Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ITPB3/423-396e/09/DK
Data
2009.10.26
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy
Temat
Podatek dochodowy od osób prawnych --> Przychody --> Przychody
Słowa kluczowe
aport
przychód
wierzytelność
Istota interpretacji
Czy zapłaty uzyskane od dłużników na poczet przejętych wierzytelności są przychodem podatkowym Spółki?
Wniosek ORD-IN
4 MB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2009 r. (data wpływu 20 lipca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełnionym pismem z dnia 2 października 2009 r. (data wpływu 8 października 2009 r.) – dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wystąpienia przychodu w związku ze spłatą nabytych w drodze aportu zorganizowanych części przedsiębiorstwa wierzytelności – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 lipca 2009 r. do tut. organu wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego – uzupełniony pismem z dnia 2 października 2009 r. (data wpływu 8 października 2009 r.) – dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wystąpienia przychodu w związku ze spłatą nabytych w drodze aportu zorganizowanych części przedsiębiorstwa wierzytelności.
W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji artykułów spożywczych. Spółka posiada zakład produkcyjny w B. i jest czynnym podatnikiem VAT. „G” Sp. z o.o. z siedzibą w B. (dalej „G”) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie produkcji artykułów spożywczych. „G” posiada dwa zakłady produkcyjne: jeden w B., a drugi w S. i jest czynnym podatnikiem VAT.
Spółka i „G” są spółkami zależnymi od spółki „M” S.A. z siedzibą w S. W związku z restrukturyzacją grupy kapitałowej, do której należy Spółka i „G”, rozważane jest przeniesienie własności obu zakładów produkcyjnych „G” na rzecz Spółki. Planuje się, iż to przeniesienie własności nastąpi:
- w formie sprzedaży zakładu na rzecz Spółki lub
- w formie wniesienia zakładu jako wkładu niepieniężnego (aportu) na pokrycie podniesienia kapitału zakładowego Spółki.
Każdy z zakładów „G” mających być przedmiotem transakcji prowadzi samodzielną i kompletną z technologicznego punktu widzenia działalność produkcyjną. Każdy z zakładów wyspecjalizowany jest w produkcji innego asortymentu towarów spożywczych. Każdy z zakładów „G” jest wyodrębniony organizacyjnie. W szczególności posiada odrębne kierownictwo odpowiadające za funkcjonowanie zakładu. Wyodrębnienie znajduje również odzwierciedlenie w zapisach regulaminu organizacyjnego oraz w schemacie organizacyjnym „G”. Rachunkowość zarządcza „G” zapewnia wyodrębnienie zarówno przychodów, jak i kosztów związanych z działalnością każdego z zakładów i pozwala na bieżąco analizować ich wyniki finansowe.
Transakcja obejmie, w wypadku każdego z zakładów „G”, następujące składniki majątkowe:
- nieruchomość (nieruchomości), w której prowadzona jest działalność zakładu,
- inne środki trwałe niezbędne do kontynuowania działalności produkcyjnej przez zakład,
- wybrane wartości niematerialne i prawne (m.in. receptury i znaki towarowe) niezbędne do kontynuowania działalności produkcyjnej przez zakład,
- wybrane wyposażenie niezbędne do kontynuowania działalności produkcyjnej przez zakład,
- wybrane należności i wybrane zobowiązania funkcjonalnie związane z prowadzoną produkcją,
- wybrane surowce niezbędne w procesie produkcji.
Planowana transakcja obejmie również przejęcie dotychczasowych pracowników zakładu w trybie art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1976 r. Kodeks Pracy, a także cesję wybranych umów prawa cywilnego (w tym umów leasingu) funkcjonalnie związanych z działalnością zakładu. Transakcja nie obejmie zapasów towarów i produktów gotowych, gdyż „G” dokona zbycia tych towarów i produktów na rzecz odbiorców (zgodnie z rolą „G” przewidzianą w strukturze grupy kapitałowej, po transakcji działalność „G” koncentrować się będzie na handlu). Każdy z zakładów będzie kontynuował swoją działalność produkcyjną. Dodatkowo w piśmie uzupełniającym z dnia 2 października 2009 r. (data wpływu 8 października 2009 r.) Spółka w odniesieniu do pytania będącego przedmiotem niniejszej interpretacji wskazała, iż nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu wierzytelnościami. W określonych przypadkach dokonuje jednak zbycia wierzytelności powstałych w wyniku prowadzonej działalności gospodaczej, w szczególności dotyczy do wierzytelności handlowych zbywanych na rzecz firm factoringowych i windykacyjnych.
W związku z powyższym, w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zadano następujące pytania.
- Czy każdy z zakładów produkcyjnych stanowi zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w rozumieniu art. 2 pkt 27e podatku od towarów i usług...
- Jak należy ustalić zasady amortyzacji podatkowej środków trwałych nabytych przez Spółkę (środki wprowadzone do ewidencji, środki nie wprowadzone do ewidencji)...
- Czy wartość rynkową wyposażenia nabytego w formie aportu, Spółka może odnieść w koszty podatkowe w miesiącu oddania tego wyposażenia do użytkowania...
- Jak Spółka powinna ustalić koszt uzyskania przychodów w wypadku późniejszego odpłatnego zbycia aktywów nabytych w formie aportu (środki trwałe, wyposażenie, zapasy, wierzytelności)...
- Czy zapłaty uzyskane od dłużników na poczet przejętych wierzytelności są przychodem podatkowym Spółki...
- Czy wydatki Spółki na spłatę przejętych zobowiązań będą kosztem uzyskania przychodu Spółki...
- Czy w wypadku przejęcia umów leasingu operacyjnego, Spółka ma prawo do traktowania tych umów na użytek podatkowy:
- jako umów leasingu operacyjnego, tj. zgodnie z zasadami przewidzianymi dla umów określonych w art. 17b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, względnie
- w ten sam sposób co umów leasingu operacyjnego, tj. do (i) zaliczenia rat leasingowych w ciężar kosztów podatkowych, (ii) po zakończeniu leasingu Spółka będzie mogła nabyć przedmioty leasingu po cenie nie niższej od hipotetycznej wartości netto (określonej zgodnie z art. 17a pkt 6ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych), co nie będzie traktowane jako świadczenie częściowo odpłatne w rozumieniu art. 12 ust. 5a lub art. 12 ust. 6a ww. ustawy, mimo iż okres używania przez Spółkę poszczególnych przedmiotów leasingu będzie krótszy od określonego w art. 17b ust. 1 pkt 1 tej ustawy...
- Czy wartość zapłaconych przez „G” do dnia cesji umów leasingu operacyjnego kwot czynszu leasingowego, w części stanowiącej spłatę wartości przedmiotu leasingu, jest przychodem podatkowym Spółki...
Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie piąte w pozostałym zakresie sprawa zostanie rozpatrzona odrębnymi pismami.
W odniesieniu do pytania piątego Wnioskodawca wskazał, iż zapłaty uzyskane od dłużników na poczet przejętych wierzytelności nie są przychodem podatkowym Spółki - gdyż nabycie tych wierzytelności nie stanowiło przychodu Spółki, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 i pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), przychodów otrzymanych na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego (…) nie zalicza się do przychodów podatkowych. Nabycie przedmiotowych wierzytelności, jako wartości wnoszonych w ramach przedsiębiorstwa na kapitał zakładowy, nie skutkowało zatem powstaniem przychodu podatkowego u Wnioskodawcy. Stały się one natomiast składnikami majątku Spółki, które mogą służyć uzyskiwaniu dalszych przysporzeń. Należy podkreślić, iż wierzytelność jest uprawnieniem do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego, przysługującym wierzycielowi wobec dłużnika. Stanowi ona zbywalne prawo majątkowe, którego realna wartość jest uzależniona od szeregu czynników, takich jak choćby bezsporność, stopień ściągalności, istniejące zabezpieczenia, itp. W rezultacie, wartość zbywcza wierzytelności rzadko odpowiada jej kwocie nominalnej. Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, iż w analizowanej sytuacji, w wyniku wniesienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa aportem, Jednostka stanie się nowym wierzycielem – podmiotem uprawnionym do żądania od dłużników spełnienia świadczeń z określonych stosunków zobowiązaniowych. W związku z realizacją tych uprawnień, na jej rachunek wpłyną środki pieniężne wpłacane przez dłużników nabytych wierzytelności. Wartość wpłacanych środków może przy tym różnić się od wartości przedmiotowych wierzytelności z momentu ich wniesienia. Tymczasem zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. W konsekwencji środki pieniężne otrzymane przez Spółkę tytułem spłaty nabytych wierzytelności będą stanowiły jej przychód podatkowy. Podsumowując, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, zapłaty uzyskane od dłużników na poczet przejętych wierzytelności stanowią przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu; ul. Św. Jakuba 20; 87-100 Toruń.
|