauracjach i stołówkach,
  • prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu usług cateringowych.

UZASADNIENIE

W dniu 19 października 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek z dnia 12 października 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 stycznia 2012r. (data wpływy do tut. Biura 20 stycznia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1565/11/MS z dnia 5 stycznia 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Głównym profilem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług z zakresu budownictwa specjalistycznego dróg k. od szlaków poprzez stacje, aż po obiekty infrastruktury towarzyszącej. Specyfika tego typu prac wiąże się z realizacją projektów budowlanych na całym obszarze kraju w większości położonych na terenach niezabudowanych lub w pobliżu niewielkich miejscowości stanowiących najczęściej tzw. stacje pośrednie.

Praca odbywa się na otwartej przestrzeni, często w dużym oddaleniu od zabudowań infrastruktury lokalnej, przy czynnym ruchu pociągów po sąsiednich torach oraz w różnych porach dnia i nocy, co jest skutkiem przydzielanych przez P. S.A. tzw. zamknięć torowych uniemożliwiających „ciągłą" pracę ludzi. Uwarunkowania te w kontekście realizacji przychodów opartych na efektywności i wydajności pracy ludzi stały się źródłem decyzji zarządu firmy o zorganizowaniu posiłków regeneracyjnych w miejscach prowadzenia prac bądź ich pobliżu.

Zgodnie z przepisami prawa pracy zawartymi w art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów pracodawca zobowiązany jest do zapewniania posiłków profilaktycznych dla osób wykonujących swoją pracę w warunkach szczególnie uciążliwych. Z uwagi na występowanie powyższych warunków dla określonych grup zawodowych pracowników Wnioskodawcy, zarząd w porozumieniu ze związkami zawodowymi spełniając obowiązek ustawowy uchwałą przyznał posiłki regeneracyjne dla wszystkich grup zawodowych (bezpośrednio-produkcyjnych) świadczących pracę na terenie realizowanych budów.

Posiłkami regeneracyjnymi objęto grupy pracowników dla których:

  1. zgodnie z przepisami prawa pracy zawartymi w art. 232 Kodeksu Pracy (K.p.) i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów pracodawca zobowiązany jest do zapewniania posiłków profilaktycznych dla osób wykonujących swoją pracę w warunkach szczególnie uciążliwych. Stanowią one obligatoryjną formę posiłku regeneracyjnego której w ustawie przyporządkowano termin posiłek profilaktyczny,
  2. nie stwierdzono przekroczenia wskaźników wydatkowanej energii obligujących pracodawcę do ustawowego zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych.

Objęcie wszystkich pracowników realizujących zadania budowlane bezpośredni na placach budów posiłkiem regeneracyjnym ma na celu zwiększenie wydajności oraz poprawę „logistyki czasu pracy" co przekłada się na przyspieszenie tempa realizacji prac, a tym samym wpływa bezpośrednio na wyniki ekonomiczne jednostki. Posiłki regeneracyjne przyznawane są tylko w okresach faktycznej realizacji prac na budowach i należą się pracownikom obecnym w pracy i świadczącym pracę przez min 8 h w ciągu dnia.

Realizacja uchwały Zarządu odbywa się poprzez:

  1. zakup towarów spożywczych takich jak konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w przerwach w pracy a wydawane zamiennie za posiłki gorące (brak możliwości zapewnienia posiłku określonego w pozycjach 2-4,
  2. punktach gastronomicznych takich jak bary, restauracje, stołówki, itp.
  3. dostawę gotowych dań na teren budowy (catering) lub wyznaczone miejsce.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT zarejestrowanym od 1 czerwca 1993r. w Urzędzie Skarbowym, a w Urzędzie Skarbowym od 6 stycznia 2004r. jako osoba prawna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług nie podlegającą zwolnieniu w ramach szczególnych procedur zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.).

