Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-601/12-4/ASZ
z 4 stycznia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 października 2012 r. (data wpływu 3 października 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 grudnia 2012 r. (data wpływu 21 grudnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat z tytułu dostępu do Internetu w miejscu zamieszkania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 października 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłat z tytułu dostępu do Internetu w miejscu zamieszkania.

Wniosek nie spełniał wymogów, o których mowa m. in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 grudnia 2012 r., Nr IPTPB1/415-601/12-2/ASZ, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie z dnia 13 grudnia 2012 r. skutecznie doręczono w dniu 17 grudnia 2012 r., następnie w dniu 21 grudnia 2012 r. uzupełniono ww. wniosek (data nadania w polskiej placówce pocztowej 19 grudnia 2012 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – kancelarię radcy prawnego. Działalność gospodarcza prowadzona jest przy ul. S. w X. Powyższy adres został wskazany w CEIDG jako adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej oraz jako adres do doręczeń. Adresem zamieszkiwania Wnioskodawcy jest ul. G. w X.

Wnioskodawca w ramach wykonywania działalności gospodarczej korzysta z programu informacji prawnej, do którego uzyskuje dostęp on-line poprzez logowanie się do programu z każdego komputera z dostępem do Internetu. Wnioskodawca w ramach wykonywania działalności gospodarczej korzysta z platformy on-line Z.pl Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która to platforma ułatwia prowadzenie wszelkich rozliczeń podatkowych, w tym podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dostęp do platformy Wnioskodawca uzyskuje on-line poprzez logowanie się do niej z każdego komputera z dostępem do Internetu. Ponadto, Wnioskodawca w ramach wykonywania działalności gospodarczej korzysta z poczty elektronicznej oraz z publicznie dostępnych zbiorów danych (nowe księgi wieczyste, dane z rejestru przedsiębiorców KRS, orzecznictwo sądów administracyjnych). Wnioskodawca wykorzystuje do wykonywania działalności gospodarczej komputer przenośny. W miejscu wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawca ma zapewniony dostęp do Internetu. Z uwagi na charakter działalności gospodarczej (świadczenie usług prawnych), Wnioskodawca pracuje (np. pisze pisma procesowe) także w miejscu zamieszkania (wieczory, weekendy), co wymaga od Niego stałego dostępu do Internetu. Wnioskodawca ma zawartą umowę na dostęp do Internetu w miejscu zamieszkiwania. Koszty związane z powyższą umową nie stanowią obecnie kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej.

Wnioskodawca ocenia, iż w miejscu zamieszkania wykorzystuje dostęp do Internetu:

• w 70% na potrzeby działalności gospodarczej,
  

• w 30% na potrzeby prywatne.
  
  

Z uwagi na potrzebę zachowania prywatności, adres zamieszkania Wnioskodawcy nie został ujawniony w CEDIG jako adres dodatkowego wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawca zainteresowany jest zaliczeniem 70% kosztów Internetu w miejscu zamieszkania do kosztów prowadzenia działalności gospodarczej.

W piśmie z dnia 18 grudnia 2012 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż:

• prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów (zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów);
  

• opodatkowuje prowadzoną działalność gospodarczą na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. podatek liniowy);
  

• obecnie faktury za dostęp do Internetu w miejscu zamieszkania wystawiane są na Wnioskodawcę, jako osobę fizyczną, jednakże w każdej chwili może zażądać od dostawcy Internetu wystawiania faktur na siebie, jako przedsiębiorcę (podmiot gospodarczy);
  

• nie będzie posiadał dokumentów, innych niż własne oświadczenia (w tym polecenia księgowania) potwierdzających, iż w miejscu zamieszkania wykorzystuje dostęp do Internetu w 70% na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Proporcja 70% do 30% wynika z prowadzonych przez Niego obserwacji, na jakie potrzeby (czy prywatne, czy zawodowe) wykorzystywany jest dostęp do Internetu;
  

