INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, reprezentowanej przez Pełnomocnika Panią J. Z., przedstawione we wniosku z dnia 05 listopada 2007 r. (data wpływu 12.11.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów mających zastosowanie przy wycenie przychodów i kosztów podatkowych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2007 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z dnia 28 listopada 2007 r. (data wpływu 30.11.2007 r.) - o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przepisów mających zastosowanie przy wycenie przychodów i kosztów podatkowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka, na podstawie art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wybrała jako metodę rozliczania różnic kursowych w podatku dochodowym przepisy o rachunkowości, o czym terminowo powiadomiła właściwy Urząd Skarbowy. Dla wyliczenia różnic kursowych Spółka stosuje przepis art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do wyceny przychodów podatkowych Spółka powinna stosować przepisy art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, natomiast do wyceny kosztów art. 15 ust. 1 i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane w pytaniu przepisy nie mają zastosowania. Spółka do wyceny przychodów i kosztów podatkowych powinna stosować przepisy art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Od dnia 01 stycznia 2007 r. podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mają możliwość wyboru sposobu rozliczania różnic kursowych. Stanowi o tym art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), zgodnie z którym podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Jednocześnie zgodnie z art. 9b ust. 2 ww. ustawy podatnicy, którzy wybrali metodę, o której mowa w ust. 1 pkt 2, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych. Wycena ta dla celów podatkowych powinna być dokonywana na ostatni dzień każdego miesiąca i na ostatni dzień roku podatkowego lub na ostatni dzień kwartału i na ostatni dzień roku podatkowego albo tylko na ostatni dzień roku podatkowego, z tym że wybrany termin wyceny musi być stosowany przez pełny rok podatkowy i nie może być zmieniany.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 tejże ustawy przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14, są m.in. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Art. 12 ust. 2 stanowi z kolei, iż przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

W myśl art. 15 ust. 1. ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Określenie kursu waluty dla przeliczenia powstałych różnic reguluje art. 30 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694 ze zm.). Należy jednak podkreślić, iż powyższy przepis art. 9b ma zastosowanie wyłącznie dla potrzeb rozliczenia różnic kursowych. Natomiast przepis ten nie ma zastosowania do ustalenia przychodów, jak również kosztów wyrażonych w walucie obcej dla celów podatkowych.

Mając powyższe na uwadze, wybór bilansowej metody dotyczy tylko obliczania różnic kursowych i nie pociąga za sobą stosowania rachunkowych zasad rozliczania pozostałych przychodów i kosztów. Po przyjęciu metody bilansowej ustalania różnic kursowych, zgodnie z art. 9b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, do celów podatkowych Spółka będzie musiała stosować inne kursy do obliczania samego przychodu i kosztów, a inne do określenia różnic kursowych. Przychody i koszty będą obliczane wg zasad przewidzianych w ustawach podatkowych. Następnie będą do nich doliczane różnice kursowe obliczane wg kursów obowiązujących w ustawie o rachunkowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.