W dniu 29 czerwca 2007r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskująca jest importerem i producentem towarów oraz wyrobów z branży kosmetycznej. W ramach prowadzonej działalności ponosi szereg kosztów związanych bezpośrednio oraz pośrednio z uzyskiwanymi przychodami. Są to m.in. koszty ponoszone przez Spółkę w związku z prowadzeniem kampanii reklamowych. Udokumentowanie ww. kosztów stanowią faktury, które Wnioskująca otrzymuje od kontrahentów z Unii Europejskiej, z tytułu usług marketingowych, w tym za licencje do wykorzystywania praw do zdjęć lub filmów modelek. W prowadzonych przez Spółkę kampaniach reklamowych Wnioskująca korzysta z usług pośrednictwa agencji modelek z różnych krajów Unii Europejskiej. Agencje te świadczą na rzecz Spółki usługi w postaci przygotowania różnorodnych materiałów reklamowych w postaci zdjęć lub filmów telewizyjnych, wykorzystywanych do kampanii reklamowych produktów sprzedawanych przez Spółkę na terenie Polski.

Otrzymywane przez Spółkę faktury od agencji marketingowych obejmują honoraria dla modela/modelki za wykorzystanie ich wizerunku w kampaniach reklamowych Wnioskodawcy oraz zawierają również w odrębnej pozycji marżę agencji zajmującej się pośrednictwem w sprzedaży usług. Oprócz faktur zawierających wyodrębnione pozycje, Spółka otrzymuje faktury z tytułu należności za licencje oraz odrębne z tytułu marży agencji. Model dokonywania płatności na rzecz agencji marketingowych z tytułu faktur za nabycie praw majątkowych (włączając wynagrodzenie agencji) wiąże się z płatnością pełnej kwoty na konto agencji, która następnie reguluje zobowiązania z modelką/modelem. Zapłata na rzecz agencji eliminuje roszczenie modelki/modela wobec Spółki.

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym, zrodziła się wątpliwość na jakich zasadach Spółka powinna traktować pod względem podatkowym koszty pośrednictwa agencji marketingowych oraz na jakich zasadach Wnioskująca powinna – w podatku dochodowym od osób prawnych – traktować płatność do agencji marketingowej z tytułu praw majątkowych, jak i prowizji agencji?

Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych jak i stosownych umów międzynarodowych, niniejszą płatność należy rozdzielić na należność licencyjną (licencja wykorzystania wizerunku modelki) oraz jako zyski przedsiębiorstw (prowizja za pośrednictwo agencji), gdyż na gruncie przepisów podatku dochodowego każda ze stron uzyskują przychód z odmiennych tytułów.

W opinii Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy Spółka nie posiada certyfikatów rezydencji obydwu podmiotów tj. modelki/modela oraz agencji, zastosowanie mają przepisy art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w myśl których płatności z tytułu należności licencyjnych należy traktować zgodnie z ust. 1 pkt 1 niniejszego artykułu, zaś prowizję agencji zgodnie z ust. 2 lit. a niniejszego artykułu, jako świadczenie o podobnym charakterze. W takim przypadku, do obydwu świadczeń zastosowanie będzie miała 20% stawka podatku dochodowego.

Wnioskodawca zwraca się o potwierdzenie prawidłowości przedstawionego stanowiska.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji, zwanych dalej „podatnikami“.

Jak wskazuje przepis art. 1 ust. 2 ustawy, przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3.

Z kolei na podstawie art. 1 ust. 3 ustawy podatkowej, przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek niemających osobowości prawnej mających siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne i podlegają w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ww. ustawy podatkowej, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Stosownie do art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),

2)z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze

– ustala się w wysokości 20% przychodów (...).

W myśl art. 26 ust. 1 ww. ustawy, osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz w art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Mając na względzie przytoczone powyżej przepisy prawa, tutejszy organ podatkowy stwierdza, iż wskazany w art. 1 ustawy podatkowej zakres podmiotowy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje: osoby prawne, spółki kapitałowe w organizacji, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, wyjąwszy spółki niemające osobowości prawnej, a także spółki niemające osobowości prawnej mające siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego państwa są traktowane jak osoby prawne.

Z przedstawionego przez Wnioskującą stanu faktycznego wynika, iż model/modelka uzyskująca przychód z tytułu wykorzystywania praw do zdjęć lub filmów w prowadzonych kampaniach reklamowych jest osobą fizyczną, zatem żadną miarą nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, jakoby podmioty te podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Opodatkowaniu tym podatkiem podlegać może jedynie agencja reklamowa, o ile spełnia przesłanki, uznania za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w rozumieniu art. 1 ust. 1-3 ustawy podatkowej.

Tutejszy organ podatkowy pragnie nadto wskazać, iż w sytuacji, gdy agencja reklamowa spełnia przesłanki uznania jej za podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, a jednocześnie Spółka nie posiada certyfikatu rezydencji, wówczas w przedstawionym stanie faktycznym, w odniesieniu do przychodów agencji, zastosowanie znajdują przepisy art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jednocześnie, organ podatkowy wskazuje, iż w przedmiotowej interpretacji ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji i stanu faktycznego zawartych w piśmie Wnioskodawcy. Regulacje art. 14a–14d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.