INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 30.03.2009 r. (data wpływu 31.03.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania różnic kursowych z tytułu transakcji w walucie obcej z polskimi kontrahentami oraz z tytułu przeliczenia podatku VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31.03.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozpoznania różnic kursowych z tytułu transakcji w walucie obcej z polskimi kontrahentami oraz z tytułu przeliczenia podatku VAT, a także dotyczącej podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka - Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą cukru. W wyniku prowadzonej działalności dokonuje transakcji zarówno z krajowymi jak i z zagranicznymi kontrahentami.

W związku ze zmianą przepisów Kodeksu Cywilnego znoszącą zasadę walutowości od 24 stycznia 2009 r., przedsiębiorcy mogą rozliczać się również w obrocie krajowym w walutach obcych.

W związku ze zmianą tych regulacji Spółka planuje dokonywać sprzedaży cukru na terenie Polski, w ramach której należności Spółki będą ustalane, naliczane, a następnie uiszczane w walutach obcych (głównie w Euro).

Transakcje krajowe dokonywane z kontrahentami mającymi siedzibę w Polsce, co do zasady, są opodatkowane podatkiem VAT.

Planowane jest aby cała należność ze sprzedaży cukru (czyli kwota netto i podatek VAT należny) była naliczana w walucie obcej i w tej walucie obcej będzie w całości uiszczana. Ustalenia te będą uregulowane w umowach z polskimi kontrahentami Spółki.

Dla celów wyliczania różnic kursowych Spółka stosuje metodę podatkową wynikającą z art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy w odniesieniu do kwoty przychodu (netto) wyrażonej na fakturze w walucie obcej Spółka powinna rozpoznać różnice kursowe wynikające z różnej wartości w PLN przychodu należnego i przychodu faktycznie otrzymanego...
2. Czy różnica pomiędzy kwotą podatku VAT wykazaną na fakturze w PLN i wyliczoną zgodnie z przepisami o VAT a kwotą podatku VAT wynikającą z przeliczenia kwoty faktury (w tym VAT) na moment otrzymania zapłaty powoduje konieczność korekty kwoty podatku VAT należnego...
3. Czy w odniesieniu do kwoty podatku VAT należnego wyrażonej na fakturze w PLN (zgodnie z regulacjami o VAT), Spółka może rozpoznać różnice kursowe wynikające z różnej wartości podatku VAT należnego wykazanego na fakturze i podatku VAT przeliczonego na PLN dla celów ksiąg w momencie otrzymania zapłaty za fakturę...
   
   

Przedmiot niniejszej interpretacji stanowi odpowiedź w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, tj. na pytanie 1) i na pytanie 3).

Wniosek odnośnie pytania 2) tj. w zakresie podatku od towarów i usług zostanie rozpatrzony odrębną interpretacją.

Zdaniem Spółki:

Ad. 1)

W myśl art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychód należny w walucie obcej przelicza się na PLN wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Z kolei art. 15a ww. ustawy definiuje różnice kursowe jako różnicę pomiędzy kwotą przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej (czyli po przeliczeniu na PLN wg kursu średniego ogłaszanego przez NBP, zgodnie z art. 12 ust. 2) a wartością tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczoną wg faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia (w przypadku przychodów, co do zasady, kursem faktycznie zastosowanym będzie kurs kupna waluty stosowany przez bank, z którego usług korzysta Spółka, w dniu otrzymania zapłaty).

Powyższe uregulowanie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych obejmuje zarówno:

• dodatnie różnice kursowe rozliczane jako przychód podatkowy, powstający, gdy przychód rzeczywisty będzie wyższy niż przychód należny, oraz

• ujemne różnice kursowe rozliczane jako koszty podatkowe, powstające w sytuacji odwrotnej, tj. jeżeli przychód rzeczywisty jest niższy od przychodu należnego.
  
