INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 12 lutego 2010 r. (data wpływu do organu), uzupełnionym w dniach 17 lutego 2010 r. oraz 9 kwietnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług związanych z eksploatacją motocykla (naprawy, części zamienne, benzyna) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług związanych z eksploatacją motocykla (naprawy, części zamienne, benzyna).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą o profilu telekomunikacyjnym i jest opodatkowany w formie karty podatkowej oraz jest czynnym podatnikiem VAT (w ramach działalności wystawia faktury VAT).

W dniu 30 października 2008 r. zakupił Pan „na firmę” motocykl i dokonał odliczenia 60% „podatku z całości naliczonego”, wynikającego z faktury dokumentującej jego nabycie.

Eksploatując ww. pojazd nie dokonuje Pan odliczeń kosztów związanych z naprawą tego motocykla, jak również od części zamiennych, benzyny, itp.

Przedmiotowy wniosek doprecyzował Pan w dniu 9 kwietnia 2010 r., zaznaczając, iż wydatki związane z używaniem ww. motocykla nie są udokumentowane za pomocą faktur VAT oraz że motocykl ten nie służy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ponieważ jest Pan podatnikiem objętym formą opodatkowania w postaci karty podatkowej, w żadnej formie nie dokonywał Pan odliczenia kosztów eksploatacyjnych motocykla (tj. koszty naprawy, części zamienne, benzyna, itp.).

W związku z powyższym zadano pytanie, sprowadzające się do kwestii ustalenia czy prawidłowe jest Pana postępowanie, zgodnie z którym nie dokonuje odliczeń związanych z kosztami naprawy, części zamiennych, benzyną, itp....

Pana zdaniem, zachowanie przedstawione we wniosku jest poprawne.

W dniu 9 kwietnia 2010 r. uszczegółowiono, iż w Pana ocenie nie przysługuje prawo do odliczenia kosztów eksploatacyjnych motocykla (koszty napraw, części zamienne, benzyna, itp.) oraz odliczenia podatku VAT od ewentualnych faktur VAT wystawionych na ww. koszty.

W dniu 17 lutego 2010 r. wskazał Pan natomiast, iż przedmiot niniejszej interpretacji dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl powyższego przepisu, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które są wykorzystywane do wykonywania czynności zwolnionych od podatku czy też niepodlegających temu podatkowi.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, o czym stanowi art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. u. Nr 11, poz. 50 ze zm.), przepisy ograniczające prawo do odliczenia w związku z nabyciem paliwa do samochodów osobowych oraz innych samochodów brzmiały następująco:

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg (art. 25 ust. 1 pkt 3a).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęć: samochodu osobowego czy samochodu. Jednakże w art. 86 ust. 4 ustawy, ustawodawca określając pojazdy specjalne odsyła do przepisów prawa o ruchu drogowym.

Zgodnie z art. 2 pkt 40 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. u. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 ze zm.), samochodem osobowym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą oraz ich bagażu.

Innym samochodem wymienionym z definicji w art. 2 pkt 42 ww. ustawy, jest samochód ciężarowy, którym jest pojazd samochodowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków; określenie to obejmuje również samochód ciężarowo-osobowy przeznaczony konstrukcyjnie do przewozu ładunków i osób w liczbie od 4 do 9 łącznie z kierowcą.

Natomiast motocykl, zgodnie z art. 2 pkt 45 cyt. wyżej ustawy, jest to pojazd samochodowy jednośladowy lub z bocznym wózkiem – wielośladowy. Występują zatem różne definicje samochodu osobowego, innego samochodu (np. samochodu ciężarowego) i motocykla, które pozwalają stwierdzić, że motocykl nie jest samochodem osobowym ani też innym samochodem.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. l 2006 r. Nr 347, poz. 1 ze zm.), a wcześniej VI Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE. l 1977 r. Nr 145, poz. 1 ze zm.).

Zgodnie z art. 17 (6) VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia do Unii. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej.

Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI Dyrektywy formułuje zasadę „stand still” (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula „stand still” ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 (6) VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa. w art. 86 ust. 3 oraz w art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT pojawiło się bowiem pojęcie pojazd samochodowy, którym może być m.in. samochód osobowy, samochód ciężarowy jak i motocykl.

Uwzględniając powyższe zwrócić należy uwagę, iż wskazane w obecnie obowiązującej ustawie o podatku od towarów i usług ograniczenia w prawie do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa silnikowego, oleju napędowego oraz gazu, nie znajdą odpowiedniego zastosowania, gdy będą one (paliwa) używane do napędu motocykla.

Na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10, o czym stanowi art. 90 ust. 2 tej ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, iż wydatki związane z używaniem motocykla, jakie ponosi Pan w związku z prowadzoną działalnością, nie są udokumentowane za pomocą faktur VAT. Ponadto, ww. motocykl nie służy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Prezentuje Pan pogląd, zgodnie z którym nie przysługuje prawo do odliczenia kosztów eksploatacyjnych motocykla (koszty napraw, części zamienne, benzyna, itp.) oraz odliczenia podatku VAT od ewentualnych faktur VAT wystawionych na ww. koszty.

Mając powyższe na względzie, stwierdzić należy, że tut. organ nie podziela Pana ww. stanowiska w pełnym zakresie. Co prawda opisane we wniosku wydatki nie zostały udokumentowane za pomocą faktur VAT z wykazaną kwotą podatku naliczonego – i w tej części należy podzielić Pana pogląd w przedmiocie braku prawa do odliczenia, jednakże w świetle powołanych wcześniej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie znajduje uzasadnienia Pana twierdzenie, zgodnie z którym wskazanego odliczenia nie można dokonać od ewentualnie otrzymanych faktur VAT. W tym przypadku bowiem uprawniony jest Pan do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wykazanego na fakturach VAT dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT lub w tej części, w jakiej są one związane z wykonywaniem takich czynności opodatkowanych – w przypadku dokonywania tzw. sprzedaży mieszanej (sprzedaż opodatkowana i zwolniona lub niepodlegajaca opodatkowaniu) (art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a i art. 90 ustawy).

Reasumując, uwzględniając przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, jak również treść wskazanych przepisów prawa, stwierdzić należy, że skoro opisane we wniosku wydatki związane są z używaniem przez Pana motocykla (koszty naprawy, części zamienne, benzyna, itp.), to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje w stosunku do wydatków związanych z używaniem tego motocykla, które nie zostały udokumentowanych za pomocą faktur VAT zawierających wykazaną kwotę podatku naliczonego, jak również względem wydatków dotyczących ww. eksploatacji motocykla udokumentowanych za pomocą takich faktur – o ile faktycznie wydatki te nie dotyczą czynności opodatkowanych podatkiem VAT (gdy motocykl ten nie był wykorzystywany faktycznie do wykonywania czynności opodatkowanych VAT), w tym również, gdy brak związku określonych powyżej wydatków z czynnościami opodatkowanymi wynika z wykonywania tzw. sprzedaży mieszanej w trybie art. 90 ustawy, przy czym w tym przypadku brak prawa do odliczenia odnieść należy wyłącznie do tej części wydatków, która faktycznie nie dotyczy czynności opodatkowanych.

Z powyższych względów dokonując całościowej oceny Pana stanowisko uznano je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.