2012.02.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1678/11/MS
z 21 lutego 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2011r. (data wpływu 15 listopada 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 stycznia 2012r. (data wpływu 31 stycznia 2012r.) oraz dwoma pismami z dnia 7 lutego 2012r. (data wpływu 8 lutego 2012r. oraz 10 lutego 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabywanych przez Wnioskodawcę surowców wtórnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2011r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabywanych przez Wnioskodawcę surowców wtórnych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26 stycznia 2012r. (data wpływu 31 stycznia 2012r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 23 stycznia 2012r. znak: IBPP1/443-1678/11/MS oraz dwoma pismami z dnia 7 lutego 2012r. (data wpływu 8 lutego 2012r. oraz 10 lutego 2012r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca wykonuje usługi w zakresie obrotu surowcami wtórnymi - złomem, handluje złomem stalowym i żeliwnym (w tym złomem miedzi, niklu, aluminium, ołowiu), złomem metali nieżelaznych, z wyłączeniem złomu metali szlachetnych.

Wnioskodawca skupuje złom od osób fizycznych oraz od firm prowadzących działalność gospodarczą dla których sprzedaż złomu nie jest podstawową działalnością. W wyniku zmian ustawy o VAT od dnia 1 kwietnia 2011r. zastosowanie ma reguła opodatkowania tej czynności przez nabywcę, do której się Wnioskodawca zastosował.

W związku z powyższym Wnioskodawca wystawia faktury na sprzedaż złomu, o których mowa w art. 106 ust. 1a u.p.t.u., tj. fakturę, na której nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku. Fakturę Wnioskodawca wystawia w dwóch egzemplarzach i jeden z nich dostarcza nabywcy na fakturach umieszcza dopisek „podatek rozlicza nabywca”. Natomiast otrzymując fakturę dotyczącą zakupu przez Wnioskodawcę surowców wtórnych - złomu Wnioskodawca sporządza fakturę wewnętrzną wykazując w ewidencji nabyć podatek naliczony a w ewidencji sprzedaży podatek należny.

Od 1 kwietnia 2011r. zmianie uległ system naliczania i odliczania podatku od towarów i usług w obrocie surowcami wtórnymi - złomem. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT jeżeli nabywcą złomu jest przedsiębiorca nie korzystający ze zwolnienia o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 (zwalnia się od podatku podatników u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł), VAT rozlicza nabywca na zasadzie samoopodatkowania. Kluczową kwestią dla zastosowania właściwego sposobu rozliczenia podatku VAT jest ustalenie czy dany towar mieści się w pojęciu złomu.

2 maja 2011r. Minister Finansów w interpretacji ogólnej wyjaśnił, że dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT przez złom należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy wsadowy i niewsadowy żeliwny i metali nieżelaznych jak również złom metali szlachetnych. Złomem są również zużyte akumulatory ołowiane lub ich części zaliczane zgodnie z normą europejską nr PN-EN 14057:2003, mającą status Polskiej Normy, do złomu. Natomiast od 1 lipca 2011r. art. 17 ust. l pkt 7 ustawy o VAT uległ zmianie i wykaz towarów objętych samoopodatkowaniem został wymieniony w załączniku 11 do ustawy o VAT. W załączniku tym do towarów przypisano klasyfikację PKWiU.

Problem w tym, że surowce wtórne z metali szlachetnych i metali żelaznych, miedzi, niklu, aluminium mieszczące się w grupowaniach PKWiU od 38.32.21.0 do 38.32.25.0 (metali szlachetnych PKWiU 38.32.21, metali żelaznych PKWiU 38.32.22, miedzi i stopów miedzi PKWiU 38.32.23, niklu i stopów niklu PKWiU 38.32.24, aluminium i stopów aluminium PKWiU 38.32.25, cynku, mosiądzu) nie zostały wymienione w załączniku nr 11 jako towary objęte samoopodatkowaniem przez nabywcę.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT o którym mowa w art. 15 ustawy o podatku o VAT. Kontrahenci Wnioskodawcy jako podmioty dokonujące dostaw wyżej wymienionych surowców wtórnych są podatnikami o których mowa w art. 15 ustawy o VAT, niekorzystającymi ze zwolnienia o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Przy każdej dostawie surowców wtórnych Wnioskodawca żąda potwierdzenia, iż dana firma jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dostawa wyżej wymienionych surowców wtórnych dokonywana przez kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy nie jest objęta zwolnieniem o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W dniu 4 lipca 2011r. Minister Finansów na stronie internetowej www.mf.gov.pl udzielił informacji na temat najważniejszych zmian w VAT od 1 lipca 2011r., gdzie uznano, że w porównaniu ze stanem prawnym obowiązującym przed 1 lipca 2011r. katalog towarów objętych samoopodatkowaniem jest szerszy i nie dotyczy tylko złomu metali.

