Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-510/08/09-S-2/ŁM
z 20 stycznia 2010 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB3/423-510/08/09-S-2/ŁM
Data
2010.01.20
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie kosztów uzyskania przychodów
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Koszty uzyskania przychodów --> Wydatki nieuznawane za koszty uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
koszty uzyskania przychodów
podatek dochodowy od osób prawnych
podatek naliczony
podatek od towarów i usług
Istota interpretacji
Czy koszty ponoszone, zgodnie z umową najmu lokalu użytkowego numer (…) z dnia 27.10.2006 r., na rzecz najemcy: Urzędu Miasta, równe co do wartości naliczonemu podatkowi VAT od czynszu dzierżawnego, dokumentowane przez wynajmującego notą obciążeniową stanowią koszty uzyskania przychodów Spółki w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
Wniosek ORD-IN 367 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 19 czerwca 2009 r., sygn. akt I SA/Wr 303/09 – stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez doradcę podatkowego, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2008 r. (data wpływu 14.08.2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących czynszu z tytułu umowy najmu lokalu – jest nieprawidłowe. UZASADNIENIE W dniu 14 sierpnia 2008 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony pismami z dnia 23 października 2008 r. (data wpływu 27.10.2008 r.), 26 listopada 2009 r. (data wpływu 01.12.2009 r.) i 28 grudnia 2009 r. (data wpływu 04.01.2010 r.) – o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących czynszu z tytułu umowy najmu lokalu. W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.
W związku z powyższym zadano następujące pytania.
Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie drugie. W zakresie pytania pierwszego wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie w dniu 21 listopada 2008 r. nr ILPB3/423-510/08-7/ŁM. Zdaniem Wnioskodawcy, koszty równe co do wartości naliczonemu podatkowi VAT od czynszu dzierżawnego, jakimi na podstawie not księgowych Urząd Miasta obciąża Spółkę, stanowią koszty uzyskania przychodów, ponieważ:
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, działając z upoważnienia Ministra Finansów, wydał w zakresie pytania 2, w dniu 20 listopada 2008 r. interpretację indywidualną nr ILPB3/423-510/08-5/ŁM, w której stanowisko Spółki uznał za nieprawidłowe. W interpretacji stwierdzono, iż naliczony podatek VAT od czynszu dzierżawnego nie stanowi kosztów uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Pismem z dnia 08 grudnia 2008 r. Spółka wezwała organ podatkowy do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej. Jednakże w wyniku ponownej analizy sprawy, stwierdzono brak podstawy do zmiany tej interpretacji (odpowiedź na ww. wezwanie z dnia 07 stycznia 2009 r. nr ILPB3/423W-93/08-2/BN). W związku z powyższym, Spółka wystosowała w dniu 06.02.2009 r. (data nadania 09.02.2009 r.) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, która wg właściwości została przekazana do tut. Organu (data wpływu 16 luty 2009 r.) Sąd po rozpoznaniu sprawy, wydał w dniu 19 czerwca 2009 r. wyrok – prawomocny od dnia 01 października 2009 r. – sygn. akt I SA/Wr 303/09, uchylający zaskarżoną interpretację, której przedmiotem sporu była możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów naliczonego podatku od towarów i usług. W uzasadnieniu wyroku Sąd uznał skargę za zasadną i stwierdził, iż w zaskarżonej interpretacji dokonano wykładni art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie odnosząc się w istocie do stanu faktycznego sprawy przedstawionego we wniosku. Sąd wskazał, iż w przedmiotowej kwestii Urząd Miasta na podstawie not księgowych obciąża Spółkę kwotą równą podatkowi VAT tytułem umowy najmu, poza czynszem za najem lokalu (kompensowanego z nakładami na ulepszenie użytkowanego lokalu). Uregulowania te wynikają z postanowień § 2 pkt 4 umowy z dnia 27.10.2006 r. oraz wyroku Sądu Okręgowego z dnia 22.08.2006 r. Tym samym, zdaniem Sądu, pytanie dotyczyło możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tej właśnie kwoty, wynikającej z noty obciążeniowej, a nie podatku wynikającego z faktury VAT. Zdaniem Sądu, uzasadnienie interpretacji i zawarta w nim argumentacja nie odnosi się w istocie do pytania Strony, sformułowanego we wniosku. Uzasadnienie interpretacji nie zawiera zatem pełnego stanowiska organu w kwestii stosowania przepisów prawa przedstawionego we wniosku w stanie faktycznym, podobnie jak wyjaśnienie, dlaczego powołane normy prawa znajdują zastosowanie w sprawie. Organ podatkowy winien zatem – na co wskazano w uzasadnieniu orzeczenia – dokonać oceny umowy najmu w kontekście treści wniosku Strony, a w przypadku wątpliwości wezwać stronę o jego sprecyzowanie. Uwzględniając uzasadnienie ww. wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, dwukrotnie wezwano Spółkę, celem złożenia wyjaśnień dot. stanu faktycznego. I tak:
- wystawiona przez właściciela lokalu Miasto faktura za czynsz dzierżawny obejmuje kwotę netto, VAT wg stawki 22%, razem kwotę brutto i jest kompensowana fakturą dotyczącą nakładów poniesionych przez Spółkę na wynajmowany lokal, też w kwocie brutto, nbsap- z tytułu korzystania z przedmiotowego lokalu Spółka jest obciążana fakturą za czynsz najmu oraz notą obciążeniową na kwotę równą podatkowi VAT zawartemu w tej fakturze. Ponadto stwierdzono, iż Spółka tych dokumentów nie tworzy, otrzymuje je z Miasta. Z tytułu tej umowy Spółka płaci podatek od nieruchomości i ponosi koszty użytkowania lokalu na rzecz innych dostawców, tj. z tytułu energii, wody itp., - dodatkowe obciążenia (tj. prócz czynszu zawartego w fakturze) wynikają z wyroku Sądu Okręgowego o treści: „Przez cały czas zwolnienia z czynszu najemca będzie zobowiązany uiszczać należny podatek VAT. Po tym okresie czynsz brutto w omówionej wysokości, a także podatek VAT będzie płatny z góry do 10 dnia każdego miesiąca (…)”, oraz umowy najmu powielającej tą treść wyroku Sądu. Reasumując, Spółka stwierdziła, iż płaci dwie kwoty: - Spółka płaci Miastu kwotę równą podatkowi VAT, na podstawie noty otrzymanej z Miasta, wystawionej na podstawie umowy najmu lokalu użytkowego. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe. W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, stwierdza się co następuje. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…). Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowo wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła ich uzyskania. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania, ustawodawca wyróżnia przy tym koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:
Ze stanu faktycznego sprawy wynika, że Spółka użytkowała lokal użytkowy od Urzędu Miasta z przeznaczeniem na działalność gastronomiczną, a obecnie podnajmuje go innej firmie na działalność gospodarczą. W okresie od 17.03.2003 r. do 30.09.2004 r. poniosła nakłady na ulepszenie przedmiotu najmu, które wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 22.08.2006 r. wyceniono na kwotę 595.034,45 zł. Na podstawie umowy zawartej w dniu 27.10.2006 r. nr (…), z mocą obowiązującą od 22.10.2004 r. Spółka użytkuje lokal do momentu całkowitego zrekompensowania 60% nakładów najemcy. Z tytułu poniesionych nakładów na ulepszenie użytkowanych pomieszczeń Spółka wystawia faktury dokumentujące rekompensatę poniesionych nakładów. Kwota poniesionych nakładów odpowiada wysokości czynszu. Ponadto Urząd Miasta na podstawie not księgowych obciąża Spółkę kwotą równą podatkowi VAT tytułem tej umowy najmu. A zatem, prócz kwoty czynszu za najem lokalu (kompensowanego w sposób powyżej opisany) Spółka płaci dla Miasta kwotę równą naliczonemu podatkowi VAT od czynszu dzierżawnego. Uregulowania powyższe wynikają z postanowień § 2 pkt 4 ww. umowy oraz wyroku Sądu Okręgowego. Bezsporne w niniejszej sprawie jest to, iż Spółka ponosi koszty z tytułu najmu lokalu użytkowego, które przyczyniają się do osiągnięcia przychodu, bowiem Spółka użytkowała lokal na działalność gastronomiczną, a obecnie podnajmuje go innej firmie na działalność gospodarczą. Jednak tut. Organ zaliczając do kosztów uzyskania przychodów powyższe wydatki musi dokonać również oceny umowy najmu w kontekście treści wniosku Strony i jej udokumentowania. Istota sprawy sprowadza się bowiem do pytania: czy kwota równa kwocie VAT-u dokumentowana notą obciążeniową jest kosztem uzyskania przychodów... Jednocześnie tut. Organ zauważa, że przedstawiony przez Spółkę we wniosku stan faktyczny należy określić w świetle art. 199a § 1-2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), który stanowi, iż organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności. Natomiast jeżeli pod pozorem dokonania czynności prawnej dokonano innej czynności prawnej, skutki podatkowe wywodzi się z tej ukrytej czynności prawnej. Czynności wyjaśniające wykazały, iż z tytułu umowy najmu Spółka ponosi obciążenia w postaci faktury (w formie kompensaty z nakładami na ulepszenie lokalu użytkowego) – czynsz netto i VAT jak i noty obciążeniowej, równą podatkowi VAT przelewem na konto Miasta, co oznacza, iż tytułem wystawienia tej noty jest najem lokalu użytkowego. Podkreślając, iż używane w wyroku Sądu Okręgowego oraz umowie najmu nazewnictwo w stosunku do kwoty w nocie obciążeniowej nie wypełnia definicji podatku należnego/naliczonego zawartej w ustawie podatkowej. W tym miejscu należy wskazać, na przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), a w szczególności na art. 29 ust. 1 tejże ustawy, który stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Natomiast na podstawie art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Tym samym, wszystkie ustalone pomiędzy Stronami należności z tytułu najmu stanowią obrót i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powyższe prowadzi więc do wniosku, iż skoro powodem obciążenia Spółki jest najem lokalu użytkowego, to należność z tego tytułu powinna zostać udokumentowana fakturą stwierdzającą dokonanie sprzedaży. Zatem w przedmiotowej sprawie dokumentem stwierdzającym przebieg operacji gospodarczej winna być faktura VAT. Zgodnie natomiast z treścią art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów podatku od towarów i usług, z tym że jest kosztem uzyskania przychodów podatek należny w przypadku:
W świetle powyższego, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu zawartej umowy najmu tylko kwotę czynszu netto, tj. bez podatku należnego VAT, udokumentowaną fakturą, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Powołany przepis art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować łącznie z art. 9 ust. 1 ww. ustawy, na mocy którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Jednocześnie należy dodać, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie określają sposobu wycofania (np. anulowania) będących w obiegu prawnym not obciążeniowych, ponieważ jak wskazano powyżej nie jest to dokument związany z rozliczeniem tego podatku. Jednakże z uwagi na wyjaśnienie Wnioskodawcy, że należność wynikająca z noty obciążeniowej jest należnością z tytułu najmu lokalu użytkowego, konieczne jest wystawienie na tą należność faktur VAT po wcześniejszym anulowaniu wystawionych not obciążeniowych. Przy czym wystawione faktury VAT muszą spełniać wymogi zawarte w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 ze zm.), regulującym szczegółowe zasady wystawiania faktur, a ponadto faktura powinna zawierać informację o rzeczywistej dacie sprzedaży usługi. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.