INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30.03.2009 r. (data wpływu 07.04.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasądzonego wyrokiem sądu odszkodowań i odprawy:

• w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania odszkodowania za nieuzasadnione i naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę – jest prawidłowe,
  
  

• w części dotyczącej zwolnienia z opodatkowania odszkodowania za naruszenie gwarancji zatrudnienia zawartych w umowie społecznej - jest nieprawidłowe,
  
  

• w części dotyczącej opodatkowania odprawy z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika - jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 07.04.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania zasądzonego wyrokiem sądu odszkodowania oraz odprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

W dniu 08.01.2008 r. Wnioskodawca złożył pozew przeciwko Zakładowi Energetycznemu w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę doręczonym mu przez pocztę w dniu 02.01.2008 r.

W związku z powyższym wypowiedzeniem domagał zasądzenia na mocy art. 45 § 1 Kodeksu pracy (dalej kp.) w zw. z art. 47<1> k.p oraz art. 12 i art. 15 ust. 3 umowy społecznej dotyczącej zabezpieczenia praw i interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej E., włączonej do Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, od Pozwanego kwoty 44.100,00 PLN z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od tej kwoty od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty - tytułem odszkodowania za nieuzasadnione naruszające przepisy o wypowiadaniu umów o pracę wypowiedzenie. Na mocy art. 15 ust. 1 w zw. z art. 12 umowy społecznej nr 1/1 - GK E. dotyczącej zabezpieczenia praw interesów pracowniczych w procesie konsolidacji i restrukturyzacji Grupy Kapitałowej E. włączonej do Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy, w zw. z art. 9 § 1 k.p.

Wnioskodawca żądał też zasądzenia od Pozwanego kwoty 1.646.400,00 PLN z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od tej kwoty od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty - tytułem odszkodowania za naruszenie gwarancji zatrudnienia zawartych ww. umowie społecznej, włączonej do Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy.

Dokładana treść postanowień Umowy Społecznej, na którą powoływał się Wnioskodawca :

„ art. 12

1. Pracownikom objętym postanowieniami umowy społecznej zapewnia się szczególną ochronę stosunku pracy.
2. Szczególna ochrona stosunku pracy Pracowników, przewidziana postanowieniami umowy społecznej, oznacza zobowiązanie dla Pracodawców do podejmowania czynności w zakresie jakichkolwiek zmian w stosunkach pracy, a w szczególności do rozwiązania stosunku pracy oraz wypowiadania warunków pracy lub płacy, jedynie na warunkach i w trybie zgodnym z postanowieniami umowy.
3. Pracodawca zobowiązuje się, że w ciągu 120 miesięcy od wejścia umowy społecznej w życie zapewnią gwarancję zatrudnienia.
4. Gwarancje zatrudnienia nie obejmują pracowników, którzy w dacie wejścia umowy społecznej w życie pozostawali w okresie wypowiedzenia umowy o pracę”.
   
   

i „ art. 15

1. W przypadku naruszenia gwarancji zatrudnienia, o których mowa w art. 12, pracodawca zobowiązany będzie do wypłacenia pracownikowi odszkodowania w wysokości stanowiącej iloczyn miesięcy kalendarzowych pozostałych do końca okresu gwarancyjnego, liczonych od dnia rozwiązania umowy o pracę oraz wynagrodzenia miesięcznego pracownika ustalonego na dzień rozwiązania stosunku pracy według zasad obowiązujących przy ustalaniu ekwiwalentu jak za urlop wypoczynkowy. Odszkodowanie to nie może być niższe niż siedmiokrotność średniego miesięcznego wynagrodzenia u pracodawcy, liczonego jak powyżej.
2. W przypadku Pracowników zatrudnionych na czas określony wysokość odszkodowania ustala się jako iloczyn miesięcznego wynagrodzenia pracownika liczonego jako ekwiwalent za urlop wypoczynkowy liczby rozpoczętych miesięcy, które pozostają do upływu, na jaki umowa została zawarta.
3. Odszkodowanie, o którym mowa w postanowieniach niniejszego rozdziału nie wyczerpuje uprawnień pracownika do świadczeń związanych z naruszeniem przepisów o rozwiązaniu umowy o pracę.
4. Wypłata odszkodowania następuje w formie pieniężnej nie później niż w terminie 30 dni od daty ustania stosunku pracy lub, na wniosek zainteresowanego pracownika, w dwóch ratach, w dwu kolejnych okresach podatkowych, w wysokości i terminach przez niego ustalonych. Przekroczenie ustalonych terminów powoduje naliczanie odsetek ustawowych. Wniesienie przez pracownika odwołania do sądu pracy od wypowiedzenia umowy o pracę wstrzymuje bieg terminu wypłaty odszkodowania do czasu prawomocnego zakończenia sprawy sądowej.
5. W okresie gwarancyjnym w przypadku rozwiązania umowy o pracę z naruszeniem art. 52 Kodeksu pracy, pracodawca o ile pracownik nie zostanie przywrócony do pracy zapłaci pracownikowi odszkodowanie wskazane w ust.1.
6. W przypadku przywrócenia pracownika do pracy, pracodawca zapłaci pracownikowi odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za pracę, za cały okres pozostawania pracownika bez pracy.”
   
