Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-953/08-2/IM
z 10 lutego 2009 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Rodzaj dokumentu
interpretacja indywidualna
Sygnatura
ILPB1/415-953/08-2/IM
Data
2009.02.10
Autor
Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu
Temat
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Koszty uzyskania przychodów --> Pojęcie i wysokość kosztów uzyskania przychodów
Słowa kluczowe
działalność gospodarcza
kara umowna
koszty uzyskania przychodów
odszkodowania
Istota interpretacji
Czy w świetle art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym osób fizycznych, zapłaconą karę umowną za nie wywiązanie się z umowy w terminie, Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów?
Wniosek ORD-IN 907 kB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
W dniu 17 maja 2005 r. podpisał umowę na wykonanie pełnobranżowego projektu budowlanego i projektów wykonawczych budynku wielorodzinnego. W § 5 powyższej umowy Wnioskodawca zobowiązał się jako Wykonawca do dostarczenia przedmiotu umowy do dnia 30 listopada 2005 r. Wykonanie prac projektowych przeciągnęło się jednak w czasie i projekt został oddany Zamawiającemu z 77-dniowym opóźnieniem. Na podstawie § 8 umowy, Zamawiający obciążył Wnioskodawcę karą umowną za zwłokę w nieterminowym przekazaniu dokumentacji stanowiącej przedmiot umowy w wysokości 0,3% wynagrodzenia za każdy dzień zwłoki. Wnioskodawca nadmienia, że wynagrodzenie za zrealizowany projekt stanowiło przychody z tytułu wykonywania działalności gospodarczej, a kara za zwłokę została zapłacona.
Zdaniem Wnioskodawcy, kara umowna obciążająca wykonawcę usługi z tytułu nieterminowego jej wykonania, nie mieści się w wykluczeniach zawartych w art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który enumeratywnie wymienia jako kary umowne i odszkodowania nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów jedynie te spowodowane wadami dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoką w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoką w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Stąd kara ta, może być ujęta w kosztach podatkowych. Jak podaje Wnioskodawca, podobne stanowisko znalazło się w piśmie Urzędu Skarbowego w Kolbuszowej z dnia 16 września 2005 r., US.I-1.1.423/2/2005. Zdaniem Wnioskodawcy, skoro z treści art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że nie wszystkie kary umowne wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy nie stanowią kosztu podatkowego lecz tylko te, które powyższy przepis wymienia, a ponadto konieczność zapłaty przez Wnioskodawcę kary umownej jest bezpośrednio związana z uzyskanym przychodem w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to wobec powyższego zapłacona kara umowna z tytułu nieterminowego wykonania usługi (sama usługa nie była wadliwa), będzie kosztem uzyskania przychodów.
Zgodnie z brzmieniem przepisu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Przez pojęcie „zachować" należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczyć” oznacza „uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę”. Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła. Kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione. Kwalifikując zatem wydatek w koszty podatkowe trzeba stwierdzić, że winien on spełnić dwa warunki: wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów oraz nie może to być wydatek wymieniony w zamkniętym katalogu negatywnym, ujętym w przepisie art. 23 ustawy. Należy zauważyć, iż kryterium zaliczenia wydatku do kosztów podatkowych jest uzależnione od celu poniesienia wydatku, a nie od wystąpienia efektu w postaci osiągnięcia przychodu. Określony wydatek może bowiem zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów również wówczas, gdy nie przyniósł spodziewanego przychodu, ale został poniesiony w takim celu. Przepis art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kary umowne i odszkodowania z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Powyższa regulacja dotyczy zatem wyraźnie wymienionych w niej rodzajów kar umownych oraz odszkodowań. Tylko kary umowne i odszkodowania, których przyczyną zapłaty są określone w powołanym przepisie art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy przesłanki, są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na tej podstawie. Powyższa regulacja nie może być samoistną przyczyną wyłączenia kar umownych i odszkodowań, których zapłata jest powodowana innymi przesłankami niż wymienione w tym przepisie. Regulacja ta nie zabrania natomiast zaliczać do kosztów uzyskania przychodów wydatków z tytułu jakichkolwiek - niewymienionych w niej - kar umownych oraz odszkodowań. Przepis ten dotyczy zatem zdarzeń spowodowanych wadliwością, w tym z tytułu wykonania usługi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to znaczy wada jest w tym przypadku podstawową przyczyną eliminacji kar umownych z kosztów podatkowych. Przepis ten nie obejmuje przypadków nieterminowego wykonania robót. Uregulowania dotyczące kar umownych oraz odszkodowań zawarte są w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.). Przepis art. 483 § 1 tego Kodeksu stanowi, że można zastrzec w umowie, że naprawienie szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania niepieniężnego nastąpi przez zapłatę określonej sumy (kara umowna). Tak więc nie wszystkie kary umowne wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania umowy nie stanowią kosztu podatkowego, lecz tylko te kary, które wynikają z wad sprzedawanych towarów, wad wykonywanych robót i usług, kary za zwłokę w zamianie towaru wadliwego na niewadliwy lub kary za zwłokę w usunięciu wad wykonywanych robót i usług.
Jednocześnie, ciężar prawidłowego udokumentowania wydatku, jak i wykazania związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a uzyskaniem przychodu spoczywa na podatniku. Podatnik bowiem musi wykazać, że poniósł koszt celowy i zasadny z punktu widzenia prowadzonej przez siebie działalności.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno. |
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.