• dla wykonywania zawodu radcy prawnego dostęp do Internetu jest niezbędny, z uwagi na konieczność zapewnienia dostępu do systemu informacji prawnej oraz dostępu do publicznych baz danych (nowe księgi wieczyste, dane z rejestru przedsiębiorców KRS, orzecznictwo sądów administracyjnych), dostępu do poczty elektronicznej (kontakt z klientami) oraz platformy on-line Z.pl Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która to platforma ułatwia prowadzenie wszelkich rozliczeń podatkowych oraz służy do wystawiania faktur VAT, a także do wysyłania w sposób elektroniczny deklaracji podatkowych (np.: VAT-7);
  

• z uwagi na charakter wykonywanego zawodu (radcy prawnego) – nie może ograniczyć się do świadczenia pomocy prawnej wyłącznie w swojej kancelarii, wyłącznie w godzinach jej otwarcia. Wnioskodawca musi być przygotowany do świadczenia pomocy prawnej zawsze wtedy, gdy wymagają tego Jego klienci, a tym samym także w godzinach wieczornych, czy w weekendy. Stąd dostęp do Internetu także w miejscu zamieszkania jest Mu niezbędny dla prawidłowego wykonywania zawodu radcy prawnego.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może we wskazanym wyżej zdarzeniu przyszłym zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 70% kosztów dostępu do Internetu w miejscu zamieszkania mimo, iż adres zamieszkania Wnioskodawcy nie został ujawniony w CEDIG jako adres dodatkowego wykonywania działalności gospodarczej?

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 grudnia 2012 r. Wnioskodawca sprecyzował ww. pytanie w następujący sposób:

Czy Wnioskodawca może – we wskazanym wyżej zdarzeniu przyszłym oraz przy założeniu, iż faktury za dostęp do Internetu w miejscu zamieszkania wystawiane będą na Niego jako przedsiębiorcę (podmiot gospodarczy) – zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów 70% kosztów dostępu do Internetu w miejscu zamieszkania mimo, iż Jego adres zamieszkania nie został ujawniony w CEDIG, jako adres dodatkowego wykonywania działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów 70% kosztów dostępu do Internetu w miejscu zamieszkania mimo, iż Jego adres zamieszkania nie został ujawniony w CEDIG, jako adres dodatkowego wykonywania działalności gospodarczej. Koszt dostępu do Internetu w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy należy uznać za koszt uzyskania przychodu z uwagi na okoliczność, iż jest to koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodu (art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca pracując w miejscu zamieszkania przyczynia się do osiągnięcia przychodu z działalności gospodarczej, a tym samym koszt Internetu, bez którego nie może korzystać z programu informacji prawnej, z platformy do rozliczeń podatkowych, poczty elektronicznej oraz dostępu do publicznych zbiorów danych, tj. nowe księgi wieczyste, dane z rejestru przedsiębiorców KRS, orzecznictwo sądów administracyjnych, należy uznać za koszt uzyskania przychodu. Nie stoi temu na przeszkodzie okoliczność, iż adres miejsca zamieszkania nie został ujawniony w CEDIG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano, oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu niedopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Obowiązek jednoznacznego wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a przychodem uzyskanym z działalności, zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła tego przychodu – każdorazowo spoczywa na podatniku, który winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym.

Należy podkreślić, iż aby zaliczyć poniesiony wydatek do kosztów uzyskania przychodów jednym z niezbędnych warunków jest właściwe udokumentowanie poniesionego kosztu. W przypadku podatników prowadzących podatkową księgę przychodów i rozchodów zasady ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych, jak i dokumentowania wpisów reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm.).

Zgodnie z § 12 ust. 3 ww. rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane dalej „fakturami”, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2. inne dowody, wymienione w § 13 i 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

- oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

W myśl § 13 powołanego rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2.
   
   

Jak wynika z § 14 ust. 1 tego rozporządzenia, na udokumentowanie zapisów w księdze, dotyczących niektórych kosztów (wydatków), mogą być sporządzone dokumenty zaopatrzone w datę i podpisy osób, które bezpośrednio dokonały wydatków (dowody wewnętrzne), określające: przy zakupie – nazwę towaru oraz ilość, cenę jednostkową i wartość, a w innych przypadkach – przedmiot operacji gospodarczych i wysokość kosztu (wydatku).

