INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2008 r. (data wpływu 22 października 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych na osobę zmarłą oraz w zakresie rozliczania podatku VAT należnego od osiągniętego obrotu z tytułu sprzedaży towarów handlowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 października 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych na osobę zmarłą oraz w zakresie rozliczania podatku VAT należnego od osiągniętego obrotu z tytułu sprzedaży towarów handlowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna – przedsiębiorca na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej. Do niedawna również żona Wnioskodawcy prowadziła działalność gospodarczą jako osoba fizyczna – przedsiębiorca, która nagle zmarła we wrześniu 2008 r. Każde z nich, w ramach swojego przedsiębiorstwa, rozliczało dochody z działalności gospodarczej na podstawie Podatkowych Ksiąg Przychodów i Rozchodów wg stawki liniowej. Pomiędzy Wnioskodawcą i jego żoną przez cały okres małżeństwa istniała wspólność majątkowa. Żona Wnioskodawcy głównie prowadziła handel artykułami spożywczymi w sklepach należących do składników majątku jej przedsiębiorstwa. W chwili śmierci małżonki w sklepach były znaczne ilości towarów handlowych. Sądowy przewód spadkowy odbędzie się w późniejszym terminie, z pewnością nie wcześniej niż w roku 2009. Wszystkie dzieci Wnioskodawcy i jego żony są pełnoletnie. Zainteresowany ustalił z dziećmi, że zrzekną się wszelkich roszczeń do spadku w części stanowiącej składniki majątku trwałego i obrotowego przedsiębiorstwa matki – żony Wnioskodawcy, na jego rzecz.

Zgodnie z art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeksu cywilnego (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast w myśl art. 924 k.c., spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy.

W związku z powyższym według Zainteresowanego, który uznaje, że po śmierci żony nabył w drodze spadku składniki majątku jej przedsiębiorstwa, aby uniknąć strat spowodowanych zepsuciem lub przeterminowaniem artykułów spożywczych i innych towarów, sporządził ich spis z natury wg cen netto za jakie nabyła je małżonka (zgodnie z § 3 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów – Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm. – w przypadku otrzymania składnika majątku w drodze darowizny lub spadku – za cenę zakupu uważa się wartość odpowiadającą cenie zakupu takiego samego lub podobnego składnika) i przyjął je na stan swojego przedsiębiorstwa, a następnie rozpoczął ich sprzedaż w ramach przedsiębiorstwa. Wartość tak sporządzonego spisu z natury zaliczył w koszty podatkowe swojej działalności gospodarczej.

W praktyce, Wnioskodawca przejął całe przedsiębiorstwo po zmarłej żonie włączając je do swojego przedsiębiorstwa. Również pracowników zmarłej żony przejął Wnioskodawca do swojego przedsiębiorstwa na zasadach wynikających z art. 23 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeksu pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.).

W myśl § 13 pkt 5 ww. rozporządzenia, za dowody księgowe uważa się również dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 12 ust. 3 pkt 2, zgodnie z którym, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są inne dowody, wymienione w § 13 i § 14, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:

1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że, jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych – oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Sporządzony przez Wnioskodawcę spis z natury towarów handlowych należących do przedsiębiorstwa żony, pozostałych po jej śmierci, spełnia ww. wymogi i może być uznany za dowód księgowy stanowiący podstawę do zapisów w księdze podatkowej jego przedsiębiorstwa.

Po śmierci żony wpływały i wpływają nadal faktury VAT wystawione przez jej kontrahentów, z tytułu nabycia przez nią towarów handlowych oraz różnych usług, w szczególności medialnych. Prawo do odliczenia podatku VAT z tych faktur powstawało, dla faktur za towary otrzymane przez żonę przed jej śmiercią w miesiącu otrzymania faktur, a dla faktur za wszelkiego rodzaju usługi medialne w miesiącu zgodnym z terminem płatności na tych fakturach wykazanym. Prawo do odliczenia podatku VAT z tych faktur powstawało już po śmierci żony.

Art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. 54, poz. 535 ze zm.) stanowi, iż w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Towary handlowe przejęte przez Zainteresowanego z przedsiębiorstwa zmarłej żony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika. Ponieważ Wnioskodawca jest sukcesorem przedsiębiorstwa żony, faktury wystawione na jej przedsiębiorstwo, które wpłynęły do Zainteresowanego po jej śmierci, należy traktować jako otrzymane przez Wnioskodawcę jako podatnika, albowiem związane były z wykonywaniem przez niego jako podatnika czynności opodatkowanych.

