INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2009 r. (data wpływu 6 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniach 17 sierpnia 2009 r., 7 września 2009 r. oraz 17 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 lipca 2009 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka nabyła w dniu 15 lutego 2008 r. nieruchomość składającą się z działki gruntu zabudowanej 8 budynkami niemieszkalnymi. Nieruchomość przeznaczona była pod usługi i zabudowę niemieszkalną (była to baza paliw). Nieruchomość została nabyta za kwotę 600.000,00 zł netto, a jej zakup zaksięgowano na koncie041-001 „grunty z zabudowaniami”.

Przy zakupie Spółka nie korzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego, nieruchomość zakupiona została bowiem jako korzystająca ze zwolnienia od podatku.

Spółka rozpoczęła, na podstawie stosownego pozwolenia, prace rozbiórkowe i porządkowe na terenie nieruchomości: rozebrano, bądź wyburzono istniejące tam budynki niemieszkalne, wykopano zbiorniki podziemne i instalacje podziemne, wywieziono zanieczyszczenia, uporządkowano teren. Wskazanymi działaniami Spółka przygotowała teren do sprzedaży – wykonane prace znacznie podniosły atrakcyjność nieruchomości.

Wszelkie prace księgowane były na koncie 080-001 „środki trwałe w budowie”. Wartość zrealizowanych prac wyniosła ponad 400.000,00 zł, co znacznie przekracza 30% wartości początkowej środka trwałego.

Spółka po przeprowadzonych pracach sprzedała nieruchomość, wystawiając fakturę VAT z wykazanym podatkiem należnym.

Spółka miała prawo odliczyć podatek naliczony dotyczący tych wydatków (służyły one sprzedaży opodatkowanej) i obiekt użytkowany był przez Spółkę po dokonanych ulepszeniach krócej niż 5 lat.

W dniu 17 sierpnia 2009 r. doprecyzowano wniosek poprzez wskazanie, iż Wnioskodawca nabył wskazaną nieruchomość jako zabudowaną 8 budynkami mieszkalnymi. Nieruchomość ta oznaczona jest symbolem użytku TR (tereny różne), natomiast jej sprzedaż (opodatkowana według 22% stawki podatki VAT) dokonana została w dniu 4 lutego 2009 r.

Ww. uzupełnieniu Wnioskodawca zaznaczył również, iż baza paliw, która funkcjonowała dotychczas na tej nieruchomości nie spełniała żadnych norm ekonomicznych, funkcjonalnych i z zakresu ochrony środowiska. Realizacja jakiejkolwiek inwestycji, innej niż baza paliw, wymagała likwidacji istniejących pozostałości po tej bazie. W dotychczasowym stanie nieruchomości nie było możliwe wykonanie inwestycji.

Ponownie, w dniu 7 września 2009 r., uzupełniono wniosek wskazując, iż zgodnie z zapisami aktu notarialnego z dnia 4 lutego 2009 r., w chwili zbycia nieruchomość była zabudowana, natomiast z wypisu rejestru gruntów przywołanego w tym akcie notarialnym wynikało, że zabudowa obejmuje 8 budynków niemieszkalnych.

W kolejnym uszczegółowieniu przedmiotowego wniosku, w dniu 17 września 2009 r., Wnioskodawca podkreślił, iż ww. budynki niemieszkalne, wskazane w akcie notarialnym z dnia 4 lutego 2009 r. i wymienione w wypisie z rejestru gruntów z dnia 25 lutego 2008 r., w chwili podpisania tego aktu już nie istniały. Wypis z rejestru gruntów zawierał te informacje, ponieważ nie nastąpiła jego aktualizacja. Wskazane budynki uległy rozbiórce.

W związku z powyższym, pismem z dnia 14 sierpnia 2009 r., zadano następujące pytanie.

Czy Spółka prawidłowo opodatkowała sprzedaż nieruchomości, mając na uwadze fakt, że dokonała na niej ulepszeń przekraczających 30% jej wartości początkowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka prawidłowo opodatkowała sprzedaż nieruchomości.

Powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, znajduje uzasadnienie w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 10, 10a, ust. 7a i ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że zwolnienia nie stosuje się, gdy dokonujący dostawy poniósł wydatki na ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, a wydatki te były wyższe niż 30% wartości początkowej obiektu i obiekt po ulepszeniach użytkowany był krócej niż 5 lat.

Według Wnioskodawcy, wydatki poniesione przez Spółkę na ulepszenie mają wpływ na to, że nieruchomość niezabudowana i uporządkowana jest lepszym materiałem inwestycyjnym dla inwestora i pozostaje w zgodzie z jego planami co do przeznaczenia nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednak w oparciu o inne, niż wskazano we wniosku, przepisy prawa podatkowego.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 powołanej ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 41 ust. 1 omawianej ustawy, podstawowa stawka podatku – co do zasady – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o podatku od towarów i usług lub przepisy wykonawcze do ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów

Z okoliczności faktycznych sprawy wynika, iż przedmiotem dostawy była niezabudowana działka gruntu, bowiem w dniu 17 września 2009 r. Wnioskodawca wskazał, iż w chwili podpisania aktu notarialnego budynki wymienione w tym akcie już nie istniały (wskazane budynki uległy rozbiórce przed zbyciem nieruchomości). Konsekwentnie zatem powołane wyżej przepisy ustawy (art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a) nie znajdą zastosowania, albowiem przedmiotem dostawy nie były wymienione w tych przepisach obiekty lub ich części, lecz niezabudowana działka gruntu.

Ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, wskazując na możliwość objęcia zwolnieniem od podatku od towarów i usług dostawy terenów niezabudowanych, posłużył się kryterium przeznaczenia terenu. Skoro z okoliczności sprawy wynika, iż przedmiotowy grunt zabudowany był obiektami przeznaczonymi pod stację paliw, które następnie zostały wyburzone (ponadto teren działki został uporządkowany), zaś nieruchomość przeznaczona była – zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy – pod zabudowę niemieszkalną, to dostawa niezabudowanej działki gruntu (po ww. wyburzeniu znajdujących się na niej obiektów) nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, dostawa działki niezabudowanej, stanowiącej teren przeznaczony na cele budowlane, na mocy art. 41 ust. 1 ww. ustawy, będzie podlegać opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług, przy założeniu, że grunty te faktycznie w momencie dostawy nie były zabudowane i nie wystąpiły przypadki wskazane w ww. przepisach art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.