Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-855/12/AA
z 21 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 28 września 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 09 października 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania udziału radnych w kongresach, seminariach, konferencjach, warsztatach, szkoleniach i różnych imprezach edukacyjnych, kulturalnych, naukowych oraz finansowania radnym kosztów korzystania z samochodu służbowego, telefonu komórkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 października 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych finansowania udziału radnych w kongresach, seminariach, konferencjach, warsztatach, szkoleniach i różnych imprezach edukacyjnych, kulturalnych, naukowych oraz finansowania radnym kosztów korzystania z samochodu służbowego, telefonu komórkowego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Radni, pełniąc funkcje publiczne oraz realizując zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego, uczestniczą w kongresach, seminariach, konferencjach, warsztatach, szkoleniach i różnych imprezach edukacyjnych, kulturalnych, naukowych, itd. Koszt udziału radnego w wymienionych przedsięwzięciach pokrywany jest ze środków budżetu Gminy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy finansowanie przez Gminę kosztów szkoleń, kosztów uczestnictwa w seminariach, konferencjach, warsztatach, imprezach kulturalnych, edukacyjnych i innych, a także finansowanie innych dodatkowych świadczeń, np.: korzystanie z samochodu służbowego, telefonu komórkowego, stanowi dla radnych nieodpłatne świadczenia podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Wnioskodawca powołuje się na art. 25 ust. 4 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, zgodnie z którym na zasadach ustalonych przez radę gminy radnemu przysługują diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych.

Na podstawie art. 25 ust. 10 wymienionej ustawy, sposób ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych, ustalony został przez ministra właściwego do spraw administracji publicznej w rozporządzeniu wykonawczym. Zgodnie z § 3 Rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2000 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy – z tytułu podróży służbowej przysługują:

1. diety,
2. zwrot kosztów:
   1. przejazdów z miejscowości określonej przez przewodniczącego rady gminy w poleceniu wyjazdu służbowego do miejsca stanowiącego cel podróży i z powrotem,
   2. noclegów,
   3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
   4. innych udokumentowanych wydatków.
   
   

Wnioskodawca podkreśla, że w orzecznictwie sądów administracyjnych wyraźnie zwrócono uwagę na odmienny charakter obu przyznanych w art. 25 ust. 4 ww. ustawy świadczeń, t.j. diet i zwrotu kosztów podróży służbowej (m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 października 1999 r., sygn. akt: I SA/Łd 812/99). Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 8 września 2003 r., sygn. akt: II SA/Kr 1413/03, wskazał: „Ustawa o samorządzie gminnym nie upoważnia do sposobu obliczania diet łącznie ze zwrotem kosztów podróży. Oczywiste jest, że kosztów podróży nie można włączyć do kwot diet, a tym bardziej do jakiejś zryczałtowanej ogólnej kwoty, obejmującej obie wartości”.

Przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, zaliczane są na podstawie art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do przychodów z działalności wykonywanej osobiście (z zastrzeżeniami określonymi w ustawie). Wnioskodawca wskazuje, iż z obowiązkami społecznymi i obywatelskimi mamy do czynienia w przypadku czynności i zadań związanych z pełnieniem funkcji publicznych i państwowych, jakimi są obowiązki wynikające z funkcji np. radnego.

Przywołując treść art. 21 ust. 1 pkt 17 i pkt 16 oraz ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawca wskazał, iż zgodnie z powyższym, diety otrzymywane z tytułu pełnienia mandatu radnego zaliczane są do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, zwolnione od podatku do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie 2.280,00 zł na podstawie art. 21 ust.1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast diety i zwrot kosztów podróży służbowej krajowej i zagranicznej radnego zaliczane są do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, zwolnionych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ww. ustawy, przy spełnieniu warunków określonych w art. 21 ust. 13 tej ustawy. Zwolnienie to przysługuje do wysokości stawek określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju oraz w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 31 lipca 2000 r. w sprawie sposobu ustalania należności z tytułu zwrotu kosztów podróży służbowych radnych gminy.

Finansowanie przez Gminę innych niż diety (z tytułu pełnienia mandatu radnego) oraz diety i zwrot kosztów podróży wydatków dla radnych, m.in. kosztów szkoleń, kosztów uczestnictwa w seminariach, konferencjach, warsztatach, imprezach kulturalnych, edukacyjnych, i innych, a także finansowanie innych dodatkowych świadczeń (np. korzystanie z samochodu służbowego, telefonu komórkowego) stanowi dla radnych nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13, pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychody z działalności wykonywanej osobiście. Świadczenia te nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, gdyż prawo do ich przyznania nie wynika bezpośrednio z obowiązujących przepisów.

Ustawodawca przewiduje jedynie możliwość ustanowienia dla radnych diet z tytułu pełnienia mandatu radnego oraz zwrotu kosztów podróży służbowej. Przepisy nie dopuszczają w tym zakresie żadnych innych rekompensat czy też finansowania innych wydatków dokonywanych na rzecz radnych.

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawca powołuje orzeczenia sądów administracyjnych, m.in. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 22 września 2010 r. sygn. akt: I SA/Kr 830/10, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 września 2011 r. sygn. akt: II FSK 535/11, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 lutego 2011 r. sygn. akt: II FSK 536/11 („Wszelkie inne świadczenia na rzecz radnego nie są wolne od podatku dochodowego, gdyż w przepisach podatku dochodowego od osób fizycznych ustawodawca nie przewidział żadnych innych zwolnień. Takimi świadczeniami podlegającymi opodatkowaniu w świetle wskazanych wyżej przepisów jest wartość świadczeń otrzymanych przez radnego nieodpłatnie. Okolicznością niesporną jest, że udział w seminarium, konferencji czy innych imprezach, które opłaca Miasto, a z których radny korzysta nie ponosząc z tego tytułu kosztów, jest świadczeniem dokonanym nieodpłatnie przez Miasto na rzecz radnego, o wartości równej kosztom uczestnictwa”).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje:

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych identyfikuje jako źródło przychodu działalność wykonywaną osobiście.

Stosownie do art. 13 pkt 5 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich, bez względu na sposób powoływania tych osób, nie wyłączając odszkodowania za utracony zarobek, z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Mimo, iż ustawa nie definiuje pojęcia obowiązków społecznych lub obywatelskich to niewątpliwie sprawowanie funkcji radnego, który jako reprezentant lokalnej społeczności ma działać na jej rzecz, mieści się w tym terminie. Zatem do tej kategorii przychodów należy zaliczyć m.in. przychody otrzymywane przez radnych.

Z wniosku wynika, iż radni, pełniąc funkcje publiczne oraz realizując zadania z tytułu pełnienia mandatu radnego, uczestniczą w kongresach, seminariach, konferencjach, warsztatach, szkoleniach i różnych imprezach edukacyjnych, kulturalnych, naukowych a także korzystają z innych dodatkowych świadczeń (np. samochód służbowy, telefon komórkowy). Powyższe koszty pokrywane są ze środków budżetu Gminy.

Wnioskodawca uważa, iż finansowanie przez Gminę kosztów szkoleń, kosztów uczestnictwa w seminariach, konferencjach, warsztatach, imprezach kulturalnych, edukacyjnych, i innych, a także finansowanie innych dodatkowych świadczeń (np. korzystanie z samochodu służbowego, telefonu komórkowego) stanowi dla radnych nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako przychody z działalności wykonywanej osobiście. Świadczenia te nie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 17 ww. ustawy, gdyż prawo do ich przyznania nie wynika bezpośrednio z obowiązujących przepisów.

Zakres świadczeń jakie przysługują radnemu z tytułu wykonywania funkcji radnego ściśle określa ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.).

Stosownie do tejże ustawy organami gminy są:

1. rada gminy,
2. wójt (burmistrz, prezydent miasta).
   
   

Zasady i tryb przeprowadzania wyborów do rady gminy oraz wyboru wójta (burmistrza, prezydenta miasta) określają odrębne ustawy (art. 11a ww. ustawy).

Decyzje rady gminy, jako organu kolegialnego, mają formę uchwały i zapadają zwykłą większością głosów w obecności co najmniej połowy ustawowego składu rady, w głosowaniu jawnym, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Rada gminy jest organem stanowiącym i kontrolnym w gminie (art. 15 ww. ustawy). Radę gminy tworzą radni (art. 17 tej ustawy), którzy są obowiązani brać udział w pracach rady gminy i jej komisji oraz innych instytucji samorządowych, do których zostali wybrani lub desygnowani (art. 24 tej ustawy).

Dla zabezpieczenia skutecznego realizowania obowiązków przez radnych ustawodawca zagwarantował im prawo do diet oraz zwrotu kosztów podróży służbowych (art. 25 ust. 4 ww. ustawy), a także przyznał radnym status funkcjonariuszy publicznych (art. 25 ust. 1 cyt. ustawy).

Przepisy przyznające prawo do diet i zwrotu kosztów za podróże odbywane przez radnych pozwalają na zapobieżenie sytuacji, w której radny ponosiłby wydatki w związku ze sprawowaną przez siebie funkcją w organie gminy.

Do przychodów radnego należy zatem zaliczyć wymienione w ustawie o samorządzie gminnym diety oraz zwrot kosztów podróży służbowych. Przy czym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku są diety oraz kwoty stanowiące zwrot kosztów, otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich – do wysokości nieprzekraczającej miesięcznie kwoty 2.280,00 zł.

Z kolei diety i inne należności za czas podróży radnego korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku odchodnym od osób fizycznych – do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust 13.

Zaznaczyć należy, iż dla prawidłowego funkcjonowania organu powiatu jakim jest rada powiatu czy zarząd powiatu, radnym powinny być stworzone odpowiednie warunki, pozwalające na efektywne sprawowanie ich funkcji. Stąd też, uczestnictwo radnych w kongresach, seminariach, konferencjach, warsztatach, szkoleniach i różnych imprezach edukacyjnych, kulturalnych, naukowych a także korzystanie przez ww. osoby z innych dodatkowych świadczeń (np. samochód służbowy, telefon komórkowy), jeżeli wiąże się to z wykonywaniem funkcji mandatu radnego należy zaliczyć do narzędzi niezbędnych w realizowaniu codziennych ich obowiązków.

Wydatki Gminy w tym zakresie nie generują po stronie radnych przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wydatki te poniesione przez Gminę są bowiem w istocie wydatkami poniesionym na funkcjonowanie jej organu jakim jest rada gminy, w skład której wchodzą radni. Zatem jako takie wydatki te nie mogą stanowić nieodpłatnego świadczenia dla osób wchodzących w skład tego organu. Oczywistym bowiem jest, iż korzystanie na koszt Gminy ze wskazanych narzędzi jest niezbędne w realizowaniu codziennych obowiązków radnego.

Z tych też powodów wartości wskazanych we wniosku świadczeń w postaci uczestnictwa radnych w kongresach, seminariach, konferencjach, warsztatach, szkoleniach i różnych imprezach edukacyjnych, kulturalnych, naukowych a także korzystanie przez ww. osoby z samochodu służbowego, telefonu komórkowego, nie można uznać za nieodpłatne świadczenia, które należy zakwalifikować od przychodów określonych w treści art. 13 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. A zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opisane we wniosku świadczenia nie są przychodem podatkowym.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się natomiast do wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyroków sądowych, należy stwierdzić, iż orzeczenia sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.