INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770n ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22.10.2009 r. (data wpływu 27.10.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu amortyzowania zakupionego lokalu mieszkalnego oraz możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla w/w środka trwałego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu amortyzowania zakupionego lokalu mieszkalnego oraz możliwości zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej dla w/w środka trwałego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w dniu 28 października 2008 r. nabył waz z żoną lokal mieszkalny Przed nabyciem przez wnioskodawcę lokalu był on wykorzystywany przez zbywcę i jego rodzinę do celów mieszkalnych od 1939 roku, t.j. od czasu jego wybudowania. Nabyty przez wnioskodawcę lokal został kupiony dla celów prowadzenia w nim przez wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej (szkoła językowa). Wnioskodawca wraz z żoną ma majątkową wspólność małżeńską i lokal jest zaliczany do majątku wspólnego. Niemniej, żona wnioskodawcy w osobnym oświadczeniu wyraziła zgodę na wykorzystywanie przez wnioskodawcę lokalu wyłącznie dla potrzeb prowadzonej przez niego działalności. W tym samym miesiącu, w którym wnioskodawca nabył lokal, rozpoczął jego używanie dla potrzeb tej działalności (szkoła językowa). Lokal jest kompletny i zdatny do użytku. Lokal nie jest położony w budynku handlowo-usługowym wymienionym w rodzaju 103 Klasyfikacji Środków Trwałych (KST). Lokal ani budynek nie należą do budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 KŚT Nie są też kioskami, domkami letniskowymi ani budynkami zastępczymi. W niedługim czasie wnioskodawca zamierza wprowadzić lokal opisany powyżej do ewidencji środków trwałych swojej formy i rozpocząć jego amortyzację.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po wprowadzeniu lokalu do ewidencji środków trwałych swojej firmy wnioskodawca będzie mógł zgodnie z art. 22h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych rozpocząć jego amortyzację i na podstawie art. 22j. tej ustawy stosować stawkę amortyzacyjną w wysokości 10% rocznie do całej wartości początkowej lokalu...

Zdaniem wnioskodawcy nabyty lokal może on wprowadzić do ewidencji środków trwałych swojej firmy i rozpoczęć jego amortyzację zgodnie z art. 22h ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. począwszy od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia lokalu do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca uważa, iż podstawą odpisów amortyzacyjnych będzie cała wartość początkowa lokalu, mimo iż stanowi on przedmiot małżeńskiej wspólności majątkowej. Żona wnioskodawcy wyraziła zgodę na wykorzystywanie przez niego lokalu wyłącznie dla potrzeb jego działalności.

Zdaniem wnioskodawcy przy amortyzacji nabytego lokalu może on stosować indywidualną stawkę amortyzacji w wysokości 10% rocznie, ponieważ spełnione są wszystkie potrzebne do tego warunki opisane w art. 22j. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku od osób fizycznych (Dz. U. 2000. 14. 176 tekst jednolity z późn. zm.). W szczególności:

1. nabyty lokal znajduje się w budynku mieszkalnym. Sam lokal także ma charakter mieszkalny i w tym charakterze był używany przez nabyciem go przez wnioskodawcę przez więcej niż 60 miesięcy (spełnienie przesłanki określonej w art. 22j ust. 1 pkt 3 w zw. z ust 3 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku od osób fizycznych. Jednocześnie ani lokal ani budynek nie należą do rodzaju tych, które zostały opisane w art. 22j ust 1 pkt 3 lit. a) oraz lit. b), dla których przewidziano trzyletni okres amortyzacji.
2. dodatkowo spełnione są również warunki opisane w art. 22j. ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku od osób fizycznych, ponieważ od dnia oddania lokalu po raz pierwszy do używania w 1939 r. do dnia wprowadzenia go do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej upłynie ponad 30 lat, a okres amortyzacji według tego przepisu nie może być krótszy niż 10 lat.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Zgodnie z art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a - 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22c pkt 1 i 2 cyt. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów oraz budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami lub lokale mieszkalne, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy, jeżeli podatnik nie podejmie decyzji o ich amortyzowaniu.

