0112-KDIL2-3.4012.31.2019.2.ZD

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0112-KDIL2-3.4012.31.2019.2.ZD z 21 marca 2019 r.

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2019 r. (data wpływu 17 stycznia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 lutego 2019 r. (data wpływu 28 lutego 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 stycznia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Wniosek uzupełniono w dniu 28 lutego 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowanie pytań i własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Na podstawie umowy sprzedaży, objętej aktem notarialnym z dnia 23 listopada 1972 r., z datą wpisu z dnia 24 listopada 1972 r., dziadkowie Wnioskodawcy A. i B. nabyli gospodarstwo rolne. Gospodarstwo składało się z działek: grunt rolny o powierzchni 0.75.29 ha (terenu zabudowy mieszkalnej 0.24.70 ha – razem 0.9999 ha).

Po śmierci dziadków (babcia zmarła (…) grudnia 1986 r., dziadek (…) czerwca 1988 r.), spadek po nich na podstawie uchwały nabyły ich dzieci – po ¹/₂ części M. (ojciec Wnioskodawcy) i W. (siostra ojca). Po śmierci M. zmarłego (…) listopada 1994 r. spadek po nim na podstawie umowy nabyli E. – żona i dzieci: G. i Wnioskodawca – każdy z nich po 1/3 części.

Sytuacja stała się niekomfortowa przy czterech właścicielach tak niewielkiego gruntu. Każdy miał inny pomysł na zarządzanie tym terenem, co niejednokrotnie prowadziło do konfliktów. 26 maja 2001 r., po konsultacjach rodzinnych, Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele przystąpili do „Stowarzyszenia”. Dzięki tej decyzji Wnioskodawcy i pozostałym współwłaścicielom udało się odrolnić grunt rolny o powierzchni 0.75.29 ha.

Dzięki temu Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele chcieli sprawiedliwie podzielić teren między spadkobierców, a wręcz stało się to możliwe.

14 lipca 2003 r. uchwałą Rady Gminy został ustalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nadmienił, że Gmina również przekształciła grunty rolne, które sąsiadowały z gruntami Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli.

17 grudnia 2003 r. Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele otrzymali postanowienie w sprawie zaopiniowania projektu podziału nieruchomości. 11 lutego 2004 r. otrzymali oni decyzję o zatwierdzeniu projektu podziału przedmiotowej nieruchomości stanowiącego integralną część niniejszej decyzji z warunkiem ustanowienia służebności gruntowej, dla działek nieposiadających bezpośredniego dostępu do drogi publicznej.

W 2006 r. Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele postanowili finalnie wydzielić działki i w sposób przez wszystkich zaakceptowany zapisać to w akcie notarialnym.

W związku z powyższym, 29 grudnia 2006 r. w kancelarii notarialnej Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele oświadczyli, że dokonują całkowitych działów spadków po zmarłym A., B. i M.

Wnioskodawca został właścicielem działki nr 414/16 o obszarze 00.0561 ha i działki nr 414/9 o obszarze 00.02.45 ha stanowiącej jedną działkę budowlaną i działki nr 414/22 o obszarze 00.05.49 ha oraz nr 414/19 o obszarze 00.02.41 ha stanowiącej jedną działkę budowlaną. W sierpniu 2018 r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę nr 414/19 i nr 414/22.

W piśmie z dnia 25 lutego 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – wskazano, co następuje:

1. Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
2. Teren stanowiący przedmiotowe działki, te sprzedane jak i te posiadane nie był i nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej i rolniczej.
3. Zgodnie z Uchwałą wydaną przez Radę Gminy w dniu 14 lipca 2003 r. dotyczącą uchwalenia Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego, przedmiotowe działki są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Zainteresowany nie występował o objęcie nieruchomości Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego, oraz zmianę Planu.
4. Wnioskodawca nie dokonał i nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł, ani nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów, w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży.
5. Na sprzedaną działkę zostało zamieszczone ogłoszenie w sieci internetowej – zwykłe standardowe ogłoszenie. Zainteresowany nie zamieszczał żadnego ogłoszenia w środkach masowego przekazu na działkę, którą potencjalnie zamierza sprzedać. Nie planuje on umieszczania ogłoszenia o sprzedaży kolejnej działki w środkach masowego przekazu.
6. Wnioskodawca nie udostępniał i nie zamierza udostępniać przedmiotowych działek innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp.
7. Na moment sprzedaży przedmiotowe działki stanowiły i będą stanowić nieruchomości niezabudowane.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 25 lutego 2019 r.):

1. Czy jako osoba fizyczna, nieprowadząca nigdy działalności gospodarczej, Wnioskodawca jest zobowiązany zapłacić podatek VAT od sprzedanej działki?
2. Czy sprzedając kolejną, a zarazem ostatnią działkę np. w 2019 r., jako osoba fizyczna, nieprowadząca nigdy działalności gospodarczej, Wnioskodawca będzie musiał zapłacić podatek VAT od sprzedanej działki?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w piśmie z dnia 25 lutego 2019 r.), z uwagi na to, że:

1. wszystkie czynności, które podjął on w celu podziału nieruchomości polegały na podziale spadku,
2. nie podejmował on aktywnego działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystanych przez producentów, handlowców, usługowców.
   
