INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2009 r. (data wpływu 11 marca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 23 kwietnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń za grudzień 2008 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 marca 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń za grudzień 2008 r.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 15 kwietnia 2009 r. nr ILPB1/415-313/09-2/AK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Wezwanie prawidłowo doręczono w dniu 20 kwietnia 2009 r., wniosek uzupełniono w dniu 23 kwietnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenia z umowy o pracę w terminie do 10 dnia miesiąca za miesiąc poprzedni, czyli wynagrodzenie za grudzień 2008 roku wypłacono 10 stycznia 2009 r.

Ponadto, Wnioskodawca wypłaca wynagrodzenie z umowy o pracę w terminie do 10 dnia miesiąca za miesiąc poprzedni. Wynagrodzenia za luty 2009 roku wypłacono 10 marca 2009 r.

Wnioskodawca podaje, iż opłaca składki na ubezpieczenie w części finansowanej przez płatnika od wynagrodzeń z umowy o pracę w terminie wynikającym z ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, czyli od wynagrodzeń za luty 2009 roku wypłaconych 10 marca 2009 r., składki ZUS opłaci 15 kwietnia 2009 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń za grudzień 2008 r.

Z jaką datą należy uznać za koszt uzyskania przychodów wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę za grudzień 2008 roku, które zostały wypłacone 10 stycznia 2009 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązująca od 1 stycznia 2009 r. zmiana ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych normuje zasady kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń należnych od 1 stycznia 2009 r. Zatem niewypłacone wynagrodzenie za grudzień 2008 roku nie będą kosztem uzyskania przychodów roku 2008, a zostaną zakwalifikowane do tych kosztów w miesiącu wypłaty. Skoro zostały wypłacone 10 stycznia 2009 r., będą kosztem podatkowym miesiąca stycznia 2009 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W świetle powołanego uregulowania, aby dany wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu zaistnieć muszą łącznie poniższe warunki:

• wydatek musi pozostawać w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
• nie może być wymieniony w katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów (art. 23 ust. 1 ustawy).

Łączne spełnienie tych dwóch warunków: pozytywnego i negatywnego wystarczy, aby dany wydatek uznać za koszt uzyskania przychodów.

Ustawodawca wyraźnie wskazuje, że kosztem uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów. Tym samym, koszty muszą być ponoszone w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Kosztami podatkowymi są m. in. koszty pracownicze. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenie, a także składki na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez płatnika.

Należy zauważyć, iż do dnia 31 grudnia 2008 r. przedsiębiorcy przy zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń pracowniczych oraz składek na ubezpieczenie społeczne w części finansowanej przez płatnika mogli stosować wyłącznie metodę kasową. Oznaczało to, iż wynagrodzenia oraz składki w części finansowanej przez płatnika, mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich zapłaty.

Od 1 stycznia 2009 r. obowiązują nowe przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych regulujące zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wynagrodzeń oraz składek na ubezpieczenie społeczne, składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych.

Na podstawie art. 1 pkt 12 lit. d) ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2008 r. Nr 208, poz. 1316) w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzono zmiany poprzez m.in. dodanie do ustawy art. 22 ust. 6ba i ust. 6bb. Znowelizowane przepisy ustawy mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zgodnie z brzmieniem art. 22 ust. 6ba ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6, oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 23 ust. 1 pkt 55, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów niewypłaconych, niedokonanych lub niepostawionych do dyspozycji wypłat, świadczeń oraz innych należności z tytułów określonych w art. 12 ust. 1 i 6, art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz w art. 18, a także zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakład pracy, z zastrzeżeniem art. 22 ust. 6ba.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę, wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownikom w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne. Przepis ten obowiązuje od 1 stycznia 2009 r. i ma zastosowanie po raz pierwszy do wynagrodzeń należnych za styczeń 2009 roku.

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, iż wynagrodzenie z umowy o pracę wypłacane jest w terminie do 10 dnia miesiąca za miesiąc poprzedni, czyli wynagrodzenie za grudzień 2008 roku wypłacono 10 stycznia 2009 r.

Należy także zauważyć, iż pomimo, że wynagrodzenie za miesiąc grudzień 2008 roku wypłacone zostało pracownikom w dniu 10 stycznia 2009 r., Wnioskodawca nie będzie mógł zaliczyć ich do grudniowych kosztów uzyskania przychodów, ponieważ znowelizowane przepisy mają zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2009 r.

Zatem wynagrodzenia za grudzień 2008 r. wypłacone w styczniu 2009 r. będą stanowić koszt uzyskania przychodów w styczniu 2009 roku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek ZUS zapłaconych w ustawowym terminie rozstrzygnięto w dniu 3 czerwca 2009 r. odrębną interpretacją indywidualną nr ILPB1/415-313/09-5/AK, natomiast w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów składek ZUS zapłaconych po ustawowym terminie zawarto w interpretacji indywidualnej z dnia 3 czerwca 2009 r. nr ILPB1/415-313/09-6/AK.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.