Przekazanie konserw i innych produktów żywnościowych spożywanych w pracy, wydawanych zamiennie za posiłki gorące pracownikom, w stosunku do których na Wnioskodawcy ciążą zobowiązania wynikające z art. 232 K.p. i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. oraz pracownikom, w stosunku do których na Wnioskodawcy nie ciążą zobowiązania wynikające z ww. artykułu K.p. i rozporządzenia, nie jest dokonywane na potrzeby osobiste tych pracowników lecz podyktowane przede wszystkim (poza koniecznością realizacji ciążących na pracodawcy zobowiązań wynikających ze wspomnianych powyżej przepisów prawnych – w przypadku pierwszego rodzaju pracowników) wzrostem efektywności działania przekładającym się na realizację celu gospodarczego Wnioskodawcy tj. optymalnych przerobów w maksymalnie krótkim dystansie czasowym. Przekazanie tych posiłków jest ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż dotyczy wyłącznie pracowników bezpośrednio-produkcyjnych świadczących pracę w określonym wymiarze czasowym, obecnych przy realizacji zadania inwestycyjnego. Posiłki te na etapie kalkulacji ofertowej stanowią jedną z wielu pozycji kosztowych (koszty ogólne budowy) uwzględnianych przy kwantyfikacji ceny dla inwestora ogłaszającego przetarg. Koszt ten zawarty jest każdorazowo w poszczególnych rachunkach ilościowych (zakresach cząstkowych realizowanego kontraktu) będących przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę. Jasny jest zatem związek tegoż kosztu z realizacją przychodów Wnioskodawcy.

Posiłki gorące w barach, restauracjach, stołówkach są nabywane przez pracodawcę i wydawane pracownikom bezpośrednio-produkcyjnym obecnym w pracy i świadczącym pracę przez min 8h w ciągu dnia.

Analogicznie jak w przypadku przekazania konserw i innych produktów żywnościowych spożywanych w pracy, wydawanych zamiennie za posiłki gorące pracownikom, nabywane w barach, restauracjach, stołówkach posiłki, a także gotowe dania dostarczane na teren placu budowy lub inne wskazane miejsce (catering) spożywane przez pracowników Wnioskodawcy (wszystkich bezpośrednio-produkcyjnych grup zawodowych, świadczących pracę na terenie realizowanych budów) nie służą celom osobistym tych pracowników, lecz przede wszystkim (poza koniecznością realizacji ciążących na pracodawcy zobowiązań wynikających z art. 232 K.p. i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. - w przypadku pracowników wykonujących swoją pracę w warunkach szczególnie uciążliwych) wzrostowi efektywności działania przekładającym się na realizację celu gospodarczego Wnioskodawcy tj. optymalnych przerobów w maksymalnie krótkim dystansie czasowym. Przekazanie tych posiłków pracownikom jest ściśle związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, gdyż, jak wspomniano, dotyczy wyłącznie pracowników bezpośrednio-produkcyjnych świadczących pracę w określonym wymiarze czasowym, obecnych przy realizacji zadania inwestycyjnego. Posiłki te na etapie kalkulacji ofertowej stanowią jedną z wielu pozycji kosztowych (koszty ogólne budowy) uwzględnianych przy kwantyfikacji ceny dla inwestora ogłaszającego przetarg. Koszt ten zawarty jest każdorazowo w poszczególnych rachunkach ilościowych (zakresach cząstkowych realizowanego kontraktu) będących przedmiotem sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę. Wyraźny jest zatem również w tym przypadku związek tegoż kosztu z osiąganymi przychodami Wnioskodawcy.

Zapewnienie „posiłków profilaktycznych” pracownikom, w stosunku do których na pracodawcy nie ciążą zobowiązania wynikające z art. 232 K.p. i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. wynika z potrzeb Wnioskodawcy - korzyści gospodarcze Wnioskodawcy mają znaczenie pierwszorzędne.

Przydzielenie pracowników do robót realizowanych na terenie inwestycji wiąże się z koniecznością ich wyjazdu na dłuższy czas poza miejsce zamieszkania. Odległe od punktu zamieszkania miejsce i występujące na placu budowy warunki pracy czynią przygotowanie posiłków we własnym zakresie niemożliwym, gdyż pod względem czasochłonności i logistyki w sposób bardzo istotny naruszałoby to system pracy, a dodatkowo rodziłoby konieczność ponoszenia dodatkowych nieracjonalnych kosztów transportu.

