INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w X działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2012 r. (data wpływu 30 października 2012 r.), uzupełnionymi pismami z dnia 3 grudnia 2012 r. (data wpływu 6 grudnia 2012 r.), oraz z dnia 15 stycznia 2013 r. (data wpływu 17 stycznia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości inwestycji drogowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych.

Z uwagi na braki wniosku, Dyrektor Izby Skarbowej w X działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), pismem z dnia 30 listopada 2012 r., nr IPTPB3/423-384/12-2/PM, (doręczonym w dniu 3 grudnia 2012 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie, dnia 6 grudnia 2012 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w polskiej placówce pocztowej w dniu 4 grudnia 2012 r.). Wnioskodawca w dniu 3 grudnia 2012 r., uiścił brakującą opłatę od wniosku oraz wskazał organ podatkowy właściwy dla Wnioskodawcy. W związku z tym, że powyższe uzupełnienie nie zostało przez Wnioskodawcę podpisane, tutejszy Organ wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zwana dalej Spółką, prowadzi działalność produkcyjną w branży przetwórstwa tworzyw sztucznych, specjalizuje się w produkcji podzespołów plastikowych i hybrydowych (plastikowo - metalowych) metodą formowania wtryskowego, dla firm z branży artykułów gospodarstwa domowego. W 2007 r. Spółka rozpoczęła budowę nowej hali produkcyjnej położonej w X. Działki, na których zlokalizowana jest inwestycja znajdują się przy drodze krajowej nr w miejscowości X, przy czym droga ta w roku 2007 nie posiadała wydzielonego zjazdu na planowaną drogę lokalną …. 1/2 (później nazwaną ulicą X), przy której zgodnie z projektem znajdować się miała brama wjazdowa do Spółki. Dodatkowo stan i szerokość drogi w momencie rozpoczęcia inwestycji nie zapewniał bezpiecznego i sprawnego transportu dużymi wielotonowymi samochodami, którymi miałby się odbywać transport materiałów budowlanych, a w przyszłości transport surowca i gotowych wyrobów. Istniejąca w 2007 r. droga, której brakowało wydzielonego lewoskrętu stwarzała także zagrożenie dla ruchu drogowego i około 150 pracowników dojeżdżających w przyszłości codziennie do pracy.

Podobne problemy komunikacyjne miała firma X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która swoją halę produkcyjną miała zlokalizowaną na sąsiednich działkach, po drugiej stronie drogi krajowej nr w X.

Aby uzyskać pozwolenie na budowę siedziby firmy Spółka musiała spełnić dwa warunki:

1. uzyskać od Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad Oddział w X tymczasowe zezwolenie na zjazd z drogi krajowej nr na planowaną drogę lokalną …. 1/2 (pismo z dnia 31 lipca 2007 r. z prośbą o tymczasowe zezwolenie stanowi załącznik nr 1),
2. współdziałać wraz z GDDKiA Oddział w X, Urzędem Gminy X oraz X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością przy opracowaniu koncepcji budowy skrzyżowania drogi krajowej nr z drogami gminnymi obsługującymi tereny przyległe do drogi krajowej (pismo GDDKiA Oddział z dnia 8 sierpnia 2007 r. stanowi załącznik nr 2).
   
   

Realizując zalecenia GDDKiA Oddział w X powstał projekt nowej geometrii skrzyżowania z przesuniętymi wlotami, przy czym na Inwestorów, czyli Wnioskodawcę oraz X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością nałożony został obowiązek opracowania na własny koszt projektu budowy ww. skrzyżowania, w zakresie zgodnym z uzgodnioną koncepcją i poniesienia kosztów związanych z rozszerzeniem inwestycji w stosunku do przebudowy zasadniczej planowanej przez GDDKiA (pismo GDDKiA z dnia 4 października 2007 r. stanowi załącznik nr 3).

Obowiązek poniesienia kosztów opracowania ww. projektu i poniesienia kosztów realizacji inwestycji drogowej wynika z art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. nr 19, poz. 115 z późn. zm.), zgodnie z którym „Budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia”. Jednocześnie art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych stanowi, że „szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, o której mowa w ust. 1, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem Inwestycji niedrogowej”.

W dniu 10 czerwca 2009 r. została podpisana umowa pomiędzy Skarbem Państwa - GDDKiA Oddział w X, Wnioskodawcą, X Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością oraz Gminą X, której celem było określenie warunków dotyczących budowy skrzyżowania drogi krajowej nr z ulicami X i X, obsługujących tereny w sąsiedztwie drogi krajowej, na których zlokalizowane są firmy X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością.

