INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. u. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. u. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 6 października 2009 r. (data wpływu 12 października 2009 r.), uzupełnionym w dniu 22 grudnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika od świadczeń postawionych do dyspozycji radnego z tytułu udziału w szkoleniach – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika od świadczeń postawionych do dyspozycji radnego z tytułu udziału w szkoleniach.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14f § 1 i § 2 pismem z dnia 17 grudnia 2009 r. nr ILPB1/415-1108/09-2/AMN Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 21 grudnia 2009 r., wniosek uzupełniono w dniu 22 grudnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Radni i członkowie Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych biorą udział w szkoleniach mających na celu pogłębianie wiedzy merytorycznej, mają one służyć lepszemu wypełnianiu przez nich obowiązków. Faktury za koszt prowadzonych szkoleń wystawiane są na gminę i płacone z konta bankowego gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania w zakresie obowiązków płatnika od świadczeń postawionych do dyspozycji radnego z tytułu udziału w szkoleniach.

Czy prawidłowo ujmowany jest przychód za szkolenie w przypadku radnego na PIT-R...

Jak pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych skoro radny nie dostaje z tytułu udziału w szkoleniu żadnych środków pieniężnych, czy ma wpłacać zaliczkę z własnych środków na konto gminy...

Zdaniem Wnioskodawcy, przychód za szkolenie w przypadku radnego powinien być ujmowany w PIT-R na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17, który mówi, że diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów otrzymane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2280 są zwolnione z płacenia podatku. Radny jest osobą należącą do organu stanowiącego osoby prawnej. Stanowi o tym art. 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. u z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.). Radny z tytułu odbytego szkolenia nie wpłaca zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, ponieważ nie dostaje on z tytułu odbytego szkolenia żadnych środków pieniężnych nie ma możliwości potrącenia ww. zaliczki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. u. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przepisu art. 13 pkt 5 tej ustawy wynika, iż za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich - do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych jakimi są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego, posła czy senatora. Będą to przede wszystkim obowiązki związane z uczestniczeniem obywateli w sprawowaniu władzy publicznej (zarówno wykonawczej, sądowniczej, jak i ustawodawczej). Dotyczy to również określonych funkcji w ramach organizacji o charakterze społecznym (organizacje pozarządowe), w tym również w ramach wolontariatu. Powyższe oznacza, że pojęcie obowiązków społecznych i obywatelskich jest spełnione w przypadku czynności i zadań, związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, a takimi niewątpliwie są obowiązki radnego.

W myśl art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1999 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. u. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.), na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych.

Wysokość diet przysługujących radnemu nie może przekroczyć w ciągu miesiąca łącznie półtorakrotności kwoty bazowej określonej w ustawie budżetowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe na podstawie przepisów ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r. o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. u. Nr 110, poz. 1255, z 2000 r. Nr 19, poz. 239 oraz z 2001 r. Nr 85, poz. 924 i Nr 100, poz. 1080). Rada Ministrów określa, w drodze rozporządzenia, maksymalną wysokość diet przysługujących radnemu w ciągu miesiąca, uwzględniając liczbę mieszkańców gminy, przy czym kwota wymieniona w ust. 6 oznacza maksymalną wysokość diet w gminach o największej liczbie mieszkańców (art. 25 ust. 6 i 7 ustawy o samorządzie gminy).

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lipca 2000 r. w sprawie maksymalnej wysokości diet przysługujących radnemu gminy (Dz. u. z 2000 r. Nr 61, poz. 710) radnemu przysługują w ciągu miesiąca diety w wysokości do:

1. 100% maksymalnej wysokości diety w gminach powyżej 100 tys. mieszkańców,
2. 75% maksymalnej wysokości diety w gminach od 15 tys. do 100 tys. mieszkańców,
3. 50% maksymalnej wysokości diety w gminach poniżej 15 tys. mieszkańców.

W myśl § 3 rozporządzenia ministra spraw wewnętrznych i administracji z dnia 31 lipca 2000 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy (Dz. u. Nr 66, poz. 800) z tytułu podróży służbowej przysługują:

1. diety,
2. zwrot kosztów:
   • przejazdów z miejscowości określonej przez przewodniczącego rady gminy w poleceniu wyjazdu służbowego do miejsca stanowiącego cel podróży i z powrotem,
     
   • noclegów,
     
   • dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
     
   • innych udokumentowanych wydatków.
     
     

Jak zatem wynika z powołanych przepisów ustawy o samorządzie gminy i wydanych na jej podstawie rozporządzeniach właściwe przepisy przewidują jedynie możliwość ustanowienia dla radnych diet i kosztów podróży służbowej. Nie dopuszczają w tym zakresie żadnych innych rekompensat czy też finansowania innych wydatków dokonywanych na rzecz radnych.

Ze przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż radni biorą udział w szkoleniach. Faktury za koszt prowadzonych szkoleń wystawiane są na Gminę i płacone z konta bankowego Gminy.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż radni wykonują czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich. w związku z czym, w świetle art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnieniu od podatku dochodowego podlegać będą tylko diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych, o których mowa w art. 25 ust. 4 i ust. 6 ustawy o samorządzie gminnym, do wysokości nie przekraczającej miesięcznie kwoty 2.280 zł.

Finansowanie natomiast przez Urząd Gminy innych wydatków dla radnych, tj. kosztów szkoleń radnych stanowi nieodpłatne świadczenia.

Świadczenia te nie będą korzystały ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy i należy je zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Od uzyskiwanych przez radnych przychodów z tytułu czynności związanych z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich, o których mowa w art. 13 pkt 5 cytowanej ustawy, w tym również i od ww. nieodpłatnych świadczeń, Wnioskodawca jako płatnik obowiązany jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy.

Obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od wypłaconego świadczenia wynika z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w myśl którego osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Natomiast z przepisu art. 41 ust. 1a ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R). Przepis art. 38 ust. 1b stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Zgodnie z treścią art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 5, 7 i 9 w wysokości określonej w ust. 2 pkt 1, a jeżeli podatnik tego samego rodzaju przychody uzyskuje od więcej niż jednego podmiotu albo od tego samego podmiotu, ale z tytułu kilku stosunków prawnych, w wysokości określonej w ust. 2 pkt 2.

Z powyższego wynika, że Zainteresowany – jako płatnik – zobowiązany jest pobrać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od ww. przychodów uzyskanych przez radnego, a także sporządzić deklaracje PIT-4R oraz informacje PIT-11. Przed obliczeniem zaliczek należy uwzględnić koszty uzyskania przychodu zgodnie z zasadami określonymi w art. 22 ust. 9 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z treścią art. 41 ust. 7 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli przedmiotem świadczeń, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18 nie są pieniądze, podatnik jest obowiązany wpłacić płatnikowi kwotę zaliczki lub należnego zryczałtowanego podatku przed udostępnieniem wygranej (nagrody) lub świadczenia.

Ustawodawca nie unormował jednak technicznego sposobu rozliczeń płatnika z radnymi, a zatem na radnych ciąży obowiązek wpłacenia zaliczki w związku z otrzymaniem przedmiotowych świadczeń, jednak czy wpłata musi być dokonana na konto płatnika, czy też do kasy Urzędu Gminy, pozostaje w gestii uzgodnienia stron.

Reasumując, nieprawidłowym jest ujmowanie przychodu za szkolenie radnego w PIT-R na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca, jako płatnik obowiązany jest pobrać zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych od przychodu uzyskanego przez radnego z tytułu udziału w szkoleniu. Radny w sytuacji, gdy nie otrzymuje żadnych środków pieniężnych jest obowiązany wpłacać płatnikowi z własnych środków kwoty zaliczki w sposób ustalony przez strony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Rozstrzygnięcie przedstawionych we wniosku pytań dotyczących podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika od świadczeń postawionych do dyspozycji członka Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych z tytułu udziału w szkoleniach, zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 6 stycznia 2010 r. nr ILPB1/415-1110/09-4/AMN.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. u. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.