POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.),Naczelnik Urzędu Skarbowego w Cieszynie stwierdza, że:stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 24.08.2005 r., który wpłynął w dniu 3Q.08.2005 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, a mianowicie zastosowania stawki amortyzacyjnej dla budynku użytkowego częściowo zaadaptowanego na cele mieszkalne - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30.08.2005 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Cieszynie wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14 a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Pytanie: Pismem z dnia 24.08.2005 r. wnioskodawca zwrócił się z pytaniem, jaką stawkęamortyzacyjną należy stosować dla środka trwałego zakwalifikowanego w klasyfikacji środków trwałych jako budynek użytkowy częściowo zaadaptowany na cele mieszkalne.

Stan faktyczny opisany przez wnioskodawcę:

Budynek komunalny o całkowitej powierzchni 665m˛ składa się z lokali użytkowych i jednego lokalu mieszkalnego o powierzchni 70,4m. Budynek ten z uwagi na fakt, iż przeważającą jego część stanowią lokale użytkowe widnieje w klasyfikacji środków trwałych jako budynek użytkowy i w związku z tym wobec nakładów inwestycyjnych poniesionych na ten budynek zastosowano stawkę amortyzacyjną 2,5%. Lokal mieszkalny w tym budynku powstał przez adaptację strychu na cele mieszkalne. Lokal mieszkalny nie jest osobną nieruchomością i stanowi część składową budynku.

Stanowisko wnioskodawcy w sprawie:

Zdaniem wnioskodawcy, decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia tej kwestii ma rodzaj przeznaczenia całej nieruchomości. W związku z tym, że przeważająca część powierzchni budynku została przeznaczona na lokale użytkowe należy przyjąć że cały budynek winien być traktowany jak budynek niemieszkalny i nakłady inwestycyjne w całym budynku (wraz z lokalem mieszkalnym) winny być amortyzowane według stawki amortyzacyjnej 2,5% zgodnie z załącznikiem nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ocena prawna stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa:
Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Stosownie natomiast do art. 16 i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16 j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. W wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącym załącznik nr 1 do ww. ustawy w pozycji 1 dla budynków niemieszkalnych przewidziano stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5%.

Dla określenia prawidłowej stawki amortyzacyjnej istotne jest ustalenie charakterubudynku (tj. właściwe określenie Grupy Rodzajowej Środków Trwałych), środka trwałego. W świetle objaśnień zawartych w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999r w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (Dz. U. Nr 112, poz. 1317 ze zm.)w przypadku budynków o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje głownie jego przeznaczenie. Budynki niemieszkalne według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych ( PKOB), są to obiekty budowlane wykorzystywane głownie dla potrzeb niemieszkalnych. W przypadku, gdy co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, budynek ten klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem. W związku z powyższym, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej budynku wykorzystywana jest do celów mieszkalnych, wówczas podatnik ma prawo do zastosowania rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%. Z pisma podatnika wynika, iż budynek komunalny o którym mowa w piśmie z dnia 24.08.2005 roku zakwalifikowano jako budynek użytkowy czyli niemieszkalny. Jednocześnie nadmienia się, że właściwe zakwalifikowanie składników majątku do odpowiedniej grupy KŚT, a tym samym określenie prawidłowych stawek amortyzacyjnych należy do podatnika.