INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2008 r. (data wpływu 2 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie wyboru formy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 stycznia 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyboru formy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W latach 1997-2000 Wnioskodawca korzystał z odliczeń w podatku dochodowym z tytułu ulgi na wynajem (dziewięć mieszkań oddanych do użytku dnia 1 października 2000 r.).

Przez osiem lat (2000-2008) dochody z najmu Wnioskodawca rozliczał na zasadach ogólnych. W 2009 roku Wnioskodawca rozważa możliwość skorzystania z wariantu rozliczania dochodów z najmu podatkiem zryczałtowanym.

Oprócz najmu Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za pracę na etacie w szpitalu. Jego żona rozlicza się oddzielnie, prowadzi działalność gospodarczą (płaci VAT i podatek liniowy).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy jako osoba, która skorzystała z „ulgi na wynajem” Wnioskodawca może obecnie (będąc jednocześnie zatrudnionym na etacie w szpitalu) rozliczać dochody uzyskiwane z najmu mieszkań (jeden budynek dziewięciomieszkaniowy) w formie zryczałtowanego podatku dochodowego...

Zdaniem Wnioskodawcy, może korzystać z rozliczenia w formie podatku zryczałtowanego od najmu mieszkań (wyłącznie na cele mieszkalne), ponieważ nie narusza to prawa do zachowania ulgi.

Zainteresowany powołuje się na art. 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Przepis zawarty w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) wymienia źródła przychodów. Jednym z nich – w myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 tejże ustawy – jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Na mocy art. 9a ust. 6 ww. ustawy, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 1998 r. Nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Powyższe znajduje potwierdzenie w treści art. 6 ust. 1a ww. ustawy, w myśl którego opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

W tym przypadku – zgodnie z art. 9 ust. 1, w związku z art. 9 ust. 4 ww. ustawy, pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych za dany rok podatkowy składa się naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, nie później niż do dnia 20 stycznia roku podatkowego, natomiast podatnik rozpoczynający wynajem w trakcie roku podatkowego – do dnia poprzedzającego dzień rozpoczęcia wynajmu, nie później jednak niż w dniu uzyskania pierwszego przychodu. Jeżeli do dnia 20 stycznia kolejnego roku podatkowego podatnik nie zgłosił zaprzestania wynajmu lub nie dokonał wyboru innej formy opodatkowania, uważa się, że nadal prowadzi wynajem opodatkowany w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w latach 1997-2000 korzystał z odliczeń w podatku dochodowym z tytułu ulgi na wynajem. Ponadto Zainteresowany informuje, że dochody z najmu w latach 2000-2008 rozliczał na zasadach ogólnych. W 2009 r. rozważa jednak możliwość skorzystania z rozliczenia tych dochodów podatkiem zryczałtowanym.

Reasumując, jeżeli Wnioskodawca spełni powyższe warunki, wówczas może rozliczać dochody uzyskiwane z najmu mieszkań w formie zryczałtowanego podatku dochodowego. Na powyższe nie ma wpływu fakt skorzystania przez Wnioskodawcę w poprzednich latach z „ulgi na wynajem”.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.