INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2009 r. (data wpływu 14 września 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego od wierzytelności nieściągalnych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi firmę budowlaną, często świadczy usługi jako podwykonawca innych podmiotów. Wykonując usługę jako podwykonawca Zainteresowany nie otrzymał częściowej zapłaty za wykonaną w 2008 r. usługę.

W październiku 2008 r. nastąpiła dostawa towaru, która dokonana była na rzecz podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji, na podstawie faktury VAT (…) z dnia 23 października 2008 r. Wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany oraz wykazany został podatek należny. Zarówno wierzyciel jak i dłużnik do dnia dzisiejszego są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni. Wierzytelności nie zostały uregulowane w jakiejkolwiek formie.

Zainteresowany wskazał, iż dnia 5 maja 2009 r., został skierowany pozew w postępowaniu nakazowy, w wyniku którego Sąd wydał 7 maja 2009 r. nakaz zapłaty, który został doręczony dłużnikowi. W oparciu o ww. nakaz zapłaty Komornik Sądowy zawiadomił wierzyciela o wszczęciu postępowania zabezpieczającego.

W opinii Wnioskodawcy w wyniku analizy przepisów art. 89a i 89b ustawy o podatku od towarów i usług nie występuje przesłanka dotycząca upływu czasu, licząc od początku roku, w którym została wystawiona przedmiotowa faktura – upłynęła 180 dni od terminu płatności za fakturę. Do dłużnika zostało skierowane zawiadomienie o zamiarze korekty podatku VAT naliczonego, na adres siedziby Jego firmy, ujawniony we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej oraz na adres zamieszkania. Z racji toczącego się sporu dłużnik nie odbiera korespondencji od wierzyciela i wysłane zawiadomienie zostało przez pocztę zwrócone Nadawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może skorzystać z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty i obniżenia podatku VAT należnego, przy braku zapłaty za dostawę towarów (złe długi), w przypadku gdy dłużnik nie odbiera korespondencji od wierzyciela...

Zdaniem Wnioskodawcy, korekty może on dokonać dopiero w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia o chęci dokonania korekty. Art. 89b ust. 5 ustawy o VAT stanowi, iż do ww. zawiadomień stosuje się przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach, które pozwalają uznać doręczenie za skuteczne nawet wtedy, gdy adresat nie ma ochoty odebrać przesyłki. Zatem w opinii Zainteresowanego w terminie 14 dni od otrzymania zwrotu zawiadomienia dłużnika o chęci dokonania korekty, przysługuje mu prawo do dokonania korekty VAT należnego stosując art. 146 § 2 Ordynacji podatkowej i uznać pismo za doręczone.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, podatnik może skorygować podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, z zastrzeżeniem ust. 2-5. Korekta podatku dotyczy również kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności odpisanej jako nieściągalna lub której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Stosownie do art. 89a ust. 1a ustawy nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną w przypadku, gdy wierzytelność nie została uregulowana w ciągu 180 dni od upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

Natomiast w ust. 2 ww. artykułu postanowiono, iż, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku, gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
2. wierzytelności zostały uprzednio wykazane w deklaracji jako obrót opodatkowany i podatek należny;
3. wierzyciel i dłużnik na dzień dokonania korekty, o której mowa w ust. 1, są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni;
4. wierzytelności nie zostały zbyte;
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
6. wierzyciel zawiadomił dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w ust. 1, a dłużnik w ciągu 14 dni od dnia otrzymania zawiadomienia nie uregulował należności w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 89a ust. 3 ustawy, korekta podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym upłynął termin określony w ust. 2 pkt 6, nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym wierzyciel uzyskał potwierdzenie odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6. Warunkiem dokonania korekty jest uzyskanie przez wierzyciela potwierdzenia odbioru przez dłużnika zawiadomienia, o którym mowa ust. 2 pkt 6.

Przepis ten wprost wskazuje, że warunkiem niezbędnym dla dokonania korekty jest otrzymanie przez dłużnika zawiadomienia. Potwierdza to również art. 89b ust. 5 ustawy przewidujący, iż do zawiadomienia, o którym mowa w ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy Ordynacji podatkowej o doręczeniach.

Z kolei ust. 1 ww. artykułu stanowi, że w przypadku otrzymania zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ust. 2 pkt 6, i nieuregulowania należności w terminie 14 dni od dnia otrzymania tego zawiadomienia, podatnik (dłużnik) jest obowiązany do odpowiedniego pomniejszenia podatku naliczonego podlegającego odliczeniu lub w przypadku jego braku, do odpowiedniego powiększenia kwoty podatku należnego, o kwotę podatku wynikającą z nieuregulowanych faktur, poprzez korektę deklaracji za okres, w którym dokonał odliczenia.

Stosownie do zapisu art. 148 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.

Art. 148 § 1 ww. ustawy stanowi, iż pisma mogą być również doręczone:

1. w siedzibie organu podatkowego;
2. w miejscu pracy adresata – osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji;
3. na wskazany adres poczty elektronicznej.

W razie niemożności doręczenia pisma w sposób określony w § 1 i 2, a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie (art. 148 § 3 ww. ustawy).

