INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14 b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2009r. (data wpływu do tut. Biura 20 stycznia 2009r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania alimentów - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 stycznia 2009r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania alimentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 2 grudnia 2008r. ojciec wnioskodawcy dokonał na rachunek jego matki dwóch przelewów na łączną kwotę 95.000,00 zł opatrzonych tytułem: „ALIMENTY” . Wnioskodawca ma własny rachunek bankowy. Ojciec wnioskodawcy jest obciążony na jego rzecz zobowiązaniem alimentacyjnym na mocy wyroku Sądu Okręgowego z dnia 17 lutego 2003r. w kwocie 1.250 zł miesięcznie płatnych do rąk matki wnioskodawcy. W tym samym dniu (02 grudnia 2008r.) ojciec wnioskodawcy popełnił samobójstwo (akt zgonu wskazuje datę 03 grudnia 2008r., gdyż wówczas go znaleziono). Wnioskodawca uczy się w szkole średniej po jej ukończeniu zamierza kontynuować edukację na studiach wyższych. Kwota alimentów, które musiałby płacić jego ojciec przy obecnej ich wysokości pokryłaby cześć należności alimentacyjnych za okres szkoły średniej i pięcioletniej szkoły wyższej (alimenty wynoszą 15.000,00 zł rocznie, zatem kwota 95.000,00 zł wystarcza na 6 lat utrzymania).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Czy zapłacona przez ojca wnioskodawcy na jego rzecz kwota jest należnością alimentacyjną zapłaconą tytułem okresów przyszłych...

Jeżeli nie, czy zapłacona przez niego kwota jest darowizną na jego rzecz...

Jeżeli tak, to czy podlega ona zwolnieniu z art. 4a ustawy o podatkach od spadków i darowizn...

Zdaniem wnioskodawcy kwota przekazana przez jego ojca stanowi kwotę alimentów zapłaconych tytułem przyszłych okresów i jako taka nie jest darowizną, lecz zapłatą zobowiązania. Świadczą o tym przede wszystkim dwie okoliczności: ojcu wnioskodawcy znany był fakt chęci kontynuowania edukacji w szkole wyższej oraz oczywisty, w kontekście śmierci fakt niemożności wspierania tych zamierzeń. Dodatkowo należy zauważyć, że prawo cywilne przewiduje możliwość zapłaty należności przed terminem (domniemanie tego typu konstytuuje art. 457 k. c), a tytuł przelewu brzmiał: ALIMENTY, jak wszystkie poprzednie przelewy i był dokonany na rachunek matki wnioskodawcy, a nie jego własny - zgodnie z dyspozycją Sądu Okręgowego, zawartą w wyroku rozwodowym.

W razie gdyby organ podatkowy uznał, że kwota przelana na rzecz wnioskodawcy nie jest należnością alimentacyjną, zdaniem wnioskodawcy jest ona darowizną, która podlega zwolnieniu zawartym w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn. Oświadczenie darczyńcy nie zostało co prawda złożone w formie aktu notarialnego, ale niewątpliwie przysporzenie zostało dokonane, co przesądza o ważności umowy (art. 890 par. 1 k. c). Darowizna została dokonana na rzecz zstępnego, a jej nabycie można potwierdzić przelewem na rachunek jego matki. Warunek przelewu na rachunek nabywcy nie może być spełniony, skoro intencja darczyńcy prima facie była zapłata należności alimentacyjnych za okresy przyszłe, a ewentualnie później można się doszukać w jego oświadczenia woli chęci nieodpłatnego przysporzenia dziecku. W tej sytuacji wymóg zapłaty na rachunek nabywcy jest nadto rygorystyczny i nie uwzględniający specyfiki stanu faktycznego przedstawionego w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, iż pomimo wskazania przez wnioskodawcę w formularzu ORD-IN w część D 2 poz. 44 podatku od spadków i darowizn jako rodzaju sprawy dotyczącej indywidualnej interpretacji, to jednak z uwagi na treść zawartą w opisie stanu faktycznego sprawy oraz stanowisko zajęte w tej sprawie przez wnioskodawcę tut. organ podatkowy uznał, że jest to wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania alimentów i dlatego dokonał interpretacji w zakresie przepisów tej ustawy.

Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Należy zatem stwierdzić, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkie dochody z wyjątkiem tych, które ustawodawca enumeratywnie wymienił w katalogu zwolnień przedmiotowych lub od których został zaniechany pobór podatku.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) wyżej powołanej ustawy – w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 6 listopada 2008r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316) i mających zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2008r. - wolne od podatku dochodowego są alimenty na rzecz dzieci, które nie ukończyły 25 roku życia, oraz dzieci bez względu na wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymują zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną.

Zgodnie z art. 128 ustawy z dnia 25 lutego 1964r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.) obowiązek dostarczania środków utrzymania, a w miarę potrzeby także środków wychowania (obowiązek alimentacyjny) obciąża krewnych w linii prostej oraz rodzeństwo.

W myśl art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego na rodzicach ciąży obowiązek alimentacyjny względem dziecka, jeżeli nie jest ono w stanie utrzymać się samodzielnie, a dochody z majątku dziecka nie wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania lub dziecko jest wprawdzie w stanie utrzymać się samodzielnie, ale znajduje się w niedostatku.

Świadczenia alimentacyjne mogą być spełniane przez zobowiązanego dobrowolnie i nie jest w tej mierze konieczne orzeczenie sądowe.

Jak z powyższego wynika zwolnieniem, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 127 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są alimenty na rzecz dzieci, które m.in. nie ukończyły 25 roku życia. Ponieważ ww. ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „alimenty” to w tym zakresie należy odnieść się do przepisów ww. ustawy Kodeks rodziny i opiekuńczy i pojęć w nim zawartych, w tym przepisu art. 133 tej ustawy. W art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca nie zastrzegł dodatkowych – poza ograniczeniem wiekowym oraz szczególnym uregulowaniem dotyczącym dzieci otrzymujących zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną – warunków, które muszą być spełnione aby otrzymana kwota alimentów była zwolniona od opodatkowania. Powyższe oznacza, że z przepisu tego nie wynika, by zwolnione były świadczenia wyłącznie dla dzieci uczących się, czy też dzieci otrzymujących świadczenie alimentacyjne wyłącznie na podstawie wyroku Sądu. Ustawodawca nie zakreślił również granicy wysokości alimentów na rzecz dzieci zwolnionych z opodatkowania podatkiem dochodowym oraz nie wskazał, iż nie mogą one zostać wypłacone jednorazowo.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że na mocy wyroku sądowego z dnia 17 lutego 2003r. zostały zasądzone od ojca na rzecz syna alimenty w kwocie 1.250,00 zł miesięcznie płatne do rąk jego matki. W dniu 02 grudnia 2008r. ojciec wnioskodawcy wpłacił na rachunek bankowy jego matki łącznie kwotę 95.000,00 zł opatrzoną tytułem: „ALIMENTY” W tym samym dniu ojciec wnioskodawcy popełnił samobójstwo.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że jeżeli ww. kwota wpłacona na rachunek bankowy matki wnioskodawcy przez jego ojca zobowiązanego do płacenia alimentów na rzecz syna jest świadczeniem, o którym mowa w art. 133 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, to kwota tego świadczenia jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 127 lit. a) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponieważ ojciec wnioskodawcy zaznaczył, że wpłacona jednorazowo kwota została zapłacona tytułem alimentów, do których był zobowiązany, to należy przyjąć, że jest to świadczenie, o którym mowa w ww. art. 133 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Skoro bowiem wolą czyniącego to świadczenie było, aby były to alimenty, to brak jest podstaw, aby dokonywane przez niego świadczenie kwalifikować w inny sposób.

Dlatego należy uznać, że stanowisko wnioskodawcy w ww. zakresie jest prawidłowe.

Ze względu na treść oceny stanowiska – dokonanej niniejszą interpretacją – w zakresie pierwszego pytania zadanego we wniosku o interpretację indywidualną, nie ma podstaw do rozważań, czy wypłacona przez ojca kwota tytułem alimentów na rzecz syna jest darowizną w rozumieniu ustawy z dnia 28 lipca 1983r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2004r. Nr 142, poz. 1514 z późń. zm.).

Tym samym brak jest podstaw do oceny stanowiska w pozostałym zakresie, zajętego alternatywnie, na wypadek, gdyby tut. organ nie uznał za prawidłowe stanowiska wnioskodawcy zajętego w pierwszej kwestii.

W związku z dołączeniem do wniosku kserokopii dokumentów, należy zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a,43-300 Bielsko-Biała.