INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 02.11.2009 r. (data wpływu 23.11.2009 r.) uzupełniony pismem z dnia 21.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.) i pismem z dnia 04.02.2010 r. (data wpływu 05.02.2010 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 14 stycznia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia, stawki podatku, momentu powstania obowiązku podatkowego usług odprawy celnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.11.2009 r. wpłynął ww. wniosek uzupełniony pismem z dnia 21.01.2010 r. (data wpływu 25.01.2010 r.) i pismem z dnia 04.02.2010 r. (data wpływu 05.02.2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia, stawki podatku, momentu powstania obowiązku podatkowego usług odprawy celnej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej zajmuje się m.in. świadczeniem usług spedycji (obecnie, zgodnie z nową klasyfikacją działalności PKD jest to nr 52.29.C - działalności pozostałych agencji transportowych) oraz pośrednictwem związanym z usługami transportowymi.

W ramach usług oferowanych klientom, na ich zamówienie sprowadza pojazdy mechaniczne, głównie ze Stanów Zjednoczonych . Zakupione przez klienta towary są dostarczane z miejsca zakupu do miejsca załadunku przez partnerów Wnioskodawcy w USA.

Następnie ww. towary są pakowane w kontenery, które zostają odstawione do portu w celu wysłania ich do portu w Unii Europejskiej. Część tych kontenerów trafia do Warszawy i tu jest rozpakowywana i składowana do magazynu celnego. Z magazynu celnego jest dokonywana odprawa tranzytowa do Urzędu Celnego we Frankfurcie nad Odrą i tam jest transportowany towar. Zgłoszenie celne do niemieckiego systemu zgłoszeń (ATLAS) jest dokonywane przez partnera Wnioskodawcy, którego siedziba znajduje się w wolnej strefie celnej w porcie Bremerhaven. Świadczone przez pomiot niemiecki usługi polegają na odprawie celnej towarów. Wszystkie czynności świadczone są przez podmiot niemiecki na terenie portu w Bremerhaven i dotyczą towarów spoza Unii Europejskiej kierowanego do Unii. Firma niemiecka obciąża Spółkę fakturą za swoje usługi bez naliczania stawki podatku VAT. Z informacji od niemieckiego kontrahenta wynika, że ta usługa w Niemczech świadczona na terenie portu w Bremerhaven nie podlega podatkowi od towarów i usług. Po odprawie celnej towar ponownie przekracza granicę Polski i udaje się na miejsce rozładunku.

W uzupełnieniu stanu faktycznego Wnioskodawca doprecyzował, że kontenery są transportowane drogą morską z USA do portu w Gdyni, następnie transportem kołowym do magazynu celnego w Warszawie. W Warszawie towar z kontenera jest rozpakowywany i składowany do magazynu celnego. W związku z faktem, iż odprawa celna odbywa się w Niemczech, dokonywana jest odprawa celna tranzytowa z magazynu celnego w Warszawie na granicę niemiecką do Frankfurtu. Zgłoszenia celnego dokonuje partner kontrahenta, którego siedziba mieści się w wolnej strefie celnej w porcie w Bremerhaven. Po odprawie celnej towar ponownie przekracza granicę Polski i udaje się na miejsce rozładunku. Wnioskodawca najczęściej nie wystawia faktur za usługi transportu międzynarodowego, czy spedycji międzynarodowej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy usługi odprawy celnej towaru należy traktować jako import usług o którym mowa w art. 17 ust. 4 i czy należy wystawiać fakturę wewnętrzną naliczając podatek VAT...
2. Jeśli tak, to z jaką stawką podatku od towarów i usług...
3. Czy przy wystawieniu faktury (handlowej) na kontrahentów Spółki za obciążenie ich tylko opłatami którymi wcześniej obciążyła Spółkę ww. firma niemiecka, tj. opłatami za usługi odprawy celnej – wystąpi obowiązek naliczenia podatku VAT...
4. Jeśli tak, to z jaką stawką podatku od towarów i usług...
5. Z jaką datą powstaje u Wnioskodawcy obowiązek podatkowy i czy w ogóle w tym wypadku zastosowanie ma moment obowiązku podatkowego określony w art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. b i c...
   
   

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy od powyższych usług nie wystąpi obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu importu usług i nie ma obowiązku wystawienia faktur wewnętrznych. Stanowisko Spółki wynika z art. 2 pkt 9 ustawy VAT, gdzie zdefiniowano dla potrzeb ustawy VAT pojęcie importu usług jako świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy.

Zgodnie z tym ostatnim przepisem podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Przepisu tego nie stosuje się jednak w przypadku usług, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę na terytorium kraju (Polski), z wyłączeniem przypadków określonych w art. 27 ust. 3 oraz art. 28 ust. 3, 4, 6, 7 ustawy o podatku VAT dla których w każdym przypadku podatnikiem jest ich usługobiorca.

W opinii Wnioskodawcy usługi polegające na odprawie celnej towarów przywiezionych spoza Unii świadczone na terenie wolnej strefy celnej w porcie w Bremerhaven nie należy traktować jako importu usług, gdyż nie podlegają one podatkowi od towarów i usług, a opodatkowanie ich na terenie kraju naruszyłoby zasadę neutralności podatku VAT.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma obowiązku wystawienia faktur wewnętrznych oraz naliczenia jakiejkolwiek stawki podatku VAT.

Ad. 3 i 4

Zdaniem Wnioskodawcy powinien obciążać swoich kontrahentów kosztami za ww. usługi bez podatku VAT (w taki sposób w jaki wcześniej postąpili kontrahenci niemieccy wobec Spółki).

Ad. 5

W opinii Wnioskodawcy usługi opisane powyżej, polegające na pobieraniu opłat, rozładunku, załadunku, składowania oraz odpraw celnych towarów przywiezionych spoza Unii świadczone w na terenie wolnej strefy celnej w porcie w Bremerhaven wyłączone są z opodatkowania podatkiem od towarów i usług i nie stosuje się do nich przepisów ustawy o VAT. Dlatego też nie będą miały zastosowania przepisy art. 19 ustawy z 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług regulujące moment powstania obowiązku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Ad. 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z przepisu powyższego wynika zasada, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przypadku świadczenia usług, bardzo istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca świadczenia danej usługi. Od poprawności określenia miejsca świadczenia zależeć będzie, czy dane świadczenie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Miejsce świadczenia usług, od którego uzależnione jest opodatkowanie wykonania danej czynności na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług określa się w oparciu o regulacje art. 27 i 28 ustawy. W myśl art. 27 ust. 1 ustawy w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Powyższy przepis wyraża ogólną normę dotyczącą ustalenia miejsca świadczenia usług. Oprócz tej ogólnie sformułowanej zasady, ustawa zawiera regulacje szczegółowe.

Zgodnie z art. 27 ust. 3 w przypadku gdy usługi, o których mowa ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Art. 27 ust. 4 ustawy zawiera katalog usług niematerialnych, m.in. w punkcie 3 wymienia usługi doradcze, inżynierskie, prawnicze, księgowe oraz usługi podobne do tych usług. W związku z powyższym można stwierdzić, że katalog usług wymienionych w art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy należny rozumieć szeroko, tzn. objęte są nim wszystkie usługi księgowe oraz usługi podobne do tych usług. Ponadto na mocy art. 8 ust. 4 ustawy, przy określaniu miejsca świadczenia usług, o których mowa w art. 27 ustawy, usługi są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych, jeżeli dla tych usług przepisy ustawy oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole PKWiU. Tak jak zauważono, w art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy ustawodawca powołał symbole PKWiU wyłącznie dla niektórych rodzajów usług. Pozostałe usługi objęte zakresem tego przepisu (m.in. usługi podobne do usług księgowych) nie zostały oznaczone symbolami PKWiU, zatem – stosownie do dyspozycji art. 8 ust. 4 ustawy – nie należy ich identyfikować za pomocą klasyfikacji statystycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca na zamówienie klientów sprowadza pojazdy mechaniczne z USA. Odprawa celna towarów dokonywana jest w Urzędzie Celnym we Frankfurcie przez partnera niemieckiego. Podmiot niemiecki następnie obciąża Wnioskodawcę fakturą za formalności związane z odprawą celną.

W ocenie tutejszego organu, usługi odprawy celnej świadczone przez niemiecki podmiot można zakwalifikować do usług podobnych do usług księgowych, dla których ustawodawca określił miejsce świadczenia w art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy. W związku z faktem, iż są świadczone dla podatnika mającego siedzibę na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę, będą podlegały opodatkowaniu w kraju nabywcy usług.

W myśl art. 2 pkt 9 przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników nieposiadających siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania albo pobytu na terytorium kraju.

Biorąc pod uwagę powyższe uregulowania oraz opis sprawy należy stwierdzić, że przedmiotowa usługa świadczona na rzecz Spółki przez niemieckiego kontrahenta stanowi dla Wnioskodawcy import usług w rozumieniu art. 2 pkt 9 ustawy, opodatkowany na terytorium kraju.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W art. 106 ust. 7 ustawy wskazano, iż w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Zatem w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca rozpoznając import usług winien wystawić fakturę wewnętrzną z wykazanym na niej podatkiem należnym, według stawek obowiązujących w kraju dla przedmiotowych usług.

Należy zauważyć, że do podstawy opodatkowania z tytułu importu usług wejdą tylko formalności związane z obsługą celną, natomiast cło wlicza się w myśl art. 31 ust. 2 do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Ad. 2

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Ustawodawca dostawę niektórych towarów oraz świadczenie niektórych usług opodatkował stawkami niższymi lub zwolnił od podatku.

Jednakże usługi odprawy celnej nie zostały wymienione jako zwolnione bądź opodatkowane stawkami obniżonymi i podlegają opodatkowaniu, zgodnie z cyt. wyżej art. 41 ust. 1 ustawy, stawką podatku w wysokości 22%.

Ad. 3 i 4

Odnosząc się do rozliczenia Spółki z klientami, istotne jest ustalenie rodzaju świadczonej usługi. W przypadku, gdy na świadczoną usługę składa się szereg czynności, nie jest prawidłowe rozbijanie świadczonej usługi na kilka części traktowanych jako odrębne usługi. Należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta kilka usług zasadniczych, czy też jedną usługę. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że na zamówienie klientów sprowadza pojazdy mechaniczne z USA. Miejscem rozpoczęcia transportu są Stany Zjednoczone, skąd towar jest dostarczany drogą morską do Gdyni, następnie do magazynu celnego w Warszawie, później transportem kołowym do Frankfurtu, gdzie po odprawie celnej przekracza ponownie granicę Polski i udaje się na miejsce rozładunku.

W myśl art. 83 ust. 3 pkt 1 przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w ust. 1 pkt 23, rozumie się: przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty,
2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia poza terytorium Wspólnoty, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Wspólnoty lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Wspólnoty do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że transport pojazdów z USA do Polski wyczerpuje powyższą definicję.

Zatem usługa odprawy celnej będzie usługą poboczną w stosunku do usługi głównej transportu międzynarodowego, należy ją wliczyć do podstawy opodatkowania usługi głównej i ustalić stawkę podatku oraz obowiązek podatkowy w stosunku do usługi podstawowej.

Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 w przypadku świadczenia usług transportowych miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie odbywa się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości, z zastrzeżeniem art. 28 (zastrzeżenie dotyczy transportu wewnątrzwspólnotowego i nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania).

Stosownie do postanowień § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 poz. 1336), w przypadku świadczenia usług transportu międzynarodowego środkami transportu morskiego lub lotniczego – miejscem świadczenia tych usług jest terytorium kraju.

Stawka podatku VAT dla usług transportu międzynarodowego wynosi 0% zgodnie z art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy.

W myśl art. 83 ust. 5 pkt 1-3 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

1. towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
2. towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
3. towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów.
   
   

Mając na uwadze powołane przepisy należy uznać, iż świadczona przez Wnioskodawcę usługa transportu międzynarodowego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na etapie morskim USA – Polska – stawką 0%, na etapie drogowym odcinek na terytorium Polski stawką 0%, pod warunkiem, że Spółka będzie dysponować dokumentami opisanymi w art. 83 ust. 5 ustawy. Odcinek na etapie drogowym, odbywający się poza terytorium Polski, będzie podlegał opodatkowaniu, zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 2 w miejscu gdzie odbywał się transport, z uwzględnieniem pokonanych odległości.

Ad. 5

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

W przypadku usług transportowych ustawodawca przewidział odstępstwo od powyższej zasady ogólnej.

Stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług transportu osób i ładunków kolejami, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami.

Reasumując, na podstawie przedstawionego stanu faktycznego, w oparciu o powołane przepisy stwierdzić należy, iż usługi odprawy celnej świadczone przez kontrahenta mającego siedzibę na terytorium Niemiec, podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju i stanowią dla Spółki import usług, opodatkowany stawką podstawową, tj. 22%. Obciążenie za powyższe usługi podatnika polskiego, winno stanowić część usługi kompleksowej i podlegać opodatkowaniu na etapie morskim – stawką 0%, na etapie drogowym – na terytorium kraju – stawką 0%, pod warunkiem, że Spółka będzie dysponowała dokumentami wymienionymi w art. 83 ust. 5 ustawy. W przypadku braku ww. dokumentów należy zastosować stawkę podstawową tj. 22%. Etap drogowy powyższego transportu międzynarodowego na odcinku poza terytorium kraju nie będzie podlegał opodatkowaniu w Polsce. Obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia usługi transportu międzynarodowego powstanie zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. a ustawy, czyli z chwilą otrzymania zapłaty lub jej części, nie później jednak niż 30. dnia licząc od dnia wykonania usług.

Zatem stanowisko podatnika w całości należało uznać za nieprawidłowe.

Jednocześnie nadmienia się, iż w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 23.10.2009 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, od dnia 1 stycznia 2010 r. przepisy art. 27 oraz art. 28 zostały uchylone w całości, jednocześnie wprowadzono nowe przepisy regulujące miejsce świadczenia usług w art. 28a-28o.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.