INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lipca 2009r. (data wpływu do tut. organu 20 lipca 2009r.), uzupełnionym pismami z dnia 18 września 2009r. (data wpływu 22 września 2009r.) oraz z dnia 7 października 2009r. (data wpływu 14 października 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej wykup samochodu ciężarowego o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg będącego przedmiotem leasingu oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 lipca 2009r. wpłynął ww. wniosek z dnia 14 lipca 2009r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej wykup samochodu ciężarowego o dopuszczalnej ładowności powyżej 500kg będącego przedmiotem leasingu oraz z faktur dokumentujących zakup paliwa do tego samochodu.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 18 września 2009r. (data wpływu 22 września 2009r.) oraz z dnia 7 października 2009r. (data wpływu 14 października 2009r.), będącymi odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 września 2009r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną na zasadach ogólnych. Jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w maju 2005r. Wnioskodawca wziął w leasing operacyjny używany samochód ciężarowy Ford Transit. Samochód ten był sprowadzany przez leasingodawcę z Francji i pierwszy raz rejestrowany w Polsce. Dodatkowo został on przerobiony przez leasingodawcę: zostały dodane dwa rzędy siedzeń, łączna liczb miejsc po zmianie wynosi 9. Przestrzeń bagażowa została automatycznie skrócona.

Samochód spełniał wymogi obowiązującej w tym okresie ustawy o VAT dotyczące prawa do odliczenia VAT naliczonego od zakupu samochodów ciężarowych (rat leasingowych) oraz paliwa do tych samochodów.

Po zmianie przepisów 22 sierpnia 2005r. Wnioskodawca utracił prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu paliwa do tego samochodu.

W dniu 15 maja 2007r. samochód został wykupiony od leasingodawcy po upływie okresu leasingu. Z faktury zakupu samochodu VAT naliczony został odliczony w niepełnej wysokości, ponieważ zgodnie z brzmieniem obowiązujących w tym okresie przepisów, samochód ten był kwalifikowany przez ustawę o VAT jako samochód osobowy.

Samochód nie posiada świadectwa homologacji, ponieważ był sprowadzany z zagranicy.

Samochód posiada zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym, wykonane przez uprawnioną Stację Kontroli Pojazdów, stwierdzające, iż jest to samochód ciężarowy.

W dowodzie rejestracyjnym i karcie pojazdu w rubryce "rodzaj i przeznaczenie pojazdu" jest wpisane - samochód ciężarowy. Dopuszczalna ładowność samochodu wynosi 1200 kg.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że klasyfikacja wykupionego samochodu w myśl rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach oraz karty pojazdu zdefiniowana jest w następujący sposób: „Rodzaj i przeznaczenie pojazdu - samochód ciężarowy".

Samochód nie spełnia wymagań o których mowa w obecnie obowiązującym art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie posiada odpowiednich zaświadczeń potwierdzających, że pojazd spełnia wymagania o których mowa w obecnie obowiązującym art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Natomiast zaświadczenie, o którym jest mowa w opisie stanu faktycznego to zaświadczenie wydane dla potrzeb rejestracji samochodu w Wydziale Komunikacji. Stwierdza ono, że pojazd jest samochodem ciężarowym zgodnie z wymogami o ruchu drogowym. Nie jest to zaświadczenie o którym mowa w obecnie obowiązującym art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

Dopuszczalna masa całkowita pojazdu wynosi 3000 kg, ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi 9.

Samochód, którego dotyczy zapytanie wykorzystywany był, jest i będzie wyłącznie do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 października 2009r.):

Czy firma posiada prawo do pełnego odliczenia VAT naliczonego:

• od zakupu paliwa do samochodu opisanego w stanie faktycznym,
• z faktury dokumentującej wykup przedmiotu leasingu, tj. samochodu opisanego w stanie faktycznym,
  

- w sytuacji, gdy nie ma możliwości uzyskania świadectwa homologacji, a jedynie występuje wpis w dowodzie rejestracyjnym stwierdzający, że jest to samochód ciężarowy...

