Przepisy art. 16 j ust. 1-3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54 poz. 654 ze zm.) dają podatnikom możliwość ustalania indywidualnych stawek amortyzacyjnych, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

1. dla środków trwałych zaliczanych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji:

a/ 24 miesiące – gdy wartość początkowa nie przekracza 25.000 zł

b/ 36 miesięcy - gdy ich wartość początkowa jest wyższa od

25.000 zł i nie przekracza 50.000 zł

c/ 60 miesięcy w pozostałych przypadkach,

1. dla środków transportu, w tym samochodów osobowych o których mowa w art. 16 ust.3a – 30 miesięcy
2. dla budynków ( lokali) i budowli – 10 lat, z wyjątkiem budynków wymienionych w rodzajach 103 i 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m3, domków kempingowych oraz budynków zastępczych, dla których okres ten nie może być krótszy niż 36 miesięcy.

Za używane uważa się:

1. środki trwałe zaliczane do grupy 3-8 Klasyfikacji Środków Trwałych jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy,
2. budynki (lokale) i budowle, jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia oraz wykazania dotychczasowego używania środka trwałego.

Jednocześnie tutejszy organ podatkowy informuje, iż zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a- 16m, z uwzględnieniem art. 16. Z kolei art. 16a ust. 1 ustawy stanowi, że : amortyzacji podlegają, zastrzeżeniem art. 16c , stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania :

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Przy czym zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14 ww. ustawy, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej, a także udziału w spółdzielni ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej, z tym że suma wartości wszystkich składników stanowiących wkład lub udział pieniężny i niepieniężny łącznie nie może być wyższa od nominalnej wartości objętych udziałów lub akcji; w przypadku gdy wkład niepieniężny pochodzi z zagranicy, suma wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowiących ten wkład nie może być wyższa od nominalnej wartości udziałów (akcji) objętych za wkład niepieniężny ani od wartości rynkowej tych składników majątku z dnia objęcia udziałów lub akcji.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. W związku z tym również w zakresie określenia terminu rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych, a tym samym ujmowania tych odpisów w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnicy są zobowiązani stosować się do reguł określonych w art. 16h ust. 1 pkt 1, który stanowi, że : odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowych wprowadzonych do ewidencji, o których mowa w art. 9 ust. 1, środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość przyjęto do używania.

Zestawienie treści powyższych przepisów wskazuje, że prawo do ujęcia odpisów amortyzacyjnych w poczet kosztów uzyskania przychodów, poza kryteriami normującymi pojęcie środka trwałego i jego wartości początkowej, w tym składających się na wkład niepieniężny (aport), przysługuje podatnikowi przy spełnieniu łącznie następujących przesłanek, to jest, gdy :

1. środek trwały stanowi własność lub współwłasność podatnika,
2. środek trwały został wprowadzony do ewidencji środków trwałych
3. wartość początkowa środka trwałego została określona zgodnie z powołanymi przepisami.

Dopiero wówczas odpisy amortyzacyjne mogą zostać ujęte w koszty uzyskania przychodów, w następnym miesiącu po miesiącu, w którym przyjęto je do używania.

Wobec tego decydujące znaczenie dla określenia terminu ujęcia odpisów amortyzacyjnych w poczet kosztów uzyskania przychodów ma data, z którą środki trwałe będące przedmiotem wkładu niepieniężnego przechodzą na własność spółki.

W przedstawionym stanie prawnym spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, do której wniesiono wkład wkład niepieniężny (aport) w postaci zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tylko wtedy ma prawo ująć odpisy amortyzacyjne w koszty uzyskania przychodu, gdy najpierw nastąpi przeniesienie prawa własności na tę spółkę :

nieruchomości w formie aktu notarialnego, gdyż z datą podpisania aktu notarialnego prawo to przechodzi na nabywcę:

rzeczy ruchomych w formie określonej w umowie przenoszącej ich własności, gdyż prawo własności rzeczy oznaczonych co do tożsamości, przechodzi na nabywcę z data podpisania tej umowy.

W związku z powyższym zajęte stanowisko przez jednostkę w sprawie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od miesiąca października 2004 r. jest prawidłowe.