W przypadku nieobecności adresata w mieszkaniu pisma doręcza się za pokwitowaniem pełnoletniemu domownikowi, sąsiadowi lub dozorcy domu, gdy osoby te podjęły się oddania pisma adresatowi. Zawiadomienie o doręczeniu pisma sąsiadowi lub dozorcy domu umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub na drzwiach mieszkania adresata lub w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata (art. 149 ww. ustawy).

Natomiast osobom prawnym oraz jednostkom organizacyjnym mniemającym osobowości prawnej – na podstawie art. 151 ww. ustawy – pisma doręcza się w lokalu ich siedziby lub w miejscu prowadzenia działalności – osobie upoważnionej do odbioru korespondencji. Przepisy art. 146, art. 148 § 2 pkt 1 i 3 oraz art. 150 stosuje się odpowiednio.

W art. 151a ww. ustawy postanowiono, że jeżeli podany przez osobę prawną lub jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej adres jej siedziby nie istnieje lub jest niezgodny z odpowiednim rejestrem i nie można ustalić miejsca prowadzenia działalności, pismo pozostawia się w aktach sprawy ze skutkiem doręczenia.

Zgodnie z art. 150 § 1 ww. ustawy, w razie niemożności doręczenia pisma w sposób wskazany w art. 148 § 1 lub art. 149:

1. poczta przechowuje pismo przez okres 14 dni w swojej placówce pocztowej – w przypadku doręczania pisma przez pocztę;
2. pismo składa się na okres 14 dni w urzędzie gminy (miasta) – w przypadku doręczania pisma przez pracownika organu podatkowego lub przez inną upoważnioną osobę.

Adresata zawiadamia się dwukrotnie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1. Powtórne zawiadomienie następuje w razie niepodjęcia pisma w terminie 7 dni (art. 150 § 1a ww. ustawy).

W myśl art. 150 § 2 ww. ustawy, zawiadomienie o pozostawaniu pisma w miejscu określonym w § 1 umieszcza się w oddawczej skrzynce pocztowej lub, gdy nie jest to możliwe, na drzwiach mieszkania adresata, jego biura lub innego pomieszczenia, w którym adresat wykonuje swoje czynności zawodowe, bądź w widocznym miejscu przy wejściu na posesję adresata. W tym przypadku doręczenie uważa się za dokonane z upływem ostatniego dnia okresu, o którym mowa w § 1, a pismo pozostawia się w aktach sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest kwestia możliwości zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie dokonania korekty i obniżenia podatku VAT należnego, przy braku zapłaty za dostawę towarów (tzw. złe długi), tj. art. 89a i 89b ustawy, w przypadku gdy dłużnik nie odbiera korespondencji od wierzyciela. Zainteresowany wskazał, iż zawiadomienie o zamiarze korekty podatku VAT naliczonego, zostało przez niego wysłane na adres siedziby firmy dłużnika, ujawniony we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej oraz na adres zamieszkania. Jednakże z racji toczącego się między stronami sporu dłużnik nie odbiera korespondencji od Wnioskodawcy (wierzyciela), w związku z tym ww. zawiadomienie zostało zwrócone przez pocztę do nadawcy (wierzyciela).

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy stwierdzić należy, iż aby podatnikowi przysługiwało prawo do skorygowania podatku należnego muszą być spełnione określone tymi przepisami warunki.

Możliwość skorzystania z tzw. „ulgi na złe długi” powstaje wówczas, gdy spełnione są warunki dotyczące zarówno samej wierzytelności, jej powstania, jak i osoby dłużnika i wierzyciela. Wskazuje na to językowy zapis przepisu, który mówi o warunkach, których spełnienie pozwala na skorzystanie z przysługującego prawa. Obowiązek poinformowania dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego ze względu na wystąpienie okoliczności, o których mowa w art. 89a ust. 1 ustawy ma charakter warunku formalnego. Odwołanie się w art. 89b ust. 5 ustawy wprost do przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących doręczeń, ma na celu zabezpieczenie wierzyciela przed negatywnymi konsekwencjami nieodbierania przez dłużników kierowanej do nich korespondencji.

Zatem, podatnik chcąc skorzystać z uprawnienia do korekty podatku należnego, o którym mowa w art. 89a ust. 1 ustawy, jest obowiązany dowieść, że dłużnik został w sposób prawidłowy zawiadomiony, posiadając odpowiednie pokwitowanie odbioru.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że o ile Wnioskodawca dokonał wszelkich działań, w celu ustalenia adresu siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności dłużnika i faktycznie nie można ustalić innego adresu dłużnika niż ten pod który dotychczas kierował korespondencję do niego, to doręczenie zastępcze, w rozumieniu Ordynacji podatkowej, zawiadomienia dłużnika o zamiarze skorygowania podatku należnego należy uznać za skuteczne w myśl przepisu art. 148 i 151 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zatem z uwagi na fakt, iż w przedmiotowej sprawie zostały spełnione również warunki wymienione w art. 89a ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, Zainteresowany ma prawo dokonania korekty podatku należnego z tytułu tzw. „złych długów”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.