W § 2 ww. umowy GDDKIA oświadczyła, że dla obsługi firm X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością konieczna jest budowa skrzyżowania drogi krajowej nr z ulicami X i X.

W § 3 ww. umowy zapisano, że firmy X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością jako Inwestorzy, zobowiązują się do pokrycia kosztów budowy skrzyżowania w zakresie budowy elementów dodatkowych w stosunku do przebudowy zasadniczej realizowanej przez GDDKiA, wyszczególnionych w inwestorskim kosztorysie różnicowym.

W § 5 ww. umowy firmy X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością zobowiązały się do nieodpłatnego przekazania terenu pod poszerzenie pasa drogowego drogi krajowej nr wraz z naniesieniami na rzecz Skarbu Państwa oraz do nieodpłatnego przekazania terenu dróg gminnych wraz z naniesieniami na rzecz Gminy X (umowa stanowi załącznik nr 4).

Wykonując postanowienia umowy z dnia 10 czerwca 2009 r. Wnioskodawca współfinansował wraz z X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością budowę skrzyżowania oraz przekazał grunty wraz z naniesieniami na rzecz gminy X oraz GDDKiA. Dotychczas koszty te zostały zakwalifikowane w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jako niestanowiące kosztów uzyskania przychodów, jednak obecnie Spółka zamierza skorygować dokonane zapisy i uwzględnić poniesione przez siebie wydatki w łącznej wysokości 809.991,77 zł jako koszt uzyskania przychodów.

Na kwotę kosztów w wysokości 809.991,77 zł składają się:

1. wartość inwestycji drogowej sfinansowanej przez Wnioskodawcę: 400.414,85 zł - skrzyżowanie ulicy X i drogi krajowej nr (oddano do użytku w dniu 4 listopada 2009 r.),
2. wartość gruntu przekazanego w dniu 9 listopada 2010 r. na rzecz gminy X: 325.863,72 zł (wartość przekazanego gruntu ustalono w oparciu o dokumenty potwierdzające jego zakup).
3. wartość gruntu przekazanego w dniu 16 grudnia 2010 r. na rzecz GDDKiA: 83.713,20 zł (wartość przekazanego gruntu ustalono w oparciu o dokumenty potwierdzające Jego zakup).
   
   

Spółka prowadziła budowę skrzyżowania o przesuniętych wlotach na drodze krajowej nr w miejscowości X na 18 działkach o łącznym obszarze 88.762 m^² należących do X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, gminy X oraz Skarbu Państwa. Powierzchnia działek należących do Wnioskodawcy i przekazanych w dniu 9 listopada 2010 r. na rzecz gminy X wynosiła 4.876 m^², czyli ok 5,5 % całkowitej powierzchni. Powierzchnia, na jakiej odbywała się inwestycja drogowa wyniosła ok 5.508 m^², z tego 1.170 m^² (21% powierzchni) stanowiło własność firmy X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i zostało przekazane na rzecz GDDKiA w dniu 16 grudnia 2010 r.

W trakcie prowadzenia inwestycji drogowej wszelkie koszty związane z procesem inwestycyjnym Spółka ewidencjonowała na koncie księgowym „Środki trwałe w budowie”. Spółka nie ma możliwości podziału kosztów na roboty prowadzone na gruncie własnym i cudzym, gdyż wszystkie prace realizowane były w oparciu o jeden projekt i jeden kosztorys (łącznie dla całej inwestycji). Zgodnie z postanowieniami umowy z dnia 10 czerwca 2009 r. X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jako inwestorzy, zobowiązani byli do zrealizowania na własny koszt budowy skrzyżowania, natomiast bez znaczenia dla finansowania inwestycji była własność poszczególnych gruntów, na których inwestycja była realizowana.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wartość inwestycji drogowej sfinansowanej przez Wnioskodawcę stanowi dla Niego koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych...
2. Czy powyższe wydatki na inwestycję drogową stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodów i w związku z tym powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie formalnego przekazania poniesionych nakładów na rzecz Skarbu Państwa (GDDKiA) i jednostki samorządu terytorialnego (gminy X) poprzez podpisanie stosownego protokołu zdawczo - odbiorczego...
3. Czy wartość gruntu przekazanego w dniu 9 listopada 2010 r. na rzecz gminy oraz w dniu 16 grudnia 2010 r. na rzecz GDDKiA, gdzie wartość przekazanego gruntu ustalono w oparciu o dokumenty potwierdzające jego zakup, stanowi dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych...
4. Czy wydatki na zakup gruntu przekazanego na rzecz gminy i na rzecz GDDKiA, stanowią pośrednie koszty uzyskania przychodu i w związku z tym powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie formalnego przekazania gruntów, czyli w dniu podpisania stosownych aktów notarialnych...
   
