INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani W. przedstawione we wniosku z dnia 28 października 2008r. (data wpływu do tut. Biura – 03 listopada 2008r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania ryczałtu za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych przez pracownika socjalnego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 listopada 2008r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania ryczałtu za używanie samochodu prywatnego do celów służbowych przez pracownika socjalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Pracodawca-Miejsko Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej od stycznia 2007r do nadal wypłaca zatrudnionym pracownikom socjalnym ryczałt z tytułu używania samochodu prywatnego do celów służbowych w jazdach lokalnych.

Pracownicy socjalni wykonują pracę zawodową polegającą na pracy socjalnej w środowisku poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy i do tego celu wykorzystują swoje prywatne samochody.

Od kwoty wypłaconego ryczałtu potrącana jest zaliczka na podatek dochodowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od wypłacanego pracownikom socjalnym ryczałtu z tytułu używania samochodu prywatnego do celów służbowych pracodawca Miejsko Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej ma prawo potrącać zaliczkę na podatek dochodowy i za jaki okres przysługuje zwrot nienależnie pobranej zaliczki...

Zdaniem wnioskodawczyni zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64 poz. 593 ze zm.) zaliczka na podatek dochodowy od wypłaconego ryczałtu z tytułu używania samochodu prywatnego do celów służbowych nie powinna być odprowadzana oraz dotychczasowo pobrana zaliczka na podatek winna być zwrócona.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy wolny od podatku dochodowego jest zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy, w jazdach lokalnych, jeżeli obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów innych ustaw – do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo do wysokości nieprzekraczającej kwoty ustalonej przy zastosowaniu stawek za 1 kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra, jeżeli przebieg pojazdu, z wyłączeniem wypłat ryczałtu pieniężnego, jest udokumentowany w ewidencji przebiegu pojazdu prowadzonej przez pracownika; przepis art. 23 ust. 7 stosuje się odpowiednio.

Z powyższego przepisu wynika, że zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu używania pojazdów stanowiących własność pracownika, dla potrzeb zakładu pracy jest wolny od podatku dochodowego, jeżeli samochód jest wykorzystywany w jazdach lokalnych, a obowiązek ponoszenia tych kosztów przez zakład pracy albo możliwość przyznania prawa do zwrotu tych kosztów wynika wprost z przepisów odrębnych ustaw.

Stosownie do treści art. 121 ust. 3c ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. Nr 64, poz. 593 ze zm.) pracownikowi socjalnemu, do którego obowiązków należy świadczenie pracy socjalnej w środowisku, przysługuje zwrot kosztów przejazdów z miejsca pracy do miejsc wykonywania przez niego czynności zawodowych, w przypadku braku możliwości zapewnienia dojazdu środkami pozostającymi w dyspozycji zatrudniającego go pracodawcy.

Powołany powyżej przepis ustawy o pomocy społecznej odnosi się do zwrotu kosztów przejazdów związanych z wykonywaniem obowiązków zawodowych. Przewiduje on możliwość przyznania takiego zwrotu, w sytuacji gdy pracodawca nie ma możliwości zapewnienia dojazdu środkami transportu będącymi w jego dyspozycji. Należy zatem stwierdzić, iż jest to przepis ustawowy, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Miejsko-Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej wypłaca zatrudnionym pracownikom socjalnym ryczałt z tytułu używania samochodu prywatnego do celów służbowych w jazdach lokalnych. Od kwoty wypłaconego ryczałtu potrącana jest zaliczka na podatek dochodowy.

Na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002r. w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów nie będących własnością pracodawcy (Dz. U. Nr 27 poz. 271 ze zm.), zwrot kosztów używania przez pracownika w celach służbowych do jazd lokalnych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy, następuje na podstawie umowy cywilnoprawnej, zawartej między pracodawcą a pracownikiem, o używanie pojazdu do celów służbowych, na warunkach określonych w rozporządzeniu.

Natomiast § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, iż zwrot kosztów używania pojazdów do celów służbowych następuje w formie miesięcznego ryczałtu obliczonego jako iloczyn stawki za 1 kilometr przebiegu, o której mowa w § 2, i miesięcznego limitu przebiegu kilometrów na jazdy lokalne, o którym mowa w § 3, po złożeniu przez pracownika pisemnego oświadczenia o używaniu przez niego pojazdu do celów służbowych w danym miesiącu. Oświadczenie to powinno zawierać dane dotyczące pojazdu (pojemność silnika, marka, numer rejestracyjny) oraz określać ilość dni nieobecności pracownika w miejscu pracy w danym miesiącu z powodu choroby, urlopu, podróży służbowej lub innej nieobecności, a także ilość dni, w których pracownik nie dysponował pojazdem do celów służbowych.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, iż przyznany na podstawie art. 121 ust. 3c cyt. ustawy o pomocy społecznej zwrot kosztów używania pojazdów stanowiących własność pracownika, korzysta ze zwolnienia podatkowego w zakresie wskazanym w art. 21 ust. 1 pkt 23b ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego, określonego zgodnie z powołanym powyżej rozporządzeniem Ministra Infrastruktury.

