INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2008r. (data wpływu 3 listopada 2008r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 grudnia 2008r. (data wpływu 29 grudnia 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przyznawanych premii pieniężnych z tytułu obrotu osiągniętego przez kontrahenta - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 listopada 2008r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie przyznawanych premii pieniężnych z tytułu obrotu osiągniętego przez kontrahenta. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 grudnia 2008r. (data wpływu 29 grudnia 2008r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP4/443-49/08/KG z dnia 17 grudnia 2008r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest spółką produkującą i sprzedającą materiały budowlane. Odbiorcami Wnioskodawcy są duże supermarkety budowlane oraz hurtownie materiałów budowlanych. W umowach zawartych przez Wnioskodawcę z odbiorcami przewidziano również, że po spełnieniu określonych warunków odbiorcy będą otrzymywać od Wnioskodawcy premie pieniężne (tzw. bonusy). Warunkiem przyznania bonusów jest wykonanie określonego umową planu sprzedaży, czyli dokonanie przez odbiorcę zakupów o określonej wartości w określonym czasie Po spełnieniu tych warunków odbiorcy wystawiają na wartość przyznanego bonusu faktury VAT z wykazanym podatkiem VAT w wysokości 22%. Wypłacana przez Wnioskodawcę kontrahentowi premia pieniężna nie jest związana z konkretną dostawą, ale jest wynikiem sumy dostaw zrealizowanych, w założonym umową okresie.

Wnioskodawca począwszy od stycznia 2008 roku nie traktuje podatku VAT wykazanego w otrzymanych fakturach dotyczących bonusów jako podatku naliczonego podlegającego odliczeniu. Takie postępowanie Wnioskodawcy wynika ze zmienionego od 1 stycznia 2008 roku brzmienia art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w powiązaniu z treścią wyroku NSA z dnia 6 lutego 2007r. (I FSK 94/06), w którym Sąd orzekł, że udzielenie premii pieniężnej nabywcy za zrealizowanie określonego wolumenu obrotów nie stanowi usługi w świetle przepisów ustawy o VAT.

Obecnie jednak Wnioskodawca doszedł do wniosku, że jego postępowanie nie jest prawidłowe.

W uzupełnieniu z dnia 23 grudnia 2008r. Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, iż jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Wypłacane premie wynikają z zawartych umów handlowych dotyczących sprzedaży towarów Wnioskodawcy. Tak, więc premie te związane są bezpośrednio z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Wypłacane premie stanowiły koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Premie pieniężne wypłacane są za roczne okresy rozliczeniowe, z tym, że w jednej umowie określone są kwartalne terminy zapłaty zaliczek na poczet premii rocznej, na podstawie wystawianych przez kontrahenta zaliczkowych faktur VAT. Pd zakończeniu okresu rozliczeniowego następuje rozliczenie premii i wpłaconych na jej poczet zaliczek.

W dwóch posiadanych przez Wnioskodawcę umowach zawarto warunki wypłaty premii w następujący sposób:

• w jednej ustalone są progi obrotu towarami, powyżej których zwiększa się każdorazowo procent należnej premii,
• w drugiej umowie określona jest stała kwota, która jest wypłacana za każdą dodatkową, określoną w umowie, wartość sprzedaży.
  
  

Zawarte umowy nie warunkują wypłaty premii (bonusu) od innych działań kontrahenta.

Zawarte umowy nie określają, jakie działania mają zostać podjęte przez kontrahenta celem np. zintensyfikowania sprzedaży naszych produktów. Wypłata premii następuje zawsze, po spełnieniu opisanych wyżej warunków, bez konieczności podejmowania dodatkowych działań przez kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do potraktowania podatku VAT, wykazanego w otrzymanych od kontrahentów fakturach VAT, dotyczących premii pieniężnych (bonusów), jako podatku naliczonego podlegającego odliczeniu...

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym istnieje prawo do potraktowania podatku VAT, wykazanego w otrzymanej od kontrahenta fakturze VAT dotyczącej premii pieniężnej (bonusa), jako podatku naliczonego podlegającego odliczeniu.

W opinii Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym nie ma zastosowania wyłączenie z możliwości odliczenia określone w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. gdyż udzielenie premii pieniężnej jest usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 22%.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT).