   

Wnioskodawca uważa, że nie powinien zostać obciążony podatkiem VAT zarówno od sprzedanej nieruchomości, jak i od potencjalnej kolejnej, będącej spadkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z powyższych przepisów wynika, że warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

1. po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
2. po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
   
   

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej – zawarta w ustawie – ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z dnia 11.12.2006, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że na podstawie umowy sprzedaży, objętym aktem notarialnym z dnia 23 listopada 1972 r., dziadkowie Wnioskodawcy nabyli gospodarstwo rolne. Po śmierci dziadków, spadek po nich na podstawie uchwały nabyły ich dzieci – po ¹/₂ części ojciec Wnioskodawcy i siostra ojca. Po śmierci ojca Wnioskodawcy, zmarłego (…) listopada 1994 r., spadek po nim na podstawie umowy Zainteresowany nabył w 1/3 części. Sytuacja stała się niekomfortowa przy czterech właścicielach tak niewielkiego gruntu. Każdy miał inny pomysł na zarządzanie tym terenem, co niejednokrotnie prowadziło do konfliktów. 26 maja 2001 r. po konsultacjach rodzinnych Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele przystąpili do stowarzyszenia zwykłego właścicieli nieruchomości. Dzięki tej decyzji Wnioskodawcy i pozostałym współwłaścicielom udało się odrolnić grunt rolny. Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele chcieli sprawiedliwie podzielić teren między spadkobierców. 14 lipca 2003 r. uchwałą Rady Gminy został ustalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nadmienił, że Gmina również przekształciła grunty rolne, które sąsiadowały z gruntami Wnioskodawcy i pozostałych współwłaścicieli. 17 grudnia 2003 r. Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele otrzymali postanowienie w sprawie zaopiniowania projektu podziału nieruchomości. 11 lutego 2004 r. otrzymali oni decyzję o zatwierdzeniu projektu podziału przedmiotowej nieruchomości stanowiącego integralną część niniejszej decyzji z warunkiem ustanowienia służebności gruntowej, dla działek nieposiadających bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. W 2006 r. Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele postanowili finalnie wydzielić działki i w sposób przez wszystkich zaakceptowany zapisać to w akcie notarialnym. W związku z powyższym, 29 grudnia 2006 r. w kancelarii notarialnej Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele oświadczyli, że dokonują całkowitych działów spadków. Wnioskodawca został właścicielem działki nr 414/16 i działki nr 414/9 stanowiącej jedną działkę budowlaną oraz działki nr 414/22 i nr 414/19 stanowiącej jedną działkę budowlaną. W sierpniu 2018 r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę nr 414/19 i nr 414/22. Zainteresowany nigdy nie był i nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Teren stanowiący przedmiotowe działki, te sprzedane jak i te posiadane, nie był i nie jest wykorzystywany w działalności gospodarczej i rolniczej. Przedmiotowe działki są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Zainteresowany nie występował o objęcie nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oraz zmianę planu. Wnioskodawca nie dokonał i nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł, ani nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów, w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży. Na sprzedaną działkę zostało zamieszczone ogłoszenie w sieci internetowej – zwykłe standardowe ogłoszenie. Zainteresowany nie zamieszczał żadnego ogłoszenia w środkach masowego przekazu na działkę, którą potencjalnie zamierza sprzedać. Nie planuje on umieszczania ogłoszenia o sprzedaży kolejnej działki w środkach masowego przekazu. Wnioskodawca nie udostępniał i nie zamierza udostępniać przedmiotowych działek innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Na moment sprzedaży przedmiotowe działki stanowiły i będą stanowić nieruchomości niezabudowane.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w związku z dokonaną oraz planowaną sprzedażą działek jest/będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany działa/będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Uwzględniając przywołane wyżej przepisy oraz orzecznictwo stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z dokonaną, jak i planowaną sprzedażą opisanych działek – za podatnika podatku od towarów i usług. Z informacji przedstawionych we wniosku nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z opisu sprawy, Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przedmiotowe nieruchomości zostały nabyte przez Wnioskodawcę w wyniku spadkobrania, nie były i nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej, w tym w działalności rolniczej. Wnioskodawca nie udostępniał i nie zamierza udostępniać przedmiotowych działek innym osobom na podstawie umowy: najmu, dzierżawy, użyczenia itp. Przedmiotowe działki są przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Zainteresowany nie występował o objęcie nieruchomości miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani o zmianę planu. Co istotne w analizowanej sprawie, Wnioskodawca nie dokonał i nie zamierza dokonać jakichkolwiek czynności, w tym nie poniósł, ani nie zamierza ponieść jakichkolwiek nakładów, w celu przygotowania przedmiotowych działek do sprzedaży. Zainteresowany zamieścił w sieci internet ogłoszenie o sprzedaży działki nr 414/19 i nr 414/22, nie planuje umieszczania ogłoszenia o sprzedaży kolejnej działki. Co prawda, Wnioskodawca podjął działania w celu odrolnienia oraz podziału gruntu, jednakże – jak wynika z opisu sprawy – działania te zmierzały przede wszystkim do podzielenia nieruchomości stanowiącej przedmiot spadku pomiędzy spadkobiorców.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy zarówno dokonane, jak i planowane zbycie działek nie stanowi/nie będzie stanowiło działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży opisanych we wniosku działek Wnioskodawca wystąpił/wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie zarówno dokonaną jak i planowaną sprzedaż działek można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca korzysta/będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, zarówno dokonana, jak i planowana sprzedaż działek nie podlega/nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, zarówno dokonana sprzedaż działki nr 414/19 i 414/22 nie podlega opodatkowaniu VAT, jak i planowana sprzedaż działki nr 414/9 i 414/16 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tych transakcji nie działa/nie będzie działać w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji Zainteresowany nie jest/nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług w związku ze sprzedażą ww. działek.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.