INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 24 września 2009 r. (data wpływu 5 listopada 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej:

1. podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie obowiązku podatkowego,
2. podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika,
3. ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w zakresie podatku od nieruchomości.

Z uwagi na fakt, że przedmiotem interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, wydawanej na podstawie art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu działającego w imieniu Ministra Finansów mogą być tylko ustawy: o podatku od czynności cywilnoprawnych oraz o podatku dochodowym od osób fizycznych, pismem z dnia 12 stycznia 2010 r. nr ILPB2/436-240/09-2/MK, ILPB2/415-1064/09-2/ES tut. Organ, stosownie do treści art. 171 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zawiadomił Wnioskodawcę o organie podatkowym właściwym w sprawie wydania interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jednocześnie wskazując, iż powyższe należy do kompetencji wójta (burmistrza, prezydenta miasta).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest pracodawcą prowadzącym zakład pracy chronionej, zatem z tego tytułu zobowiązanym jest utworzyć zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych. w związku z tym Spółka zobowiązana jest do przekazywania środków uzyskanych tytułem zwolnień z podatku od czynności cywilnoprawnych, podatku od nieruchomości na Fundusz – w wysokości 10% oraz na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych – w wysokości 90%.

Natomiast zgodnie z art. 38 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy będący zakładami pracy chronionej lub aktywności zawodowej kwoty pobranych zaliczek na podatek od przychodów z tytułów określonych w art. 12 ustawy oraz od zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, wypłacanych przez tych płatników:

1. za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy, przekazują:
   1. w 10% na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych,
   2. w 90% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych,
2. za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku u tego płatnika przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1, przekazują na zasadach określonych w ust. 1.

Zatem powyższy przepis również znajduje zastosowanie do Spółki jako pracodawcy prowadzącego zakład pracy chronionej.

Następnie zgodnie z art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz o zatrudnianiu osób niepełnosprawnych pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej ma obowiązek przekazać środki do zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych na rachunek bankowy w terminie 7 dni od daty ich uzyskania na rachunek prowadzony w celu gromadzenia tych środków.

W związku z powyższym Spółka jest uprawniona do zwolnień z podatku od czynności cywilnoprawnych, nieruchomości, odprowadzania zaliczek na podatek od osób fizycznych.

Jednocześnie Spółka jest zobowiązana do wpłaty na rachunek zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych środków uzyskanych tytułem powyższych zwolnień w terminie 7 dni od dnia uzyskania tych środków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka w prawidłowy sposób ustala datę uzyskania środków oraz ich termin odprowadzenia na rachunek zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych z tytułu zwolnień z podatku od czynności cywilnoprawnych, podatku od nieruchomości oraz z tytułu zwolnienia z obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli chodzi o środki uzyskane z tytułu zwolnień z podatku od czynności cywilnoprawnych to należałoby przyjąć, iż pracodawca uzyskuje te środki w dniu, w którym był zobowiązany zgodnie z obowiązującymi przepisami uiścić należność, a nie uczynił tego w związku z korzystaniem ze zwolnienia z tytułu prowadzenia zakładu pracy chronionej na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnieniu osób niepełnosprawnych. w myśl art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Czyli należy przyjąć, iż datą uzyskania środków jest 14 dzień od powstania obowiązku podatkowego, natomiast termin odprowadzenia środków na rachunek Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON) przypada na 21 dzień od daty powstania obowiązku podatkowego.

Co do środków uzyskanych z tytułu zwolnienia z podatku od nieruchomości, pracodawca uzyskuje je w dniu, w którym upłynął termin jego płatności, gdyby pracodawca nie korzystał ze zwolnienia z uwagi na posiadanie przez niego statusu zakładu pracy chronionej na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Zgodnie z art. 6 ust. 9 tej ustawy pracodawca powinien wpłacać obliczony w deklaracji podatek od nieruchomości – bez wezwania – na rachunek budżetu właściwej gminy, w ratach proporcjonalnych do czasu trwania obowiązku podatkowego, w terminie do dnia 15 każdego miesiąca. Zatem datą uzyskania środków pochodzących ze zwolnienia z podatku od nieruchomości jest 15 dzień każdego miesiąca, a termin odprowadzania środków na ZFRON przypada na 22 dzień każdego miesiąca.

W kwestii środków pochodzących z tytułu zwolnienia z obowiązku odprowadzania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, należy przyjąć, iż datą uzyskania środków jest na podstawie art. 38 ust. 1 w zw. z art. 38 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dzień, w którym upłynąłby termin odprowadzenia zaliczek do urzędu skarbowego, gdyby pracodawca nie korzystał z tego zwolnienia. Zatem będzie to dzień, w którym pracodawca miałby obowiązek wpłacić zaliczki do urzędu skarbowego na podstawie art. 38 ust. 1 powyżej powołanej ustawy, a nie uczynił tego w związku z uprawnieniem wynikającym z art. 38 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – czyli chodzi w tym wypadku o dzień 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, natomiast termin odprowadzenia środków na rachunek ZFRON przypada na 27 dzień miesiąca następującego po miesiącu, w którym wypłacono wynagrodzenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie wskazać należy, że w myśl art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Stosownie do art. 3 pkt 2 ww. ustawy przez przepisy prawa podatkowego należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Natomiast według art. 3 pkt 1 ww. ustawy przez ustawy podatkowe należy rozumieć ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Analiza przedstawionego we wniosku pytania wskazuje, że dotyczy ono zarówno stosowania przepisów prawa podatkowego, jak i stosowania przepisów ustaw niepodatkowych – w tym przypadku ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. u. z 2008 r. Nr 14, poz. 776 ze zm.).