Stosownie do art. 22g ust. 1 pkt 1 ww. ustawy za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-18 uważa się w razie nabycia w drodze kupna – cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ww. ustawy za cenę nabycia, uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 22g ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w razie gdy składnik majątku stanowi współwłasność podatnika, wartość początkową tego składnika ustala się w takiej proporcji jego wartości, w jakiej pozostaje udział podatnika we własności tego składnika majątku; zasada ta nie ma zastosowania do składników majątku stanowiących wspólność majątkową małżonków, chyba że małżonkowie wykorzystują składnik majątku w działalności gospodarczej prowadzonej odrębnie.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.

Zgodnie z art. 22h ust. 2 podatnicy dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji przed rozpoczęciem amortyzacji środka trwałego a wybraną metodę należy stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Stosownie do treści przepisu art. 22i ust. 1 powołanej powyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca w dniu 28 października 2008 r. nabył wraz z żoną lokal mieszkalny Przed nabyciem przez wnioskodawcę lokal był wykorzystywany przez zbywcę i jego rodzinę do celów mieszkalnych od 1939 roku, t.j. od czasu jego wybudowania. Nabyty przez wnioskodawcę lokal został kupiony dla celów prowadzenia w nim przez wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej (szkoła językowa). Wnioskodawca wraz z żoną ma majątkową wspólność małżeńską i lokal jest zaliczany do majątku wspólnego. W tym samym miesiącu, w którym wnioskodawca nabył lokal, rozpoczął jego używanie dla potrzeb tej działalności. Lokal jest kompletny i zdatny do użytku. W niedługim czasie wnioskodawca zamierza wprowadzić lokal opisany powyżej do ewidencji środków trwałych swojej firmy i rozpocząć jego amortyzację. Wnioskodawca określił, iż lokal nie jest położony w budynku handlowo-usługowym wymienionym w rodzaju 103 KŚT, lokal ani budynek nie należą do budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 KŚT, nie są też kioskami, domkami letniskowymi ani budynkami zastępczymi. Lokal oraz budynek w którym się lokal znajduje mają charakter mieszkalny.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 22j ust. 1 ww. ustawy. Stosownie do treści pkt 3 tego przepisu, z zastrzeżeniem art. 22l, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika, z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż:

• dla budynków (lokali) i budowli, innych niż wymienione w pkt 4, okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat, z wyjątkiem:

1. trwale związanych z gruntem budynków handlowo-usługowych wymienionych w rodzaju 103 Klasyfikacji i innych budynków niemieszkalnych wymienionych w rodzaju 109 Klasyfikacji, trwale związanych z gruntem,
2. kiosków towarowych o kubaturze poniżej 500 m#179;, domków kempingowych i budynków zastępczych - dla których okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata,
   
   

Zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 4 w/w ustawy dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5 % - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Stosownie do postanowień art. 22j ust. 3 pkt 1 ww. ustawy, środki trwałe, o których mowa w ust. 1 pkt 3, uznaje się za używane - jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy.

Reasumując, stwierdzić należy, iż jeżeli lokal mieszkalny będący przedmiotem wniosku będzie kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, tj. będzie spełniał definicję środka trwałego, to będzie mógł być wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych i amortyzowany (o ile wnioskodawca podjął decyzję o jego amortyzacji). Ponadto jeżeli z posiadanych przez wnioskodawcę dokumentów wynika, iż zakupiony lokal, spełnia warunki do uznania go za środek trwały używany, o którym mowa w art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie można ustalić indywidualną stawkę amortyzacyjną - maksymalnie 10%.

Podstawą odpisów amortyzacyjnych będzie cała wartość początkowa lokalu, mimo iż stanowi on przedmiot małżeńskiej wspólności majątkowej.

Końcowo należy wyjaśnić, iż wskazany przez wnioskodawcę przepis art. 22j ust. 1 pkt 4 ustawy nie znajduje w niniejszej sprawie zastosowania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.