Zdaniem Wnioskodawcy: Kupując samochód na rynku wtórnym lub sprowadzony z zagranicy, nie zawsze da się otrzymać dokumenty homologacji.

Świadectwo homologacji ma znaczenie dla organów rejestrujących pojazdy. Organy podatkowe są natomiast związane treścią dowodu rejestracyjnego, w którym określony jest rodzaj (typ) pojazdu. Istotne jest, aby w dowodzie rejestracyjnym dany pojazd określony był jako nieosobowy.

Zgodnie ze starą ustawą o VAT z 1993r. w brzmieniu obowiązującym na 30 kwietnia 2004r. odliczenie podatku nie miało zastosowania do nabycia (importu):

• samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika,
• paliw do tych samochodów.
  
  

To oznaczało, że jeśli samochód nie był osobowy i miał ładowność wynoszącą co najmniej 500kg wówczas podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia. W świetle wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-414/07 (Magoora) takie prawo przysługuje podatnikom także obecnie. Jeśli dany samochód jest zarejestrowany jako ciężarowy, to w świetle przepisów prawa jest on samochodem ciężarowym.

Dowód rejestracyjny w istocie jest decyzją o zarejestrowaniu pojazdu jako samochodu ciężarowego. Korzysta ona z ochrony przewidzianej art. 16 § 1 kodeksu postępowania administracyjnego. Zgodnie z tym przepisem decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnymi toku instancji, są ostateczne. Uchylenie lub zmiana takich decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w kodeksie lub w ustawach szczególnych.

Organ podatkowy - jeśli istnieje dowód rejestracyjny - związany jest z treścią ostatecznej decyzji o zarejestrowaniu pojazdu jako samochodu określonego typu (samochodu ciężarowego). Jest zobowiązany do respektowania domniemania, że decyzja ta jest prawidłowa.

Zgodnie bowiem z art. 194 § 1 ordynacji podatkowej dokumenty urzędowe (a takim jest dowód rejestracyjny) sporządzone w formie określonej przepisami prawa przez powołane do tego organy władzy publicznej stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Związanie to dopóty obowiązuje, dopóki decyzja nie zostanie wyeliminowana z obrotu prawnego poprzez jej wzruszenie w drodze postępowania o stwierdzenie nieważności.

Jeśli zatem w obrocie prawnym istnieje decyzja o zarejestrowaniu pojazdu jako samochodu danego typu (np. samochodu ciężarowego), to organ podatkowy (jak i każdy inny organ administracji, który nie wydał decyzji, o której mowa) nie może skutecznie dokonywać innych ustaleń, odnoszących się do rodzaju (typu) samochodu.

Dane pojazdu określone w świadectwie homologacji mają bowiem decydujące znaczenie dla organów rejestrujących pojazdy i na tym gruncie pojazd homologowany jako osobowy musi być, w świetle obowiązujących przepisów prawnych o rejestracji pojazdów, traktowany jako osobowy.

Natomiast dla innych organów stanem rzeczywistym, na którego podstawie powinny dokonywać ustaleń, są dane wynikające z decyzji administracyjnej o zarejestrowaniu pojazdu i korespondującą z nią treść dowodu rejestracyjnego, będącego dokumentem urzędowym.

Dla odliczenia VAT istotne jest zatem to, czy dany samochód jest zarejestrowany jako samochód ciężarowy (względnie ciężarowo – osobowy) i czy jego ładowność wynosi co najmniej 500 kg.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług,

Zgodnie z obecnie (tj. od dnia 22 sierpnia 2005r. do nadal) obowiązującym przepisem art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 86 ust. 4 ww. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.) przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
      
      

   Natomiast art. 86 ust. 5 cyt. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.) stanowi, iż spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.
   
   

   Zgodnie z art. 86 ust 7 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.) w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 3, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

   Ponadto w myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005r.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.
   
   

   Natomiast w myśl art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru: DŁ = 357 kg + n × 68 kg

   gdzie:

   DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

   n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy

   - kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5000 zł.
   