   

W dniu 19.05.2008 r. strony zawarły Ugodę sadową, na mocy której:

1. Pozwany zobowiązał się wypłacić się Wnioskodawcy kwotę 29.400,00 PLN tytułem odszkodowania za nieuzasadnione i naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę, w terminie 21 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania.
2. Pozwany zobowiązał się wypłacić Wnioskodawcy kwotę 890.000,00 PLN tytułem odszkodowania za naruszenie gwarancji zatrudnienia zawartej w umowie społecznej numer 1/1-GK E./2007, płatne w następujących ratach:
3. rata w wysokości 190.000,00 PLN płatna w terminie 21 dni od uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania,
4. rata w wysokości 240.000,00 PLN płatna w terminie 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania.
   
   

3 rata w wysokości 230.000,00 PLN płatna w terminie 9 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania.

4 rata w wysokości 230.000,00 PLN w terminie 12 miesięcy od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania.

1. Pozwany zobowiązał się również wypłacić Wnioskodawcy kwotę 14.700,00 PLN tytułem odprawy przysługującej pracownikowi z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika w terminie 21 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania.
2. Pozwany zobowiązał się również wypłacić Wnioskodawcy kwotę 42.232,50 PLN tytułem częściowego zwrotu opłaty od pozwu w terminie 21 dni od dnia uprawomocnienia się postanowienia o umorzeniu postępowania.
   
   

Postanowienie o umorzeniu postępowania zostało wydane 21.05.2008 r. uprawomocniło się, sąd nadał ww. ugodzie klauzulę wykonalności i wydał tytuł wykonawczy, co do pierwszej raty w wysokości 190.000,00 PLN, jak i co do pkt 1,3,4, ugody sądowej.

Pozwany nie wypłacił Wnioskodawcy należnych mu kwot z ugody sądowej zawartej w dniu 19.05.2008 r. w związku z tym Wnioskodawca w dniu 31.12.2008 r. wystąpił do komornika z wnioskiem o wszczęcie egzekucji, co do należności wskazanych wyżej w pkt 1, 3, 4 tytułu oraz pierwszej raty z pkt 2 tytułu, kierując egzekucję do wierzytelności - rachunku bankowego pozwanego.

Komornik wykonał egzekucję, jednak nie wypłacił wierzycielowi całej wyegzekwowanej należności, postanowieniem z dnia 10.02.2009 r. postanowił, iż z wyegzekwowanej całej kwoty w wysokości 439.059,03 PLN kwotę 69.719,00 PLN przekaże na rachunek depozytowy sądu jako zabezpieczenie zaliczki na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy odszkodowanie za nieuzasadnione i naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę (pkt 1 tytułu wykonawczego) jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
2. Czy odszkodowanie za naruszenie gwarancji zatrudnienia zawartych w umowie społecznej (pkt 2 tytułu wykonawczego) jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych z mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy...
3. Czy odprawa z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika (pkt 3 tytułu wykonawczego) nie jest zwolniona od podatku, gdyż z mocy art. 21 ust.1 pkt 3 podpunkt b) jest wyłączona spod zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, jak również na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku łub ugodzie są również wolne od podatku dochodowego.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z wymienionymi regułami:

• odszkodowanie za nieuzasadnione i naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust.1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

• odszkodowanie za naruszenie gwarancji zatrudnienia zawartych w umowie społecznej (pkt 2 tytułu wykonawczego) jest wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych na mocy art. 21 ust.1 pkt 3b ww. ustawy,

• odprawa z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika (pkt 3 tytułu wykonawczego) nie jest zwolniona od podatku, gdyż z mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 podpunkt „b” jest wyłączona spod zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust.1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Na tle przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższa regulacja prawna wyraża zasadę powszechności opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych w aspekcie przedmiotowym, konsekwencją czego jest opodatkowanie wszelkiego rodzaju dochodów, z wyjątkiem dochodów zwolnionych - wyraźnie wskazanych przez przepisy.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się: pkt 1 – stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta, natomiast w pkt 9 - przychód z innych źródeł.