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 cyt. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18. Jako podatnik otrzymał te faktury w miesiącach: wrzesień i październik 2008 r. po śmierci żony, i w tych miesiącach powstało u Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Towary handlowe przejęte z przedsiębiorstwa zmarłej żony, należy uznać za nabyte przez Wnioskodawcę w drodze spadku, a więc nie ma do nich zastosowania art. 88 ust. 1 pkt 5b ustawy VAT, zgodnie z którym obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, których nabycie nastąpiło w wyniku darowizny lub nieodpłatnego świadczenia usługi.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca jako spadkobierca i sukcesor kontynuujący w ramach własnego przedsiębiorstwa działalność gospodarczą żony, ma prawo do odliczenia podatku /AT z faktur wystawionych na przedsiębiorstwo żony, otrzymanych po jej śmierci, jeżeli prawo do odliczenia podatku /AT z tych faktur powstało, zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy o /AT, już po śmierci żony...
2. Czy podatek VAT należny od osiągniętego przez Zainteresowanego obrotu z tytułu sprzedaży towarów handlowych, Wnioskodawca powinien rozliczać na bieżąco w rozliczeniu podatkowym za te miesiące, w których dokonywał ich sprzedaży... Czy może Zainteresowany powinien to zrobić dopiero po zatwierdzeniu przez sąd poprzez dokonanie korekty deklaracji VAT-7 za kolejne miesiące, w których uzyskiwał obrót z tytułu ich sprzedaży, począwszy od września 2008 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, jako spadkobierca i sukcesor kontynuujący w ramach swojego przedsiębiorstwa działalność gospodarczą żony, ma prawo, w ramach przedsiębiorstwa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych na przedsiębiorstwo żony, otrzymanych po jej śmierci, o ile prawo do odliczenia podatku VAT z tych faktur powstało, zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy VAT, już po śmierci żony.

Natomiast podatek VAT należny od osiągniętego obrotu z tytułu sprzedaży towarów handlowych, Wnioskodawca powinien rozliczać na bieżąco w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu tej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ad. 1

Ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), nie precyzuje wprost skutków prawnych związanych ze śmiercią podatnika podatku od towarów i usług, jednakże śmierć podatnika jest jedną z form zakończenia bytu prawnego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, a więc również zakończeniem występowania podmiotu w obrocie gospodarczym w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Przepis art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, iż w przypadku zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego, opodatkowaniu podatkiem podlegają towary własnej produkcji i towary, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów.

Zgodnie z art. 97 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), spadkobiercy podatnika przejmują przewidziane w przepisach prawa podatkowego majątkowe prawa i obowiązki spadkodawcy. Natomiast § 2 ww. artykułu przewiduje, że jeżeli na podstawie przepisów prawa podatkowego, spadkodawcy przysługują prawa o charakterze niemajątkowym, związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, uprawnienia te przechodzą na spadkobierców, pod warunkiem dalszego prowadzenia tej działalności na ich rachunek.

Z powyższego wynika, że spadkobiercy przejmują wszelkie majątkowe prawa i obowiązki, a prawa niemajątkowe w zależności od tego czy kontynuują działalność spadkodawcy czy nie. Do odpowiedzialności spadkobierców za zobowiązania podatkowe spadkodawcy stosuje się przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) o przyjęciu lub odrzuceniu spadku oraz o odpowiedzialności za długi spadkowe (art. 98 § 1 Ordynacji podatkowej). Zasady rozliczania podatku zostały uregulowane w ustawie o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 96 ust. 6 i ust. 7 ustawy o VAT, jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegającej opodatkowaniu, jest on zobowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT. Zgłoszenia o zaprzestaniu działalności w wyniku śmierci podatnika na formularzu VAT-Z dokonuje jego następca prawny.

Art. 924 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny, przesądza, że spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą jego otwarcia (art. 925 Kodeksu cywilnego). Prawa i obowiązki zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na spadkobierców. Z tym momentem następuje ustalenie, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej.

W związku z powyższym, do czasu postanowienia o nabyciu spadku oraz dokonania działu spadku, majątek jakim jest przedsiębiorstwo stanowi masę spadkową, a zarząd majątkiem spadkowym sprawują spadkobiercy, chyba że został ustanowiony wykonawca testamentu, kurator spadku lub dozór. W przypadku zapisania w testamencie spadku jednej osobie, nabywa ona spadek z chwilą otwarcia spadku, a więc z chwilą śmierci spadkodawcy.

W sytuacji, gdy działalność ma być kontynuowana przez następcę prawnego ma on obowiązek zarejestrowania się jako odrębny podmiot gospodarczy, gdyż przepisy ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (t. j. Dz. U.z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.) nie przewidują możliwości kontynuowania działalności z wykorzystaniem numeru identyfikacji podatkowej zmarłego podatnika, który prowadził działalność jednoosobowo.

W przedmiotowej sprawie dla rozstrzygnięcia zagadnienia istotne znaczenie ma ustalenie charakteru prawa bądź obowiązku, które wynikają z przepisów ustaw podatkowych, a przechodzących na spadkobierców podatnika. Czy realizowane prawa mają walor prawa majątkowego, czy niemajątkowego, gdyż taki podział wprowadził ustawodawca w cyt. powyżej przepisach art. 97 § 1-2 Ordynacji podatkowej. Podział ten ma o tyle znaczenie, że określa zakres przejmowanych praw. Prawa majątkowe spadkodawcy przejmują z mocy prawa bezwarunkowo, natomiast niemajątkowe tylko pod warunkiem kontynuowania działalności prowadzonej wcześniej przez spadkodawcę.