Ponadto Wnioskodawca zaklasyfikował będący przedmiotem wniosku cynk do PKWiU – 24.43.2 oraz mosiądz do PKWiU – 38.32.23.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zmianą ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 1 lipca 2011r., dotyczącej wprowadzenia do ustawy o VAT załącznika nr 11 podatnik ma prawo do zastosowania odwrotnego obciążenia przy nabywaniu surowców wtórnych - z metali szlachetnych PKWiU 38.32.21, metali żelaznych PKWiU 38.32.22, miedzi i stopów miedzi PKWiU 38.32.23, niklu i stopów niklu PKWiU 38.32.24, aluminium i stopów aluminium PKWiU 38.32.25, cynku, mosiądzu mieszczące się w grupowaniu PKWiU a nie zostały wymienione w załączniku nr 11?

Zdaniem Wnioskodawcy, od 1 kwietnia 2011r. zmianie uległ system naliczania i odliczania podatku od towarów i usług w obrocie surowcami wtórnymi - złomem. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT jeżeli nabywcą złomu jest przedsiębiorca nie korzystający ze zwolnienia o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 (zwalnia się od podatku podatników u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000,00 zł), VAT rozlicza nabywca na zasadzie samoopodatkowania. Kluczową kwestią dla zastosowania właściwego sposobu rozliczenia podatku VAT jest ustalenie czy dany towar mieści się w pojęciu złomu.

Natomiast od 1 lipca 2011r. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT uległ zmianie i wykaz towarów objętych samoopodatkowaniem został wymieniony w załączniku 11 do ustawy o VAT. W załączniku tym do towarów przypisano klasyfikację PKWiU.

Problem w tym, że surowce wtórne z metali szlachetnych i metali żelaznych, miedzi, niklu, aluminium mieszczące się w grupowaniach PKWiU od 38.32.21.0 do 38.32.25.0 nie zostały wymienione w załączniku nr 11 jako towary objęte samoopodatkowaniem przez nabywcę. W dniu 4 lipca 2011r. Minister Finansów na stronie internetowej www.mf.gov.pl udzielił informacji na temat najważniejszych zmian w VAT od 1 lipca 2011r. gdzie uznano, że w porównaniu ze stanem prawnym obowiązującym przed 1 lipca 2011r. katalog towarów objętych samoopodatkowaniem jest szerszy i nie dotyczy tylko złomu metali. Celem wprowadzenia załącznika nr 11 do ustawy o VAT było rozszerzenie katalogu towarów objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia.

Wydaje się, że nadal podatek VAT od zakupu surowców wtórnych z metali szlachetnych, metali żelaznych, stopów miedzi, niklu czy też aluminium powinien rozliczać nabywca.

Zdaniem Wnioskodawcy celem wprowadzenia załącznika nr 11 do ustawy o VAT było rozszerzenie katalogu towarów objętych mechanizmem odwrotnego obciążenia. Wnioskodawca uważa, że nadal podatek VAT od zakupu surowców wtórnych z metali szlachetnych, metali żelaznych, stopów miedzi, niklu czy też aluminium powinien rozliczać nabywca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem, ustawa definiuje podatnika jako każdy podmiot, niezależnie od jego formy organizacyjno-prawnej, który samodzielnie prowadzi działalność gospodarczą, bez względu na cel oraz rezultat takiej działalności. Powyższa definicja ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnika tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), do ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) z dniem 1 kwietnia 2011r. dodano przepis art. 17 ust. 1 pkt 7.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r. do dnia 30 czerwca 2011r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Na mocy art. 17 ust. 2 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., nadanym ustawą z dnia 18 marca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo o miarach, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Stosownie do art. 17 ust. 7 ustawy, dodanego ww. ustawą z dnia 18 marca 2011r., przepisy ust. 1 pkt 7 i 8 stosuje się, jeżeli nabywcą lub usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 lipca 2011r., nadanym ustawą z dnia 9 czerwca 2011r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 134, poz. 780), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary wymienione w załączniku nr 11 do ustawy, jeżeli dokonującym ich dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przez towary używane, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel (art. 43 ust. 2 ustawy).