Nabywane towary spożywcze takie jak konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w pracy, a wydawane zamiennie za posiłki gorące, posiłki gorące nabywane w barach, restauracjach, stołówkach, gotowe dania dostarczane na teren placu budowy lub inne wskazane miejsce (catering) są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania tylko i wyłącznie czynności opodatkowanych.

Nabycie towarów spożywczych takich jak konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w pracy, a wydawane zamiennie za posiłki gorące, posiłków gorących w barach, restauracjach, stołówkach, gotowych dań dostarczanych na teren placu budowy lub inne wskazane miejsce (catering) jest udokumentowane fakturami VAT oraz rachunkami wystawionymi na Wnioskodawcę, przy czym przedmiotem pytania jest nabycie posiłków profilaktycznych udokumentowane fakturami VAT, gdyż w pozostałych przypadkach nie występuje VAT naliczony przy zakupie, a tym samym prawo do jego odliczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

  1. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT naliczonego przy zakupie towarów i usług stanowiących posiłki regeneracyjne (terminologia wewnętrzna firmy), które w myśl ustawy stanowią obligatoryjne zobowiązanie pracodawcy wynikające z art. 232 K.p. i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. zwane tam posiłkami profilaktycznymi w przypadku nabycia:
    1. towarów spożywczych takich jak konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w pracy, a wydawane zamiennie za posiłki gorące?
    2. posiłków gorących nabywanych w barach, restauracjach, stołówkach?
    3. gotowych dań dostarczanych na teren placu budowy lub inne wskazane miejsce (catering)?
  2. Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia VAT naliczonego przy zakupie towarów i usług przeznaczanych na cele posiłków regeneracyjnych (terminologia wewnętrzna Wnioskodawcy) dla pracowników, których nie zaliczono do zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych (tj. pracodawcy nie objęto obligatoryjnym zobowiązaniem do ich zapewnienia wynikającym z art. 232 K.p. i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. zwanych tam posiłkami profilaktycznymi w przypadku nabycia:
    1. towarów spożywczych takich jak konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w pracy, a wydawane zamiennie za posiłki gorące?
    2. posiłków gorących nabywanych w barach, restauracjach, stołówkach?
    3. gotowych dań dostarczanych na teren placu budowy lub inne wskazane miejsce (catering)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanej sytuacji Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu „towarów spożywczych takich jak konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w pracy, a wydawanych zamiennie za posiłki gorące”.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004r. (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.) zwanej w dalszej części ustawą o VAT, prawo do odliczenia podatku przysługuje w „zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego” - zdaniem podatnika ten warunek został spełniony.

Dodatkowo w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT nie wyłącza możliwości skorzystania z takiego prawa ograniczając się jedynie do przypadku świadczenia usług gastronomicznych, w przypadku których prawo to nie przysługuje.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu posiłków gorących nabywanych w barach, restauracjach, stołówkach.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku przysługuje w „zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - zdaniem Wnioskodawcy ten warunek został spełniony.

Jednakże w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT wyłącza się możliwość skorzystanie z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku zakupu „(...) usług noclegowych i gastronomicznych,(...)”.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanej sytuacji Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu gotowych dań dostarczanych na teren placu budowy lub inne wskazane miejsce (catering).

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku przysługuje w „zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania opodatkowanych podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego” - zdaniem Wnioskodawcy ten warunek został spełniony.

Dodatkowo w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT nie wyłącza możliwości skorzystania z takiego prawa ograniczając się jedynie do przypadku świadczenia usług gastronomicznych, w przypadku których prawo to nie przysługuje.

Usługa cateringowa zdaniem Wnioskodawcy nie jest usługą gastronomiczną o której mowa w art. 88 ust. 1 pkt 1 gdzie element obsługi klienta stanowić winien istotną jej część, lecz dostarczeniem towaru (dań obiadowych) do konsumpcji poza miejscem gdzie posiłek został przyrządzony.

