INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 listopada 2009r. (data wpływu do tut. Biura – 27 listopada 2009r.), uzupełnionym w dniu 06 stycznia 2010r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania tym podatkiem - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie ustalenia podstawy opodatkowania tym podatkiem.Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z dnia 22 grudnia 2009r. Znak: IBPB II/1/436-310/09/MZ wezwano do jego uzupełnienia. Wniosek uzupełniono w dniu 06 stycznia 2010r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – komis samochodowy. Zakupione od osób fizycznych samochody wnioskodawca opodatkowuje podatkiem od czynności cywilnoprawnych zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c) i ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Cena rynkowa jest ustalana na podstawie możliwości uzyskania zysku z tytułu dalszej sprzedaży, z uwzględnieniem cen rynkowych oraz stanu zużycia kupowanego samochodu. Przy składaniu deklaracji PCC-3 wnioskodawca musi każdorazowo korygować ceny zakupu do cen stosowanych przez Urząd skarbowy na podstawie cenników. Zastosowanie cen zgodnie z cennikiem przyjmowanym przez Urząd skarbowy niejednokrotnie przekracza wartość samochodu jaką wnioskodawca może uzyskać przy jego sprzedaży.

W ciągu miesiąca wnioskodawca dokonuje od kilku do kilkunastu transakcji zakupu używanych samochodów i podwyższania cen nabycia w składanych deklaracjach PCC-3. Skutkuje to koniecznością zapłaty wyższej kwoty podatku od czynności cywilnoprawnych oraz powoduje podwyższenie ponoszonych kosztów działalności bez możliwości podwyższenia ceny sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku stwierdzono, iż w związku z prowadzeniem komisu samochodowego wnioskodawca dokonuje czasami zakupu samochodów poniżej ich wartości rynkowej. Cena dokonanych zakupów wynika ze stanu technicznego, lakierniczego i zużycia poszczególnych elementów danego samochodu oraz niejednokrotnie wymaganych napraw. Skutkuje to wystawieniem samochodów do dalszej sprzedaży po niższych cenach, jednak opłatę skarbową (winno być podatek od czynności cywilnoprawnych) wnioskodawca opłaca od pełnej wartości rynkowej samochodu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wnioskodawca może stosować ceny rynkowe ustalone indywidualnie dla każdego zakupionego samochodu, ustalając je na podstawie cenników z uwzględnieniem stopnia zużycia i ewentualnej ceny jaką wnioskodawca może uzyskać z tytułu dalszej sprzedaży...

Wnioskodawca wskazał, że ceny ustalane w ten sposób są niższe od cen stosowanych w cenniku przez Urząd skarbowy.

Zdaniem wnioskodawcy, prowadząc komis samochodowy powinien płacić opłatę skarbową (winno być podatek od czynności cywilnoprawnych) od rzeczywistych kwot zakupu (tak jak w innych Urzędach skarbowych zgodnie z zasięgniętymi informacjami w innych komisach samochodowych na terenie kraju) a nie, jak do tej pory, od obowiązujących cen zgodnie z cennikami.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest – zgodnie ze wskazaniem wnioskodawcy - ocena stanowiska wnioskodawcy w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych a nie w zakresie opłaty skarbowej, którą wnioskodawca mylnie przywołuje w treści wniosku. Jednocześnie wyjaśnia się, że podatek od czynności cywilnoprawnych od dnia 01 stycznia 2001r. zastąpił pobieraną wcześniej opłatę skarbową od umów (czynności cywilnoprawnych) i jest regulowany przepisami ustawy z dnia 09 września 2000r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007r. Nr 68, poz. 450 ze zm.).

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a) ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Przez pojęcie rzeczy należy rozumieć zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) tylko przedmioty materialne. Zatem podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy sprzedaży pojazdów, w tym samochodów bez względu na ich stan techniczny, jeżeli tylko ich wartość rynkowa przekracza kwotę 1000 zł (zgodnie bowiem z treścią art. 9 pkt 6 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych wolna od tegoż podatku jest sprzedaż rzeczy ruchomej o wartości nieprzekraczającej 1000 zł).

Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 lit. c) i ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawę opodatkowania stanowi - przy umowie sprzedaży - wartość rynkowa rzeczy, którą określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów. Natomiast jeżeli podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, organ ten wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny (art. 6 ust. 3 ww. ustawy).

W sytuacji, gdy podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa wyżej nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33 % od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 ww. ustawy).

