INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 05 grudnia 2008r. (data wpływu do tut. Biura 02 lutego 2009r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 02 lutego 2009r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej lokalu mieszkalnego nabytego w drodze spadku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W styczniu 2002r. wnioskodawczyni otrzymała po zmarłej matce spadek, w skład którego weszły między innymi nieruchomości tj: kamienica oraz dwa samodzielne lokale mieszkalne. Kamienicę oraz jeden lokal mieszkalny wnioskodawczyni wynajęła i rozpoczęła osiąganie przychodów z wynajmu zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wartość początkową do odpisów amortyzacyjnych kamienicy ustaliła zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, sporządzając operat szacunkowy. Natomiast jeden lokal mieszkalny amortyzowała ustalając wartość początkową zgodnie z art. 22g ust. 10 ww. ustawy. Drugi lokal wnioskodawczyni przekazała na własne cele. W trakcie jego używania prywatnie dokonała gruntowego remontu oraz modernizacji, na które to wydatki nie posiada dowodów ich poniesienia. W 2009r. lokal ten zamierza wynająć.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy ustalając wartość początkowa do rozpoczęcia odpisów amortyzacyjnych w 2009r. nowo wynajmowanego lokalu mieszkalnego wnioskodawczyni może ustalić ją zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Czy wartość ta powinna być określona na poziomie cen roku poprzedzającego rok założenia ewidencji czy na poziomie cen stycznia 2002r....

Zdaniem wnioskodawczyni wartość początkowa nowo wynajmowanego lokalu mieszkalnego powinna być określona zgodnie z art. 22g ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uwzględniając ceny z roku poprzedzającego rok założenia ewidencji (wpisu do ewidencji, którą posiada z tytułu amortyzowania kamienicy) tj. z grudnia 2008r.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam, co następuje.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która stanowi podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych określa art. 22g ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Zgodnie z ust. 1 pkt 3 tegoż artykułu, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości (wtedy przyjmuje się wartość wynikającą z umowy).

Zgodnie z art. 22g ust. 17 powoływanej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Natomiast w myśl art. 22g ust. 8 ww. ustawy, jeżeli nie można ustalić ceny nabycia środków trwałych lub ich części nabytych przez podatników przed dniem założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu, o których mowa w art. 22n, wartość początkową tych środków przyjmuje się w wysokości wynikającej z wyceny dokonanej przez podatnika, z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia roku poprzedzającego rok założenia ewidencji lub sporządzenia wykazu oraz stanu i stopnia ich zużycia. Zastosowanie wyceny dokonanej przez podatnika możliwym jest wówczas gdy podatnik, pomimo dołożenia należytej staranności, w wyniku zaistnienia obiektywnych okoliczności nie jest w stanie ustalić ceny nabycia.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że w 2009r. wnioskodawczyni zamierza wynająć lokal mieszkalny, który nabyła w drodze spadku w 2002r. Przedmiotowy lokal do tej pory wnioskodawczyni wykorzystywała na własne cele, ponosząc w związku z tym koszty gruntowego remontu oraz modernizacji. Wnioskodawczyni nie posiada jednak dowodów potwierdzających wysokość poniesionych kosztów.

Stosownie do powyższego należy stwierdzić, że wartość początkowa nabytego w drodze spadku lokalu mieszkalnego winna być, co do zasady, ustalona zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a więc w wartości rynkowej z dnia nabycia. Tak ustalona wartość może być powiększona o wydatki poniesione na jego ulepszenie zgodnie z ww. art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Fakt nie posiadania dokumentów potwierdzających poniesienie wydatków na remont i modernizację lokalu nie determinuje sposobu ustalenia wartości początkowej lokalu nabytego w drodze spadku, nie stanowi bowiem obiektywnej przyczyny uzasadniającej zastosowanie art. 22g ust. 8 ww. ustawy.

W przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni wprowadzając w 2009r. przedmiotowy lokal do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i podejmując decyzję o jego amortyzacji winna ustalić jego wartość początkową w oparciu o przepisy art. 22g ust. 1 pkt 3 bądź art. 22g ust. 10 ww. ustawy.

Wobec powyższego wnioskodawczyni nie może ustalić wartości początkowej tego lokalu w oparciu o art. 22g ust. 8 ww. ustawy o podatku dochodowym, tzn. wycenić z uwzględnieniem cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju z grudnia 2008r. Dlatego też stanowisko wnioskodawczyni uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.