  

W świetle powyższych przepisów, w ocenie Spółki, w przypadku faktur dotyczących sprzedaży krajowej, wystawianych w walucie obcej, różnica pomiędzy przychodem należnym (przeliczonym wg kursu średniego NBP ogłoszonego na dzień poprzedzający dzień uzyskania przychodu) a przychodem faktycznie otrzymanym (przeliczonym wg kursu kupna banku Spółki na dzień uzyskana przychodu) będzie stanowiła dla Spółki dodatnią bądź ujemną różnicę kursową, stanowiącą odpowiednio przychód lub koszt podatkowy dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym Spółka uważa, iż dla celów podatku dochodowego od osób prawnych powinna rozliczać różnice kursowe (dodatnie lub ujemne) powstałe jako różnica pomiędzy kwotą przychodu faktycznie otrzymanego od kontrahenta a kwotą przychodu należnego wyliczonego zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ad. 3)

Różnice kursowe - zgodnie z art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - powstają w przypadku, gdy przychody należne wyrażone w walucie obcej przeliczane są na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP są różne od kwoty otrzymanej, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z dnia poprzedzającego dzień otrzymania (w przypadku przychodów, co do zasady, kursem faktycznie zastosowanym będzie kurs kupna waluty stosowany przez bank, z którego usług korzysta Spółka, w dniu otrzymania zapłaty).

Spółka wskazuje, iż w przepisach o VAT brak jest uregulowań dotyczących sytuacji, gdy kwota otrzymana od kontrahenta (w części dotyczącej VAT) przeliczona według kursu rzeczywistego (z dnia otrzymania zapłaty) jest różna od kwoty VAT znajdującej się na fakturze i zapłaconej do urzędu skarbowego.

Jednocześnie w księgach rachunkowych Spółki w odniesieniu do kwoty podatku VAT wciąż będzie istniała rozbieżność pomiędzy kursem zastosowanym na fakturze (średni NBP) a kursem rzeczywistym na dzień otrzymania zapłaty.

W świetle braku korekty rozliczeń w podatku VAT Spółka ma więc wątpliwości, czy rozbieżność ta (swoista „różnica kursowa” dotycząca kwoty podatku VAT) powinna mieć wpływ na rozliczenia Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie ze stanowiskiem Spółki dotyczącym pytania 1, należy uznawać odpowiednio za przychód i koszt uzyskania przychodów różnice kursowe odnoszące się do przychodów wyrażonych i uiszczonych w walucie obcej. Natomiast w przypadku podatku VAT - przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyłączają generalnie możliwość zaliczenia kwoty podatku VAT do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów (odpowiednio zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 oraz art. 16 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Jednakże Spółka, analizując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tym analizując katalog przypadków, w których powstają różnice kursowe dla celów podatku dochodowego od osób prawnych - dochodzi do wniosku, iż różnice powstałe w odniesieniu do kwoty podatku VAT nie spełniają definicji różnic kursowych zawartej w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności z uwagi na fakt, że podatku VAT nie zalicza się ani do przychodów ani do kosztów podatkowych.

Stąd Spółka wywodzi, że różnica wynikająca z porównania kwoty podatku VAT wykazanego na fakturze w PLN (zgodnie z przepisami o VAT) z kwotą dotyczącą tego podatku ujmowaną w księgach Spółki w momencie otrzymania zapłaty za tę fakturę (wynikającą z przeliczenia kwoty VAT wyrażonego w walucie obcej na PLN wg kursu faktycznie zastosowanego przy zapłacie) nie powinna mieć wpływu na wysokość osiąganych przychodów oraz ponoszonych kosztów w Spółce.

W związku z powyższym, uważa Spółka, jeżeli - po przeliczeniu na PLN po kursie faktycznym - kwota VAT zapłaconego przez kontrahenta jest większa niż kwota podatku VAT wskazana na fakturze VAT i zadeklarowana jako podatek należny, różnica nie będzie stanowiła przychodu podatkowego.

Analogicznie, jeśli kwota uzyskana od kontrahenta - wg kursu faktycznego - będzie mniejsza niż kwota podatku należnego wykazanego na fakturze, różnica ta nie będzie stanowiła kosztu uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych.

Na podparcie przedstawionego poglądu Spółka przedstawia, iż stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, np. w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 grudnia 2008 r. Nr ITPB3/423-591/08/AW.

Podsumowując Spółka stwierdza, iż różnica pomiędzy kwotą podatku VAT w PLN wpisaną na fakturze a kwotą należności otrzymanej od kontrahenta, w części dotyczącej VAT, uwzględnioną w księgach rachunkowych Spółki, nie mieści się w definicji różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, a co za tym idzie nie będzie stanowiła ani przychodów ani kosztów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Różnice kursowe, jako kategoria ekonomiczna, najogólniej oznaczają różnice wynikające z wartości walut obcych wyrażonych w walucie polskiej w różnych momentach czasu.