Za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 uważa się, w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, rożnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Takim przychodem jest przedmiotowe odszkodowanie wynikające z zawartej ugody sądowej z tytułu odszkodowania za nieuzasadnione i naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę.

Kwestie dotyczące stosunku pracy, w tym wypłaty odszkodowań z tytułu niezgodnego z prawem rozwiązania stosunku pracy, zawarte zostały w ustawie z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 Nr 21, poz. 94 ze zm.).

W myśl art. 45 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu. Sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika uznania wypowiedzenia za bezskuteczne lub przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 2 ww. ustawy). Przepisu § 2 nie stosuje się do pracowników, o których mowa w art. 39 i 177, oraz w przepisach szczególnych dotyczących ochrony pracowników przed wypowiedzeniem lub rozwiązaniem umowy o pracę, chyba że uwzględnienie żądania pracownika przywrócenia do pracy jest niemożliwe z przyczyn określonych w art. 411; w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu (art. 45 § 3 ww. ustawy)

Zgodnie z art. 47¹ ustawy Kodeks pracy odszkodowanie, o którym mowa w art. 45, przysługuje w wysokości wynagrodzenia za okres od 2 tygodni do 3 miesięcy, nie niższej jednak od wynagrodzenia za okres wypowiedzenia.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywane sprawy wskazać należy, iż w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Ustawodawca wyłączył z opodatkowania te odszkodowania, których wysokość lub zasady wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw, z wyjątkiem wymienionych w lit. a - g tego przepisu, tj. między innymi odszkodowań wypłacanych na podstawie zawartych ugod i umów.

Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 29 listopada 2006 r. sygnatura akt SK 51/06 (opublikowanym w Dz. U. Nr 226 poz. 1657) uznał, iż art. 21 ust. 1 pkt 3 lit. g) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w zakresie, w jakim wyłącza zwolnienie podatkowe w stosunku do odszkodowań uzyskanych na podstawie ugody sądowej, jest niezgodny z art. 2 i art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednakże w związku z tym, iż wyłączenie od zwolnienia podatkowego w stosunku do odszkodowań, o których mowa w pkt 3 lit. g) powyższego przepisu zostało uznane za niezgodne z Konstytucją, to w świetle powyższego przedmiotowe odszkodowanie korzysta ze zwolnienia od opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż w dniu 08.01.2008 r. Wnioskodawca złożył pozew przeciwko Zakładowi Energetycznemu T. E. Sp. z o.o. w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę.

W dniu 19.05.2008 r. strony zawarły Ugodę sadową, na mocy której Pozwany zobowiązał się wypłacić się Wnioskodawcy:

• kwotę 29.400,00 PLN tytułem odszkodowania za nieuzasadnione i naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę,

• kwotę 890.000,00 PLN tytułem odszkodowania za naruszenie gwarancji zatrudnienia zawartej w umowie społecznej numer 1/1-GK E./2007,

• kwotę 14.700,00 PLN tytułem odprawy przysługującej pracownikowi z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika oraz

• kwotę 42.232,50 PLN tytułem częściowego zwrotu opłaty od pozwu.
  
  

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż odszkodowanie za nieuzasadnione i naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę, stanowi odszkodowanie, którego wysokość i zasady ustalania wynikają wprost z przepisów Kodeksu pracy i mają swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Sprawia to, iż wyegzekwowane, przedmiotowe odszkodowanie należy do kategorii odszkodowań, do których zastosowanie będzie miał art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do pytania dotyczącego otrzymanego odszkodowania za naruszenie gwarancji zatrudnienia, podkreślić należy, iż zgodnie z brzmieniem art. 21 ust. 1 pkt 3b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są inne odszkodowania otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań:

• otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
  
  

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Z przedstawionego stanu faktycznego zawartego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wynika, że zawarta przed Sądem ugoda w kwestii odszkodowania za naruszenie gwarancji zatrudnienia zawartej w umowie społecznej stanowi ugodę w rozumieniu art. 917 Kodeksu cywilnego. Kwota odszkodowania wynika jedynie z ustaleń zawartych w umowie społecznej pomiędzy stronami Ugody, ma charakter czysto umowny, a jej wysokość uwzględnia interesy obu stron, przede wszystkim ma rekompensować pracownikowi utracone przez pracownika w wyniku rozwiązania umowy spodziewane korzyści w postaci wynagrodzenia za pracę.