   

Niniejsza interpretacja indywidualna stanowi odpowiedź na pytanie numer 1. Natomiast w pozostałym zakresie zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wartość inwestycji drogowej sfinansowanej przez X Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w kwocie 400.414,85 zł, do czego Spółka została zobowiązana na podstawie umowy z dnia 10 czerwca 2009 r. w związku z budową własnej hali produkcyjnej, stanowi koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych.

Warunkiem niezbędnym do uzyskania pozwolenia na budowę nowej hali produkcyjnej przez Spółkę było m.in. opracowanie na własny koszt projektu budowy opisanego skrzyżowania, w zakresie zgodnym z uzgodnioną koncepcją i poniesienia kosztów związanych z rozszerzeniem inwestycji w stosunku do przebudowy zasadniczej planowanej przez GDDKIA oraz przekazanie terenu pod poszerzenie pasa drogowego drogi krajowej nr wraz z naniesieniami na rzecz Skarbu Państwa, a także przekazanie terenu dróg gminnych wraz z naniesieniami na rzecz Gminy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), zwanej dalej ustawą o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Z powyższego wynika, że poniesione koszty, są kosztami uzyskania przychodów pod warunkiem, że podatnik wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

O związku kosztów z prowadzoną działalnością można mówić, gdy wydatek bezpośrednio wpływa na osiągnięcie konkretnego przychodu. Nie zawsze jednak poniesiony wydatek, choć pozostaje on niewątpliwie w związku z prowadzoną działalnością, można powiązać z konkretnym przychodem. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W przypadku Spółki związek wydatków poniesionych na budowę drogi z możliwością osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu jest oczywisty zważywszy na fakt, że inwestycja dotyczy jedynej drogi dojazdowej do zakładu produkcyjnego, a zatem wszelkie wydatki poniesione na budowę drogi, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, gdyż z pewnością zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodu (także zachowania źródła przychodu), a nie zostały wymienione w katalogu wydatków negatywnych z art. 16 tejże ustawy.

Do przekazania inwestycji nie ma bowiem zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mino, iż Spółka nakłady w kwocie 400.414,85 zł poniesione na budowę skrzyżowania - inwestycji drogowej, przekazała na rzecz gminy X oraz GDDKiA. Dokonując przedmiotowego przekazania Spółka nie działała bowiem w zamiarze obdarowywania gminy X oraz GDDKiA, a jedynie spełniała warunki konieczne do wybudowania hali produkcyjnej (umożliwiające powstanie i zabezpieczenie źródła przychodu) począwszy od etapu uzyskania pozwolenia na budowę do zakończenia inwestycji. Poprzez spełnienie tych obowiązków Spółka miała możliwość podłączenia działki do istniejącej drogi publicznej, przez co m.in. zagwarantowała swobodny dostęp do nieruchomości z zachowaniem zasad bezpieczeństwa, o których mowa w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. nr 108, poz. 908 z późn. zm.) zarówno dla kontrahentów, dostawców i pracowników, w związku z czym przedmiotowa inwestycja drogowa miała charakter wzajemnych świadczeń pomiędzy Spółką a gminą X oraz GDDKiA.

Przekazanie inwestycji nie stanowi zatem darowizny w rozumieniu art. 888 i nast. ustawy z dnia 23 kwietnia 1954 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 1964 r. nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zgodne z którym darowizną jest jednostronne nieodpłatne przysporzenie obdarowanemu korzyści kosztem majątku darczyńcy, gdyż w opisanym przypadku Spółka otrzymała korzyść w postaci możliwości zrealizowania planowanej inwestycji (budowy hali produkcyjnej) i możliwości korzystania z drogi, której utrzymanie, naprawa i konserwacja należy od dnia przekazania drogi do gminy X oraz GDDKiA.

Pogląd taki potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w piśmie z dnia 18 lutego 2011 r„ sygn. ILPB3/423-895/10-4/GC: „Nieodpłatne przekazanie, jakie ma miejsce w opisie zdarzenia przyszłego, nie ma cech charakterystycznych dla darowizny, tj. dobrowolności spełnienia świadczenia oraz braku jakiejkolwiek ekwiwalentności. Spółka bowiem poniosła nakłady na budowę drogi oraz sieci wodociągowej i kanalizacyjnej, co umożliwiło Jej zrealizowanie inwestycji w postaci osiedla domków jednorodzinnych.”

Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, w interpretacji indywidualnej z dnia 4 maja 2009 r., sygn. IBPBI/1/415-101/09/KB: „Element braku odpłatności polega na tym, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny, ani też w przyszłości przy czym pojęcie ekwiwalentności nie może być rozumiana wąsko, jako otrzymanie ujętej w sposób konkretny zapłaty. Ekwiwalentność może wyrażać się w różny sposób. Stąd nieodpłatne przekazanie infrastruktury gminie nie stanowi darowizny.”, oraz Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 10 marca 2004 r., sygn. akt III SA 2007/02: „W przypadku przekazania infrastruktur przedsiębiorstwu wodociągowo - kanalizacyjnemu, niezależnie od charakteru tego przekazania, wydatki poniesione na jej budowę należy zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Ponadto, nie ma też podstaw do przyjęcia, że w przypadku gdy dochodzi do nieodpłatnego przekazania infrastruktury technicznej, będzie to darowizna. Przekazanie infrastruktury nie ma bowiem na celu obdarowania kogokolwiek, ale jest niezbędne dla uzyskania dostępu do mediów i korzystania ze świadczeń przez podmiot, który dokonuje przekazania.”

Spółka zauważa, że w świetle przepisów prawa podatkowego skrzyżowanie i droga, których wybudowanie sfinansowała, nie stanowi jej środka trwałego, gdyż nie stanowi jej własności. Skrzyżowanie i droga nie jest także przedmiotem najmu, dzierżawy ani innej umowy o podobnym charakterze zawartej z właścicielem drogi. Wobec powyższego, przedmiotowych wydatków nie można uznać za wydatki poniesione na wytworzenie własnego środka trwałego, jak i inwestycji w obcym środku trwałym. Dlatego też wydatki poniesione na ww. inwestycję nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne.

W świetle powyższego Spółka uważa, że ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na inwestycję drogową. Podobny pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w piśmie z dnia 2 lutego 2009 r., sygn. IBPBI/2/423-l035/08/PP: „(...) wydatki jakie poniesie Spółka na remont drogi publicznej, aby usprawnić transport do zakładu, mogą stanowić koszty uzyskana przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy.” oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w piśmie z dnia 3 listopada 2011 r. sygn.: ITPB3/423-406/11/PS: „(...) wydatki poczynione przez Spółkę na wybudowanie gminnej drogi mogą stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż brak drogi dojazdowej może przyczynić się do utrudnienia dojazdu klientów, pracowników i dostawców, a w konsekwencji mieć negatywny wpływ na możliwość osiągania przychodów.”

A także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, interpretacja z dnia 18 lipca 2012 r., sygn. IPPB5/423-418/12-2/AM, z dnia 19 sierpnia 2010 r., sygn. IPPB5/423-318/10-4/AM oraz sygn. IPPB5/423-318/10-9/AM, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, interpretacja z dnia 1 września 2011 r., sygn. ILPB4/423-182/11-4/MG i interpretacja z dnia 9 marca 2012 r., sygn. ILPB3/423-568/11-5/JG oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, interpretacja z dnia 2 lutego 2009 r., sygn. IBPBI/2/423-1035/08/PP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacji podatkowej (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Spółki.

Jednocześnie zauważyć należy, iż niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 15 lutego 1997 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Jednocześnie tut. Organ nadmienia, iż w postępowaniu prowadzonym na podstawie art. 14a Ordynacji podatkowej organ podatkowy nie prowadzi postępowania dowodowego i wyjaśniającego ani też nie ocenia załączonych do wniosku dowodów. Nie ma więc możliwości w tym trybie ustalenia stanu faktycznego sprawy objętej wnioskiem co jest z kolei niezbędne do dokonania wykładni przepisów prawa w danym stanie faktycznym, ponieważ wydając rozstrzygnięcie opiera się wyłącznie na stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę. W związku z powyższym dokumenty dołączone do wniosku nie podlegały analizie i weryfikacji celem wydania interpretacji indywidualnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w X.