Ww. podział na prawa majątkowe i niemajątkowe zobowiązuje na gruncie niniejszej sprawy do jednoznacznego zakwalifikowania prawa do uwzględnienia podatku naliczonego podlegającemu potencjalnie przejęciu w trybie spadkobrania, do jednej z tych kategorii.

Z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia praw „majątkowych”, ani też „niemajątkowych”, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami prawa cywilnego. Co do zasady, za prawa majątkowe uważa się, takie prawa, które są bezpośrednio uwarunkowane interesem ekonomicznym uprawnionego. W świetle tak rozumianego zakresu praw majątkowych, również na gruncie przepisów prawa podatkowego wydaje się uzasadnione zakwalifikowanie analizowanego prawa do kategorii majątkowych, gdyż bez wątpienia może mieć ono wpływ na obiektywnie postrzeganą ekonomiczną kondycję Wnioskodawcy, poprzez zmniejszenie ewentualnego zobowiązania podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług. Zmniejszenie to następuje w ramach realizowania fundamentalnego dla czynnych podatników VAT, prawa do potrącenia kwoty podatku należnego z podatkiem naliczonym, w związku z tym nie sposób uznać, że prawo to nie ma charakteru majątkowego, bo z założenia prowadzi do przeniesienia realnego obciążenia z tego tytułu na ostatecznego konsumenta.

W analizowanej sprawie, trzeba również zwrócić uwagę na istotny fakt, a mianowicie kontynuowanie działalności spadkodawcy, gdyż nawet w przypadku trudności z precyzyjnym rozgraniczeniem na linii – prawo majątkowe, prawo niemajątkowe – przestaje mieć ono decydujące znaczenie, gdy ma miejsce właśnie taka kontynuacja. Wówczas niezależnie od charakteru przedmiotowych praw z mocy prawa może z nich korzystać następca prawny.

Zatem prawa majątkowe są przejmowane definitywnie z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przyjęciu spadku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż przejęta działalność po zmarłej żonie będzie kontynuowana przez Wnioskodawcę. Sądowe postępowanie spadkowe odbędzie się w późniejszym terminie, z pewnością nie wcześniej niż w roku 2009. Wszystkie dzieci Wnioskodawcy i jego żony są pełnoletnie. Zainteresowany ustalił z dziećmi, że zrzekną się wszelkich roszczeń do spadku w części stanowiącej składniki majątku trwałego i obrotowego przedsiębiorstwa matki – żony Wnioskodawcy, na jego rzecz.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i ust. 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu – z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4 (art. 86 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy).

Art. 86 ust. 10 pkt 1 cyt. ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 30 listopada 2008 r., wskazuje, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Natomiast w treści art. 88 powołanej ustawy ustawodawca wskazał czynności, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

I tak, w myśl ust. 1 pkt 2 powołanego artykułu, obowiązującego do 30 listopada 2008 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Stosownie do ust. 1 pkt 5b wskazanego artykułu, obniżenia nie stosuje się do towarów i usług, których nabycie nastąpiło w wyniku darowizny lub nieodpłatnego świadczenia usługi.

Opierając się na przedstawionym stanie faktycznym, regulacjach ogólnego prawa podatkowego oraz przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać za uzasadnione prawo do rozliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na zmarłą żonę, w związku z wejściem Wnioskodawcy w prawa niemajatkowe, z chwilą uprawomocnienia się postanowienia o przyjęciu spadku.

Zatem, Wnioskodawca jako kontynuujący w ramach własnego przedsiębiorstwa działalność gospodarczą prowadzoną przez żonę, ma prawo do odliczenia podatku /AT z faktur wystawionych na przedsiębiorstwo (żony), otrzymanych po jej śmierci, pod warunkiem, iż postanowienie o przyjęciu spadku się uprawomocniło.

Ad. 2

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. W przypadkach, gdy dostawa towarów lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, stosownie do przepisu art. 19 ust. 4 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

W myśl art. 99 ust 1 ustawy o VAT, podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Natomiast zgodnie z treścią art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego z zastrzeżeniem ust. 2-4 i art. 33.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż podatek VAT należny od osiągniętego obrotu z tytułu sprzedaży towarów handlowych, Wnioskodawca powinien rozliczać na bieżąco w rozliczeniu za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu tej sprzedaży.

Tut. Organ informuje, iż w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1320), z dniem 1 grudnia 2008 r. ww. art. 88 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy został uchylony, a przepis art. 86 ust. 10 pkt 1 otrzymał brzmienie:

„Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18”.

Natomiast, na podstawie art. 15 ww. ustawy, z dniem 1 stycznia 2009 r. art. 103 ust. 1 ustawy o VAT otrzymał brzmienie:

„Podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b”.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur wystawionych na osobę zmarłą oraz w zakresie rozliczania podatku VAT należnego od osiągniętego obrotu z tytułu sprzedaży towarów handlowych. Natomiast, kwestie dotyczące stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów, opodatkowania przychodów oraz prawidłowego ujęcia towarów handlowych w spisie z natury zostały załatwione odrębnymi pismami nr: ILPB1/415-862/08-2/AA, ILPB1/415-862/08-3/AA, ILPB1/415-862/08-4/AA z dnia 15 stycznia 2009 r.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.