2012.03.22 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1799/11/MS
z 22 marca 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2011r. (który wpłynął do tut. Biura 13 grudnia 2011r. za pismem Naczelnika Urzędu z dnia 8 grudnia 2011r. uzupełnionym pismem z dnia 8 marca 2012r. (data wpływu 12 marca 2012r.) oraz pismem z dnia 19 marca 2012r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę od podmiotów zewnętrznych usług cateringowych i stołówkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 grudnia 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie przez Wnioskodawcę od podmiotów zewnętrznych usług cateringowych i gastronomicznych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 marca 2012r. (data wpływu do tut. Biura 12 marca 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-1799/11/MS z dnia 1 marca 2012r. oraz pismem z dnia 19 marca 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Działalność Wnioskodawcy polega na budowaniu struktury zakupowej. W tym celu na terenie całego kraju, zwykle w hotelach lub salach konferencyjnych organizowane są spotkania propagujące działalność Wnioskodawcy i korzyści dla Klientów wiążące się z przystąpieniem i uczestnictwem w programie Wnioskodawcy.

Są to spotkania Special event, Bizness Info, Bizness Seminarium, Workshop i inne.

Dzięki prezentacji programu działalności Wnioskodawcy, Wnioskodawca pozyskuje nowych Klientów i Partnerów Handlowych, a dalsza współpraca przynosi korzyści zarówno jednej jak i drugiej stronie.

W związku z organizowanymi spotkaniami Wnioskodawca zabezpiecza bazę hotelową dla trenerów i obsługi organizacyjnej imprezy, korzysta z usług gastronomicznych, cateringowych, czasem jest to tylko kawa, herbata, woda, ciasteczka.

Wnioskodawca otrzymuje faktury VAT za wynajem sali, usługę noclegową, usługę gastronomiczną lub usługę cateringową w zależności od miejsca organizacji, w którym odbywa się spotkanie.

W przypadku organizacji Bizness Seminarium średnio raz na dwa miesiące, Wnioskodawca zabezpiecza bazę hotelową dla wszystkich uczestników, przy czym Wnioskodawca otrzymuje fakturę zbiorczą za usługi hotelowe, gastronomiczne lub cateringowe i wystawia Klientom fakturę sprzedaży za uczestnictwo w seminarium naliczając podatek VAT.

Wnioskodawca prosi o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu usług cateringowych.

Jednocześnie w uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że wniosek z zapytaniem nie dotyczy tylko i wyłącznie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych usług cateringowych ponieważ Wnioskodawca w ramach swojej działalności organizuje różnego rodzaju spotkania informacyjne.

Pierwsza część tych spotkań jest organizowana w siedzibie Wnioskodawcy i na tych spotkaniach najczęściej Wnioskodawca podaje wodę, soki, paluszki i ciastka, które kupuje we własnym zakresie, natomiast druga część spotkań jest organizowana w wynajętych salach konferencyjnych poza siedzibą Wnioskodawcy, wtedy poczęstunek jest zamawiany w firmie cateringowej i Wnioskodawca obciążany jest fakturą za usługę cateringową.

W przypadku organizacji eventów trwających kilka godzin (powyżej pięciu) uczestnicy otrzymują posiłek (np. napoje zimne i gorące, obiad, kanapki), który w zależności od możliwości punktu w którym odbywa się spotkanie (hotel, sala wykładowa), jest podawany przez ten hotel i wówczas Wnioskodawca nabywa usługę gastronomiczną. Jeżeli nie ma takiej możliwości Wnioskodawca zamawia posiłek w zewnętrznej firmie cateringowej i wtedy otrzymuje fakturę za usługi cateringowe.

W siedzibie Wnioskodawcy odbywają się też meetingi, na których również są podawane posiłki typu napoje: kawa, herbata, woda, soki, obiad, kanaki, dostarczane przez firmę cateringową i Wnioskodawca obciążany jest fakturą za usługę cateringową.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od 10 grudnia 2008r., dokonującym zakupu towarów w celu ich dalszej odsprzedaży i świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Usługi cateringowe nabywane przez Wnioskodawcę służą tylko i wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sprecyzowane w piśmie z dnia 19 marca 2012r.) :

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku VAT od zakupionych usług cateringowych i stołówkowych związanych z prowadzoną działalnością?

Zdaniem Wnioskodawcy, prowadzi on działalność opodatkowaną Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Do dnia 31 grudnia 2010r. podatek naliczony od usług cateringowych jako klasyfikowanych pod pozycja, 55.5 PKWiU był odliczany przez Wnioskodawcę od podatku VAT należnego, stosownie do reguł przewidzianych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie odliczał natomiast podatku naliczonego VAT od usług gastronomicznych sklasyfikowanych pod pozycją 55.3 PKWiU. Podstawą przyjęcia powyższych zasad była treść art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób, jako że usługi cateringowe i stołówkowe nie były traktowane w żadnym razie jako usługa gastronomiczna.