Powstają na skutek wahań kursów (kurs – cena jednej waluty w jednostkach innej waluty) kupna i sprzedaży waluty krajowej w stosunku do walut obcych, wzajemnych zmian poziomów kursów innych walut oraz wystąpienia odchyleń między kursem średnim walut obcych, ogłaszanym przez bank centralny (NBP) a faktycznymi, najczęściej bankowymi kursami sprzedaży lub zakupu poszczególnych walut.

W zależności od wzajemnych relacji pomiędzy kursami walut mogą więc występować dodatnie lub ujemne różnice kursowe.

Istotne jest to, że dla celów ewidencji i rachunkowej i podatkowej istnieje obowiązek przeliczania walut obcych na walutę polską po określonych kursach walut. Jednak nie wszystkie różnice kursowe ustalane dla celów bilansowych uznawane są przez prawo podatkowe.

Stosownie do art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej: updop), podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych mogą ustalać różnice kursowe według jednej z dwóch wybranych metod:

1. na podstawie art. 15a (tzw. metoda podatkowa), albo
2. na podstawie przepisów o rachunkowości, jeżeli ich sprawozdania finansowe w okresie stosowania tej metody będą badane przez uprawnione do tego podmioty.

Z wniosku wynika, że Spółka ustala różnice kursowe zgodnie z art. 15a updop.

Stosownie do art. 15a ust. 1 updop, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3 ustawy.

A zatem, różnice kursowe jako element przychodów bądź kosztów podatkowych bezpośrednio rzutują na wysokość podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zdarzenia, z którymi ustawodawca wiąże skutki w postaci wystąpienia podatkowych różnic kursowych wskazane zostały w art. 15a ust. 2 (dodatnie różnice) i ust. 3 (ujemne różnice) updop.

Zgodnie z art. 15a w ust. 2 updop dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Zgodnie z art. 15a ust. 3 ustawy podatkowej ujemne różnice kursowe powstają natomiast, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu (art. 15a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Odpowiedź na pyt. 1)

Przed 24 stycznia 2009 r. polskie firmy mogły rozliczać się w walutach obcych, bez konieczności uzyskiwania indywidualnego zezwolenia dewizowego, jedynie z kontrahentami zagranicznymi. Jeśli natomiast chciały rozliczać się w walutach obcych z kontrahentami krajowymi (rezydentami), musiały występować do Narodowego Banku Polskiego z wnioskiem o wydanie indywidualnego zezwolenia dewizowego.

Dopiero zmiany wprowadzone w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 ze zm.) oraz w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) umożliwiły - począwszy od 24 stycznia 2009 r. - swobodne rozliczanie się polskich podmiotów w walutach obcych nie tylko z nierezydentami, ale i z innymi polskimi podmiotami (rezydentami).

Zmiany, o których mowa wyżej polegają na uchyleniu dotychczasowego art. 9 pkt 15 ustawy Prawo dewizowe, który wprowadzał ograniczenia w dokonywaniu rozliczeń w walutach obcych, oraz na nadaniu nowego brzmienia art. 358 Kc.

Przepis art. 358 § 1 Kc w brzmieniu obowiązującym od 24 stycznia 2009 r. - stanowi, iż jeżeli przedmiotem zobowiązania jest suma pieniężna wyrażona w walucie obcej, dłużnik może spełnić świadczenie w walucie polskiej, chyba że ustawa, orzeczenie sądowe będące źródłem zobowiązania lub czynność prawna zastrzega spełnienie świadczenia w walucie obcej.

W sytuacji zatem, gdy w umowie uzgodniono wartość świadczenia w walucie obcej, ale nie poczyniono uzgodnień co do waluty, w jakiej zapłata powinna nastąpić, dłużnik będzie mógł zapłacić w złotych. Jeśli zaś w umowie uzgodniono wartość świadczenia w walucie obcej i dodatkowo uzgodniono, że także zapłata powinna nastąpić w walucie obcej, to dłużnik będzie miał obowiązek dokonać zapłaty w walucie obcej.

Stosownie do art. 12 ust. 2 updop przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Z analizy zapisów ww. art. 15a ust. 2 i ust. 3 wypływa jednoznaczny wniosek, iż z różnicami kursowymi w sensie podatkowym mamy do czynienia tylko wtedy, gdy równocześnie:

1. dane zdarzenie gospodarcze wyrażone zostało w walucie obcej,
2. realizacja tego zdarzenia nastąpiła w walucie obcej.

