INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 15.12.2009r. (data wpływu 24.12.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.12.2009r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka świadczy w imieniu i na rzecz T.( dalej T.) czynności likwidacyjne w szkodach ze wszystkich rodzajów ubezpieczeń zawieranych przez T. na podstawie umowy z dnia 31 marca 2009r. (dalej: „Umowa”). Spółka ustala wynagrodzenie za usługi wykorzystując metodę rozsądnej marży („koszt plus”). Wynagrodzenie jest więc obliczane jako koszty związane z realizacją zadań określonych w umowie, nie uwzględniając kosztów ogólnych zarządu, powiększonych o marżę. Spółka w celu wykonania Umowy zostanie zobowiązana do korzystania z oprogramowania udostępnionego przez T., które jest przeznaczone do wykonywania czynności likwidacyjnych z umów zawieranych przez T. i uwzględnia specyfikę tych umów oraz czynności. W ramach umowy zobowiązującej Spółkę do obowiązkowego wykorzystywania oprogramowania przekazywany będzie również odpowiedni sprzęt techniczny, a także dokonywane niezbędne serwisowanie oraz uaktualnianie oprogramowania (dalej: „oprogramowanie”). Celem powyższej umowy jest zapewnienie wykonania prawidłowej oraz posiadającej oczekiwany standard usługi przez Spółkę na rzecz T.. Oprogramowanie jest niezbędnym „narzędziem” służącym wykonaniu usługi, udostępnione jest ono bez wynagrodzenia. Bez przedmiotowego oprogramowania Spółka nie byłaby w stanie w należyty sposób wykonać zlecenia z Umowy na rzecz T. ze względu na konieczność wykorzystania specjalistycznego oprogramowania, kompatybilnego z systemami i procedurami działania T. lub też brak takiego oprogramowania skutkowałby istotnym zwiększeniem kosztu usługi.

Zgodnie z postanowieniami umowy zobowiązującej Spółkę do korzystania z oprogramowania, służyć ono będzie prawidłowemu wykonaniu usług zleconych Spółce i może być wyłącznie wykorzystane w celu świadczenia opisanych usług na rzecz T.. W przypadku rozwiązania umowy związanej z oprogramowaniem, Spółka zobowiązuje się do zwrócenia oprogramowania oraz jego trwałego usunięcia z nośników, na których zostało ono zapisane. Spółka pragnie podkreślić, że na żadnym etapie wykonywania zlecenia nie otrzyma prawa własności do udostępnionego oprogramowania oraz nie będzie ono wykorzystywane do świadczenia usług na rzecz podmiotów trzecich. Spółka pragnie wskazać, iż za zgodą Towarzystwa udostępnia oprogramowanie także swoim podwykonawcom, działającym z udzielonej substytucji w imieniu i na rzecz T. również wyłącznie w celu prawidłowego wykonania usług określonych w Umowie.

Spółka wykonuje usługi tylko i wyłącznie na rzecz T. (nie świadczy jakichkolwiek usług na rzecz innych podmiotów).

W związku z powyższym powstaje pytanie :

Czy udostępnienie Spółce oprogramowania oraz sprzętu technicznego i jego niezbędne serwisowanie i aktualizacja na warunkach przedstawionych w stanie faktycznym, wyłącznie w celu prawidłowego wykonania zlecenia określonego odpłatną Umową, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych ( dalej „ podatek CIT”), jako stanowiące przychód Spółki...

Zdaniem Spółki w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie uzyskuje przychodu z tytułu nieodpłatnie otrzymanych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT z tytułu korzystania z oprogramowania oraz sprzętu technicznego ( i ich niezbędnego serwisowania i aktualizacji) przy wykonywaniu postanowień Umowy na rzecz T..

Zgodnie z normą art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT, wartość otrzymanych nieodpłatnie świadczeń stanowi przychód podatnika stanowiący podstawę opodatkowania tym podatkiem. Jednakże ustawodawca nie zdefiniował wprost, co należy rozumieć pod pojęciem nieodpłatnego świadczenia. W związku z powyższym niezbędne jest odwołanie się do interpretacji tego pojęcia prezentowanych przez orzecznictwo i doktrynę.