Natomiast zgodnie z § 14 ust. 2 pkt 7 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, dowody, o których mowa w ust. 1, mogą dotyczyć wyłącznie wydatków związanych z opłatami za czynsz, energię elektryczną, telefon, wodę, gaz i centralne ogrzewanie, w części przypadającej na działalność gospodarczą; podstawą do sporządzenia tego dowodu jest dokument obejmujący całość opłat na te cele.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – kancelarię radcy prawnego – opodatkowaną na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (tzw. podatek liniowy). Prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Działalność gospodarcza prowadzona jest przy ul. S. w Z. Powyższy adres został wskazany w CEIDG jako adres głównego miejsca wykonywania działalności gospodarczej oraz jako adres do doręczeń. Adresem zamieszkiwania Wnioskodawcy jest ul. G. w X. Z uwagi na potrzebę zachowania prywatności adres ten nie został ujawniony w CEDIG, jako adres dodatkowego wykonywania działalności gospodarczej. Wnioskodawca w ramach wykonywania działalności gospodarczej korzysta: z programu informacji prawnej, z platformy on-line Z.pl Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która to platforma ułatwia prowadzenie wszelkich rozliczeń podatkowych, w tym podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Dostęp do programu oraz platformy uzyskuje on-line poprzez logowanie się do nich z każdego komputera z dostępem do Internetu. Ponadto, Wnioskodawca w ramach wykonywania działalności gospodarczej korzysta z poczty elektronicznej oraz z publicznie dostępnych zbiorów danych (nowe księgi wieczyste, dane z rejestru przedsiębiorców KRS, orzecznictwo sądów administracyjnych). Wnioskodawca wykorzystuje do wykonywania działalności gospodarczej komputer przenośny. W miejscu wykonywania działalności gospodarczej Wnioskodawca ma zapewniony dostęp do Internetu. Z uwagi na charakter działalności gospodarczej (świadczenie usług prawnych), Wnioskodawca pracuje (np. pisze pisma procesowe) także w miejscu zamieszkania (wieczory, weekendy), co wymaga od niego stałego dostępu do Internetu. Wnioskodawca ma zawartą umowę na dostęp do Internetu w miejscu zamieszkiwania. Koszty związane z powyższą umową nie stanowią obecnie kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Wnioskodawca ocenia, iż w miejscu zamieszkania wykorzystuje dostęp do Internetu: w 70% na potrzeby działalności gospodarczej, a w 30% na potrzeby prywatne. Wnioskodawca wskazał, iż nie będzie posiadał dokumentów, innych niż własne oświadczenia (w tym polecenia księgowania) potwierdzających, iż w miejscu zamieszkania wykorzystuje dostęp do Internetu w 70% na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Proporcja 70% do 30% wynika z prowadzonych przez Niego obserwacji, na jakie potrzeby (czy prywatne, czy zawodowe) wykorzystywany jest dostęp do Internetu.

Z powyższego wynika, że miejscem prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej jest wyłącznie lokal kancelarii, natomiast miejscem działalności gospodarczej z uwagi na potrzebę zachowania prywatności nie jest lokal mieszkalny. Zatem, zainstalowane łącze internetowe w miejscu zamieszkania przeznaczone jest na potrzeby osobiste Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, iż wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę z tytułu korzystania z Internetu w miejscu zamieszkania, które nie zostało ujawnione w CEDIG jako dodatkowy adres wykonywania działalności gospodarczej, nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodów w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej. Wskazać należy, iż na fakturach dotyczących eksploatacji łącza internetowego nie wyszczególnia się zrealizowanych połączeń związanych z potrzebami prywatnymi, czy zawodowymi, a więc nie jest możliwe ustalenie proporcji kwoty wynikającej z faktury, jaka dotyczy korzystania z Internetu w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy na potrzeby prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.