INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 września 2008 r. (data wpływu 25 września 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki VAT w fakturach wystawianych dla zagranicznych podmiotów gospodarczych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 września 2008 r. został złożony w/w wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania prawidłowej stawki VAT w fakturach wystawianych dla zagranicznych podmiotów gospodarczych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Stowarzyszenie zorganizuje w W, w m-cu listopadzie 2008 r., międzynarodowe targi funeralne. Wystawcami na tych targach będą krajowe i zagraniczne podmioty gospodarcze, w tym również mające siedziby w krajach Unii Europejskiej. Z wystawcami będą zawierane umowy o udostępnienie zorganizowanego stanowiska do ekspozycji ich produktów oraz o ewentualne przeprowadzenie specjalnych, opracowanych indywidualnie dla konkretnych wystawców akcji promocyjnych i reklamowych. Przedmiotem fakturowania będzie określona w m2 powierzchnia wystawiennicza oraz ewentualne inne usługi jw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy i jaką stawkę podatku od towarów i usług należy stosować w fakturach, które będą wystawiane dla zagranicznych podmiotów gospodarczych...

Zdaniem Wnioskodawcy opisane powyżej zdarzenie przyszłe odpowiada sytuacji określonej przez ustawodawcę w art. 27 ust. 3 oraz ust. 4 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W związku z tym wydaje się prawidłowe wystawienie dla zagranicznego podmiotu gospodarczego faktury bez wykazania kwoty podatku od towarów i usług z równoczesnym zamieszczeniem w jej treści adnotacji, że do rozliczenia tego podatku zobowiązany jest nabywca usługi.

Na tle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Natomiast wg art. 27 ust. 3 w/w ustawy, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

• miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.
  
  

W przepisie art. 27 ust. 4 pkt 2 w/w ustawy wymienione są usługi reklamy, natomiast w punkcie 3 wymieniono usługi: doradztwa w zakresie sprzętu komputerowego (PKWiU 72.1); w zakresie oprogramowania (PKWiU 72.2); prawnicze, rachunkowo-księgowe, badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1); architektoniczne i inżynierskie (PKWiU 74.2) - z zastrzeżeniem ust. 2 pkt 1; w zakresie badań i analiz technicznych (PKWiU 74.3); przetwarzania danych i dostarczania informacji; tłumaczeń.

Usługi polegające na wynajmie powierzchni wystawienniczej są usługami związanymi z nieruchomościami. Miejsce świadczenia tych usług będzie ustalane zgodnie z przepisem art. 27 ust. 2 pkt 1 w/w ustawy, który stanowi, że w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości – w tym przypadku terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż akcje promocyjne i reklamowe będą opracowywane i przeprowadzane na indywidualne zamówienie klienta i nie będą stanowiły usługi głównej, lecz usługi pomocnicze. Potwierdzeniem tego będzie treść faktury, gdyż przedmiotem fakturowania będzie określona w m2 powierzchnia wystawiennicza oraz ewentualne inne usługi. Dzielenie wykonywanej, kompleksowej usługi na dwie odrębne usługi jest niezgodne z powszechnie przyjętą praktyką gospodarczą, orzecznictwem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości oraz orzecznictwem Sądu Najwyższego. W wyroku ETS w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96) Trybunał orzekł: „(…) Z art. 2(1) VI Dyrektywy wynika, iż każde świadczenie usług musi być zasadniczo uznawane za odrębne i niezależne i, po drugie, świadczenie obejmujące jedną usługę z ekonomicznego punktu widzenia nie powinno być sztucznie dzielone, by nie zakłócić funkcjonowania systemu VAT; należy określić zasadnicze cechy transakcji w celu ustalenia, czy podatnik świadczy na rzecz klienta, który jest typowym klientem, kilka odrębnych usług zasadniczych, czy też jedną usługę. Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”. Stanowisko ETS podzielił Sąd Najwyższy, który w wyroku z dnia 21.05.2002 r. (sygn. akt III RN 66/01) stwierdził: „podział jednorodnej, kompleksowej usługi na dwa odrębne rodzaje jest podziałem sztucznym i nie może stanowić podstawy do podziału kwoty należnej za tę usługę na dwie części, z czego każda jest objęta inną stawką VAT”. Orzeczenia te zachowują swoją aktualność również w obowiązującym stanie prawnym.

Zgodnie z powyższym, usługi pomocnicze powinny być opodatkowane na takich samych zasadach jak usługa główna. Należy jednak zauważyć, iż będzie tak wtedy, gdy będą spełnione warunki co do możliwości uznania danej usługi za usługę pomocniczą w stosunku do innej usługi, co do której będą istniały przesłanki do uznania jej za usługę główną – z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż w przedmiotowej sprawie taki przesłanki będą istnieć. Tym samym ewentualnie świadczone usługi promocji i reklamy będą opodatkowane według tego samego reżimu podatkowego co usługa wynajmu powierzchni wystawienniczej – to samo miejsce świadczenia usługi, ta sama stawka podatku, ten sam termin powstania obowiązku podatkowego. Zatem miejscem świadczenia przedmiotowych usług będzie terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zaś faktura je dokumentująca powinna zawierać odpowiednią stawką i kwotę podatku.

Zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. W ustawie o podatku od towarów i usług, w załącznikach do ustawy oraz w przepisach wykonawczych do niej brak jest przepisów ustalających preferencyjną stawkę podatku dla usług polegających na wynajmie powierzchni wystawienniczej, w związku z czym są one opodatkowane według podstawowej stawki podatku w wysokości 22%.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż miejsce świadczenia przedmiotowych usług będzie ustalane na podstawie przepisów art. 27 ust. 3 i 4 pkt 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać za nieprawidłowe.

Zauważyć jednakże należy, że w przypadku, gdyby nie były spełnione warunki co do uznania usług promocji i reklamy za pomocnicze w stosunku do usługi wynajmu powierzchni wystawienniczej, każda z tych usług będzie opodatkowana oddzielnie, według odpowiednich przepisów. W takim przypadku Stowarzyszenie powinno udokumentować je oddzielnymi fakturami, gdyż miejsce świadczenia usług reklamy będzie ustalane na podstawie przepisów art. 27 ust. 3 i 4 pkt 2 i 3 w/w ustawy, podczas gdy miejsce świadczenia usług wynajmu powierzchni wystawienniczej będzie ustalane na podstawie przepisów art. 27 ust. 2 pkt 1 w/w ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 w/w ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 w/w ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 w/w ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.