Natomiast przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej:
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 1 powoływanej ustawy o VAT. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie, którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. W opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, gdzie Wnioskodawca wypłaca kontrahentom, po spełnieniu przez nich warunków określonych w umowie, premię pieniężną.

Powyższa premia pieniężna nie ma charakteru dobrowolnego, ale uzależniona jest od określonego zachowania kontrahenta. Usługobiorcą jest dostawca, który realizuje swój interes ekonomiczny poprzez tworzenie sytuacji, w której kontrahent decyduje się na zakup u niego, a nie u innego dostawcy. Wypłata przedmiotowej premii pieniężnej następuje za określone zachowanie się nabywcy w stosunku do sprzedawcy. Wypłacając premię pieniężną sprzedawca nagradza kupującego za nabycie określonej ilości towarów w danym okresie, a w konsekwencji za lojalność względem sprzedawcy, tj. za to, że kupujący nabywa towary wybranego kontrahenta, a nie jego konkurentów. Powyższa premia pieniężna powinna być w związku z tym traktowana również jako wynagrodzenie za powstrzymywanie się od zakupu towarów konkurencyjnych. Zachowanie nabywcy stanowi w tym przypadku świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz sprzedającego. Jako zapłatę za wykonaną usługę kontrahent otrzymuje premię pieniężną. Zatem pomiędzy stronami zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VA T stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem.

W myśl art. 41 ust. 13 ustawy o VAT towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zatem w przedmiotowej sytuacji świadczenie przez kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy wskazanych wyżej usług, za które wypłacana jest premia pieniężna, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 22% stawki podatku VAT.

Oznacza to, że w takim przypadku przepis art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. nie ma zastosowania.

Jeśli zatem uznamy, że w opisanej sytuacji dochodzi do świadczenia usługi przez kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy, a otrzymana premia pieniężna jest wynagrodzeniem za świadczenie przez kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadach ogólnych, premia ta powinna być udokumentowana fakturą VAT wystawioną na rzecz nabywcy usług, tj. Wnioskodawcy wypłacającego premię.

W związku z powyższym Wnioskodawca otrzymując od kontrahenta fakturę VAT dotyczącą premii pieniężnej ma prawo do potraktowania podatku VAT, wykazanego w takiej fakturze, jako podatku naliczonego, podlegającego odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż niniejsza interpretacja została udzielona w oparciu o przepisy prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 30 listopada 2008r., bowiem jej przedmiotem jest wskazany przez Wnioskodawcę zaistniały stan faktyczny.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT), natomiast w myśl art. 8 ust.1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Powołany przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności bądź sytuacji. Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest bowiem szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 8 ust. 3 powoływanej ustawy o VAT. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie, którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podatnicy podejmują różnorodne działania w zakresie intensyfikacji sprzedaży towarów, w efekcie których wypłacane są tzw. premie pieniężne nabywcom.

Skutki podatkowe dotyczące wypłacania premii pieniężnych nabywcom uzależnione są od wielu czynników, tj. m.in. od ustalenia, za co faktycznie premie pieniężne zostały wypłacone, tzn. czy dotyczą konkretnych dostaw, czy też odnoszą się do wszystkich dostaw w określonym czasie itp.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, obrotem zaś jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku.

Natomiast zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur.

W przypadkach, gdy wypłacona premia pieniężna jest związana z konkretną dostawą, nawet jeżeli jest to premia wypłacona po dokonaniu zapłaty, powinna być traktowana jak rabat, o którym mowa w cyt. art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ ma bezpośredni wpływ na wartość tej dostawy i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości (ceny) dostawy. W tym przypadku zastosowanie będzie miał przepis § 16 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, zasad wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 ze zm.).

W praktyce występują również sytuacje, gdzie premia pieniężna jest wypłacana z tytułu dokonywania przez nabywcę nabyć określonej wartości czy ilości towarów w określonym czasie lub też dokonywania terminowych płatności za zrealizowane dostawy w pewnym okresie i w określony sposób i premia ta nie jest związana z żadną konkretną dostawą. W takiej sytuacji należy uznać, że wypłacona premia pieniężna związana jest z określonymi zachowaniami nabywcy, a zatem ze świadczeniem usług przez nabywcę otrzymującego taką premię, które to usługi podlegają opodatkowaniu. Świadczeniem usług jest bowiem każde zachowanie się podmiotu w wykonaniu stosunku zależności, które niekoniecznie polega na fizycznym wykonaniu jakiejkolwiek czynności lub podjęciu działania.

W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z sytuacją, gdzie Wnioskodawca wypłaca nabywcy premie pod warunkiem osiągnięcia przez odbiorcę określonej wartości zakupów towarów handlowych Wnioskodawcy w danym okresie rozliczeniowym (roku) oraz jak również z sytuacją, w której jest określona stała kwota, która jest wypłacana przez Wnioskodawcę odbiorcy za każdą dodatkową określoną w umowie wartość sprzedaży.

Premie te nie będą miały więc charakteru dobrowolnego, ale uzależnione będą od określonego zachowania kupującego. Usługobiorcą będzie dostawca, który będzie realizować swój interes ekonomiczny poprzez tworzenie sytuacji, w której kupujący zdecyduje się na zakup u niego, a nie u innego dostawcy.

Wypłata przedmiotowej premii pieniężnej będzie rodzajem wynagrodzenia za określone zachowanie się nabywcy w stosunku do sprzedawcy. Wypłacając premię pieniężną sprzedawca nagrodzi kupującego za nabycie określonej ilości towarów lub dodatkowy zakup ponad określoną w umowie wartość, a w konsekwencji za lojalność względem sprzedawcy, tj. za to, że kupujący nabędzie towary wybranego kontrahenta, a nie jego konkurentów.

W związku z tym premia pieniężna wypłacana za osiągnięcie przez odbiorcę określonej wartości zakupów towarów handlowych Wnioskodawcy w danym okresie rozliczeniowym (roku) powinna być traktowana jako wynagrodzenie za powstrzymywanie się od zakupu towarów konkurencyjnych.

Zachowanie nabywcy będzie stanowić w tym przypadku świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz sprzedającego tj. Wnioskodawcy. Jako zapłatę za wykonaną usługę kontrahent otrzyma bonus w postaci premii pieniężnej. Zatem pomiędzy stronami zaistnieje więź o charakterze zobowiązaniowym, która na gruncie ustawy o VAT stanowi świadczenie usługi za wynagrodzeniem.

W świetle powyższego, zachowanie kontrahenta Wnioskodawcy polegające na osiągnięciu określonego w umowie obrotu w ustalonym czasie (roku) należy uznać za świadczenie usług zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy o VAT i opodatkować podatkiem od towarów i usług wg stawki 22%, zgodnie z art. 41 ust. 13 ustawy o VAT.

Ponadto, zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Reasumując w przypadku wypłacania premii pieniężnych przez Wnioskodawcę tj. dostawcę towarów za osiągnięcia przez odbiorcę określonej wartości zakupów w danym okresie rozliczeniowym (roku) jest rodzajem wynagrodzenia za określone zachowanie się odbiorcy w stosunku do sprzedającego tj. Wnioskodawcy, stanowiące świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz sprzedającego (tj. Wnioskodawcy), podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 22% stawki podatku VAT, oraz winno być udokumentowane poprzez wystawienie przez świadczącego usługę – kontrahenta Wnioskodawcy faktury VAT na rzecz nabywcy usług, tj. Wnioskodawcy wypłacającego premię pieniężną.

Zagadnienia dotyczące prawa do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w dziale IX ustawy o VAT oraz zgodnie z dyspozycją ustawową w rozdziale 7 i 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 ze zm.).

Podstawowe uprawnienie podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało zawarte w art. 86 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, iż podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy prawo do tego obniżenia powstaje co do zasady w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny. Prawo to wynika z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m. in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w powołanym przez Wnioskodawcę we wniosku z dnia 22 października 2008r. art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT, zgodnie z którym (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008r.) nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powyższego przepisu wynika, iż w przypadku, gdy przedmiotem transakcji jest czynność niepodlegajaca opodatkowaniu podatkiem VAT, podatek naliczony wynikający z faktury dokumentującej tą czynność nie podlega odliczeniu.

Cytowany wyżej przepis nie ogranicza natomiast prawa Wnioskodawcy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego w związku z otrzymaniem od kontrahenta faktur dokumentujących udzielone przez Wnioskodawcę premie pieniężne.