Podatnik nie jest zobligowany do określenia wartości rynkowej zakupionych rzeczy w oparciu o opinię rzeczoznawcy. Ustawodawca w przytoczonym wyżej art. 6 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nałożył jedynie na organ podatkowy obowiązek uwzględnienia przedłożonej przez stronę w toku postępowania podatkowego w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych wyceny rzeczoznawcy, gdy wartość rynkowa przedmiotu umowy, według oceny organu podatkowego nie odpowiada wartości rynkowej zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy.

Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej, o czym stanowi art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych. Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. a) ww. ustawy, stawka podatku od umowy sprzedaży rzeczy ruchomych wynosi 2%.

Na mocy art. 10 ust. 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, na podatnikach ciąży obowiązek, bez wezwania organu podatkowego, złożenia deklaracji w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych, według ustalonego wzoru, oraz obliczenia i wpłacenia podatku w terminie 14 dni od dnia powstania obowiązku podatkowego. Stosownie do art. 4 pkt 1 ww. ustawy, obowiązek podatkowy przy umowie sprzedaży ciąży na kupującym. Wraz z zapłatą podatku należy złożyć deklarację PCC-3.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że wnioskodawca, prowadzący komis samochodowy, dokonuje zakupu samochodów używanych. Od zawartych umów kupna-sprzedaży wnioskodawca uiszcza podatek od czynności cywilnoprawnych oraz składa deklaracje PCC-3. Wnioskodawca dokonuje czasami zakupu samochodów poniżej ich wartości rynkowej.

Zatem w przedmiotowej sprawie, przy każdej umowie kupna-sprzedaży, podstawę opodatkowania stanowi cena zapłacona klientowi, jeżeli stanowi ona wartość rynkową nabytej (zbytej) rzeczy w rozumieniu art. 6 ust. 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Jeżeli zatem kwota deklarowana przez wnioskodawcę jako podstawa opodatkowania nie jest ceną rynkową zakupionego pojazdu, organ podatkowy ma prawo zwrócić wnioskodawcy uwagę na konieczność jej podwyższenia. Może się tak stać również w sytuacji, gdy wnioskodawca ze względu na stan techniczny czy lakierniczy oraz stopień zużycia nabędzie samochody po cenie niższej niż w cenie rynkowej. W takiej sytuacji organ podatkowy może przyjąć wyjaśnienia wnioskodawcy w zakresie wysokości ceny nabycia bądź też, jeśli wyjaśnienie wnioskodawcy dotyczące przyczyn uiszczenia niższej niż rynkowa ceny zakupu okaże się niewystarczające, zażądać jednak podwyższenia ceny do wartości rynkowej.

Przy czym zaznaczyć należy, iż wnioskodawca nie jest – na mocy powołanej wyżej ustawy – zobligowany do podania wartości samochodu w wysokości proponowanej przez organ podatkowy; może skorzystać z wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę.

W świetle powyższego, podstawowym warunkiem do uznania deklarowanej wartości samochodu jako podstawy opodatkowania jest ustalenie wartości rynkowej tego pojazdu. O ile zatem wartość samochodu, będąca ceną jego zakupu i zawarta w składanej przez wnioskodawcę deklaracji PCC-3, nie będzie odpowiadać wartości rynkowej tego samochodu, to deklarowana przez wnioskodawcę w deklaracji PCC-3 wartość nie będzie stanowić dla organu podatkowego wystarczającej podstawy do uznania wartości pojazdu, będącego przedmiotem kupna i nie podwyższania jego wartości dla celów podatkowych.

Tym samym, samo określenie przez wnioskodawcę w deklaracji PCC-3 wartości zakupionego samochodu, dokonane w oparciu o posiadane przez wnioskodawcę cenniki, (z uwzględnieniem stopnia zużycia samochodu i ewentualnej ceny jaką wnioskodawca może uzyskać z tytułu dalszej sprzedaży), jeżeli wartość ta nie odpowiada wartości rynkowej, nie może stanowić podstawy opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca nie może również ustalać podstawy opodatkowania tym podatkiem w oparciu o rzeczywistą cenę zakupu samochodu, jeżeli cena ta jest niższa od wartości rynkowej pojazdu. Przepisy powołanej ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych jasno bowiem wskazują co stanowi podstawę opodatkowania przy nabyciu rzeczy i według jakich zasad tę podstawę się ustala.

Wobec tego stanowisko wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.