W nawiązaniu do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca informuje, że opisane towary i usługi na etapie kalkulacji ofertowej stanowią jedną z wielu pozycji kosztowych (koszty ogólne budowy) uwzględnianych przy kwantyfikacji ceny dla inwestora ogłaszającego przetarg. Koszt ten zawarty jest każdorazowo w poszczególnych rachunkach ilościowych (zakresach cząstkowych realizowanego kontraktu) będących przedmiotem sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę.

Ponadto zdaniem Wnioskodawcy opisane stanowisko jest analogiczne dla obu przypadków opisanych w pytaniu 1 i 2, tj. sytuacji gdy dotyczy pracowników Wnioskodawcy:

  • objętych obligatoryjnym zobowiązaniem pracodawcy do zapewnienia posiłków profilaktycznych wynikającym z art. 232 K. p. i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. zwanych tam posiłkami profilaktycznymi),
  • nie objętych obligatoryjnym zobowiązaniem pracodawcy do zapewnienia posiłków profilaktycznych wynikającym z art. 232 K.p. i rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. zwanych tam posiłkami profilaktycznymi).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

  • prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu konserw i innych produktów żywnościowych przekazywanych pracownikom,
  • nieprawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu gorących posiłków w barach, restauracjach i stołówkach,
  • prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu usług cateringowych.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. – stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż głównym profilem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług z zakresu budownictwa specjalistycznego dróg kolejowych od szlaków poprzez stacje, aż po obiekty infrastruktury towarzyszącej. Specyfika tego typu prac wiąże się z realizacją projektów budowlanych na całym obszarze kraju w większości położonych na terenach niezabudowanych lub w pobliżu niewielkich miejscowości stanowiących najczęściej tzw. stacje pośrednie.

Praca odbywa się na otwartej przestrzeni, często w dużym oddaleniu od zabudowań infrastruktury lokalnej, przy czynnym ruchu pociągów po sąsiednich torach oraz w różnych porach dnia i nocy, co jest skutkiem przydzielanych przez P. S.A. tzw. zamknięć torowych uniemożliwiających „ciągłą" pracę ludzi. Uwarunkowania te w kontekście realizacji przychodów opartych na efektywności i wydajności pracy ludzi stały się źródłem decyzji zarządu firmy o zorganizowaniu posiłków regeneracyjnych w miejscach prowadzenia prac bądź ich pobliżu.

Zgodnie z przepisami prawa pracy zawartymi w art. 232 Kodeksu pracy i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów pracodawca zobowiązany jest do zapewniania posiłków profilaktycznych dla osób wykonujących swoją pracę w warunkach szczególnie uciążliwych. Z uwagi na występowanie powyższych warunków dla określonych grup zawodowych pracowników Wnioskodawcy, zarząd w porozumieniu ze związkami zawodowymi spełniając obowiązek ustawowy uchwałą przyznał posiłki regeneracyjne dla wszystkich grup zawodowych (bezpośrednio-produkcyjnych) świadczących pracę na terenie realizowanych budów.

Posiłkami regeneracyjnymi objęto grupy pracowników dla których:

  1. zgodnie z przepisami prawa pracy zawartymi w art. 232 Kodeksu Pracy (K.p.) i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów pracodawca zobowiązany jest do zapewniania posiłków profilaktycznych dla osób wykonujących swoją pracę w warunkach szczególnie uciążliwych. Stanowią one obligatoryjną formę posiłku regeneracyjnego której w ustawie przyporządkowano termin posiłek profilaktyczny,
  2. nie stwierdzono przekroczenia wskaźników wydatkowanej energii obligujących pracodawcę do ustawowego zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych.

Objęcie wszystkich pracowników realizujących zadania budowlane bezpośrednio na placach budów posiłkiem regeneracyjnym ma na celu zwiększenie wydajności oraz poprawę „logistyki czasu pracy" co przekłada się na przyspieszenie tempa realizacji prac, a tym samym wpływa bezpośrednio na wyniki ekonomiczne jednostki. Posiłki regeneracyjne przyznawane są tylko w okresach faktycznej realizacji prac na budowach i należą się pracownikom obecnym w pracy i świadczącym pracę przez min 8 h w ciągu dnia.

Realizacja uchwały Zarządu odbywa się poprzez:

  1. zakup towarów spożywczych takich jak konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w przerwach w pracy a wydawane zamiennie za posiłki gorące (brak możliwości zapewnienia posiłku określonego w pozycjach 2-4,
  2. punktach gastronomicznych takich jak bary, restauracje, stołówki, itp.
  3. dostawę gotowych dań na teren budowy (catering) lub wyznaczone miejsc.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i wykonuje działalność nie podlegającą zwolnieniu w ramach szczególnych procedur zawartych w ustawie o podatku od towarów i usług.

Nabywane towary spożywcze takie jak konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w pracy, a wydawane zamiennie za posiłki gorące, posiłki gorące nabywane w barach, restauracjach, stołówkach, gotowe dania dostarczane na teren placu budowy lub inne wskazane miejsce (catering) są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania tylko i wyłącznie czynności opodatkowanych.

Nabycie towarów spożywczych takich jak konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w pracy, a wydawane zamiennie za posiłki gorące, posiłków gorących w barach, restauracjach, stołówkach, gotowych dań dostarczanych na teren placu budowy lub inne wskazane miejsce (catering) jest udokumentowane fakturami VAT oraz rachunkami wystawionymi na Wnioskodawcę, przy czym przedmiotem pytania jest nabycie posiłków profilaktycznych udokumentowane fakturami VAT, gdyż w pozostałych przypadkach nie występuje VAT naliczony przy zakupie, a tym samym prawo do jego odliczenia.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług stołówkowych i cateringowych.

Zatem zasadne jest rozważenie, czy usługi cateringowe lub usługi stołówkowe różnią się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

Usługa gastronomiczna zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Natomiast catering oznacza usługę polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw w miejsce wskazane przez zamawiającego lub na organizacji przyjęć.

Podobnie wypowiedział się również w Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C- 31/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TSUE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”, tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TS, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TSUE podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności „na wynos” może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

Odnośnie natomiast definicji usług stołówkowych zauważa się, że nie została ujęta w słowniku języka polskiego. W słowniku znajduje się jedynie definicja słowa stołówka, które oznacza zakład żywienia zbiorowego przy instytucji czy też salę jadalną takiego zakładu.

W świetle powyższego uznać należy, iż usługi cateringowe oraz stołówkowe stanowią usługę odrębną od gastronomicznej.

Także od pozostałych usług gastronomicznych zostały wyodrębnione w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), ww. usługi cateringowe i stołówkowe, do której to klasyfikacji odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzenia sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów lub usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2011r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 sklasyfikował „Usługi związane z wyżywieniem”, w grupowaniu 56.21 „Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”, w grupowaniu 56.1 – „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych”, natomiast w grupowaniu 56.29 umieszczono „Pozostałe usługi gastronomiczne”, a pod symbolem PKWiU 56.29.2 sklasyfikowano „Usługi stołówkowe”.

Z powyższego wynika, że usługi cateringowe i stołówkowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych.

W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne. Tym samym, z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług cateringowych i stołówkowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, iż nabywane przez Wnioskodawcę konserwy i inne produkty żywnościowe spożywane w pracy, wydawane zamiennie za posiłki gorące, posiłki gorące nabywane w barach, restauracjach, stołówkach oraz gotowe dania dostarczane na teren placu budowy lub inne wskazane miejsce (catering) wydawane zarówno pracownikom:

  1. którym zgodnie z przepisami prawa pracy zawartymi w art. 232 Kodeksu pracy (K.p.) i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów pracodawca zobowiązany jest do zapewniania posiłków profilaktycznych dla osób wykonujących swoją pracę w warunkach szczególnie uciążliwych.
  2. jak i pracownikom u których nie stwierdzono przekroczenia wskaźników wydatkowanej energii obligujących pracodawcę do ustawowego zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych,

wykorzystywane są na cele związane z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy i służą prawidłowemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, mają związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca stwierdza, że objęcie wszystkich pracowników realizujących zadania budowlane bezpośrednio na placach budów posiłkiem regeneracyjnym ma na celu zwiększenie wydajności oraz poprawę „logistyki czasu pracy" co przekłada się na przyspieszenie tempa realizacji prac, a tym samym wpływa bezpośrednio na wyniki ekonomiczne jednostki. Posiłki przyznawane są tylko w okresach faktycznej realizacji prac na budowach i należą się pracownikom obecnym w pracy i świadczącym pracę przez min 8 h w ciągu dnia.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że przydzielenie pracowników do robót realizowanych na terenie inwestycji wiąże się z koniecznością ich wyjazdu poza miejsce zamieszkania. Odległe od punktu zamieszkania miejsce i występujące na placu budowy warunki pracy czynią przygotowanie posiłków we własnym zakresie niemożliwym, gdyż pod względem czasochłonności i logistyki w sposób bardzo istotny naruszałoby to system pracy, a dodatkowo rodziłoby konieczność ponoszenia dodatkowych nieracjonalnych kosztów transportu. Ponadto koszty posiłków stanowią element kosztów ogólnych budowy i element ceny tych usług.

Jednocześnie wskazane przekazania towarów i usług są wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania tylko i wyłącznie czynności opodatkowanych.

Zatem mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu konserw i innych produktów żywnościowych przekazywanych pracownikom oraz z tytułu zakupu usług cateringowych. Przedmiotowe prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu przedmiotowych zakupów przysługuje Wnioskodawcy zarówno od zakupów dokonywanych na rzecz:

  1. pracowników którym zgodnie z przepisami prawa pracy zawartymi w art. 232 Kodeksu pracy (K.p.) i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów pracodawca zobowiązany jest do zapewniania posiłków profilaktycznych dla osób wykonujących swoją pracę w warunkach szczególnie uciążliwych,
  2. jak i pracowników u których nie stwierdzono przekroczenia wskaźników wydatkowanej energii obligujących pracodawcę do ustawowego zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu konserw i innych produktów żywnościowych przekazywanych pracownikom oraz z tytułu zakupu usług cateringowych należało uznać za prawidłowe.

Natomiast prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu gorących posiłków w barach, restauracjach i stołówkach, nabywanych na rzecz:

  1. pracowników którym zgodnie z przepisami prawa pracy zawartymi w art. 232 Kodeksu pracy (K.p.) i rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów pracodawca zobowiązany jest do zapewniania posiłków profilaktycznych dla osób wykonujących swoją pracę w warunkach szczególnie uciążliwych,
  2. jak i pracowników u których nie stwierdzono przekroczenia wskaźników wydatkowanej energii obligujących pracodawcę do ustawowego zapewnienia pracownikom posiłków profilaktycznych,

uzależnione jest od rodzaju świadczonych czynności dokonywanych na rzecz Wnioskodawcy.

W przypadku zakupu gorących posiłków w barach, restauracjach i stołówkach, koniecznym jest ustalenie czy przedmiotowe zakupy są zakupami usług gastronomicznych czy też są to zakupy o innym charakterze.

W przypadku gdy faktury dokumentować będą zakup usług gastronomicznych Wnioskodawcy zgodnie z postanowieniami art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu gorących posiłków w barach, restauracjach i stołówkach nie będzie przysługiwało.

Natomiast w sytuacji gdy z faktur wynikać będzie, że przedmiotem sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy są czynności inne niż świadczenie usług gastronomicznych (np. usługi stołówkowe) w sprawie nie znajdą zastosowania postanowienia art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT i prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu gorących posiłków w barach, restauracjach i stołówkach Wnioskodawcy będzie przysługiwało.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu gorących posiłków w barach, restauracjach i stołówkach, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednak zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów i nieodpłatnego świadczenia usług oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj