INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 01 lutego 2010 r. (data wpływu 05.02.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów z tytułu udziału w Konsorcjum – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 05 lutego 2010 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismem z dnia 16 kwietnia 2010 r. (data wpływu 22.04.2010 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie uzyskiwanych przychodów i ponoszonych kosztów z tytułu udziału w Konsorcjum.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. w ramach prowadzonej działalności w sektorze budownictwa ogólnego, niejednokrotnie bierze udział w przetargach organizowanych na podstawie przepisów ustawy o zamówieniach publicznych. w przypadku przetargów na realizację robót znacznych rozmiarów, zazwyczaj bierze udział w przetargach w kooperacji z innymi podmiotami w celu zwiększenia szans na wygranie przetargu. Dlatego też, celem złożenia oferty, zawiera umowę konsorcjum z innymi podmiotami gospodarczymi.

W omawianym przypadku Spółka zawierając umowę „Konsorcjum” występuje w roli „Partnera”, co oznacza, że nie będzie rozliczała się z wykonanych robót z inwestorem, a jedynie z „Liderem”, którym została ustanowiona inna Spółka występująca w umowie Konsorcjum.

Zawarta umowa Konsorcjum nie jest umową spółki cywilnej, a utworzone Konsorcjum nie jest osobą prawną i nie prowadzi samodzielnej działalności gospodarczej.

W umowie Konsorcjum ustalono stały podział procentowy w przychodach, kosztach, zyskach i stratach Konsorcjum. „Lider” będzie otrzymywał ponadto wynagrodzenie od pozostałych „Partnerów” w wysokości 1% wartości netto robót zafakturowanych przez „Partnerów” na rzecz „Lidera”. w ramach tego wynagrodzenia, „Liderowi” przydzielono wykonywanie obowiązków, do których należy m. in.: podpisywanie umów z podwykonawcami i dostawcami oraz reprezentowanie Konsorcjum przed wszelkimi instytucjami. Umowa Konsorcjum określa ponadto, że prace „Partnerów” będą wykonywane wyłącznie siłami własnymi przy wykorzystaniu własnych pracowników.

Na podstawie protokołów odbioru prac „Lider” będzie wystawiał fakturę sprzedaży VAT dla Inwestora, a następnie „Partnerzy” wystawią faktury sprzedaży VAT na „Lidera” odpowiednio wg swojego udziału procentowego w Konsorcjum, niezależnie od wykonanego zakresu prac i bez protokołu odbioru robót budowlanych.

Koszty kontraktu ponoszone przez „Lidera” wynikające przede wszystkim z zawartych umów z podwykonawcami i dostawcami będą obciążać „Partnerów” odpowiednio wg udziału na podstawie not obciążeniowych bądź refaktur. Natomiast koszty Personelu „Partnerów” będą podlegały rozdzieleniu między „Partnerów” na podstawie noty obciążeniowej stosownie do udziału w Konsorcjum.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych.

Czy kosztami uzyskania przychodów są rzeczywiste koszty poniesione przy realizacji projektu, czy koszty wspólne Konsorcjum przypadające procentowo na Spółkę...

Treść powyższego pytania wynika z pisma z dnia 14 kwietnia 2010 r. stanowiącego uzupełnienie wniosku.

Zdaniem Spółki, która w rzeczonej umowie Konsorcjum występuje jako „Partner”, powinna Ona wystawić fakturę VAT na zakres prac wykonanych siłami własnymi jako faktyczne wykonanie usługi, nie doliczając marży. Jednak, stosownie do zapisów umowy Konsorcjum oraz zapisu art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, przychody te nie włączałyby się do przychodów podatkowych. Przychodami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych byłaby wartość z noty uznaniowej wystawionej przez „Lidera” zgodnie z udziałem procentowym „Partnera” w całości przychodów Konsorcjum.

Ponieważ zafakturowane przez „Partnera” prace nie byłyby przychodami w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, analogicznie koszty własne „Partnera” poniesione przy realizacji kontraktu nie byłyby kosztami uzyskania przychodów. Kosztami uzyskania przychodów byłaby wartość z noty obciążeniowej wystawionej przez „Lidera” odpowiadająca udziałowi procentowemu „Partnera” w całości kosztów dotyczących danego kontraktu.

Opodatkowanie podatkiem dochodowym od osób prawnych obejmowałoby przychody i koszty konsorcjanta zgodnie z określonym udziałem.

Stanowisko Spółki oparte jest na interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, sygnatura IBPP 1/443-97/09/AS.

Zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy wskazanym w uzupełnieniu do wniosku o udzielenie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, koszty i przychody podatkowe obejmują wyłącznie koszty i przychody zgodnie z procentowym udziałem w całości kosztów i przychodów Konsorcjum, stosownie do zapisów umowy Konsorcjum oraz zapisu art. 5 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Konsorcjum jest umową gospodarczą, co najmniej dwóch podmiotów gospodarczych, zawarta w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia, dla odniesienia wspólnych korzyści, przy solidarnym ponoszeniu ryzyka. Zawarcie umowy o wspólne przedsięwzięcie gospodarcze – „umowy konsorcjum” – nie ma na celu powstania nowego swoistego podmiotu gospodarczego, lecz stanowi porozumienie istniejących stron w zakresie realizacji wspólnego celu gospodarczego.