W załączniku nr 11 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy, ustawodawca wskazał:

ex 24.10.14.0 – Granulki i proszek z surówki, surówki zwierciadlistej lub stali - wyłącznie wlewki lub gęsi zwykle ze stali wysokostopowej, otrzymywane przez przetopienie i odlanie drobniutkich odpadów lub złomu,
ex 24.45.30.0 – Pozostałe metale nieżelazne i wyroby z nich; cermetale; popiół i pozostałości zawierające metale i związki metali – wyłącznie odpady i złom metali nieszlachetnych,
38.11.51.0 – Odpady szklane,
38.11.54.0 – Pozostałe odpady gumowe,
38.11.55.0 – Odpady z tworzyw sztucznych,
38.11.58.0 – Odpady inne niż niebezpieczne zawierające metal,
38.12.27 – Odpady i braki ogniw i akumulatorów elektrycznych; zużyte ogniwa i baterie galwaniczne oraz akumulatory elektryczne,
ex 38.32.29.0 – Surowce wtórne z pozostałych metali – wyłącznie odpady i złom.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 lipca 2011r. wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

nabywcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
dostawcą towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT,
dostawca towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT,
dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Z powyższego wywieść należy, że w sytuacji, gdy dostawca jest podatnikiem VAT czynnym, który nie korzysta ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT, a dostawa towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. jako dostawa towarów używanych (ruchomości), dostawa taka winna być udokumentowana przez kupującego (nabywcę towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT), występującego w charakterze podatnika (czynnego lub zwolnionego). A zatem w tej sytuacji nabywca towarów wymienionych w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, będąc podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, będzie zobowiązany do rozliczenia podatku z tytułu nabycia tych towarów.

W przeciwnym natomiast przypadku, tj. gdy któryś z ww. warunków nie jest spełniony to obowiązek rozliczenia podatku w związku z tą dostawą spoczywa na dostawcy towarów.

Tym samym na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 7 w związku z art. 17 ust. 7 ustawy o VAT, podatnikami obowiązanymi do rozliczenia podatku są osoby nabywające towary mieszczące się w zakresie wskazanym w załączniku nr 11 do ustawy o VAT, jeżeli spełnione zostaną ww. określone warunki dotyczące statusu podatkowego zarówno nabywcy, jak i dostawcy.

Wskazać również należy, że od dnia 1 kwietnia 2011r., zmieniły się także zasady dokumentowania tego typu transakcji.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z kolei art. 106 ust. 1a wprowadzony do ustawy od dnia 1 kwietnia 2011r. stanowi, że w przypadkach o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Pod pojęciem sprzedaży – w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W związku z powyższymi regulacjami, podatnicy podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy towarów, bądź świadczenia usług, zobowiązani są do naliczenia podatku należnego w określonej stawką podatku wysokości i wystawienia faktury VAT dokumentującej dokonane czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 106 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Na podstawie powyższej delegacji, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zwane dalej rozporządzeniem.

Zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT” – § 4 ust. 1 rozporządzenia.

W myśl § 5 ust. 1 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawki podatku;
sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

Natomiast w myśl § 5 ust. 15 ww. rozporządzenia, faktury stwierdzające dokonanie dostawy towarów lub wykonanie usługi, dla których podatnikiem zgodnie z przepisami ustawy jest nabywca towaru lub usługi, zamiast danych dotyczących stawki i kwoty podatku oraz kwoty należności wraz z podatkiem zawierają:

adnotację, że podatek rozlicza nabywca, lub
wskazanie właściwego przepisu ustawy lub dyrektywy, wskazującego, że podatek rozlicza nabywca, lub
oznaczenie „odwrotne obciążenie”.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca wykonuje usługi w zakresie obrotu surowcami wtórnymi - złomem, handluje złomem stalowym i żeliwnym (w tym złomem miedzi, niklu, aluminium, ołowiu), złomem metali nieżelaznych, z wyłączeniem złomu metali szlachetnych.

