INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 02.09.2009 r. (data wpływu 04.09.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasady ustalania wartości początkowej składników majątkowych objętych przez spółkę osobową – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 04.09.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zasady ustalania wartości początkowej składników majątkowych objętych przez spółkę osobową.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. (dalej: P bądź Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu i zarządzania nieruchomościami. Spółka jest właścicielem nieruchomości, tj. budynku biurowego przy ul. P w W. Budynek wynajmowany jest innym podmiotom celem prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość stanowi środek trwały Spółki. Wartość początkowa budynku wynosiła 9.016.549,06 PLN. Budynek amortyzowany był z zastosowaniem indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Dotychczasowa wartość umorzeń stanowiąca koszty uzyskania przychodów wynosi 5.191.730 PLN. Spółka planuje reorganizację swojej działalności, w szczególności poprzez usprawnienie administrowania i zarządzania posiadanymi nieruchomościami. Powyższy cel ma zostać osiągnięty poprzez przekazanie administrowania i zarządzania przedmiotową nieruchomością do utworzonej w tym celu spółki komandytowej, w której Spółka stanie się komandytariuszem. W ramach planowanej reorganizacji Spółka wniesie do spółki komandytowej w formie wkładu niepieniężnego posiadany budynek biurowy przy ul. P w W. Przedmiot wkładu nie będzie stanowił przedsiębiorstwa ani jego zorganizowanej części. Nieruchomość zostanie wniesiona do spółki komandytowej po wartości rynkowej wynikającej z wyceny dokonanej przez biegłego w zakresie wycen nieruchomości. Wartość rynkowa nieruchomości wynosi aktualnie ok. 22.000.000,00 PLN.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., nr 54, poz. 654, ze zm. dalej: „ustawa o PDOP”) wniesienie przez Spółkę wkładu niepieniężnego w postaci nieruchomości do spółki komandytowej nie spowoduje po stronie Spółki powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: PDOP)...
2. Czy wartość początkowa nieruchomości wnoszonej w formie aportu do spółki komandytowej będzie równa wartości tej nieruchomości ustalonej przez Spółkę na dzień wniesienia wkładu nie wyższej niż jego wartość rynkowa...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie nr 2. W przedmiocie pytania nr 1 wydana zostanie odrębna interpretacja indywidualna.

Zdaniem Wnioskodawcy (ad. nr 2):

Z uwagi na fakt, iż spółka osobowa nie posiada osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego podatnikami podatku dochodowego z tytułu udziałów w zyskach spółki osobowej są jej poszczególni wspólnicy. Zatem w zależności od tego czy wspólnicy są osobami fizycznymi czy osobami prawnymi zastosowanie mają odpowiednio przepisy ustawy o PDOP lub ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm., dalej: ustawa o PDOF). Zasada ta została potwierdzona w przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm., dalej: ustawa o PDOP).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o PDOP m.in. przychody z udziałów w spółce niebędącej osobą prawną łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego udziału.

Jednakże, postanowienia ustawy o PDOP nie zawierają szczególnych regulacji odnoszących się do określenia wartości początkowej środków trwałych wnoszonych w formie aportu do spółek osobowych. Ustawa o PDOP przedstawia jedynie sposób określenia wartości wnoszonego wkładu w formie aportu do spółek kapitałowych. Natomiast kwestia określenia wartości początkowej środków trwałych wnoszonych w formie aportu do spółki osobowej została uregulowana w ustawie o PDOF.

W zaistniałym stanie faktycznym komandytariuszem jest osoba prawna. Jednakże w ocenie Spółki, z uwagi na brak regulacji w PDOP, odpowiednie zastosowanie powinny znaleźć przepisy PDOF. Zgodnie z przepisem art. 22g ust. 1 pkt 4 tej ustawy wartością początkową wkładu niepieniężnego wnoszonego w formie aportu do spółki cywilnej lub osobowej spółki handlowej będzie jego wartość ustalona przez wspólników na dzień wniesienia wkładu lub udziału, nie wyższa od jego wartości rynkowej z dnia wniesienia wkładu. W orzecznictwie sądów ukształtował się pogląd, iż zastosowanie analogii w prawie podatkowym jest zabronione tylko w sytuacji, gdy prowadziłoby to do niekorzystnego rozstrzygnięcia na niekorzyść podatnika. Przede wszystkim dotyczy to sytuacji, w których w skutek zastosowania analogi na podatnika zostałyby nałożone obciążenia publicznoprawne. W przeciwnych wypadkach, w szczególności w sytuacji, gdy brak jest normy prawnej, która określałaby sposób zachowania podatnika, zastosowanie analogii celem wypełnienia luk w systemie prawa jest możliwe. Taka sytuacja zachodzi, w przedstawionym stanie faktycznym. Przepisy PDOP nie określają bowiem metody wyceny aktywów trwałych wnoszonych aportem do spółek osobowych. Taką sytuację przewidują jednak wprost przepisy PDOF. Z tego też względu, w ocenie Spółki wniesiony do spółki komandytowej środek trwały, winien być wyceniony zgodnie z dyspozycją normy art. 22g ust. 1 pkt 4 PDOF. Prawidłowość powyższego wnioskowania potwierdza również fakt, że ustawodawca w sposób analogiczny ukształtował przepisy dotyczące wyceny wkładów niepieniężnych wnoszonych do spółek kapitałowych. Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 4 PDOP wartość początkową wkładu stanowi wartość ustalona przez podatnika, nie wyższa jednak niż jego wartość rynkowa. Powyższe wskazuje, iż przedstawione rozumowanie jest zgodne nie tylko z celowościową wykładnią przepisów prawa ale także z wykładnią systemową, tj. rozwiązania dotyczące wyceny wkładów niepieniężnych są identyczne we wszystkich ustawach podatkowych.

W świetle powyższego, zdaniem Spółki, wartość początkową wnoszonego budynku biurowego powinna stanowić jego wartość określona w umowie spółki komandytowej, nie wyższa jednak niż wartość rynkowa tego budynku wynikająca z jego wyceny.

Prezentowane stanowisko znalazło potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, które stwierdziły, że do ustalania wartości początkowej wnoszonych w formie aportu środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych należy stosować przepisy ustawy o PDOF (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 19 marca 2009 r., IBPBI/2/423-320/09/AM).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.