INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 7 października 2008 roku (data wpływu 10 października 2008 r.) uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2008 roku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z zagranicy- jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2008 roku został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty otrzymywanej z zagranicy.

W przedmiotowym wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od kwietnia 1998 roku otrzymuje Pani rentę po zmarłym mężu, obywatelu Niemiec. Renta wypłacana jest z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych przez Mitteilung zur Leistung aus der gesetzlichen Rentenversicherung (Krajowy Zakład Ubezpieczeń). Jest Pani na stałe zameldowana w Polsce i posiada polskie obywatelstwo. Zgodnie z niemieckim prawem dochody rencisty, które nie przekraczają 19 tysięcy euro rocznie są zwolnione z opodatkowania. Bank, który wypłaca w Polsce rentę potrąca od niej podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy renta otrzymywana z Niemiec podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych czy też jest zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 18 ust. 2 polsko – niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania...

Zdaniem Wnioskodawczyni, renta opisana w stanie faktycznym nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem dochodowym od osób fizycznych od momentu wejścia w życie art. 18 ust. 2 polsko-niemieckiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W ocenie Wnioskodawczyni od tego momentu bank niesłusznie potrąca podatek i należy się jej jego zwrot.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 4a ww. ustawy przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Należy wskazać, że umowa z dnia 18 grudnia 1972 roku zawarta między Polską Rzecząpospolitą Ludową a Republiką Federalną Niemiec w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1975 r., Nr 31, poz. 163), obowiązująca do 18 grudnia 2004 roku, nie zawierała szczególnych regulacji które należałoby stosować w przypadku opodatkowania rent i emerytur. Zgodnie z art. 19 tej umowy dochody nie wymienione wyraźnie w poprzednich artykułach osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w Państwie Umawiającym się mogą być opodatkowane tylko w tym państwie.

Zgodnie z powyższym emerytury i renty wypłacane przez Republikę Federalną Niemiec a otrzymywane przez osobę mająca miejsce zamieszkania w Polsce w okresie obowiązywania umowy z dnia 18 grudnia 1972 roku w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu w zakresie podatków od dochodu i majątku, podlegały opodatkowaniu w Polsce.

Natomiast z dniem 19 grudnia 2004 roku weszła w życie nowa, zawarta w dniu 14 maja 2003 r. umowa międzynarodowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90), mająca zastosowanie do dochodów uzyskanych od 1 stycznia 2005 roku, której art. 18 ust. 1 stanowi, iż emerytury i podobne świadczenia lub renty, otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym pierwszym Państwie. Natomiast zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy - bez względu na postanowienia ustępu 1 - płatności otrzymywane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w jednym Umawiającym się Państwie z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych drugiego Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym drugim państwie.

Ogólną zasadą jest więc opodatkowanie rent uzyskiwanych z Niemiec, przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce, w kraju miejsca zamieszkania tj. w Polsce. Wyjątek dotyczy sytuacji, gdy renta jest wypłacana z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych.

Podstawę ustawową ubezpieczenia w prawie niemieckim stanowi Kodeks Socjalny, m.in. jego Księga Siódma (SGB VII). Świadczenia pieniężne związane ze śmiercią ubezpieczonego przyznawane i ustalane na podstawie tych przepisów są więc świadczeniami pochodzącymi z ustawowego ubezpieczenia socjalnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawczyni od kwietnia 1998 roku otrzymuje rentę po zmarłym mężu, obywatelu Niemiec. Renta wypłacana jest z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych przez Mitteilung zur Leistung aus der gesetzlichen Rentenversicherung (Krajowy Zakład Ubezpieczeń).

Zatem renta otrzymywana przez Wnioskodawczynię po dniu 1 stycznia 2005 roku zgodnie z art. 18 ust. 2 ww. umowy podlega opodatkowaniu według zasad obowiązujących w Niemczech i tym samym nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w Polsce. Zatem na banku dokonującym wypłaty renty nie ciąży wynikający z art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek poboru zaliczek.

Ponieważ stosownie do treści § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. ww. w związku z art. 14a § 6 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektorzy Izb Skarbowych upoważnieni są w imieniu ministra właściwego do spraw finansów publicznych do udzielania pisemnych interpretacji indywidualnych w zakresie przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa w sprawach pozostających we właściwości naczelników urzędów i dyrektorów izb skarbowych oraz naczelników urzędów i dyrektorów izb celnych to tym samym Dyrektor Izby Skarbowej wydający interpretację indywidualną nie ma możliwości ani uprawnień do podejmowania jakichkolwiek czynności wobec banku wypłacającego rentę.

Należy jednak wskazać, że kwota podatku pobrana przez płatnika nienależnie lub w wysokości większej od należnej stanowi nadpłatę zgodnie z art. 72 § 1 pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Jeżeli zaś podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Do wystąpienia z takim żądaniem upoważnia go art. 75 § 1 Ordynacji podatkowej.

Na podstawie przedstawionego stanu faktycznego oraz zacytowanych wyżej przepisów, należy stwierdzić, iż w przypadku opodatkowania w Polsce – w latach 2005-2008 - renty z obowiązkowego systemu ubezpieczeń socjalnych w Niemczech zasadne będzie złożenie, przez Wnioskodawczynię we właściwym urzędzie skarbowym wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej powoduje, że niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.