Powyższe oznacza, że nie są uznawane za różnice kursowe dla celów podatkowych różnice wynikające z kursów walut, jeśli np. zobowiązanie czy należność wyrażone są w walucie obcej a sama zapłata (w jakiejkolwiek formie) następuje w złotówkach lub odwrotnie – zobowiązanie bądź należność wyrażone są w złotówkach a zapłata dokonywana jest w walucie obcej.

We wniosku podano, że w związku ze zmianą przepisów Kodeksu Cywilnego, znoszącą od 24 stycznia 2009 r. zasadę walutowości, Spółka planuje dokonywać sprzedaży cukru na terenie Polski, w ramach której transakcji należności Spółki będą ustalane, naliczane, a następnie uiszczane w walutach obcych (głównie w Euro).

Odnosząc to zdarzenie do wyżej przedstawionego stanu prawnego należy wobec tego stwierdzić, iż nie istnieją przeszkody prawne - aby w przypadku przychodu (netto) wyrażonego na fakturze w walucie obcej, gdy również zapłata dokonywana jest obcej - Spółka rozpoznawała różnice kursowe wynikające z różnej wartości w PLN przychodu należnego i przychodu faktycznie otrzymanego. Bez znaczenia w takiej sytuacji jest to, czy kontrahenci Spółki są z Polski, czy też są obcokrajowcami. Dla możliwości naliczenia różnic kursowych dla celów podatkowych przesądzającym jest bowiem, jak wskazano wyżej, aby dane zdarzenie gospodarcze wyrażone zostało w walucie obcej i realizacja tego zdarzenia nastąpiła w walucie obcej – a te warunki w opisanym przez Spółkę zdarzeniu przyszłym zostaną zachowane.

W tym stanie rzeczy tutejszy organ podatkowy stanowisko Spółki, iż dla celów podatku dochodowego od osób prawnych Spółka powinna rozliczać różnice kursowe (dodatnie lub ujemne) powstałe jako różnica pomiędzy kwotą przychodu faktycznie otrzymanego od kontrahenta a kwotą przychodu należnego, wyliczonego zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznaje za prawidłowe.

Odpowiedź na pyt. 3)

Powołane powyżej przepisy art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie:

• gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania;

• gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty; wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku; wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest inna niż jego wartość w dniu zwrotu; wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest inna niż jego wartość w dniu spłaty.
  
  

Odnosząc niniejsze do możliwości ustalania różnic kursowych od kwoty podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż – co do zasady – podatek ten nie wywołuje żadnych skutków na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie bowiem z art. 12 ust. 4 pkt 9 updop, za przychody nie uważa się należnego podatku od towarów i usług.

Przychodem nie jest również, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 10 tej ustawy, zwrócona różnica podatku od towarów i usług.

Stosownie natomiast do postanowień art. 16 ust. 1 pkt 46 updop, podatku od towarów i usług – oprócz enumeratywnie wyliczonych wyjątków – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Ponieważ postanowienia art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz ust. 3 pkt 1 i 2 mają zastosowanie do ustalania różnic kursowych od przychodów należnych i otrzymanych w walutach obcych oraz kosztów poniesionych i zapłaconych w walutach obcych, a podatek VAT nie jest przychodem ani kosztem podatkowym – ty tym samym postanowienia te nie znajdą zastosowania w odniesieniu do kwot podatku od towarów i usług w walucie obcej.

Reasumując, ustawodawca w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie wskazał sytuacje, w których możliwe jest ustalanie różnic kursowych dla celów podatkowych. Różnice kursowe, powstałe w sytuacjach, które nie mieszczą się w przedmiotowym katalogu, nie mogą wpływać na wysokość osiąganych przychodów oraz ponoszonych kosztów.

W konsekwencji, z uwagi na to, iż dla potrzeb podatku dochodowego przychodem i kosztem podatkowym są – co do zasady – kwoty netto, podatnicy dokonujący sprzedaży i zakupu towarów i usług opodatkowanych tym podatkiem, nie powinni przeliczać przychodu lub kosztu w kwocie brutto wynikającej z faktury VAT.

W świetle powyższego stanowisko Spółki, iż różnica pomiędzy kwotą podatku VAT w PLN wpisaną na fakturze a kwotą należności otrzymanej od kontrahenta, w części dotyczącej VAT, uwzględnioną w księgach rachunkowych Spółki, nie mieści się w definicji różnic kursowych dla celów podatku dochodowego od osób prawnych, a co za tym idzie nie będzie stanowiła ani przychodów ani kosztów podatkowych – uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.