IPTPB3/423-320/14-2/GG

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi IPTPB3/423-320/14-2/GG z 27 listopada 2014 r.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2014 r. (data wpływu 19 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie amortyzacji nabytych w drodze umowy sprzedaży praw do niezarejestrowanych znaków towarowych stanowiących wartość niematerialną i prawną – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca rozważa nabycie od spółki komandytowo-akcyjnej praw do znaku lub znaków towarowych (dalej: „prawa do znaków towarowych”). Nabycie praw do znaków towarowych nastąpi w drodze umowy sprzedaży.

Nabywane przez Wnioskodawcę prawa do znaków towarowych nie podlegają obecnie ochronie wynikającej z rejestracji w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „UPRP”) ani w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (dalej: „OHIM”). Możliwa będzie sytuacja, że na moment zawarcia umowy sprzedaży w stosunku do praw do znaków towarowych Wnioskodawca dokona zgłoszenia w UPRP lub OHIM w celu udzielenia prawa ochronnego.

Zapłata za nabywane prawa do znaków towarowych w części nastąpi poprzez faktyczne uiszczenie ustalonej przez strony umowy ceny. W pozostałej części rozliczenie nastąpi poprzez potrącenie całości lub części wzajemnych należności i zobowiązań Wnioskodawcy oraz sprzedającego prawa do znaków towarowych. Przykładowo Wnioskodawca może mieć wierzytelność wobec zbywcy praw do znaków towarowych o:

• zapłatę ceny emisyjnej za zaoferowane podmiotowi zbywającemu prawa do znaków towarowych obligacje; lub
  

• wypłatę środków z tytułu udzielenia pożyczki przez podmiot zbywający prawa do znaków towarowych na rzecz Wnioskodawcy; lub
  

• dokonanie wpłaty na podwyższony kapitał zakładowy Wnioskodawcy przez podmiot zbywający prawa do znaków towarowych.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy nabyte w drodze umowy sprzedaży prawa do niezarejestrowanych znaków towarowych stanowiące przedmiot prawa autorskiego podlegają amortyzacji w księgach Spółki jako wartości niematerialne i prawne – autorskie lub pokrewne prawa majątkowe?
2. W jakiej wartości należy rozpoznać dla celów amortyzacji podatkowej wartość początkową nabytych w drodze umowy sprzedaży praw do niezarejestrowanych znaków towarowych stanowiących wartość niematerialną i prawną?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1, natomiast w pozostałym zakresie zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, nabyte prawa do niezarejestrowanych znaków towarowych, stanowiące przedmiot prawa autorskiego, podlegają amortyzacji w księgach Spółki jako wartości niematerialne i prawne – autorskie lub pokrewne prawa majątkowe.

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm., dalej: ustawa o CIT) zawiera zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „WNiP”).

Zgodnie bowiem z art. 16b ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

–o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Aby więc prawa do znaków towarowych mogły być uznane za WNiP w rozumieniu przepisów podatkowych, muszą być spełnione następujące warunki:

1. znaki towarowe można zakwalifikować jako jeden z WNiP wymienionych w art. 16b ust. 1 ustawy o CIT;
2. znaki towarowe muszą zostać nabyte przez podatnika;
3. znak towarowy może być wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej;
4. znaki towarowe będą wykorzystywane przez podatnika a przewidywany okres wykorzystywania znaku towarowego wynosi minimum rok.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, prawa do niezarejestrowanych znaków towarowych stanowią przedmiot autorskiego prawa majątkowego, o którym mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Zgodnie bowiem z art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2006 r., nr 90, poz. 631, z późn. zm. – dalej: „upa”) przedmiotem prawa autorskiego jest utwór, rozumiany jako każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia. W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy). Jednocześnie, na podstawie art. 120 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r., nr 119, poz. 1117, z późn. zm. – dalej: „pwp”) – znakiem towarowym może być każde oznaczenie, które można przedstawić w sposób graficzny, jeżeli oznaczenie takie nadaje się do odróżnienia towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów drugiego przedsiębiorstwa.

Biorąc powyższe pod uwagę należy uznać, że niezarejestrowany znak towarowy, o którym mowa w przepisach pwp, może stanowić utwór w odniesieniu do którego przysługują prawa ochronne wynikające z przepisów upa niezależnie od objęcia lub nieobjęcia ich ochroną wynikającą z rejestracji w Urzędzie Patentowym (tak też J. Barta „System Prawa Prywatnego. Tom 13. Prawo autorskie”, Warszawa 2008, s. 27-28).

Dlatego też nabywane przez Spółkę prawa do znaków towarowych stanowiące zbiór określonych elementów słownych, graficznych lub słowno-graficznych stanowią podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Stanowisko powyższe potwierdza praktyka organów podatkowych. Przykładowo:

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 26 lutego 2014 r., sygn. IPPB3/423-1031/13-2/MS1 zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy w myśl którego: „niezarejestrowane znaki towarowe stanowiące zbiór określonych elementów słownych, graficznych lub słowno-graficznych stanowią podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 updop”;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 14 października 2013 r., nr IPPB3/423-553/13-2/PK1 uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „nabyte niezarejestrowane znaki towarowe stanowiące przedmiot prawa autorskiego podlegają amortyzacji w księgach Spółki jako wartości niematerialne i prawne autorskie lub pokrewne prawa majątkowe”;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 11 października 2014 r., sygn. IPPB3/423-537/13-2/PK1 uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, w myśl którego: „nabyte w drodze umowy sprzedaży niezarejestrowane znaki towarowe stanowiące przedmiot prawa autorskiego, stosownie do treści art. 41 ust. 1 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, mogą zostać uznane za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT”;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 5 października 2012 r., nr ITPB3/423-403a/12/DK, stwierdził że: „pomimo braku formalnej rejestracji w Urzędzie Patentowym, czy też Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego, niezarejestrowane prawa do znaków towarowych mogą zostać uznane za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych”;
  

• Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 maja 2011 r., nr IPPB3/423-219/11-3/PK1, w której uznał za prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „nabywane przez Wnioskodawcę w ramach aportu przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa znaki towarowe stanowiące zbiór określonych elementów słownych, graficznych lub słowno-graficznych stanowią podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT”.
  
  

W takiej sytuacji, prawa te mogą zostać uznane za podlegające amortyzacji wartości niematerialne i prawne, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, jeżeli:

• będą nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania będzie przekraczał rok,
  

• będą wykorzystywane na potrzeby związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez spółkę osobową albo oddane przez nią do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.