INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 25.08.2008 r. (data wpływu do Biura KIP 26.08.2008 r.) w sprawie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26.08.2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Udziałowcami Spółki (o kapitale zakładowym 50.000,00zł) są, Jerzy G posiadający 12% udziałów, J Sp. z o.o., posiadająca 38% udziałów, P Sp. z o.o., posiadająca 10% udziałów oraz B Sp. z o.o., posiadająca 40% udziałów. Jednocześnie Jerzy G posiada 99% udziałów w J Sp. z o.o., a P Sp. z o.o. posiada 100% udziałów B Sp. z o.o.

Udziałowiec Jerzy G udzielił spółce pożyczek na łączną kwotę ponad pięć milionów zł, natomiast P Sp. z o.o. na łączną kwotę ponad pięć milionów zł.

W związku z przedstawionym powyżej stanem faktycznym, spółka prosi o potwierdzenie:

Czy odsetki od tych pożyczek mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, czy też, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od części pożyczek przekraczającej trzykrotność kapitału zakładowego spółki nie stanowią kosztów uzyskania przychodu...

Stanowisko wnioskodawcy.

Wnioskodawca uważa, że ponieważ Jerzy G oraz P sp. z o.o. nie posiadają wspólnie więcej niż 25% udziałów w Spółce, a J Sp. z o.o. ani B Sp. z o.o. nie udzieliły Spółce żadnych pożyczek, odsetki wypłacane Jerzemu G oraz P Sp. z o.o. nie stanowią przypadków opisanych wart. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 54 poz. 654 ze zm.) i tym samym w całości stanowią koszt uzyskania przychodu.

Należy wskazać, że w opisanym stanie faktycznym jedynie Jerzy G oraz P Sp. z o.o. są pożyczkodawcami dla wnioskodawcy. J Sp. z o.o. oraz B Sp. z o.o. nie są pożyczkodawcami dla spółki. Dlatego nie mają tu zastosowania przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mówią one wyraźnie, że dotyczą wyłącznie przypadków, gdy jeden lub grupa udziałowców posiadających co najmniej 25% w kapitale pożyczkobiorcy, udziela mu pożyczki.

W opisanym stanie faktycznym grupa udziałowców, do której należy Jerzy G oraz P Sp. z o.o., ma jedynie 22% udziału w kapitale spółki. Należy wskazać, że zapisy art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „... przez jej udziałowca (akcjonariusza) posiadającego nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udziałowców (akcjonariuszy) posiadających łącznie nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale takiego udziałowca (akcjonariusza)...” oraz art. 16 ust. 1 pkt 61 tej ustawy „...przez spółkę innej spółce, jeżeli w obu tych podmiotach ten sam udziałowiec (akcjonariusz) posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę (kredyt) wobec udziałowców (akcjonariuszy) tej spółki posiadających co najmniej 25% jej udziałów (akcji) i wobec innych podmiotów posiadających co najmniej 25% udziałów w kapitale tych udziałowców (akcjonariuszy) oraz wobec spółki udzielającej pożyczki (kredytu)...” determinują, że przepisy te nie mają zastosowania w opisanym stanie faktycznym, ponieważ wnioskodawca jest zadłużony wyłącznie wobec swoich bezpośrednich udziałowców.

Nie jest natomiast zadłużony wobec innych podmiotów, w których udziałowcy posiadają ponad 25% kapitału. Przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowymod osób prawnych miałyby zastosowanie wyłącznie wtedy, gdyby w opisanym stanie faktycznym wnioskodawca był zadłużony zarówno wobec Jerzego G i P Sp. z o.o., jak i wobec J Sp. z o.o. I/lub B Sp. z o.o.

Podsumowując, wnioskodawca uważa, że w przedstawionym stanie faktycznym odsetki od pożyczek wypłacane Jerzemu G oraz P Sp. z o.o. nie stanowią przypadków opisanych wart. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym w całości stanowią koszt uzyskania przychodu.

Na poparcie swojego stanowiska wnioskodawca powołał się na interpretację indywidualną Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Bielany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe w pełnym zakresie.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.