Z treści złożonego wniosku wynika również, że pracownicy socjalni wykonują pracę zawodową polegającą na pracy socjalnej w środowisku poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy. To oznacza, że pracownik socjalny prócz jazd lokalnych wykonuje również jazdy zamiejscowe. Zatem do zwrotu kosztów poniesionych z tytułu jazd zamiejscowych nie może mieć zastosowania zwolnienie określone w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem jak wynika z treści zwolnienia dotyczy tylko i wyłącznie używana pojazdów w jazdach lokalnych.

Niemniej zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu jazd zamiejscowych może być zwolniony z opodatkowania na podstawie treści art. 21 ust. 1 pkt 16 lit a) powołanej ustawy na warunkach w tym przepisie określonych.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji "podróży służbowej", pojęcie to zostało zdefiniowane w art. 775 § 1 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r., Nr 21, poz. 94 ze zm.). Zgodnie z tą regulacją pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy, przysługuje zwrot kosztów związanych z podróżą służbową.

Stosownie do § 3 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.) innymi należnościami z tytułu podróży służbowej obok diet są m.in. zwroty kosztów przejazdów.

Jak wynika natomiast z § 5 ust. 3 powołanego Rozporządzenia na wniosek pracownika pracodawca może wyrazić zgodę na przejazd w podróży służbowej samochodem osobowym, motocyklem lub motorowerem niebędącym własnością pracodawcy.

W takim przypadku pracownikowi przysługuje zwrot kosztów przejazdu w wysokości stanowiącej iloczyn przejechanych kilometrów przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, ustaloną przez pracodawcę, która nie może być wyższa niż:

1. dla samochodu osobowego:
   a) o pojemności skokowej silnika do 900 cm3 - 0,5214 zł,
   b) o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm3 - 0,8358 zł,
2. dla motocykla - 0,2302 zł,
3. dla motoroweru - 0,1382 zł.

W związku z powyższym stwierdzić należy, iż ze zwolnienia na zasadach określonych w art. 21 ust. 1 pkt 23b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do wysokości miesięcznego ryczałtu pieniężnego, określonego zgodnie z powołanym powyżej rozporządzeniem Ministra Infrastruktury korzysta ryczałt otrzymywany przez pracownika socjalnego tytułem zwrotu kosztów używania prywatnego samochodu dla celów związanych z wykonywaniem obowiązków służbowych w jazdach lokalnych korzysta.

Natomiast zwrot kosztów poniesionych przez pracownika z tytułu jazd zamiejscowych może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit a) na warunkach w nim określonych. W związku z powyższym nie można w sposób jednoznaczny stwierdzić, że stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe.

Stosownie do art. 75 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, jeżeli podatnik kwestionuje zasadność pobrania przez płatnika podatku albo wysokość pobranego podatku, może złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty podatku. Organ podatkowy w trakcie prowadzonego postępowania podatkowego prawidłowo określi wysokość należnego podatku, która pozwoli na ewentualne stwierdzenie nadpłaty.

Art. 73 § 2 ww. ustawy stanowi, że nadpłata dla podatników podatku dochodowego powstaje z dniem złożenia zeznania rocznego.

W przypadku złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty podatnik, płatnik równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty są obowiązani złożyć skorygowane zeznanie (deklarację) – art.

W świetle art. 81 Ordynacja podatkowa jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację (w tym również zeznanie, wykaz oraz informację, do których składania obowiązani są, na podstawie odrębnych przepisów prawa podatkowego, podatnicy, płatnicy i inkasenci) co następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej.

Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym - poprawnym już - wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, iż w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty.

Z kolei do odrębnych przepisów zaliczyć należy między innymi regulacje normujące instytucję przedawnienia zobowiązań podatkowych (art. 68 – 71 ustawy Ordynacja podatkowa). Prawo złożenia korekty istnieje w związku z tym dopóty, dopóki zobowiązanie nie uległo przedawnieniu. Okres przedawnienia wynosi pięć lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, podatnik ma zatem prawo skorygować deklaracje za okres pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku.

Tym samym w przypadku podatku za 2007r. wnioskodawczyni chcąc odzyskać podatek od wypłaconych przychodów, które okazały się zwolnione od podatku winna wystąpić z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty i złożyć skorygowane zeznanie podatkowe za 2007r. W odniesieniu do zeznania podatkowego za 2008r. zwrot pobranej zaliczki będzie miał miejsce poprzez wykazanie w zeznaniu składanym za ten rok podatkowy nadpłaty podatku w związku z nieujęciem w kwocie przychodów podlegających opodatkowaniu kwot wypłaconych w 2008r., a podlegających zwolnieniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.