Jeżeli wysokość lub zasady ustalania odszkodowania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub aktów wykonawczych wydanych na podstawie tych odrębnych ustaw, a podstawą ich otrzymania jest wyrok lub ugoda sądowa, wówczas odszkodowanie takie korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych, z wyjątkiem odszkodowań wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. a i b ustawy.

Z literalnego brzmienia powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że nie wszystkie odszkodowania zasądzone przez sąd i otrzymywane przez osoby fizyczne są wolne od podatku dochodowego. Zakres zwolnienia wynikający z bezpośredniego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy obejmuje tylko odszkodowania za tzw. szkodę rzeczywistą, czyli za poniesioną stratę, nie dotyczy natomiast utraconych korzyści.

W związku z powyższym należy uznać, iż przedmiotowe odszkodowanie nie jest odszkodowaniem wynikającym z przepisów odrębnych ustaw, o których mowa w ww. art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc zastosowanie do niego mógłby mieć przepis art. 21 ust.1 pkt 3b tej ustawy.

Jednakże zgodnie z art. 21 ust.1 pkt 3b lit. b ww. ustawy, zwolnienie nie ma zastosowania do odszkodowań dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W świetle powyższych regulacji prawnych ww. odszkodowanie nie korzysta również ze zwolnienia od podatku dochodowego, o którym mowa w przepisach art. 21 ust. 1 pkt 3b lit. b cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż przepis ten wyłącza możliwość zwolnienia z opodatkowania odszkodowania dotyczącego korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Zatem odszkodowanie to podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Opodatkowanie to wynika stąd, iż gdyby podatnik osiągnął spodziewane korzyści (osiągał wynagrodzenie z tytułu posiadanej pracy), to korzyści te (wynagrodzenie) podlegałyby opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Zatem odszkodowanie z tytułu utraconego zysku powinno być opodatkowane, w przeciwnym razie poszkodowany znalazłby się w korzystniejszej sytuacji niż ta, w jakiej by był, gdyby szkoda nie zaistniała.

Mając na uwadze powyższe, kwota odszkodowania na rzecz byłego pracownika za naruszenie gwarancji zatrudnienia zawartej w umowie społecznej, stanowi przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast odnosząc się w tym miejscu do otrzymania przez Wnioskodawcę odprawy w związku z rozwiązaniem umowy o pracę z przyczyn niedotyczących pracownika tut. Organ pragnie podkreślić, iż art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy i przy akceptacji przedstawionej argumentacji nie może mieć zastosowania w sprawie, bowiem otrzymana przez stronę od zakładu pracy kwota pieniężna nie stanowi odszkodowania i posiada charakter dodatkowego wynagrodzenia – gratyfikacji związanej z rozwiązaniem umowy o pracę. Stanowi ona przychód ze stosunku pracy podlegający opodatkowaniu łącznie z pozostałymi dochodami osiągniętymi w roku podatkowym według skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ww. ustawy.

Jednocześnie zauważyć należy, iż nawet w przypadku uznania wypłaconego świadczenia za odszkodowanie, świadczenie to również nie korzystałoby ze zwolnienia od podatku dochodowego z uwagi na przedstawione wyżej wyłączenia ustawowe.

Reasumując, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, iż:

1. Odszkodowanie za nieuzasadnione i naruszające przepisy wypowiedzenie umowy o pracę nie podlega opodatkowaniu, bowiem stanowi przychód zwolniony z opodatkowania na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
2. Odszkodowanie za naruszenie gwarancji zatrudnienia zawartych w umowie społecznej stanowi przychód z innych źródeł, stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co oznacza, iż nie podlega zwolnieniu przedmiotowemu, na mocy art. 21 ust. 1 pkt 3b ww. ustawy.
3. Odprawa uzyskana z tytułu rozwiązania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracownika stanowi przychód ze stosunku pracy, a zatem nie podlega zwolnieniu przedmiotowemu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy podatkowej.
   
   

Jednocześnie należy podkreślić, że przy interpretacji przepisów dotyczących zwolnień podatkowych stosuje się wykładnię literalną, która ma pierwszeństwo przed wykładnią celowościową, co oznacza, że katalog zwolnień przedmiotowych zawarty w art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym.

Wszelkie zwolnienia i ulgi podatkowe są wyjątkiem, istotnym odstępstwem od zasady sprawiedliwości podatkowej – powszechności i równości opodatkowania, a ich zastosowanie nie może odbywać się na podstawie wykładni rozszerzającej, tzn. muszą być interpretowane ściśle.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.