INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 09.01.2009 r. (data wpływu 14.01.2009 r.), uzupełnionego w dniu 27.03.2009 r. na wezwanie nr IPPP3/443-29/09-2/SM z dnia 13.03.2009r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zbycia stacji paliw - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14.01.2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zbycia stacji paliw. W dniu 27.03.2009r. wpłynęła odpowiedź na wezwanie nr IPPP3/443-29/09-2/SM z dnia 13.03.2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. z o.o. planuje w najbliższym czasie sprzedaż Stacji Paliw. Stacja Paliw została zakupiona przez firmę w 2002 roku. W skład stacji Paliw wchodzą: wiaty, zadaszenia, budynki (towarowy i magazynowy), plac z chodnikiem, parking, zbiorniki i dystrybutory na benzynę i olej napędowy, stacja LPG oraz wyposażenie magazynowe i biurowe.

W 2002 roku na powyższe zostały wystawione przez sprzedającego faktury VAT z obowiązującą wówczas stawką VAT 22%.

Na Stacji Paliw zainstalowana jest drukarka fiskalna, sporządzane są raporty kasowe, wystawiane faktury oraz inne dokumenty rozliczeniowe. Stacja Paliw dokonuje zakupów paliw oraz materiałów niezbędnych do funkcjonowania Stacji. Posiada rejestr dostawców i odbiorców.

Po zakończeniu miesiąca dokumenty przekazywane są do Zarządu. Księgowość prowadzona jest w Zarządzie z wyodrębnieniem Stacji Paliw w zakresie środków trwałych, wyposażenia, wpływów i kosztów.

Stacja Paliw w zupełności mogłaby funkcjonować jako samodzielny podmiot.

W dniu 13.03.2009 r. wezwano Spółkę o (wezwanie nr IPPP3/443-29/09-2/SM):

• wyczerpujące przedstawienie opisu zdarzenia przyszłego, tj. czy w istniejącym przedsiębiorstwie przedmiotowa stacja paliw stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) wyodrębniony:

• finansowo oraz

• organizacyjnie (tzn. ma formę działu, wydziału, oddziału itp. w przedsiębiorstwie i dokonane jest to poprzez odpowiednie zapisy w dokumentach wewnętrznych Spółki, np. statucie, regulaminie lub innym akcie o podobnym charakterze).
  
  

W uzupełnieniu z dnia 24.03.2009 r. (data wpływu 27.03.2009 r.) Spółka wyjaśniła, że:

• zasady rozliczeń finansowych Stacji Paliw przedstawiła we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej dnia 09.01.2009 r.,

• w dokumentach Spółki Stacja Paliw nie ma formy działu, wydziału czy oddziału.
  
  

Podstawową działalnością Spółki jest obrót paliwami ciekłymi.

O tym świadczy numer identyfikacyjny REGON, zgodnie z którym rodzajem przeważającej działalności jest:

4730 Z - sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw,

5050 Z - sprzedaż detaliczna paliw.

Na obrót paliwami ciekłymi Spółka posiada koncesję wydaną na okres 10 lat przez Urząd Regulacji Energetyki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle obecnych przepisów (art. 6 pkt 1) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o VAT /Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm./, transakcja zbycia Stacji Paliw będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług... Czy zbywane środki trwałe i wyposażenie będą opodatkowane podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Do transakcji zbycia Stacji Paliw ma zastosowanie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), wobec czego transakcja zbycia Stacji Paliw nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc środki trwałe i wyposażenie nie powinny być opodatkowane podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem” podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy - przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Ww. przepis stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem planowanej sprzedaży jest Stacja Paliw, w skład której wchodzą wiaty, zadaszenia, budynki (towarowy i magazynowy), plac z chodnikiem, parking, zbiorniki i dystrybutory na benzynę i olej napędowy, stacja LPG oraz wyposażenie magazynowe i biurowe. Stacja dokonuje zakupów paliw oraz materiałów niezbędnych do jej funkcjonowania, posiada rejestr dostawców i odbiorców. Na Stacji zainstalowana jest drukarka fiskalna, sporządzane są raporty kasowe, wystawiane faktury VAT i inne dokumenty rozliczeniowe, które po zakończeniu miesiąca są przekazywane do Zarządu. Księgowość jest prowadzona z wyodrębnieniem Stacji w zakresie środków trwałych, wyposażenia, wpływów i kosztów. Zdaniem Spółki Stacja Paliw mogłaby funkcjonować jako samodzielny podmiot.

Wymienione we wniosku składniki, które mają być przedmiotem sprzedaży, nie mają jednak formy wydziału lub działu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie organizacyjne nie ma formy ściśle wyodrębnionej pod względem formalnym, np. poprzez odpowiednie zapisy w dokumentach wewnętrznych Spółki, np. w regulaminach; nie ma ono odzwierciedlenia w strukturze Spółki.

Wobec tego, wymienione przez Wnioskodawcę składniki nie będą posiadały na dzień ich sprzedaży cech wymienionych w art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług i dlatego nie mieszczą się w pojęciu zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ze względu na powyższe, brak jest podstaw do zastosowania wyłączenia, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa przedmiotowych składników będzie podlegać opodatkowaniu wg właściwych stawek podatkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.