Wspólne przedsięwzięcia charakteryzuje to, ze dwóch lub więcej wspólników przedsięwzięcia jest związanych ustaleniami umownymi oraz, że owe ustalenia umowne ustanawiają sprawowanie współkontroli. Działalność wykonywana w ramach wspólnego przedsięwzięcia może być wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły, jednakże do uznania takiej działalności za wspólne przedsięwzięcie wystarczy jednokrotne jej wykonanie, nie musi to być więc działalność nastawiona na wykonanie w sposób powtarzający się.

Celem zawiązania konsorcjum jest najczęściej wspólne działanie w realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy, logistyczny, techniczny lub organizacyjny przekracza możliwości jednego podmiotu. Utworzenie konsorcjum ma zwykle charakter tymczasowy, czyli po osiągnięciu celu, do którego zostało powołane, jest rozwiązywane.

Ponieważ prawo nie wyszczególnia umowy konsorcjum, należy ona do tzw. umów nienazwanych. Konsorcjum zwykle nie jest spółką prawa handlowego, nie ma własnej osobowości prawnej, nie jest odrębnym podmiotem gospodarczym, nie musi więc być rejestrowane, nie musi mieć odrębnej nazwy ani tez siedziby. Podmioty tworzące konsorcjum są niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli działaniach nie związanych z konsorcjum), a w działaniach konsorcjum realizują wspólną politykę finansową objętą porozumieniem. Jeśli wymaga tego charakter działalności, konsorcjum może zostać zawarte w formie spółki cywilnej.

Przedsiębiorcy w konsorcjum wybierają spośród siebie lidera – konsorcjanta (wytypowany spośród uczestników konsorcjum podmiot), który prowadzi rozliczenia gospodarcze, w tym podpisuje umowy i fakturuje sprzedaż. Pozostałe firmy wystawiają faktury liderowi konsorcjum i w ten sposób ostatecznie uczestniczą w zyskach wspólnego przedsięwzięcia. Tego typu konsorcjum nie wymaga własnej księgowości, a jego działalność jest sumą działań jego uczestników.

Z treści wniosku wynika, że Spółka bierze udział w przetargach. w celu zwiększenia swoich szans na wygranie zawiera umowy z innymi uczestnikami przetargu na wspólną realizację danego przedsięwzięcia. Jest to umowa konsorcjum.

Jak wskazuje Wnioskodawca, Konsorcjum nie prowadzi odrębnej działalności gospodarczej, nie jest spółką cywilną ani osobą prawną.

Z Uczestników konsorcjum – Partnerów wybrany zostanie Lider.

Ustalenie sposobu rozliczeń w ramach konsorcjum stanowi element umowy konsorcjalnej – przychody i koszty z działalności konsorcjum rozdzielane będą według stałego podziału procentowego w przychodach i kosztach każdego Partnera. Lider natomiast, otrzymywał będzie dodatkowe wynagrodzenie w wysokości 1% od pozostałych Uczestników konsorcjum, w związku z określonym dla Niego dodatkowym zakresem obowiązków, tj. podpisywanie umów z podwykonawcami i dostawcami oraz reprezentowanie konsorcjum przed wszelkimi instytucjami.

Protokół odbioru będzie podstawą dla Lidera do wystawienia końcowej faktury VAT dla inwestora. Lider natomiast otrzyma faktury VAT od Partnerów za wykonane przez nich prace.

Następnie Lider wystawi noty księgowe z uwzględnieniem określonego w umowie konsorcjum podziału, dotyczące zarówno przychodów jak i kosztów danego Partnera.

Zatem, w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym, ze względu na funkcjonalność i ekonomikę działalności konsorcjum Partnerzy umocowują jednego spośród siebie do reprezentowania całej grupy wobec kontrahentów i wszelkich instytucji.

Należy zauważyć, iż konsorcjum stanowi określony w umowie sposób uregulowania rozliczeń pomiędzy podmiotami je tworzącymi oraz wprowadza zasady, którymi strony powinny kierować się w swoich kontaktach, zwłaszcza z kontrahentami.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje wspólnego przedsięwzięcia. Określa jedynie sposób rozliczania przychodów i kosztów uczestników ze wspólnego zamysłu, np. w formie konsorcjum.

Regulacja art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Dz. u. Nr 54, poz. 654 ze zm.), stanowi, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy i praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału. w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że udziały wspólników w przychodach są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Podatnikami podatku dochodowego w konsorcjum są jego poszczególni wspólnicy, którzy zgodnie z zasadą, określoną w ww. przepisie, przychody i koszty ze wspólnego przedsięwzięcia, łączą z przychodami i kosztami z własnej działalności gospodarczej, jednolicie, w takiej proporcji, w jakiej poszczególni wspólnicy partycypują w zyskach tego konsorcjum.

Reasumując, kosztami uzyskania przychodów Spółki, ze wspólnego przedsięwzięcia będą, zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty poniesione proporcjonalnie do posiadanego udziału w konsorcjum.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pisma urzędowego, tut. Organ informuje, że zostało ono wydane w indywidualnej sprawie i nie ma zastosowania ani konsekwencji wiążącej w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tut. Organ informuje, że powyższa interpretacja dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych. Kwestia dotycząca podatku od towarów i usług rozstrzygnięta została odrębną interpretacją z dnia 07 maja 2010 r. nr ILPP1/443-128/10-4/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.