Wnioskodawca skupuje złom od osób fizycznych oraz od firm prowadzących działalność gospodarczą dla których sprzedaż złomu nie jest podstawową działalnością.

Dostawa wyżej wymienionych surowców wtórnych dokonywana przez kontrahentów na rzecz Wnioskodawcy nie jest objęta zwolnieniem o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Z treści wniosku wynika, iż surowce wtórne będące przedmiotem wniosku zaklasyfikowane zostały przez Wnioskodawcę do: PKWiU 38.32.21 – z metali szlachetnych, PKWiU 38.32.22 – z metali żelaznych, PKWiU 38.32.23 z miedzi i stopów miedzi, PKWiU 38.32.24 z niklu i stopów niklu, PKWiU 38.32.25 z aluminium i stopów aluminium, PKWiU 24.43.2 z cynku, 38.32.23 z mosiądzu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą czy w związku ze zmianą z dniem 1 lipca 2011r. ustawy o podatku od towarów i usług ma prawo do zastosowania odwrotnego obciążenia przy nabywaniu surowców wtórnych z metali szlachetnych, metali żelaznych, miedzi i stopów miedzi, niklu i stopów niklu, aluminium i stopów aluminium, cynku, mosiądzu jeżeli nie zostały one wymienione w załączniku nr 11 do ustawy o VAT.

Zgodnie z powołaną uprzednio Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług PKWiU - 38.32.21 obejmuje surowce wtórne z metali szlachetnych, PKWiU - 38.32.22 - surowce wtórne z metali żelaznych, PKWiU - 38.32.23 - surowce wtórne z miedzi i stopów miedzi, PKWiU - 38.32.24 - surowce wtórne z niklu i stopów niklu, PKWiU - 38.32.25 - surowce wtórne z aluminium i stopów aluminium, PKWiU – 24.43.2 - półprodukty z ołowiu, cynku, cyny i ich stopów.

W kontekście przedstawionego opisu stanu faktycznego i powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że kontrahenci dokonujący na rzecz Wnioskodawcy sprzedaży surowców wtórnych z metali szlachetnych, metali żelaznych, miedzi i stopów miedzi, niklu i stopów niklu, aluminium i stopów aluminium, cynku, mosiądzu, nie dokonują dostaw złomu, bowiem wskazane w opisie sprawy symbole PKWiU dla tych surowców wtórnych nie mieszczą się w załączniku nr 11, stanowiącym wykaz towarów, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy. Oznacza to, że sprzedaż surowców wtórnych wskazanych we wniosku dokonywana przez kontrahentów będących czynnymi podatnikami podatku VAT w stanie prawnym obowiązującym od 1 lipca 2011r., nie jest objęta mechanizmem tzw. odwrotnego obciążenia, polegającym na przesunięciu obowiązku rozliczenia podatku należnego na podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy, na rzecz którego dokonywana jest dostawa surowców wtórnych, tj. w przedmiotowym przypadku na Wnioskodawcę.

Zatem, w świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że kontrahenci dokonujący na rzecz Wnioskodawcy dostawy wskazanych surowców wtórnych, powinni czynności tę udokumentować za pomocą faktury VAT zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, spełniającej wymogi, o których mowa w § 5 cyt. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia z dnia 28 marca 2011r.

Podkreślić należy, że analiza prawidłowości klasyfikacji towarów do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego.

A zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę w zakresie klasyfikacji statystycznej towarów będących przedmiotem wniosku. Wobec powyższego, niniejsza interpretacja wydana została w oparciu o grupowania PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że podatek VAT po wprowadzeniu do ustawy o VAT załącznika nr 11 od zakupu surowców wtórnych z metali szlachetnych, metali żelaznych, miedzi, stopów miedzi, niklu, stopów niklu, aluminium, stopów aluminium, cynku, mosiądzu powinien rozliczać nabywca, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zaznaczyć, że kwestia opodatkowania wskazanych we wniosku dostaw w stanie prawnym obowiązującym od 1 kwietnia 2011r. do 30 czerwca 2011r. nie była przedmiotem interpretacji, ponieważ Wnioskodawca zarówno we wniosku ORD-IN jak i w jego uzupełnieniu nie przedstawił stanu faktycznego, jak również nie sformułował pytania w tym zakresie ani własnego stanowiska.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin