INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 13 kwietnia 2010 r. (data wpływu 16 kwietnia 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 czerwca 2010 r. (data wpływu 29 czerwca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobierania zaliczki na podatek dochodowy w przypadku dofinansowania nauczycielowi czesnego do uzupełniających magisterskich i podyplomowych studiów organizowanych przez szkoły wyższe - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek uzupełniony w dniu 29 czerwca 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku pobierania zaliczki na podatek dochodowy w przypadku dofinansowania nauczycielowi czesnego do uzupełniających magisterskich i podyplomowych studiów organizowanych przez szkoły wyższe.

We wniosku tym oraz w jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

1. Nauczyciel podnosi kwalifikacje zawodowe w Akademii– studia uzupełniające magisterskie,
2. Nauczyciel podnosi kwalifikacje zawodowe w Centrum, Wyższa Szkoła - studia podyplomowe.

Osoby te nie posiadają skierowania od pracodawcy.

Z tytułu dopłaty do czesnego został potrącony podatek dochodowy.

W związku z uchyleniem z dniem 1 stycznia 2004 r. przepisu art. 21 ust. 1 pkt 86 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który przyznawał wprost zwolnienia podatkowe finansowanym ze środków budżetowych dopłatom do czesnego dla studiującego nauczyciela i różnymi interpretacjami prawnymi zrodziła się u Wnioskodawcy wątpliwość czy działania jego związane z poborem podatku od ww. świadczeń są prawidłowe.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo postąpił potrącając ww. osobom podatek dochodowy z tytułu dopłaty do czesnego (bez skierowania pracodawcy)...

Zdaniem Wnioskodawcy, należało potrącić podatek dochodowy od dokonanych dopłat do czesnego dla nauczycieli dokształcających, ponieważ:

1. nauczyciele nie posiadali skierowania od pracodawcy,
2. pracodawca nie zawarł umowy z nauczycielem dokształcającym się,
3. jest to dokształcanie w formach pozaszkolnych, więc nauczyciel winien sam pokrywać koszty kształcenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zmianami) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14 - 15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty, niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

W stosunku do nauczycieli za odrębne przepisy, o których mowa wyżej uznać należy regulacje zawarte w ustawie z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (t. jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 97, poz. 674 ze zmianami) oraz rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 29 marca 2002 r. w sprawie sposobu podziału środków na wspieranie doskonalenia zawodowego nauczycieli pomiędzy budżety poszczególnych wojewodów, form doskonalenia zawodowego dofinansowywanych ze środków wyodrębnionych w budżetach organów prowadzących szkoły, wojewodów, ministra właściwego do spraw oświaty i wychowania oraz szczegółowych kryteriów i trybu przyznawania tych środków (Dz. U. Nr 46, poz. 430).

Na podstawie art. 70a ust. 1 powołanej ustawy, w budżetach organów prowadzących szkoły wyodrębnia się środki na dofinansowanie doskonalenia zawodowego nauczycieli z uwzględnieniem doradztwa metodycznego - w wysokości 1% planowanych rocznych środków przeznaczonych na wynagrodzenie osobowe nauczycieli, z zastrzeżeniem ust. 2.

Szczegółowe zasady i tryb dystrybucji, wydzielonych w myśl powyższego przepisu, środków na dofinansowanie dokształcania i doskonalenia zawodowego nauczycieli reguluje powołane rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 29 marca 2002 r.

Zgodnie z § 2 ust. 2 tego rozporządzenia, ze środków na doskonalenie zawodowe nauczycieli, przyznanych na podstawie art. 70a ust. 1 powyższej ustawy, dofinansowuje się w części lub w całości:

1. opłaty za kształcenie pobierane przez szkoły wyższe i zakłady kształcenia nauczycieli,
2. opłaty za kursy kwalifikacyjne i doskonalące, seminaria oraz inne formy doskonalenia zawodowego dla nauczycieli skierowanych przez dyrektora szkoły lub placówki,
3. koszty przejazdów oraz zakwaterowania i wyżywienia nauczycieli, którzy na podstawie skierowania udzielonego przez dyrektora szkoły lub placówki uczestniczą w różnych formach doskonalenia zawodowego, a w szczególności uzupełniają lub podnoszą kwalifikacje.

W myśl § 7 rozporządzenia, organ prowadzący, w porozumieniu z dyrektorami szkół i placówek, ustala corocznie maksymalną kwotę dofinansowania opłat, o których mowa w § 2 ust. 2 pkt 1, oraz specjalności i formy kształcenia, na które dofinansowanie jest przyznawane.

W świetle ww. przepisów wartość świadczeń przyznanych na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego nauczycieli, o których mowa powyżej jest wolna od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Omawiany bowiem przepis art. 21 ust. 1 pkt 90 ww. ustawy zwalnia wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, nie zawężając zwolnienia do określonych branż czy zawodów.

W związku z tym przytoczony przepis dotyczy również nauczycieli, co oznacza, iż z tytułu podnoszenia kwalifikacji nauczycieli - dofinansowanie całości bądź części czesnego, jeżeli finansowane jest ze środków wyodrębnionych w budżetach organów prowadzących szkoły w wysokości 1% planowanych środków przyznanych na wynagrodzenia osobowe nauczycieli na podstawie art. 70a ust. 1 Karty Nauczyciela korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w świetle ustawy podatkowej .

Należy zauważyć, że w przypadku dofinansowania w części lub w całości opłaty za kształcenie pobierane przez szkoły wyższe, za studia licencjackie, magisterskie i podyplomowe bez znaczenia pozostaje fakt braku skierowania udzielonego przez dyrektora szkoły lub placówki. Skierowanie takie jest wymagane przy dofinansowaniu opłaty za kursy kwalifikacyjne i doskonalące, seminaria oraz inne formy doskonalenia zawodowego dla nauczycieli, a także przy dofinansowaniu kosztów przejazdów oraz zakwaterowania i wyżywienia nauczycieli uczestniczących w różnych formach doskonalenia zawodowego, a w szczególności uzupełniających lub podnoszących kwalifikacje.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż w przedmiotowej sprawie kwota dofinansowania przez Wnioskodawcę, jako pracodawcę kosztów związanych z dokształcaniem pracownika na uzupełniających magisterskich i podyplomowych studiach w szkołach wyższych, przyznana zgodnie ze wskazanym rozporządzeniem, korzysta ze zwolniona od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego, od kwot otrzymywanych przez pracownika podlegających zwolnieniu przedmiotowemu, płatnik nie ma obowiązku poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zmianami).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia

prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.