INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 21 września 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 września 2009 r.), uzupełniony w dniu 26 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości :

• obniżenia stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu do dowolnego poziomu,
• podwyższenia obniżonych stawek amortyzacyjnych do maksymalnego poziomu przewidzianego w Wykazie,

jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 września 2009 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie

• obniżenia stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu do dowolnego poziomu,
• podwyższenia obniżonych stawek amortyzacyjnych do maksymalnego poziomu przewidzianego w Wykazie.

Z uwagi na braki formalne wniosku pismem z dnia 20 października 2009 r. znak: IBPB I/2/423-1118/09/PC wezwano Spółkę o ich uzupełnienie. Braki zostały uzupełnione w dniu 26 października 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka jest przedsiębiorstwem prowadzącym działalność gospodarczą na terytorium Polski. Posiada zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Katowickiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej i dzięki temu korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym. Udziałowcami Spółki są w większości zagraniczne podmioty prawne. Przedsiębiorca w toku prowadzenia działalności nabywa środki trwałe. Środki te podlegają amortyzacji na zasadach ogólnych.

Podatnik zamierza dokonać zmian stawek amortyzacyjnych stosownie do przepisu art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych począwszy od pierwszego miesiąca nowego roku podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka może obniżyć od pierwszego miesiąca dowolnego roku podatkowego stawki amortyzacyjne środków trwałych do dowolnego poziomu tj. np. do 0,1 % bez konieczności uzasadnienia przyjętej wielkości stawek...
2. Czy obniżone uprzednio stawki amortyzacyjne można od pierwszego miesiąca dowolnego roku podatkowego podwyższać do maksymalnego poziomu przewidzianego w wykazie stawek amortyzacyjnych stanowiącego załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 22i ust. 5 tejże ustawy podatnicy mogą obniżać stawki amortyzacyjne podane w wykazie stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych.

Zmiany stawki można dokonać począwszy od miesiąca, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Użyte w przepisach określenie „zmiana stawki" należy rozumieć zarówno jako obniżenie jak i podwyższenie obniżonej wcześniej stawki amortyzacyjnej do wysokości nie wyższej jednak od stawek określonych w wykazie stawek amortyzacyjnych (zgodnie z art. 16i ust. 1).

Ponadto zdaniem Spółki, ustawodawca nie uzależnił możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych od powstania jakichkolwiek okoliczności. W związku z tym decyzję o obniżeniu bądź podwyższeniu stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych jak i wszystkich środków trwałych, a nawet wszystkich może podjąć sam podatnik i sam określić wysokość obniżonej stawki amortyzacyjnej na przykład do wysokości 0,1%.

W opinii Spółki, podatnicy mogą również dokonywać zmiany stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego nawet kilka razy w ciągu okresu amortyzacji ponieważ przepisy tego nie ograniczają. Jedynym ograniczeniem jest konieczność stosowania raz przyjętej w danym roku podatkowym stawki przez cały jego okres.

Takie stanowisko potwierdzają m. in. wyjaśnienia organów podatkowych:

• Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 18 listopada 2008r. nr ITPB3/423-495/08/AW
• Izby skarbowa w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 20 października 2008r. nr IBPB3/423-636/08/BG.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a - 16m ww. ustawy podatkowej.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.
   
   

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obciążania kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h - 16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W myśl art. 16i ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie natomiast do art. 16i ust. 5 ww. ustawy, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej, może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Należy zaznaczyć, iż zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno w odniesieniu do środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji. Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie, może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej, która odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji, powinna nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Reasumując, Spółka może obniżyć – stosownie do art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – stawki amortyzacyjne dla środków trwałych wykorzystywanych w działalności gospodarczej. Prawem Spółki jest także podwyższenie wcześniej obniżonej stawki amortyzacyjnej dla poszczególnych środków trwałych do poziomu stawek wykazanych w wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych. Obniżenie, a następnie podwyższenie wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych nastąpić może od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Na koniec należy zauważyć, iż Wnioskodawca powołał we własnym stanowisku „… art. 22i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych…”. Ponieważ we wspomnianej ustawie brak jest takiegoż artykułu, Organ uznał to za oczywistą omyłkę nie mającą wpływu na rozstrzygnięcie w przedstawionej sprawie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powoływanych we wniosku interpretacji organów podatkowych stwierdzić należy, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.