W konsekwencji ocena postępowania Wnioskodawcy pod kątem prawidłowości stosowania przez Niego postanowień art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie może stanowić przedmiotu interpretacji indywidualnej, wydawanej na mocy przepisów ustawy Ordynacja podatkowa.

Mając powyższe na uwadze tut. Organ informuje, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na przedstawione we wniosku pytanie, jedynie w zakresie wynikającym z ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Natomiast w przedmiocie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w dniu 29 stycznia 2010 r. wydana została interpretacja indywidualna nr ILPB2/415-1064/09-3/ES.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. u. z 2007 r. Nr 68, poz. 450 ze zm.) podatkowi podlegają:

1. następujące czynności cywilnoprawne:
   1. umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych,
   2. umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku,
   3. umowy darowizny – w części dotyczącej przejęcia przez obdarowanego długów i ciężarów albo zobowiązań darczyńcy,
   4. umowy dożywocia,
   5. umowy o dział spadku oraz umowy o zniesienie współwłasności – w części dotyczącej spłat i dopłat,
   6. ustanowienie hipoteki,
   7. ustanowienie odpłatnego użytkowania, w tym nieprawidłowego, oraz odpłatnej służebności,
   8. umowy depozytu nieprawidłowego,
   9. umowy spółki,
2. zmiany umów wymienionych w pkt 1, jeżeli powodują one podwyższenie podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 4;
3. orzeczenia sądów, w tym również polubownych, oraz ugody, jeżeli wywołują one takie same skutki prawne, jak czynności cywilnoprawne wymienione w pkt 1 lub 2.

Stosownie do art. 3 ust. 1 pkt 1-3 ww. ustawy obowiązek podatkowy, z zastrzeżeniem ust. 2 powstaje z chwilą:

• dokonania czynności cywilnoprawnej,
• podjęcia uchwały o podwyższeniu kapitału spółki mającej osobowość prawną,
• złożenia oświadczenia o ustanowieniu hipoteki lub zawarcia umowy ustanowienia hipoteki,
• uprawomocnienia się orzeczenia sądu, doręczenia wyroku sądu polubownego lub zawarcia ugody – od przedmiotów opodatkowania określonych w art. 1 ust. 1 pkt 3.

Z art. 5 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż obowiązek zapłaty podatku ciąży na podatnikach tego podatku.

Natomiast zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy podatnicy są obowiązani, bez wezwania organu podatkowego, złożyć deklarację w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczyć i wpłacić podatek w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego, z wyłączeniem przypadków, gdy podatek jest pobierany przez płatnika.

Z powyższego wynika więc, że na podatników podatku od czynności cywilnoprawnych nałożono obowiązek składania deklaracji wg ustalonego w rozporządzeniu wzoru oraz obliczenia i wpłacenia w określonym terminie należnego podatku. Dodatkowo podkreślić należy, że nałożone obowiązki podatnicy muszą wykonywać bez wezwania organu podatkowego.

Jednakże na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 1 lit. b) ww. ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych prowadzący zakład pracy chronionej lub zakład aktywności zawodowej w stosunku do tego zakładu jest zwolniony z podatku od czynności cywilnoprawnych - jeżeli czynność przez niego dokonana pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzeniem zakładu. Zgodnie z art. 31 ust. 3 pkt 1 ww. ustawy uzyskane w taki sposób środki pieniężne prowadzący zakład pracy chronionej jest zobowiązany przekazać w wysokości 10% na Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, oraz w wysokości 90% na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych.

Stosownie do art. 33 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy pracodawca prowadzący zakład pracy chronionej jest obowiązany do przekazywania środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych (tworzonego m.in. ze środków uzyskanych z tytułu zwolnienia z podatku od czynności cywilnoprawnych) na założony w tym celu rachunek bankowy, w terminie 7 dni od dnia, w którym środki te uzyskano.

Powyższe oznacza więc, że prowadzący zakład pracy chronionej, którego status posiada Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych jeżeli czynność przez niego dokonana pozostaje w bezpośrednim związku z prowadzeniem zakładu.

Rozpatrując przedmiotową sprawę należy również zwrócić uwagę na zapisy ustawy Ordynacja podatkowa, która w Dziale III, Rozdziale 1 regule kwestię powstawania zobowiązań podatkowych. Zgodnie z art. 21 § 1 pkt 1 tej ustawy zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania. z kolei stosownie do art. 5 ww. ustawy zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Zgodnie z art. 4 ustawy obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach.

Skoro zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych powstaje w sposób opisany powyżej to nie można się zgodzić ze stanowiskiem Wnioskodawcy zgodnie, z którym środki z tytułu korzystania ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych, o którym mowa w art. 31 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych uzyskuje On w dniu, który przypada na ostatni dzień płatności tego podatku. Zauważyć należy, że art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, wskazany przez Zainteresowanego jako podstawa obliczania terminu, o którym mowa w art. 33 ust. 3 pkt 3 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, ma pełne zastosowanie jedynie w przypadku podatników tego podatku zobowiązanych do jego zapłaty.

W konsekwencji, w przypadku Wnioskodawcy termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nie ma zastosowania.

Zatem, jeżeli Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku od czynności cywilnoprawnych, a zobowiązanie to powstaje w sposób opisany w art. 21 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, tj. z dniem zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, zasadnym jest przyjęcie, że środki z tytułu tego zwolnienia Zainteresowany uzyskuje w dacie powstania obowiązku podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.