INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 03 lutego 2009 r. (data wpływu do tut. BKIP 09 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła przez płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 09 lutego 2009 r. wpłynął do tut. BKIP ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązku poboru podatku u źródła przez płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zawarł ze Spółką z siedzibą w S. /dalej Spółka S./ kontrakt na wyłączność reprezentowania Wnioskodawcy, na obszarze S. i Włoch. Do obowiązków Spółki z S. należy promowanie towarów Wnioskodawcy, nieograniczona pomoc Wnioskodawcy w kontaktach z klientami podczas całego procesu zamówienia. Spółka S. może używać znaków towarowych Wnioskodawcy. Jest uprawniona do przyjmowania reklamacji klientów. Sieć sprzedaży Spółki S. jest udostępniona w całości do dyspozycji Wnioskodawcy. Spółka S. nie ma prawa składania oświadczeń woli w imieniu Wnioskodawcy, ani też pobierania należności od klientów. Z tytułu wykonania usługi Spółce S. przysługuje prowizja w wysokości określonej procentowo. Wyłączną podstawą do obliczenia wysokości prowizji są kwoty otrzymane przez Wnioskodawcę terminowo i bez potrąceń z tytułu realizacji zamówień uzyskanych w wyniku wykonania umowy przez Spółkę S.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji opisanej w poz. 54 Wniosku Wnioskodawca może wypłacić Spółce S. w całości prowizję wykazaną na fakturze bez potrącania podatku...

Zdaniem Spółki, Polska nie ma zawartej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Republiką S. Oznacza to, że kwestia ewentualnego pobrania podatku od prowizji należnej Spółce S. powinna być rozstrzygana na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r o podatku dochodowym od osób prawnych /dalej „updop”/. Spółka S. jest podatnikiem, o którym mowa w art. 3 ust. 2 updop. Z kolei art. 21 updop przewiduje szereg sytuacji, w których podatnicy powinni pobrać podatek dochodowy od dochodów uzyskiwanych na terytorium Polski przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 updop. W szczególności zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt. 2a updop podatek z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o charakterze podobnym, wynosi 20% przychodów.

Z opisu przedstawionego w poz. 54 Wniosku wynika, że istota usług świadczonych przez Spółkę S. polega na pośrednictwie w sprzedaży towarów zbywanych przez Wnioskodawcę na terytorium S. i Włoch. Oceny takiej nie zmienia okoliczność, że Spółka S. nie jest uprawniona do składania oświadczeń woli w imieniu Wnioskodawcy oraz przyjmowania należności od klientów. Wszystkie bowiem działania prowadzone przez Spółkę S. w wykonaniu umowy mają na celu znalezienie klienta, uzyskanie od niego zamówienia, pomoc Wnioskodawcy w realizacji zamówienia, zaś wynagrodzenie w postaci prowizji jest wyłącznie uzależnione od kwot uzyskanych od Wnioskodawcy w wyniku realizacji takich zamówień. Zdaniem Wnioskodawcy taka usługa nie mieści się w zakresie art. 21, w szczególności ust. 1 pkt 2a updop. Prowadzi to do wniosku, że Wnioskodawca wypłacając Spółce S. prowizję z tytułu tak opisanej usługi nie jest zobowiązany do pobrania podatku w wysokości 20% przychodów, a zatem prowizja może być wypłacona Spółce S. w pełnej wysokości wykazanej na fakturze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm. dalej „updop”), podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a updop podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ww. updop przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Należy zauważyć, że między Polską a S., nie została podpisana umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. W przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wprost przepisy updop. Zatem, jeżeli świadczenia o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop są wykonywane na rzecz polskiego podmiotu (polskiego rezydenta podatkowego) dochodzi wówczas do osiągnięcia przez nierezydentów dochodów na terenie Polski.

W art. 21 wymienione zostały określone rodzaje należności wypłacane przez podmioty polskie podmiotom zagranicznym, w przypadku uzyskania których, podmiot zagraniczny podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym, a obowiązanym do jego naliczenia, potracenia i odprowadzenia do urzędu skarbowego jest podmiot polski. Podatek ten nazywany jest podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany jest przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 updop.

Wprawdzie katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) updop jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”, jednak w ramach tego katalogu za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, iż aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki jakie należałoby spełnić aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron.

Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a) updop po każdorazowej analizie treści samej umowy oraz po osiągnięciu jednoznacznego wniosku, że zawiera ona istotne elementy świadczeń wymienionych w tym przepisie. O tym, czy dane świadczenie można zakwalifikować do usług opodatkowanych podatkiem zryczałtowanym decydujące znaczenie ma treść uregulowania samej umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa.

Wśród wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop usług brak jest usług pośrednictwa w sprzedaży towarów. Usług pośrednictwa handlowego nie można zaliczyć do "świadczeń o podobnym charakterze" wymienionych w tym przepisie. W przeciwieństwie bowiem do wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop usług, tj. doradczych, księgowych, badania rynku, czyli usług bezpośrednio obejmujących zobowiązania dwóch podmiotów, usługa pośrednictwa handlowego polega na doprowadzeniu do zawarcia umowy przez zleceniodawcę tej usługi z podmiotem trzecim. W przypadku więc usługi pośrednictwa handlowego, jej konsekwencją są wzajemne zobowiązania dotyczące trzech podmiotów - zleceniodawcy, zleceniobiorcy oraz podmiotu trzeciego zawierającego w następstwie usługi pośrednictwa handlowego umowę ze zleceniodawcą.

Dla bardziej precyzyjnego omówienia świadczeń o podobnym charakterze zasadne jest odesłanie do klasyfikacji statystycznych. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług, stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.) oraz Polską Klasyfikacją Działalności stanowiącą załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) (Dz. U. Nr 251, poz. 1885), usługi pośrednictwa zostały sklasyfikowane odrębnie od usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, co także przemawia za ich ekonomiczną i prawną odmiennością.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika iż Spółka dokonuje na rzecz Spółki z S. wypłat prowizji z tytułu pośrednictwa w sprzedaży towarów. Usługi pośrednictwa w sprzedaży nie zostały wymienione w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń tam wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie. A zatem, Spółka dokonując przedmiotowych wypłat nie jest zobowiązana jako płatnik na podstawie art. 26 ust. 1 updop w związku z art. 21 ust. 1 pkt 2a updop do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego. Zatem prowizja może zostać wypłacona Spółce z S. w pełnej wysokości wykazanej na fakturze.

Biorąc pod uwagę powyższe stanowisko Spółki jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.