INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 16.06.2009r. (data wpływu 22.06.2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych odnośnie kosztów uzyskania przychodów uzupełnionym o wyjaśnienia do zdarzenia przyszłego w dniu 10.09.2009 r. (data wpływu 10.09.2009 r.) na wezwanie organu podatkowego z dnia 02.09.2009r., Nr IPPB3/423-370/09-2/KK - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22.06.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe .

Zarząd Spółki planuje zwiększyć odpis na Fundusz Socjalny o 500 zł na każdego zatrudnionego w 2009 r.

W uzupełnieniu Spółka wyjaśnia iż tworzy zakładowy fundusz świadczeń socjalnych w oparciu o art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r., o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t.j. Dz. U. z 1996r, Nr 70, poz. 335). Na dzień 01.01.2009 r. zatrudniała więcej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty – zgodnie z wnioskiem pytanie dotyczy zdarzenia przyszłego. Spółka posiada układ zbiorowy pracy, który nie zawiera regulacji o dodatkowych odpisach na fundusz socjalny. Zarząd wspólnie ze związkami zawodowymi rozważa możliwość zmiany układu zbiorowego pracy, w zakresie zwiększenia odpisów na fundusz socjalny ponad wartość obligatoryjną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dodatkowe odpisy na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych, ponad odpisy obligatoryjne i fakultatywne, o których mowa w art. 5 ustawy o ZFŚS stanowią koszty uzyskania przychodów...

Spółka stoi na stanowisku iż zwiększone odpisy nie stanowią kosztów uzyskania przychodów zgodnie z pkt 9b art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z przepisu tego wynika, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 9 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika; kosztem uzyskania przychodów są jednak odpisy i zwiększenia, które w rozumieniu przepisów o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych obciążają koszty działalności pracodawcy, jeżeli środki pieniężne stanowiące równowartość tych odpisów i zwiększeń zostały wpłacone na rachunek Funduszu.

Zasady tworzenia zakładowego funduszu świadczeń socjalnych oraz zasady gospodarowania środkami tego funduszu określa ustawa z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.).

Na podstawie art. 3 ust. 1 tej ustawy, fundusz tworzą, z zastrzeżeniem ust. 2 pracodawcy zatrudniający według stanu na dzień 1 stycznia danego roku co najmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty.

Zgodnie z postanowieniami art. 4 ust. 1 ustawy o ZFŚS u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1 układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony.

W myśl art. 6 ust. 1 tej ustawy, odpisy i zwiększenia, o których mowa w art. 3-5 i 6a oraz kwoty wypłaconych świadczeń urlopowych, o których mowa w art. 3, obciążają koszty działalności pracodawcy. Przepis ten odnosi się również do odpisów ustalonych na podstawie art. 4 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym u pracodawców, o których mowa w art. 3 ust. 1, układ zbiorowy pracy może dowolnie kształtować wysokość odpisu na Fundusz; może również postanawiać, że Fundusz nie będzie tworzony.

Biorąc powyższe pod uwagę organ podatkowy pragnie zauważyć, iż przepis art. 4 ust 1 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych daje prawo zakładowi pracy objętemu układem zbiorowym pracy do decydowania w jakiej wysokości (wyższej lub niższej od określonej w art. 5 ustawy) i w jaki sposób naliczy on odpis na fundusz.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika iż, Wnioskodawca zatrudnia więcej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty na dzień 01.01.2009 r. oraz planuje dokonać zmiany układu zbiorowego pracy w zakresie zwiększenia funduszu socjalnego o dodatkowe odpisy. Ustalone w ten sposób odpisy mogą stanowić koszty uzyskania przychodów oczywiście pod warunkiem przekazania równowartości dodatkowego odpisu na rachunek bankowy Funduszu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.