Z dniem 1 stycznia 2011r. uchylony został art. 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji. Powyższy przepis odnosił się do przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 18 marca 1997r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 1997r. Nr 42, poz. 264 z późn. zm., Od 1 stycznia 2011r. dla celów podatku VAT obowiązuje rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. z 2008r. Nr 207 poz. 1293 z póżn. zm.; dalej jako "PKWiU").

Obecnie, gdy obowiązuje nowe PKWiU z 2008r. w dziale 56 PKWiU, sklasyfikowane są usługi związane z wyżywieniem. „Usługi przygotowywania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)" sklasyfikowano pod symbolem PKWiU 56.21, natomiast "Pozostałe usługi gastronomiczne" - pod symbolem 56.29, gdzie wymienione zostały również usługi stołówkowe (PKWiU 56.29.2). Nadal zatem ustawodawca odróżnia usługi gastronomiczne od cateringowych.

Ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych ani usług cateringowych. Powszechnie przyjęto, że usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, to jest w restauracji czy innym lokalu. Natomiast catering oznacza dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki.

W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Usługa cateringowa, zgodnie z orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości stanowi dostawę towarów, co wyłącza ją spod regulacji art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Przykładowo wskazać należy, iż w wyroku ETS z dnia 10 marca 2011r. w połączonych sprawach C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 stwierdzono, że sprzedaż świeżo przygotowanych dań i artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu na stoiskach lub pojazdach gastronomicznych lub we foyer kin stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 5 VI dyrektywy. Z dostawą mamy do czynienia wówczas, gdy elementy świadczenia usług poprzedzające i towarzyszące dostawie artykułów żywnościowych nie mają charakteru przeważającego. Równocześnie ETS uznał, ze działalność cateringowa stanowi świadczenie usług, o jakim mowa w art. 6 dyrektywy, chyba że przedsiębiorstwo cateringowe dostarcza jedynie standardowe dania bez świadczenia dodatkowych usług, albo inne szczególne okoliczności dowodzą, że dostawa gotowych dań stanowi przeważający element transakcji ponieważ w niniejszym przypadku na rzecz Wnioskodawcy dostarczane są dania standardowe, będące w ofercie przedsiębiorcy cateringowego, niewyszukane jak ma to miejsce np. przy okazji różnorakich przyjęć okolicznościowych to oczywistym jest, że przeważającym elementem tych usług jest właśnie dostawa towaru a nie przygotowanie samego posiłku, co dostatecznie odróżnia tę usługę od usługi gastronomicznej.

Zbieżne stanowisko reprezentują polskie organy podatkowe, jak chociażby Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 17 stycznia 2011r. Nr ITPP1/443-1032/10/JJ, uznał jednoznacznie, że usługi cateringowe stanowią usługi odrębne od gastronomicznych i nie stosuje się wobec nich ograniczeń w odliczeniu VA T, o jakich mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT. Co więcej, należy mieć na uwadze fakt, iż art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT ma charakter wyjątku od zasady przewidzianej art. 86 ustawy tj. prawa odliczania podatku naliczonego od podatku należnego. Konstatacja ta powoduje, że nie można interpretować owego wyłączenia w sposób rozszerzający, na co wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku Magoora przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-414/07). W wyroku tym przesądzono, że prawo do odliczenia podatku VAT stanowi jedną z podstawowych zasad konstrukcji podatku VAT i co do zasady nie może być ograniczane. Ograniczenie prawa do odliczenia podatku VAT musi być stosowane w podobny sposób we wszystkich państwach członkowskich, a odstępstwa są możliwe wyłącznie w przypadkach wyraźnie przewidzianych w prawie wspólnotowym. W przedmiotowej sprawie za niedopuszczalne (niezgodne z prawem wspólnotowym) byłoby założenie, iż zmiana PKWiU z dniem 1 stycznia 2011r. mogła spowodować rozszerzenie ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia VAT w związku z nabyciem usług cateringowych i stołówkowych. Dokonując wykładni art. 88 ust. 1 pkt 4 w zgodzie z przepisami Dyrektywy VAT, należy dojść do wniosku, że pojęcie usług gastronomicznych w rozumieniu tego przepisu nie obejmuje usług cateringowych. Taka interpretacja, nie naruszająca zasad wykładni językowej, wsparta jest wykładnią historyczną tego pojęcia. W okresie do końca 2010r. w przepisach VAT wyraźnie wyszczególniano bowiem usługi gastronomiczne oraz usługi dostarczania posiłków odbiorcom zewnętrznym.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy po 1 stycznia 2011r. można nadal odliczać podatek VAT naliczony od zakupionych usług cateringowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego – na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r. – stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT – spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż działalność Wnioskodawcy polega na budowaniu struktury zakupowej.

W tym celu na terenie całego kraju, zwykle w hotelach lub salach konferencyjnych organizowane są spotkania propagujące działalność Wnioskodawcy i korzyści dla Klientów wiążące się z przystąpieniem i uczestnictwem w programie Wnioskodawcy.

Są to spotkania Special event, Bizness Info, Bizness Seminarium, Workshop i inne.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od 10 grudnia 2008r., dokonującym zakupu towarów w celu ich dalszej odsprzedaży i świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Usługi cateringowe nabywane przez Wnioskodawcę służą tylko i wyłącznie czynnościom opodatkowanym.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie usług cateringowych i stołówkowych.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług stołówkowych i cateringowych.

Zatem zasadne jest rozważenie, czy usługi cateringowe lub usługi stołówkowe różnią się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

Usługa gastronomiczna zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Natomiast catering oznacza usługę polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw w miejsce wskazane przez zamawiającego lub na organizacji przyjęć.

Podobnie wypowiedział się również w Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C- 31/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TSUE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności „na wynos”, tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TS, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków „na wynos” i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TSUE podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności „na wynos” może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

Odnośnie natomiast definicji usług stołówkowych zauważa się, że nie została ujęta w słowniku języka polskiego. W słowniku znajduje się jedynie definicja słowa stołówka, które oznacza zakład żywienia zbiorowego przy instytucji czy też salę jadalną takiego zakładu.

W świetle powyższego uznać należy, iż usługi cateringowe oraz stołówkowe stanowią usługę odrębną od gastronomicznej.

Także od pozostałych usług gastronomicznych zostały wyodrębnione w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), ww. usługi cateringowe i stołówkowe, do której to klasyfikacji odwołują się przepisy ustawy o podatku VAT.

W świetle obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Powyższy przepis wprost stanowi, że oznaczenia PKWiU stosuje się jedynie w określonych w ustawie lub rozporządzenia sytuacjach, tzn. gdy przepis wprost odnosi się do symbolu PKWiU.

Podkreślić zatem należy, iż prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług w stosunku do towarów lub usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Od dnia 1 stycznia 2011r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 sklasyfikował „Usługi związane z wyżywieniem”, w grupowaniu 56.21 „Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)”, w grupowaniu 56.1 – „Usługi restauracji i pozostałych placówek gastronomicznych”, natomiast w grupowaniu 56.29 umieszczono „Pozostałe usługi gastronomiczne”, a pod symbolem PKWiU 56.29.2 sklasyfikowano „Usługi stołówkowe”.

Z powyższego wynika, że usługi cateringowe i stołówkowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych.

W przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, zostały wymienione jedynie usługi gastronomiczne. Tym samym, z uwagi na odmienny charakter tych usług, nie można uznać, iż do usług cateringowych i stołówkowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z wniosku wynika, że nabywane przez Wnioskodawcę usługi cateringowe wykorzystywane w ramach organizowanych spotkań (Special event, Bizness Info, Bizness Seminarium, Workshop i inne) propagujących działalność Wnioskodawcy oraz korzyści dla Klientów wiążące się z przystąpieniem i uczestnictwem w programie Wnioskodawcy, wykorzystywane są na cele związane z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy (służą budowaniu struktury zakupowej), mają związek z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zatem mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu usług cateringowych.

Natomiast w przypadku zakupu w restauracjach, hotelach i stołówkach napojów zimnych i gorących, obiadów i kanapek wykorzystywanych w ramach organizowanych przez Wnioskodawcę spotkań Special event, Bizness Info, Bizness Seminarium, Workshop i inne, koniecznym jest ustalenie czy przedmiotowe zakupy są zakupami usług gastronomicznych czy też są to zakupy o innym charakterze.

W przypadku gdy faktury dokumentować będą zakup usług gastronomicznych Wnioskodawcy zgodnie z postanowieniami art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu napojów zimnych i gorących, obiadów i kanapek w restauracjach i stołówkach nie będzie przysługiwało.

Natomiast w sytuacji gdy z faktur wynikać będzie, że przedmiotem sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy są czynności inne niż świadczenie usług gastronomicznych (np. usługi stołówkowe) w sprawie nie znajdą zastosowania postanowienia art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT i prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu gorących posiłków w barach, restauracjach i stołówkach Wnioskodawcy będzie przysługiwało.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednak zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin