INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2009r. (wpływ do tut. Biura w dniu 18 maja 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z nieodpłatnych świadczeń - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z nieodpłatnych świadczeń.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W związku z pełnieniem obowiązków społecznych i obywatelskich Przewodniczący Rady ma ustalony limit na telefon komórkowy – płatny ze środków bieżących Urzędu oraz radni otrzymują artykuły biurowe (tj. kalendarz, długopis) jako element ich pracy.

Pracownicy Urzędu z celu podniesienia kwalifikacji zawodowych uczestniczą w szkoleniach finansowanych przez pracodawcę. Jako uczestnicy szkolenia mają zapewnione wyżywienie, noclegi oraz pokryte koszty dojazdu. Po zakończeniu szkolenia Urząd otrzymuje od organizatora szkolenia rachunek za udział pracownika w szkoleniu oraz odrębny rachunek z wymienionymi kosztami noclegu i wyżywienia wystawiony przez usługodawcę gdzie odbywało się szkolenie.

Pracownicy Urzędu zajmujący kierownicze stanowiska dysponują służbowymi telefonami komórkowymi wraz z przyznanym limitem do wykorzystania na rozmowy służbowe.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy koszt rozmów telefonicznych Przewodniczącego Rady oraz koszt artykułów biurowych radnych z racji pełnienia obowiązków społecznych stanowi przychód podlegający opodatkowaniu, czy też przychód ten podlega zwolnieniu podatkowemu wynikającemu z art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do kwoty 2.280 zł...
2. Czy w przypadku kiedy koszt wyżywienia wyszczególniony odrębnie na rachunku uczestnika szkolenia przewyższa kwotę diety tj. 23 zł, to czy nadwyżka ponad kwotę diety podlega opodatkowaniu czy też podlega zwolnieniu od podatku w myśl art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
3. Czy limit na rozmowy służbowe wykorzystywany przez pracowników zajmujących kierownicze stanowiska podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym...
   
   

Zdaniem wnioskodawcy, finansowanie kosztów rozmów telefonicznych Przewodniczącego Rady Miejskiej oraz materiałów biurowych, które otrzymują radni z racji pełnienia przez nich obowiązków społecznych i obywatelskich podlegają zwolnieniu przedmiotowemu określonemu w art. 21 ust. 1 pkt 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozmowy telefoniczne i artykuły biurowe są zaliczane do niezbędnych kosztów pracy radnych.

Według wnioskodawcy pracownicy Urzędu uczestniczą w szkoleniach finansowanych przez Urząd. Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 12 października 1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych, skierowanemu przez Urząd pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych, zapewnia się: zwrot kosztów uczestnictwa, w tym zakwaterowania, wyżywienia i przejazdu. W przypadku kiedy pracownik skierowany na szkolenie przedstawia odrębne rachunki za udział w szkoleniu oraz za noclegi i wyżywienie wystawione przez dwie różne instytucje, tutejszy Urząd pokrywa koszty i zwalnia je z podatku dochodowego od osób fizycznych zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, czyli zalicza te koszty do wartości świadczeń przyznanych zgodnie (z odrębnymi przepisami) na podnoszenie kwalifikacji zawodowych.

Zdaniem wnioskodawcy limit na służbowe rozmowy telefoniczne wykorzystywany przez osoby zajmujące kierownicze stanowiska w Urzędzie nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, gdyż nie jest przychodem w rozumieniu art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rozmowy te są prowadzone na potrzeby Urzędu i w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych przez te osoby.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów z nieodpłatnych świadczeń.

W pozostałym zakresie wniosek rozstrzygnięto interpretacjami indywidualnymi Znak: IBPB II/1/415-437/09/MK, IBPB II/1/415-630/09/MK.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń (art. 11 ust. 1 ww. ustawy).

Wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania (art. 11 ust. 2 ww. ustawy). Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się według cen zakupu – w przypadku, gdy przedmiotem świadczeń są usługi zakupione (art. 11 ust. 2a pkt 2 cytowanej ustawy).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Tym samym, również za przychód ze stosunku pracy uznaje się każde świadczenie – nie tylko ewentualne wynagrodzenie z tego tytułu, ale także nieodpłatne świadczenia – otrzymywane w związku z uzyskiwaniem przychodów z tego tytułu.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne (tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu) przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku pracownicy Urzędu zajmujący kierownicze stanowiska dysponują służbowymi telefonami komórkowymi wraz z przyznanym limitem do wykorzystania na rozmowy służbowe. Rozmowy te są prowadzone na potrzeby Urzędu i w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych przez te osoby.

W przypadku udostępnienia telefonów komórkowych i przyznania w związku z tym limitów do wykorzystania na rozmowy służbowe nie sposób uznać, iż pracownicy Urzędu zajmujący kierownicze stanowiska uzyskują przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pracownicy ci uzyskiwaliby nieodpłatne świadczenia, które podlegałyby opodatkowaniu łącznie z innymi składnikami wynagrodzenia w sytuacji, gdyby korzystali z telefonów dla celów prywatnych, natomiast wnioskodawca ponosiłby koszty takiego korzystania w całości lub w części.

Należy podkreślić, iż:

• gdy telefon wykorzystywany jest jako narzędzie pracy (służy tylko celom służbowym) - wydatki ponoszone przez wnioskodawcę, związane z jego udostępnieniem i eksploatacją, nie stanowią przychodu pracownika (osoby zatrudnionej w Urzędzie na kierowniczym stanowisku) z tytułu nieodpłatnych świadczeń;
• gdy telefon służy osobistej korzyści pracownika i realizacji jego prywatnych celów - wydatki ponoszone przez wnioskodawcę, związane z jego udostępnieniem i eksploatacją, stanowią przychód pracownika (osoby zatrudnionej w Urzędzie na kierowniczym stanowisku) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.