W uchwale z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 podjętej w składzie 7 sędziów NSA stwierdził, iż pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” obejmuje czynności, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Podobne stanowisko przedstawił NSA w wyroku z dnia 22 marca 2001 r. sygn. akt. SA/Gd 2027/98 w którym stwierdza: „nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT jest takie zdarzenie, którego następstwem jest zyskanie korzyści kosztem innego podmiotu tj. takim, w którym korzyść majątkową ma otrzymać tylko jedna strona. W przedstawionym stanie faktycznym Spółka w ramach umowy z T. zobowiązującej ją do korzystania z udostępnianego oprogramowania oraz sprzętu technicznego, korzysta z niego w celu prawidłowego wykonania odpłatnej Umowy w imieniu i na rzecz T.. Oprogramowanie jest jedynie ‚„narzędziem” służącym wykonaniu powierzonego Spółce zlecenia. Zdaniem Spółki to przede wszystkim T. otrzymuje korzyści wynikające z prawidłowego wykonania usługi, dzięki zastosowaniu przez Spółkę udostępnionego oprogramowania oraz sprzętu technicznego, które zapewnia T. otrzymywanie usług o oczekiwanej jakości.

Spółka stoi na stanowisku, że istota poruszanego problemu sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy udostępnianie oprogramowania i sprzętu technicznego (wraz z niezbędnym serwisowaniem i aktualizacją) stanowi odrębną czynność, czy też stanowi element szerszego stosunku prawnego, polegającego na realizacji odpłatnej Umowy między Spółką a T.. Udostępniane oprogramowania oraz sprzętu technicznego, jako „narzędzia” służy wykonaniu usługi na odpowiednim poziomie raz w sposób prawidłowy tylko i wyłącznie na rzecz T.. Ponadto należy zauważyć, iż korzystanie z innego oprogramowania mogło by wpłynąć na pogorszenie jakości świadczonych przez Spółkę usług, tudzież by je uniemożliwiło. Powstaje tu zatem zdaniem Spółki wspólny interes stron w sensie ekonomicznym.

Nieodpłatnym świadczeniem jak już wcześniej wskazywano jest zdarzenie, którego następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Zdaniem Spółki nie uzyskuje ona korzyści kosztem T., gdyż udostępniane oprogramowanie i sprzęt techniczny służą realizacji świadczeń związanych z realizacją odpłatnej Umowy na rzecz T.. Ponadto w takich okolicznościach Spółka działa tylko i wyłącznie w celu ściśle oznaczonego interesu T. i nie może korzystać swobodnie z oprogramowania przy świadczeniu usług dla innych podmiotów. Na powyższe wpływa również fakt, że Spółka świadczy wyłącznie usługi na rzecz T.. Zatem mając na uwadze wszystkie przytoczone powyżej argumenty zdaniem Spółki nie mamy do czynienia z nieodpłatnym świadczeniem na jej rzecz.

Udostępnienie Spółce oprogramowania i sprzętu technicznego stanowi formę często spotykanej w obrocie tzw. umowy „toolingowej”. Jest to umowa nienazwana, na podstawie, której odbiorca przekazuje zleceniobiorcy określone dobro bez wynagrodzenia, z zastrzeżeniem, że dobro to może być wykorzystywane wyłącznie do działalności na rzecz tego odbiorcy. Zleceniobiorca nie nabywa prawa własności dobra, nie może używać go do świadczenia usług na rzecz innych podmiotów i jest zobowiązany do utrzymywania go w stanie niepogorszonym. Celem gospodarczym takiej umowy jest dla podmiotu przekazującego dobro pewność, że zleceniobiorca będzie korzystał ze sprzętu zapewniającego odpowiednią jakość usług. Sytuacja ta odpowiada stanowi faktycznemu przedstawionemu w niniejszym wniosku. Również w sytuacji Spółki dzięki udostępnieniu oprogramowania oraz sprzętu technicznego - „narzędzia” - T. otrzymuje usługę o oczekiwanej jakości, która gwarantuje zachowanie wymaganych przez T. standardów obsługi klientów zakładu ubezpieczeń. Spółka pragnie podkreślić, iż organy podatkowe w przypadku takich umów i tożsamych do przedstawionego w niniejszym wniosku stanów faktycznych nie stwierdzały przychodu po stronie podmiotu otrzymującego pewne świadczenie bez wynagrodzenia jak np. w postanowieniu Naczelnik Łódzkiego Urzędu Skarbowego z 7 września 2007 r. (sygn. akt ŁUS-ll-2-423/185/07/AG) „spółka współpracująca, która będzie używała maszyn tylko i wyłącznie w celu wywiązania się z zawartej umowy (nie może natomiast wykorzystywać ich do produkcji na rzecz spółek trzecich) nie uzyska przysporzenia majątkowego oraz interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 5 marca 2008 r. (sygn. akt IP-PB3-423-565/07-3/GJ) „Przekazanie odzieży, materiałów biurowych oraz samochodu nie wywołuje po stronie Wnioskodawcy obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu otrzymanych przez niego nieodpłatnych świadczeń”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w opisanym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock