INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2009 r. (data wpływu 3 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Podatnik od dnia 3 marca 2003 r. jest przedsiębiorcą. W dniu 18 lipca 2006 r. Podatnik zakupił nieruchomość od osób fizycznych. Współwłaścicielem nieruchomości jest małżonka Podatnika. Z treści umowy sprzedaży nie wynika, iż nieruchomość została zakupiona w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca podał, że nieruchomość znajduje się w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa. Zainteresowany prowadzi działalność gospodarczą polegającą na budowie i sprzedaży domów stawianych na powyższej nieruchomości. Tym samym Podatnik sprzedaje swoim klientom nieruchomość w postaci wydzielonej działki gruntu zabudowanej budynkiem jednorodzinnym. Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ppkt a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatek na nabycie gruntu będzie uznany za koszt uzyskania przychodu przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości w związku z przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy podatnik ustalając pierwotną wartość nieruchomości może przyjąć jej wartość z dnia wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych prowadzonego przedsiębiorstwa, na podstawie wyceny rzeczoznawcy majątkowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której nieruchomość w dacie jej zakupu nie była środkiem trwałym (gdyż nie była przeznaczona do jej odpłatnego zbycia w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą), a następnie została wprowadzona przez podatnika do ewidencji środków trwałych celem dokonania na niej procesu inwestycyjnego i jej odpłatnego zbycia, za początkową jej wartość stanowiącą koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 1 ppkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest jej wartość określona na dzień wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ww. ustawy.

W myśl art. art. 22g ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

Stosownie do treści art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast zgodnie z zapisem art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia.

Powyższy przepis przewiduje wprawdzie możliwość ustalenia wartości początkowej nabytego w drodze kupna środka trwałego, na podstawie wyceny dokonanej przez podatnika, ale tylko w przypadku, gdy nie można ustalić jego ceny nabycia.

Jak wynika z treści złożonego wniosku, grunt nabyty został w drodze kupna. W przedmiotowej sprawie mamy więc do czynienia z sytuacją, w której ustalenie ceny nabycia środka trwałego (gruntu) jest możliwe, gdyż cena zakupu powyższego środka trwałego jest z pewnością znana.

Nadmienić bowiem należy, iż zakup gruntu stosownie do postanowień Kodeksu cywilnego musiał być udokumentowany aktem notarialnym, z którego wynikać winna nie tylko cena nabycia gruntu, ale także pozostałe wydatki związane z tym nabyciem.

Zatem zgodnie z generalną zasadą określoną w art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, wartość początkową środka trwałego nabytego w drodze kupna ustala się na podstawie ceny nabycia.

Kwestię możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków poniesionych m.in. na nabycie gruntu reguluje art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

   - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Reasumując, ustalając pierwotną wartość nieruchomości (gruntu) Wnioskodawca nie może przyjąć jej wartości z dnia wprowadzenia jej do ewidencji środków trwałych prowadzonego przedsiębiorstwa na podstawie wyceny rzeczoznawcy majątkowego. Wartością początkową zakupionego gruntu będzie cena jego nabycia wynikająca z aktu notarialnego.

Jednocześnie informuje się, że kwestia prawidłowości zaliczenia przedmiotowego gruntu do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie była przedmiotem interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.