   

   W myśl art. 86 ust. 5 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) – zgodnie z wolą ustawodawcy – określana była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji wskazanej powyżej nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawane były również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

   Zgodnie z art. 86 ust. 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., w przypadku usługobiorców użytkujących samochody, o których mowa w ust. 3 i 5, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 50 % kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodu, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu, nie może jednak przekroczyć kwoty 5.000 zł.

   Stosownie natomiast do przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy.
   
   

   Zgodnie z przepisem art. 25 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a obowiązującej do dnia 30 kwietnia 2004r. ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.), obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika:

   • samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika,
   • paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.
     
     

   Ponadto w myśl § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r., w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 ze zm.) usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.
   
   

   Stosownie do § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obowiązującym do 30 kwietnia 2004r., podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

   Zgodnie z ust. 4 ww. § 10 przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do samochodów, o których mowa w ust. 3.

   W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy Rady z 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EEC/ Dz. Urz. UE L 145, s. 1 ze zm.), państwa członkowskie mogą utrzymać w mocy swoje przepisy dotyczące wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego obowiązujące w chwili wejścia w życie VI Dyrektywy, aż do przyjęcia przez Radę przepisów przewidzianych w tym przepisie. Tym samym wskazany przepis formułuje zasadę „stand still”, przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.
   
   

   Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy pojęcie „prawo krajowe” odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula „stand still” ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

   W sentencji wyroku z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07 Europejski Trybunał Sprawiedliwości stwierdził, iż „Artykuł 17 ust. 6 akapit drugi szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli – co winien ocenić sąd krajowy – te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swoje ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem”.
   
   

   W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

   Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG, uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

   Analiza przytoczonych przepisów pozwala na stwierdzenie, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie paliw używanych do napędu samochodów, obowiązujące w Polsce po dniu akcesji do Unii Europejskiej, w niektórych przypadkach rozszerzają zakres wcześniejszych krajowych wyłączeń tego prawa.

   Jak wynika z przedstawionego opisu stanu faktycznego Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, opodatkowaną na zasadach ogólnych. Jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w maju 2005r. Wnioskodawca wziął w leasing operacyjny używany samochód ciężarowy Ford Transit. Samochód ten był sprowadzany przez leasingodawcę z Francji i pierwszy raz rejestrowany w Polsce. Dodatkowo został on przerobiony przez leasingodawcę: zostały dodane dwa rzędy siedzeń, łączna liczb miejsc po zmianie wynosi 9. Przestrzeń bagażowa została automatycznie skrócona.
   
   

   Samochód, według Wnioskodawcy, spełniał wymogi obowiązującej w tym okresie ustawy o VAT dotyczące prawa do odliczenia VAT naliczonego od zakupu samochodów ciężarowych (rat leasingowych) oraz paliwa do tych samochodów.

   Po zmianie przepisów 22 sierpnia 2005r. Wnioskodawca utracił prawo do odliczenia VAT naliczonego od zakupu paliwa do tego samochodu.

   W dniu 15 maja 2007r. samochód został wykupiony od leasingodawcy po upływie okresu leasingu. Z faktury zakupu samochodu VAT naliczony został odliczony w niepełnej wysokości, ponieważ zgodnie z brzmieniem obowiązujących w tym okresie przepisów, samochód ten był kwalifikowany przez ustawę o VAT jako samochód osobowy.

   Samochód nie posiada świadectwa homologacji, ponieważ był sprowadzany z zagranicy. Samochód nie spełnia wymagań o których mowa w obecnie obowiązującym art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

   Wnioskodawca nie posiada odpowiednich zaświadczeń potwierdzających, że pojazd spełnia wymagania o których mowa w obecnie obowiązującym art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług.

   W dowodzie rejestracyjnym i karcie pojazdu w rubryce "rodzaj i przeznaczenie pojazdu" jest wpisane - samochód ciężarowy.

   Dopuszczalna ładowność samochodu wynosi 1200 kg. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu wynosi 3000 kg, ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi 9. Samochód był, jest i będzie, wykorzystywany wyłącznie do prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności opodatkowanej.
   
   

   Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny stwierdzić należy, iż na mocy obowiązujących od dnia 22 sierpnia 2005r. przepisów art. 86 ust. 3, ust. 4 i ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup, czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z zawartej umowy leasingowej dot. ww. samochodu z uwagi na fakt, iż dopuszczalna masa całkowita pojazdu nie przekracza 3,5 tony i Wnioskodawca nie ma możliwości uzyskania dla tego pojazdu zaświadczenia z okręgowej stacji kontroli pojazdów, gdyż nie spełnia on warunków, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1-4 ustawy o VAT. Wnioskodawca miał jedynie prawo do odliczenia 60% kwoty podatku określonej w fakturach VAT dokumentujących zakup, czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z umowy leasingowej, nie więcej jednak niż 6.000zł.

   W konsekwencji powyższego Wnioskodawcy nie przysługiwało na mocy obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005r. przepisu art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT, prawo do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup paliwa do przedmiotowego samochodu.

   Także na mocy przepisów art. 86 ust. 3 i ust. 7 i art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia w pełnej wysokości kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących zakup, czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z umowy leasingowej dot. ww. samochodu mimo, iż dopuszczalna ładowność przedmiotowego samochodu wynosi 1.200kg czyli więcej niż określona wzorem DŁ = 357 + n x 68 kg (357 + 9 x 68 kg = 969 kg).
   
   

   Zgodnie bowiem z ww. art. 86 ust. 5 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r., dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń) określana była na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji wskazanej powyżej nie miały określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznawane były również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

   Z wniosku wynika, że przedmiotowy samochód sprowadzony przez leasingodawcę z Francji nie posiada świadectwa homologacji. Dodatkowo został przez leasingodawcę przerobiony: dodane zostały dwa rzędy siedzeń, (łączna liczb miejsc po zmianie wynosi 9), przez co przestrzeń bagażowa została automatycznie skrócona.

   Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż mimo, że dopuszczalna ładowność przedmiotowego samochodu jest większa niż określona ww. wzorem, według danych podanych przez Wnioskodawcę (ładowność 1.200 kg, ilość miejsc 9), to Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do pełnego odliczenia kwoty podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących zakup, czynsz (ratę) lub inne płatności wynikające z zawartej umowy leasingowej dot. ww. samochodu, gdyż ładowność pojazdu oraz liczba miejsc (siedzeń) zgodnie z ww. art. 86 ust. 5 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r.) powinna wynikać z wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, a takiego dokumentu Wnioskodawca nie posiada.
   
   

   Zatem zgodnie z ww. art. 86 ust. 5 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r.) pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji (…) nie miały określonej dopuszczalnej ładowności oraz ilości miejsc, uznawane były również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3, zatem przy ich nabyciu (czy z tytułu rat leasingowych) można było skorzystać wyłącznie z częściowego odliczenia, tj. 50% podatku naliczonego nie więcej niż 5.000zł.

   Ponadto zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów usług – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004r. do 21 sierpnia 2005r. - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 ustawy o VAT. Zatem w tym okresie Wnioskodawcy nie przysługiwało również prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do przedmiotowego samochodu.

   Przechodząc natomiast do analizy przepisów obowiązujących przed dniem 1 maja 2004r. należy stwierdzić, że zgodnie z powołanym już art. 25 ust. 1 pkt 2 i pkt 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika samochodów osobowych oraz innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg, z wyjątkiem przypadków, gdy odprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie na podstawie umów leasingu tych samochodów stanowi przedmiot działalności podatnika, oraz do nabywanych paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

   Także w myśl § 10 ust. 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002r. obowiązującego do dnia 30 kwietnia 2004r. usługobiorcom użytkującym samochody osobowe lub inne samochody o dopuszczalnej ładowności do 500 kg na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub umowy o podobnym charakterze nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku o kwotę podatku naliczonego od czynszu (raty) i innych odpłatności wynikających z zawartej umowy.
   
   

   Stosownie do powołanego już § 10 ust. 3 ww. rozporządzenia podatnikom nabywającym samochody inne niż osobowe, które nie posiadają homologacji producenta lub importera wymaganej dla tego rodzaju samochodów, nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego oraz do zwrotu różnicy podatku, o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem tych samochodów.

   Zgodnie z ust. 4 ww. § 10 przepisy ust. 1 stosuje się odpowiednio do samochodów, o których mowa w ust. 3.

   Z powyższych uregulowań wynika, że na gruncie poprzednio obowiązujących przepisów dotyczących podatku VAT, Wnioskodawcy w ogóle nie przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej raty leasingowe czy też wykup samochodu od leasingodawcy po upływie okresu leasingu gdyż w sytuacji braku świadectwa homologacji ten pojazd uznany zostałby za samochód osobowy. Również nie byłoby możliwe odliczanie podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do takiego samochodu.

   Podkreślić należy, że wprawdzie z przepisów prawa nie wynika, aby sam fakt braku u podatnika odpisu świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy lub inny pojazd, w przypadku których odliczenie z tytułu zakupu paliwa nie przysługuje. Jednakże brak świadectwa homologacji u Wnioskodawcy musiałby wynikać z obiektywnej niemożliwości jego uzyskania. Istotne jest bowiem, aby dla danego typu samochodu świadectwo homologacji (lub odpis decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji) w ogóle istniało.

   W przedmiotowej sprawie takiego świadectwa homologacji samochód nie posiada, więc podlega ww. ograniczeniom.
   
   

   W związku z tym należy stwierdzić, że na podstawie przepisów obowiązujących w dniu wykupu jak i obecnie obowiązujących przepisów (te same regulacje prawne obowiązują nadal), Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury dokumentującej wykup samochodu od leasingodawcy po upływie okresu leasingu oraz w ogóle nie przysługiwało i nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentującego nabycie paliwa do napędu ww. samochodu ciężarowego wykorzystywanego do czynności opodatkowanych.

   Również na podstawie przepisów obowiązujących w okresie od 1 maja 2004r. do dnia 22 sierpnia 2005r. samochód Wnioskodawcy nie spełniał wymogów dających prawo do pełnego odliczenia podatku VAT przy jego nabyciu (czy też z tytułu rat leasingowych) oraz wymogów dających prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu paliwa do jego napędu.

   Ponadto na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 1 maja 2004r. Wnioskodawcy nie przysługiwałoby w ogóle prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia wskazanego samochodu (czy też z tytułu rat leasingowych) jak i podatku VAT naliczonego przy nabyciu paliwa do napędu tego samochodu. Należy bowiem podkreślić, że istnienie świadectwa homologacji (lub decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania takiego świadectwa) dla danego typu pojazdu było bowiem dokumentem obowiązującym w przepisach dotyczących podatku VAT zarówno przed dniem 1 maja 2004r. jaki i od dnia 1 maja 2004r. do dnia 21 sierpnia 2005r.

   Tym samym w odniesieniu do tej konkretnej sprawy będącej przedmiotem niniejszej interpretacji nie doszło do naruszenia zasady „stand still”.
   
   

   Zatem Wnioskodawca dokonując wykupu samochodu od leasingodawcy po upływie okresu leasingu na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, może skorzystać wyłącznie z częściowego prawa do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktury, tj. w kwocie 60% nie więcej niż 6000zł. Jednocześnie Wnioskodawca nie miał i nie ma w ogóle prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa do napędu ww. samochodu.
   
   

   W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.
   
   

   Należy jednocześnie zaznaczyć, że prawo do odliczenia nie obejmuje także samochodów, określonych w dowodzie rejestracyjnym i wydanej dla tego typu pojazdów homologacji jako samochody ciężarowo-osobowe.
   
   

   Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
   
   

   Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.
   
   

   Końcowo zauważa się, iż zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.

   Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

   Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.
   
   

   Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

   Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

   Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
   

   Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.