Tut. organ bowiem wykazał w przedmiotowej interpretacji, iż wypłacanie przez Wnioskodawcę tj. dostawcę towarów premie pieniężne za osiągnięcie przez odbiorcę określonej wartości zakupów w danym okresie rozliczeniowym (roku) jest rodzajem wynagrodzenia za określone zachowanie się odbiorcy w stosunku do sprzedającego tj. Wnioskodawcy, stanowiące świadczenie usługi za wynagrodzeniem na rzecz sprzedającego (tj. Wnioskodawcy), podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 22% stawki podatku VAT i powinny być udokumentowane przez otrzymującego takie premie fakturą VAT.

W związku z tym Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w fakturze otrzymanej od kontrahenta z tytułu udzielonej mu przez Wnioskodawcę premii pieniężnej, pod warunkiem oczywiście spełnienia przesłanek pozytywnych określonych w art. 86 ust. 1 tej ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy w tej części należało uznać za prawidłowe.

Ponadto w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym mamy również do czynienia z sytuacją, w której to Wnioskodawca zgodnie z zawartą umową wypłaca określoną stałą kwotę za każdą dodatkową określoną w mowie wartość sprzedaży.

Kwestia dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów nie została uregulowana przepisami prawa podatkowego, a więc również przepisami ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego (Słownik Języka Polskiego PWN pod red. M. Szymczaka, Warszawa 1992): rabat – to zniżka, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towaru jednorazowo lub w określonym czasie; skonto – to zniżka ceny towaru objętego sprzedażą kredytową albo ratalną, udzielona nabywcy płacącemu gotówką; opust – to zniżka ceny kupna, przyznawana nabywcy przez sprzedawcę (zwykle przy zakupach hurtowych); bonifikata – to zniżka od ustalonej ceny towaru, zwłaszcza jako forma odszkodowania za poniesioną stratę.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny, zgodnie z którym w myśl zawartej umowy Wnioskodawca będzie wypłacał premię pieniężną (bonus) w stałej kwocie za każdą dodatkową dokonaną na rzecz kontrahenta sprzedaż, należy stwierdzić, iż będziemy mieć do czynienia z rabatem, który będzie określony niezależnie od osiągniętych obrotów zrealizowanych przez odbiorcę (od dokonanych dodatkowych zakupów), czyli od konkretnej dostawy towarów. W opisanej sytuacji nie ma także znaczenia czy będzie to jedna czy więcej transakcji w danym okresie. Przyznawany przez Wnioskodawcę rabat będzie ustalany niezależnie od obrotu z kontrahentem za dany okres rozliczeniowy.

Udzielony przez Wnioskodawcę dla kontrahenta rabat będzie miał zatem bezpośredni wpływ na wartość dodatkowej dostawy i będzie prowadzić do obniżenia ceny. Łatwo jest zatem, z uwagi na stałe ustalenia, określić dokładnie o ile nastąpiło obniżenie ceny każdej jednostkowej transakcji udokumentowanej fakturą VAT, nawet jeżeli będzie ich więcej niż jedna w okresie rozliczeniowym. Tym samym przyznany rabat potransakcyjny będzie można przyporządkować do konkretnej dostawy. Skoro bowiem Wnioskodawca jest w stanie określić, iż ma do czynienia z „dodatkową wartością sprzedaży” to jest w stanie przyporządkować wypłacane z tego tytuły premie do tych własnie „dodatkowych wartości sprzedaży”.

Wnioskodawca przyznający kontrahentowi rabaty, ma zatem prawo do zmniejszenia o ich wysokość obrotu a tym samym do obniżenia podstawy opodatkowania na podstawie wystawionej faktury korygującej zgodnie § 16 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95 poz. 798).

Zatem w tym zakresie należy uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Tym samym biorąc pod uwagę powyższe ustalenia stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Tutejszy organ pragnie również wskazać, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa (art. 120 Ordynacji podatkowej). Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru powszechnie obowiązującego prawa. Zauważa się też, iż zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Końcowo Dyrektor Izby Skarbowej zauważa, iż z dniem 1 grudnia 2008r. weszły w życie zmiany wprowadzone ustawą z dnia 7 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008r. nr 209, poz. 1320), między innymi uregulowania zawarte w art. 29 ust. 4a – 4c oraz art. 86 ust. 10a ustawy o VAT oraz przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212 z 2008r., poz. 1337). Powyższe zmiany pozostają jednak bez wpływu na dokonaną w niniejszej interpretacji indywidualnej ocenę prawną.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała